Nationaal Park Torres del Paine

---

Op 9 januari aangekomen in Puerto Natales om heel de namiddag grote inkopen te doen om "el circuito" in het nationaal park Torres Del Paine te overleven. Een gasvuurtje, pan, bekers,bestek, regenkledij, handschoenen en kilo´s eten gingen de volgende dagen onze rugzak maken tot een stevig pakket van 15 kilo.
De volgende dag om 7.30u de bus genomen naar Torres Del Paine om rond 11u onze eerste stappen te zetten van onze 9 dagen durende tocht in de natuur.
De eerste dag hebben we 14km gestapt tussen de bloemen op een vlak weggetje dat tussen de bergen kronkelde naar de eerste camping Seron. Deze dag was niet zwaar maar toch even wennen vanwege de zware balast die we voor de eerste keer gedurende lange tijd op onze rug droegen. Diezelfde avond kennis gemaakt met enkele mede-el-circuito-stappers en ons mentaal voorbereid op de 19km die de dag erop volgde.Deze tocht naar Refugio Dickson was ook zeer goed te doen, niet teveel stijgen en dalen en langzaam maar zeker kwamen we aan aan de achterzijde van de bergtoppen om daar de eerste gletsjer van de tocht te aanschouwen. Aan het meer waarin deze gletsjer uitkwam lag onze volgende kampplaats. De dag erachter was rustig, 10 km door het bos en door de modder naar camping Los Perros die gelegen was naast een volgende gletsjer. Deze camping was koud en het was slecht weer. Er stond een kot met een houtkachel dat we gedoopt hebben tot het ´rookkot´, de ogen openhouden koste moeite vanwege de rook, maar het was er warm. Nu kwam de echte mentale voorbereiding: passo John Gardner stond op het programma. Dag 4 startte koud, veel wind, regen en... sneeuw. De paso zelf duurde 12km en gedurende die tijd hebben we alleen modder en sneeuw gezien. Een pad was er niet, je moest letterlijk de berg over stappen, recht erop en recht er terug af. Ijskoud en verkleumd boven aangekomen om daar een schitterend uitzicht op de gletsjer Grey te krijgen. De hoeveelheid ijs die zich daar bevond was immens. Vervolgens onze tocht naar beneden gestart waarbij we gedurende 10 km naast de gletsjer gingen lopen. Veel modder, vaak uitgegleden om enkele uren later aan te komen op camping passo waar er... niets was. geen douches, geen houtkachel. onze schoenen waren nat, we hadden koud, dus deze camping was geen optie. Op naar camping Guardas dus, waar er ook niets bleek te zijn. Uiteindelijk zijn we dan nog 6 km doorgewandeld en daarbij verdwaald om rond 23.15u Refugio Grey te bereiken. D volgende dag hebben we besloten een rustdag in te lassen vawege overvloedige regenval en die avond was ee voedslvergiftiging voor ons een feit. We zijn heel de nacht geteisterd door het probleem dat alle lichaamsopeningn leeg liepen. De wc was onze beste vriend en onze grootste nachtmerrie. De hotdogworsten werden onze grootste vijand en prompt verdween de hele voorraad in de vuilbak. De volgende dag zo ziek als een hond en schitterend weer. We hebben ons naar Refugio Paine gesleept, 11km op 6u, op hetzelfde tempo als de slak. Dag 7 het middelste been van het W-circuit gelopen (25km), de Frances Vallee met een schitterend uitzicht op Los Cuernos (bergen, wat had je anders gedacht...) Die avond overnacht in Refugio Los Cuernos om de volgende dag aan te zetten naar de laatste, toch wel belangrijke stop op het circuit: Las Torres. De klim was lang en steil, maar ´s avonds hebben we de Torres kunnen zien bij helder weer, wat veel mensen niet kunnen zeggen. Het regent hier namelijk veel. Die nacht geslapen op camping Las Torres om vervolgens onze laatste afdaling naar het eindpunt te volbrengen.

---

Photos

Dag 1: 14km naar camping Seron
camping Seron

Dag 2: 19km naar Refugio Dickson
Modder!!!