Op vakantie met de familie


Advertisement
Peru's flag
South America » Peru
November 26th 2010
Published: November 26th 2010
Edit Blog Post

Hallo Allemaal,

Hier ondertussen al het 21ste blog van ons. Dit keer zijn we op stap met Merlijn (Roel zijn broer). Hij had het voor elkaar gekregen om een maand vrij te krijgen en die tijd gezellig in Peru met zijn broer en schoonzus door te brengen. Wij vonden het in ieder geval super dat hij er was. Hieronder zullen we jullie verder vertellen wat we allemaal hebben gedaan.

Een zware tocht


Eindelijk was het zo ver. We konden Merlijn gaan ophalen vanaf het vliegveld in Lima. Het was wel een beetje raar om dat in een vreemd land te doen. Maar, zeker niet minder leuk! Rond een uurtje of zes was hij er dan eindelijk en hebben we na een heerlijke knuffel eerst een drankje gedaan.
Na een nachtje slapen in Lima zijn we snel doorgegaan naar onze eerste bestemming samen, Huaraz. Voor ons was deze plaats ondertussen al bekend terrein, maar voor Merlijn was het allemaal nog even wennen; de chaos op straat, de stank op de markten en de vreemde mensen. Na een paar dagen acclimatiseren en Merlijn bekend gemaakt te hebben met de nationale cocktail, pisco sour, zijn we een acclimatisatie-klim gaan maken naar Laguna
Wc-tentWc-tentWc-tent

Echt waar!! :)
Churup. Dit is een bergmeer dat net buiten Huaraz ligt en dus een goede plek is om te wennen aan de hoogte en het klimmer. Het meer lag op een hoogte van 4450 meter, wat wel even wat anders is dan de meestal nul meter boven de zeespiegel in Nederland. Eigenlijk viel het klimmen en de hoogte Merlijn best mee, maar de weg omlaag voelde Merlijn goed in zijn knieën. Wij waren het dalen ondertussen wel gewend en moesten ons een beetje aanpassen, en een stapje langzamer gaan lopen.

We wilden Merlijn graag de ervaringen meegeven waar wij zelf zo enorm van genoten hebben, namelijk de trekkings. We hadden een relatief makkelijke 4-daagse tocht voor ogen, waar we leuke verhalen over gehoord hadden. Vervolgens hebben we dan ook een leuk tourbureau uitgezocht, de tour geboekt en zijn de tocht gaan maken.
We bleken in een groep van 9 man te zitten. Na een beetje socialisen met de verschillende personen bleek al snel dat het erg gezellige dagen zouden gaan worden. De eerste dag moesten we een paar uur omhoog klimmen, waarna we in een prachtige vallei aankwamen. Het was een geheel verzorgde tour, dus na een heerlijk maal van de kok gingen we allemaal vroeg naar bed. De volgende dag moesten we namelijk alweer vroeg op pad. De tweede dag was een echt hoogtepunt. Na drie uur verder de vallei in gelopen te hebben, zouden we een klim maken naar het Alpamayo basecamp. Dit is de plek waar vandaan klimmers naar de top van de Alpamayo klimmen. Toen we eenmaal deze berg in zicht hadden, wisten we ook waarom deze berg zo´n grote aantrekkingkracht heeft op klimmers. Hij is echt prachtig!
Aan de voet van deze berg hebben we aan een gletsjermeer onze lunch gegeten. Daarna stond er nog een 3-uur durende terugtocht naar ons eigen kamp op het programma. De dag eindigde met een prachtig kleurenspektakel middenin de bergen wat mede te maken had met de dreigende lucht die er aankwam. Die nacht ging het inderdaad flink tekeer. Heftig onweer met erg veel regen. We werden midden in de nacht wakker om er achter te komen dat onze gehuurde tent al dat water niet meer aankon en onze spullen in de tent langzaam begonnen te drijven. Gelukkig hadden we waterdichte zakken mee waar we de belangrijkste spullen en wat kleding in kwijt konden.
Omdat het op die hoogte aardig koud kan worden werden we de volgende ochtend wakker in een winters berglandschap. We moesten deze dag een klim maken naar het hoogste punt van de trekking, de pas Punta Union, op 4750 meter. Deze tocht omhoog was dan ook koud en besneeuwd. Voordat we de top bereikt hadden liepen we de wolken in, waar we een groot gedeelte van de dag niet meer uit zouden komen. Nadat we naar beneden waren geglibberd kwamen we in een paar flinke buien terrecht en we kunnen ons Merlijn zijn opmerkingen Ik doe dit nooit meer! en Waarom doen jullie dit eigenlijk? nog goed herinneren. Gelukkig eindigde de dag met een mooi zonnetje.
Uiteindelijk restte ons nog de vierde en tevens laatste dag. We moesten nog een paar uurtjes lopen om bij een dorpje uit te komen waar een busje ons zou ophalen en, speciaal voor ons, mountainbikes zou afdroppen. Wij zouden met zijn drieën, een afdaling van meer dan 2000 meter gaan maken! Toen we vanf het vertrekpunt met onze fietsen naast ons naar beneden keken moesten we wel even slikken. Wat een afdaling! Een 35-kilometer lange weg, vol haarspeldbochten en afgronden van honderden meters naast je. Maar niet te veel
Moche kalenderMoche kalenderMoche kalender

Deze mochten we bewonderen in de Templo de la Luna. Waarschijnlijk functioneerde deze grote steen als een kalender.
over nadenken en je in het diepe storten. Wauw!!! Dat was wel heftig, er leek maar geen einde te komen aan de weg en je hoefde alleen maar te sturen. Gewoon onvergetelijk.

Cultuur snuiven


Na ons actieve avontuur in Huaraz, hadden we het idee dat het tijd was om ook wat cultuur te gaan snuiven. Dat zouden we gaan doen in Trujillo. Hier woonden, ongeveer 1500 jaar geleden de Moche. Ook weer zo´n oude cultuur uit Peru die indrukwekkende bouwwerken en schilderingen hebben achtergelaten. Trujillo ligt aan de kust, dus we hadden een leuk hotel uitgezocht dicht bij het strand. Het was er eigenlijk best relaxed. De golven waren er ook erg mooi. Merlijn en Roeland hadden daarom het idee een surfboard te huren en weer eens te proberen te surfen. Dit bleek geen groot succes te zijn. Na iets meer dan een half uur kouwkleumen in het water en mischien een halve golf te hebben bereden kwamen ze allebei uitgeput uit het water en zworen deze vakantie geen board meer aan te raken.

Het bezoeken van de Moche ruïnes was daarintegen wel een succes. De hele dag werden we rondgereden door een supervriendelijke taxichauffeur. Hij bracht ons naar de vier verschillende locaties waar de attracties te zien waren. Grote indrukwekkende tempels met kleurrijke afbeeldingen. Veel reliëfs op muren en een duidelijk te onderscheiden bouwstijl. Na een dag tempels bekijken hadden we duidelijk een biertje nodig om dit culturele geweld te verwerken.

Mancora


Onze volgende bestemming zou Mancora worden. Een badplaats in het noorden van Peru. We hadden een prachtig mooi hotel gevonden, direct aan het strand, zwembad en mooie kamers. Het was toen al duidelijk dat de komende dagen in het teken zouden staan van.......zon, zee en strand.
Vooral de eerstgenoemde had Merlijn erg veel van genomen de eerste dag en hij was dus enorm verbrand. Het was zelf zo erg dat hij zich de dagen daarna niet meer in de zon durfde te vertonen tenzij hij met lange mouwen en lange broek was gekleed. We hebben ons deze dagen wel heerlijk vermaakt met lekker luieren, kletsen, eten, spelletjes doen en alle andere dingen die je doet als je op vakantie bent aan het strand.

De andere heilige vallei


Tot slot wilden we met zien drieën nog een bezoek brengen aan Vilcabamba. Een plaatsje gelegen in het zuiden van Ecuador. Met een nachtbus giingen we die kant op en werden midden in de nacht uit onze slaap gehaald om stempels in onze paspoort te laten zetten. Dat voelde toch wat vreemd. We kwamen ´s ochtends aan in Vilcabamvba, wat een prettige ervaring was. Eindelijk was de natuur weer groen! We hadden al een tijd aan de Peruaanse kust gezeten. Deze is kurkdroog, op de zee na dan. Ook de hooglanden staan niet bekend om hun weelderige groene begroeiing. Het subtropische klimaat in Vilcabamba was dan ook prima uit te houden!

We hebben hier een dag of 8 in een heerlijk ontspannen hostal gezeten met een prachtige tuin. Iedere ochtend werd er een heerlijk ontbijt geserveerd. Het was een heerlijke plek om de dagen door te brengen.
Na een paar dagen relaxen hadden we een paardrijtocht door de bergen geboekt. ´s Ochtends vroeg gingen we met Holger, onze gids, en vier prachtige, goed verzorgde paarden de bergen in. De paarden hadden er enorm veel zin in. Vooral die van Sas. Hij was duidelijk de leider en ging met een stevige draf voorop. Ook hadden de paarden niet veel sporen nodig om in gallop te gaan.
Eerst hebben we een bezoek gebracht aan een prachtige waterval, waar we een korte pauze hielden om onze billen wat rust te geven. Hierna zijn we doorgereden naar de rand van het nationale park, Podocarpus. Dit park staat bekend om zijn vele soorten orchideeën en de unieke boom Podocarpus, waar het park zijn naam aan te danken heeft. In het park hebben we een heerlijke lunch gegeten en een kleine rondwandeling gemaakt. De terugweg hadden de paarden er helemaal veel zin in en waren in sommige situaties bijna niet te houden. We waren dan ook iets eerder terug dan gepland, met een stel billen die wel even wat rust konden gebruiken.
De overige dagen hebben we vooral gevuld met lekker eten en ontspannen en zeer regelmatig een spelletje kaart of Munchkin (erg leuk). En toen was het alweer tijd voor Merlijn om naar huis terug te gaan. Roel en Merlijn zijn toen samen naar Lima gegaan om Merlijn, en alle spullen die naar Nederland moesten worden gestuurd, op het vliegtuig te zetten.

Dat was weer het einde van dit avontuur. We hopen dat jullie een beetje hebben mee kunnen genieten. In ieder geval hebben wij er enorm van genoten! Dit was ook het einde van ons tweede deel van de reis en we willen jullie binnenkort een samenvatting geven van onze ervaringen.
Tot snel!

Liefs & groetjes,
Sas, Roel en Merlijn




Additional photos below
Photos: 52, Displayed: 28


Advertisement



3rd December 2010

:D
prachtig! wat gaat de tijd toch snel! ik heb genoten! was een super tijd en we hebben een hoop mooien dingen beleefd. blijf vooral genieten! en het zijn weer pracht plaatjes sas!!!!! ik heb weer helemaal de kriebels. save travels en zie jullie snel!!! xxxxxxxxxxx

Tot: 0.126s; Tpl: 0.013s; cc: 11; qc: 57; dbt: 0.0638s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.2mb