Meer Punta del Diablo

---

---

Hoi allemaal,

Hier het vervolg op onze zon, zee & strand vakantie in Punta-del-Diablo in Uruguay.
Naast wandelen en zwemmen (elke ochtend een frisse duik in het zwembad voor het ontbijt) hebben we ook geprobeerd te surfen. We houden het erop dat de golven niet goed waren, want veel brachten we er niet van terecht. Na 2 uur zoutwater happen hielden we het dan ook voor gezien en besloten nog wat van Punta-del-Diablo te verkennen.

Dit kleine vissers-hippy plaatsje ligt op een landpunt, waardoor het o.a. een erg goede surfspot is. Het bestaat voornamelijk uit kleine houten huisjes en kleine onverharde straatjes. Asphalt vind je alleen op de weg er naar toe. We waren er net voor het hoog seizoen, dus men was nog volop bezig met het bouwen van barretjes & restaurantjes. Meestal waren 3 wandjes en een dak voldoende. Kortom een erg knusse boel. Ondanks dat de bouwerken soms letterlijk met een houtje & een touwtje bij mekaar werden gehouden, waren er bijna alle voorzieningen. Zo is er een bakkerij, slagerij, verschillende supermarktjes, bus & taxicentrale, telefooncentrum. Enige wat echt ontbrak was een tankstation en een bank of PIN-machine (kan even niet op het juiste woord komen). Oh ja voor ik het vergeet het internetcafe was wel een verhaal apart. Deze bevond zich aan het einde van een steegje waar je door een gat in de muur iemands garage instapte. Hier stonden op een tweetal rijen van planken op bokjes 5 computers met internet te ratelen. Het leek wel of er een soort verfbom was ontploft want de toetsenborden zaten onder de verf. Tussen de zakken cement kon je hier het internet op. Duidelijk iets waarbij een beetje concurrentie geen kwaad kon.

Aangezien onze energie op was na al dat surfen en het kerstavond was besloten we uit eten te gaan om uiteindelijk in de pizzaria te belanden. Helaas hadden ze geen kalkoen, maar onder het genot van de kerstmisklassiekers was de sfeer er niet minder om.´s Avonds was er gitaarmuziek bij het kampvuur van onze buren op de camping.

Tot slot nog iets over de Urugauyanen. Deze zijn erg vriendelijk hier, jammer genoeg moeten we nog vaak onze handen & voeten gebruiken om ons verstaanbaar te maken. Maar langzaam en zeker komt daar verbetering in. Waarschijnlijk stoppen we nog ergens om onze kennis van de Spaanse taal een beetje bij te spijkeren.

Na al die zon, zee & strand pakten we ons boeltje weer op om af te reizen naar Bariloche. Een stad in het midden van Argentinië en in de buurt van de Chileense grens. Meer daarover in het volgende bericht.

Hasta Luego,

Joost & Gill

---