Ecuador - Galapagos Islands

---

Jooooooo everyone!


hoe ist ginder? Dat we nog geen regering hebben is ondertussen geen nieuws meer, dus schrap dat al maar uit de

berichtgeving.

Wij zijn net terug van een cruise naar de Galapagos eilanden, was SCHITTEREND!!
Goeie deal gevonden en dik genoten!

Nu, als je de Galapagos op voorhand boekt, geen last minute dus, en vanuit Europa, met massas commissie erbij,

dan kost dit extreem veel geld!
Dus niet geheel ontverwacht dat wanneer we op het vliegtuig achterom keken om te checken wat de gemiddelde

leeftijd was, 9 van de 10 hoofden met wit of geen haar bedekt was.

We waren opgelucht wanneer we onze groep te zien kregen, grotendeels jongeren, vanuit Australie, Zwitserland,

Duitsland en de US. Voldoende tegengewicht voor de 2 oudere Hollandse koppels aan boord 😊
De Zwitserse Andrea verdient extra aandacht in dit verhaal, aangezien ze extreem grappig en plezant was, en we

zeker gaan afspreken als haar reis er ook op zit! The chocolate reunion is on the way...

Ik zal eerst beschrijven wat we niet kunnen tonen, het snorkelen!
Echt de meest geschifte, mooie, verschietachtige vissen en beesten gezien!!!

Finding nemo vissen kom je constant tegen, in de meest geniale kleurencombinaties.
En de dieren op de Galapagos hebben ook totaal geen schrik: je kan makkelijk even onderduiken en meezwemmen met

een gigantische school vissen, heerlijk gevoel!

We hebben ook een zeeschildpad zien passeren, die rustig op weg was naar diepere lagen.

Wat later hebben we ook haaien gezien, de white tip reef shark.
dit, was echt fantastisch: 3 haaien tussen 1 en 2 meter lang, die 10 meter lager in het water cirkelen,

patrouille die rondjes draait. We hangen stil te zweven, en wagen het af en toe om dieper te duiken en van

dichterbij deze beesten waar te nemen. Maar af en toe komen ze wat hoger zwemmen en dan neep ik em toch wel,

snel terug naar boven 😊

Tijdens een andere snorkeltocht (was dagelijkse kost 😊 was ik rustig aan het peddelen met mn debiel uitziende

zwemvliezen. Anouk zwom achter mij en zag een haai naderen, maar onder water 'joe, pas op, haai' roepen is niet

echt makkelijk, dus verschoot ik mij een ongeluk als da beest mij op een meter afstand passeerde, hehe.

Een andere keer kwam Andrea af 'Wouter, kom kijken, freaky beest en durf ni goe!'. Dus als ne braven hond ga ik

mee zien: GIGANTISCHE kreeft, alleen had het geen scharen, zag het er bruin-grijs-blauw uit en had het vreemde

gekleurde strepen op zijn poten en lange voelsprieten. Beweegt ni, dus rustig erboven zweven op een meter

afstand, nog wat dichter, ziet er raar uit, nog eens van een andere hoek bekijken, ... SPRING!!!!!
Wow! what? shit! verschieten! wat gebeurt er? Dat beest beslist plots om omhoog en opzij te springen en

schieten, blijkbaar kan zoiets snel bewegen! Dus Andrea en ik nog harder gesprongen en een halve liter zout

water ingeslikt.

What else:
pinguins! Je moet eens naar de zoo gaan in Antwerpen (of elders, voor de West Vlaamse lezers dit aanhalen als

provinciaal sjovenisme 😊 : ondanks dat ze harder stinken dan de beerput van Michael Moore, is het extreem

grappig om te kijken naar hoe ze rondzwemmen en snel van richting veranderen, met een curieuze blik op hun

gezicht.
Wel, net hetzelfde als je ertussen aan het duiken bent, hilarisch! Af en toe lukt het om er een paar seconden

achter te zwemmen en jezelf ook een wispelturige torpedo te voelen, maar langer dan dat hou je toch niet vol,

veeeel te snel die beesten.

Op de laatste dag hebben we ook nog iets schitterends meegemaakt tijdens het snorkelen:
op de rosten zat een hoop zeeleeuwen te spelen (luieren, brullen, boeren, vechten, relaxen) en die kwamen eerst

voorzichtig kijken onder water wie of wat wij waren. Nu, een zeeleeuw is ook geen klein beest, dus ook dat was

even verschieten de eerste keer dat zoiets je van dichtbij komt bekijken. Maar het vertrouwen groeit snel en

even later lig je in het water te dobberen met een koppel zeeleeuwen dat rond je komt zwemmen in prachtige

schroefbewegingen! Echt adembenemend!

Dat zal het zowat zijn denk ik voor het snorkelen, tijd om aan land te gaan.
Net zoals in het water, lijken de beesten op het land geen enkel probleem te hebben met toeristen, ook niet

wanneer je een lens in hun neusgat duwt, 'I dont care, strange white moving animal, you're not allowed to tough

me anyway' denken ze allemaal.

Dus je kan rustig op het pad lopen tussen de leguanen, die echt NIET bewegen, luiheid is in de Galapagos

uitgevonden. Leguanen dus: maffe beesten die je doen denken aan de tijd van de dinosaurussen, maar dan heel

veel kleiner (max een meter, ook al lijkt het soms anders op fotos) en massaal aanwezig.
Alleen als de groep echt te dichtkomt (soms niet echt anders mogelijk, want het beest legt zichzelf soms midden

op het pad) bewegen ze traag naar een plek wat verderop.

De zeeleeuwen zijn ook op het land geniaal:
heeft totaal geen gene en legt zich bijvoorbeeld rustig op de banken te relaxen. JOUW bank, betaald met

overheidsgeld. De belastingsbetaler nog maar eens op zijn tenen getrapt...
Je hebt commentaar? Hij boert en brult terug, de ganse dag door.
Je wordt kwaad? Ze gebruiken gewoon hun kinderen: een baby zeeleeuw voor je neus en alle frustratie smelt weg,

bijzonder aaibaar 😊
Zou Anouk al lang gedaan hebben (en eentje meenemen naar huis), ware het niet dat je de dieren niet mag

aanraken.

Krabben, nog zoiets hilarisch.
De kleuren op zich zijn fascinerend: rood en gespikkeld bovenaan, lichtblauw onderaan.
En een steen opkruipen doen ze achterwaarts, bijzonder debiel zicht.

Schildpadden:
ongelooflijk, dit beest wordt gemiddeld 175 jaar oud volgens de experts met uitschieters tot 400 jaar!!
Was er al toen je gebeuren werd, was er al toen Albert 1 van de rotsen viel, was er al toen Belgie ontstond,

was er net toen Galileo naar de sterren keek begin de 17de eeuw. En waar wij blauwe pillen nodig hebben op ons

60ste, gaat deze rustig door tot het bittere einde, good exercise at your 175th birthday!
En het is niet van horen zeggen, getuige de foto: om de 5 seconden

'....eeeuuuhheeuuEEUUUUHHHHHeeeuuuuhhhhh...'. Slow motion lovin' !

Vogels dan, al even grappig:
de blue footed booby (waarschijnlijk zijn naam gekregen van de vader van Bo Terham) heeft fluo voeten. Je zou

denken dat je het met zon fysiologische eigenschap probeert om de aandacht wat te ontwijken, but no,
He just has to draw some more attention, doesn't he:
om de aabdacht van de vrouwkes te trekken heft hij al waggelend de ene voet na de andere op om deze te showen,

en doet dan een vreemde beweging met zijn nek en vleugels, alsof ie in de knoop zit. Check de fotos en probeer

maar eens niet te lachen 😊

But the freak show does not end here:
de freggat bird (of zoiets) heeft in normale toestand een rood lelleke onder zijn kop hangen.
Goed, als het dat is, valt mee te leven, ook een kip heeft dat, maar dan OP zijn kop.
Maar deze vogel heeft een extra optie: dit rood lelleke blijkt een opblaasbare zak te zijn om, alweer, indruk

te maken op de vrouwen. Heb die avond hetzelfde geprobeerd maar deed bijzonder veel pijn en trok bovendien niet

de gewenste aandacht. Anouk las gewoon verder...

Maar voor de vogel werkt het dus wel, ook al duurt het 20 minuten eer het spul opgeblazen is.
En hij kan er zelfs mee vliegen! Net een bommenwerper die voorbij komt vliegen. De natuur heeft bijzonder veel

gevoel voor humor hier!

Nog een paar andere mooie vogels gezien, met lange staart of een albatros bijvoorbeeld:
het eiland zat er vol van, reusachtig beest dat al zittend zelfs 70cm hoog was, gok ik.

Laatste deel, zaken niet gerelateerd aan dieren:
De boot zelf was op zich al een ervaring, 8 dagen lang op de boot slapen, eten en lachen.
Snachts varen, dus soms behoorlijk mottig en misselijk.
Veel plezier gemaakt met de andere mensen van de groep, nerveus nieuwe kaartspellekes proberen te winnen, van

het dak van de boot springen (7 meter, supercool!!), gieren met Andrea, ..., serieus leuke tijd gehad!
En respect voor Amerikaanse dokters: de studenten aan boord zijn echt wel clever, trekken bijzonder lange dagen en zijn goed in alles (dus ook beach bolley en kaartspelen)!

En elke dag wel een ander eiland aandoen, telkens anders van uitzicht, ander water, ander zand, ...
Op een van de eilanden mochten we een kaart gaan posten.
Geen postzegel nodig! enige wat je vindt op het eiland is een ton waarin kaartjes zitten in een plastic zak.
Bedoeling is dat iedereen die een kaart post, door de aanwezige kaarten gaat om te kijken of er iets bijzit uit

zijn land, en die dan zelf gaat bezorgen of opsturen eens terug thuis.

Edwin en Natacha, jullie kaartje (of ja, stuk papier, was niet echt een giftshop aanwezig) is dus onderweg, maar het kan tussen 2 dagen en enkele jaren duren 😊

Voila, dat was het zowat voor de Galapagos, het is BRILJANT geweest, hopelijk genieten jullie van de fotos.

Nu zitten we in Montanita, een gezellig kuststadje, bekend voor het surfen.
Heerlijk relaxte sfeer, uitbollen, en dan naar huis!
We zien er serieus hard naar uit om iedereen terug te zien, tot binnenkort!


Greetz,

Wouter en Anouk

---

Comments

[Evy]

voeten
In short: Speciaal voor de vogels die van voeten goesting krijgen in vogelen...

[Albina]

классные тапки (= nice shoes!!!)