Advertisement
Published: August 6th 2007
Zeeleeuwen
In het rode zand liggen de zeeleeuwen een groot deel van de dag letterlijk en figuurlijk te meuren.Heej allemaal!
Zoals gezegd besloot ik in Lima naar Galapagos te gaan. Zo kon ik mezelf nog een keertje goed verwennen gedurende mijn laatste weekjes in Zuid Amerika. Tja, als ik zo ga praten kun je wel merken dat het aftellen echt begonnen is.
De reis naar Galapagos vanaf Lima had echter wat meer voeten in aarde dan me lief was. Een vlucht vanaf Lima naar Galapagos en dan naar Quito was zo´n $ 800,-. Het beste kon ik dus vanuit Guayaquil (In Ecuador zelf) vliegen waar een retourtje $ 320,- kost. De volgende stap was dus: Hoe kom ik in Guayaquil?
Om naar Guayaquil te gaan kon ik vanuit Lima een busreis nemen van 38 uur, of een vliegritje maken naar de grens van Peru/Ecuador (het plaatsje Tumbes) en daar de grens oversteken met een bus van 6,5 uur. Dat laatste had de beste tijd en prijs verhouding naar mijn zin.
Het vliegtuig had echter 6 uur vertraging zodat ik eenmaal aangekomen in Tumbes niet meer op de nachtbus kon naar Guayaquil kon. Dus overnachten aldaar. Dikke pech.
Net nadat ik in deze zelfde Tumbes het vliegtuig uitgestapt was leerde ik Yvonne kennen met wie ik de hut
Show me the money!
Op Galapagos kan je niet met je creditcard betalen. Het gevolg is dat je met veel geld rondloopt. En in Ecuador is gek genoeg de munteenheid de Amerikaanse dollar. in Tumbes deelde. Leuke spontane meid uit (volgens mij) Rotterdam. Een dagje later tijdens het ontbijt kwam ik erachter dat deze Yvonne het nieuwe collegaatje van Krista is bij Shell. Dat bewijst maar weer hoe klein de wereld is.
Ik pakte in de ochtend de bus naar Guayaquil en daarna had ik weer de volgende vertraging in de reis: De bus stopte wel bij het migratiekantoor in Peru, maar niet bij het immigratiekantoor in Equador. Daar kwam ik na een uur achter toen we een controlepost passeerden die tot mijn verbazing geen stempel zette. Grenspost gemist dus. En toch was ik door de controle gekomen... Beetje raar.
Ik wist dat er in Guayaquil een immigratiekantoor is, dus nam ik aan dat ik daar wel een stempeltje kon krijgen. Ik kwam op zondagavond aan en het kantoor was gesloten. Op maandagochtend kreeg ik te horen dat ik toch echt een stempel moet hebben van Huaquillas omdat ik bij die grenspost Peru had verlaten. En zo spendeerde ik dus die maandag (nadat ik op het vliegveld mijn ticket naar Galapagos had geboekt) de hele dag in een bus om een stempel te halen. Frustratie op en top. Weer een boek uit en
Bahia Tortuga
In het midden van het prachtige witte strand ligt een boomstronk. Een idelische foto is dan ook onvermijdelijk. Prima strand ook om even te hardlopen. een batterij leeggeslurpt met mijn mp3-speler.
Maar ach, een dag later kwam ik in de ochtend aan op de Galapagos Eilanden (Op het vliegveld $ 100,- dokken: entree nationaal park). En het werd me meteen duidelijk dat hier met name rijke (en oudere) mensen komen en dat er een duidelijke sellers-market is. Geen schreeuwende mensen op straat die je een tour willen aansmeren. Ik had daarom al een vaag vermoeden toen ik op zoek naar een tour ging. En ja hoor tot mijn grote teleurstelling allemaal meer dan twee keer zo duur dan ik begroot had. Mijn Lonely Planet is maar 4 jaar oud, maar de prijzen zijn meer dan verdubbeld in die tijd. Nou ja, dan maar slimmer spelen. In plaats van 1 hele dure, deed ik uiteindelijk twee wat goedkopere tours waar ik ook nog eens $ 150 dollar van de prijs af wist te lullen. Een gedegen hollandse wraak.
Voor de tour van start ging had ik het eerste dagje voor mezelf. Die spendeerde ik door naar Bahia Tortuga te gaan. Een wandeling van een uur. Prachtig wit strand met veel te blauw water. Aan het eind een baai met lekker rustig water en een
strand dat van de bountyreclame is gejat. Het was mijn eerste wandelingetje op de Galapagos en bewees meteen wat Galapagos te bieden heeft. Nadat ik eerst een Iguana gordo op het strand zag liggen van wel 70 centimer zag ik daarna op de zwarte lavarotsen die aan de rand van de zee liggen duizenden van deze Leguanen. En eerst vielen ze me niet eens op. Er waren bijna geen mensen op dit strand wat het des te mooier maakte. En geen kuilen gevuld met Duitsers!. Aan het eind van dit baaitje vond ik plots een stuk of 15 haaien. Mooie zwarte met een wit tipje op de vin. Hoogstwaarschijnlijk waren ze in vergadering over het vegetarisch zijn. Uiteraard ben ik er tussen gaan staan en heb ik wat foto´s gemaakt. Daarna een paar aan hun staart getrokken en weer een vierkantje afgevinkt! Ik mocht niet op hun rug zitten....
Nou als ik zonder echt hard te zoeken al zo veel toffe dingen kan zien op dit eiland, dan kan je dag toch niet meer stuk. Tijdens de wandeling terug, kwam ik Ale tegen die ik in Uyuni en La Paz ook al tegengekomen was. Met hem at ik ´s avonds
Leguanen
Als er een knap vrouwtje voorbij loopt wordt alle mannelijke aandacht op haar gevestigd. een pizzaatje en praatten we bij over onze reisgeschiedenis.
En zo werd het tijd voor mijn eerste tour die vier dagen zou duren en zich volledig op een boot afspeelde. Op de boot waren al 8 mensen aanwezig die een achtdaagse tour deden en er dus al 4 achter de rug hadden. In totaal 5 mensen vulden dit gezelschap aan. Na een heerlijke lunch gingen we weer aan land om eerst een lavatunnel en daarna reuze schilpadden te zien. Lavatunnel, net als iedere tunnel. Alleen dan gemaakt van lava. En de reuzeschildpaden.... Ze waren reuze! Als ze staan komen ze tot aan mijn middel en dat is gewoon te bizar voor woorden! Dat waren helaas de enige activiteiten voor die dag. Zo gaat het met dit soort tours. De eerste en de laatste dag zijn nooit volledig gevuld. Wel heerlijke diner daarna op de boot! De medemensen op de boot waren ook zeer oke. Ondanks dat meer dan de helft elkaar al 4 dagen kenden kreeg ik binnen een paar uur al te horen: "You´re gonna fit in just fine". Tuurlijk. Ik ben cool, hip en jiggie with it! Maar altijd leuk om te horen.
Dag twee had wat
Tiburones
Of in het Nederlands: Haaien meer activiteiten in petto. We hadden een wetlanding wat inhoud dat je door de zee naar land loopt. Het eiland heette Rabida en heeft een rood strand. Al direct zagen we zeehonden en -leeuwen. Zeer schattig. We dropten onze snorkelspullen en gingen voor een wandelingetje langs het rood geroeste strand terwijl langzaam de zon door de wolkjes begon te schijnen. Daar zagen we een nestplaats van Pelikanen. Ook zeer coole beesten die me er aan herinneren dat ik Finding Nemo toch echt nog eens moet kijken. Vervolgens gingen we snorkelen, iets dat we drie keer zouden doen tijdens de trip. Snorkelen is toch wel de beste activiteit die je kan verzinnen op de Galapagos eilanden (kat$jing!). Met de nieuw verworven laag vet van de afgelopen maanden bleef ik in combinatie met de wetsuit prima drijven en had ik het heerlijk warm. Langs de zwarte lavarotsen, waar het leven in het water zich concentreerd, gingen we op zoek naar vissen en ander zeeleven. Er is er niet zo veel koraal als in de Great Barrier Reef maar toch is het gebied net zo rijkelijk bedeeld met vissen, slangen, zeesterren, pinguings en zeeleeuwen, in alle soorten, maten, kleuren en geslachten. Prachtig. Zelfs
Reuze schildpadden
Grote schildpad of een hele kleine Pieter de leguanen zwemmen zo nu en dan een rondje. Met zijn allen waren we teleurgesteld dat we geen haaien of rays hadden gezien maar zeer tevreden over al het andere wat dit stukje eiland te bieden had. In de middag gingen we naar Sombrero Chino en ook daar werd actief gesnorkeld. Heel cool. Hier zagen we namelijk wel wat tiburones.
In de avond jezelf naar de haaien zuipen met de coole mensen houdt in dat je de volgende dag met een katertje wakker word. Met de uitzichten op Galapagos kan dit nog best aangenaam zijn. Pinnacle Rock Island is het uitzicht waar ik op doel. Hier gingen we een wandelingetje maken om een mooi beeld te krijgen van de Pinnacle Rock zelf. De spitse punt is ontstaan door de Amerikanen die hier het bombarderen oefenden. Dezelfde rots was de omgeving waar we daarna weer gingen snorkelen. Hier zagen we enkele tientallen haaien. Sommige lagen te pitten en anderen waren duidelijk op zoek naar voedsel. Wel leuk om te vermelden is dat er hier ook een aantal vleesetende waren. Verder niet zo heel spannend, maar de meesten zijn vegetarisch op Galapagos. Galapagos is de enige plek op de wereld waar
Nestende Pelikanen
En zoals altijd bij nestende dieren. Een enorme stank. Ik heb ook een voeder-foto maar die is wat ranzig. mensen roepen dat ze haaien zien en dat vervolgens iedereen die in de buurt is er op af rent. Hier bij Pinnacle Rock had ik het voorrecht om een Pinguing door dit spectaculaire plaatje heen te zien zwemmen. Het lijkt me onnodig om te vermelden dat er verder nog veel te veel andere vissen waren die de moeite waard zijn.
In de middag gingen we op zoek naar reuze waterschildpadden wat ook weer indrukwekkend was. Het water was te vies om te snorkelen of om goede foto´s, dus moeten jullie me maar op mijn woord geloven.
De vierde bezochten we het eiland Seymour (zonder Butts) gingen bekijken. Geen snorkelen meer, geen zwemmen, alleen wandelen. Seymour heeft bizar veel landvogels zoals de Blue Footed Boobies en Frigate birds (met de rode zak). Ook een enorme gele leguaan nog even op de gevoelige plaat vastgelegd.
En dat was het al voor de eerste tour.
Het volgende uitstapje was twee daagjes Isla Isabella. Het grootste eiland dat zich eigenaar mag noemen van wel 5 vulcanen. We gingen met de boot en verbleven daar in een hotel. Dat slaapt toch wel iets prettiger dan op een boot. Het groepje was ook
Leguaan
Minder zwarte rotsen, minder zwarte Leguaan.... wat kleiner waardoor we wat beter contact hadden met elkaar dan bij de boottour. Behalve die ene bejaarde klaagduitse met haar 35 jarige zoon die een psychische stoornis dan. Uiteraard bezochten we een van die vulcanen en groot dat ze zijn! Zie foto. Te paard (ja Marieke, ik ga het nog leuk vinden) galopeerden we langs de rand van de enorme krater wat een heel mooi plaatje opleverde. Daarna wandelden we naar Vulcan Chico om een kleintje te zien die enkele jaren geleden uitbarste. Deze wandeling speelde zich volledig op lavarotsen af. Helamaal geen begroeiing of iets dergelijks. Het is alsof je op een andere planeet bent. De meest prachtige formaties en lavatunnels verrijken het beeld. In de middag gingen we weer snorkelen. De hoofdatractie was hier ook weer haaien die we tijdens het snorkelen niet zagen. Maar tijdens de wandeling daarheen zagen we een plek waar eerlijk waar honderden white tip sharks de dienst uitmaakten. Maar goed dat ik dit pas op het laatst zag, want het had het ooh- en aah-gevoel alle andere keren wel redelijk teniet gedaan.
Een hele grote notedop dus om alles te beschrijven. Galapagos is prachtig en uniek. Eerlijk waar. Maar als ik
Pinguing
Even poseren voor een van de vele eilandjes die door de vulcanen zijn gevormd. kijk naar de prijs kwaliteit verhouding...... Er zijn zoveel dingen die ook mooi zijn en die niet een fortuin kosten. Met zo´n 8 dagen Galapagos heb ik net zo veel geld uitgegeven als een maand Bolivia (incl tours en taalcursus). Gelukkig zit het in mijn aard om de wat minder goede dingen sneller te vergeten dan de goede dingen en kan ik terugkijken op een hele leuke tijd in een prachtige omgeving met leuke mensen.
Advertisement
Tot: 0.084s; Tpl: 0.014s; cc: 9; qc: 61; dbt: 0.0539s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Jochem
non-member comment
finding nemo
Zo je hoeft eigenlijk niet meer de film te kijken, je hebt daar bijna alle dieren wel gezien, Non-fish eating shark, reuze schildpadden (totaly dude), pelikanen en alle overige vissen. Klinkt allemaal heel stoer. Veel plezier nog (en niet te veel aftellen, doe ik ook niet....)