Golden Bay en Farewell Spit

---

Golden Bay is de ganse streek vanaf Takaka tot en met Farewell Spit. Als je kijkt in de reisgidsen zal je alle kleine gehuchten ertussen niet zien staan, het staat allemaal onder Golden Bay.
Vanuit Takaka gingen we richting Collingwood. Wij hadden daar nog wat brood en fruit gekocht.
's Avonds was het redelijk moeilijk om een slaapplek te vinden. Geen DOC campings, geen gewone campings, geen huizen in de omtrek en geen asfaltwegen. Een goeie 40 km gravel! Ik kwam zot in de auto van het heen en weer geslinger. Net alsof we in een jeep zaten.

We besloten op een parking te staan van een wandeling. Een tip die we gekregen hadden van de Zweed (de reisjournalist). Hij zei: maak dat je net weg bent vooraleer ze komen controleren. Gelukkig hadden we die ochtend geen controle, waarschijnlijk kwam niemand daar controleren- de weg naar de parking was vreselijk-! Modder, héél diepe putten en rondslingerende stenen.

Als je een goeie 20 km uit Takaka rijdt naar boven toe (Farewell Spit) heb je een splitsing. In principe kan je in een halfuur in Farewell Spit staan, wij besloten links af te slaan en naar Westhaven te rijden.
Westhaven heeft heel veel bos! Beschermd natuurgebied, wandelpaden (tramping van enkele dagen), zee & strand en bizarre kleine huisjes die eruit zien als een containerbox.
Huisjes zonder elektriciteit & stromend water. Dat dit nog bestaat in een Westers land!
Ik stond ervan versteld. De 'huisjes' zien er wat bouwvallig uit en sommige zijn gemaakt van afval. Ik dacht : ok het zijn vakantiehuisjes, tot we een man zagen in het terugkeren van onze wandeling. Het was een echt kluizenaarstype met een fiets en een grote zak afval op, blote voeten met gescheurde kleren en hij had al in jaren geen scheermes meer gezien denk ik.
Maar ik begrijp ook dat sommige mensen liever die manier van wonen hebben. Dan voel je je toch meer één met de natuur hé! Een wereld zonder computers, internet, gsm en alle andere elektronica.


Farewell Spit vergelijken de kiwi's hier met de snavel van een kiwi vogel. De peninsula lijkt op een hele scherpe bek. Het is de grootste zandbak van NZ. En het is echt gekend voor zijn vogels en beschermde natuurgebieden.
Je kan tours volgen maar deze kosten veel geld. Het is beter dat je zelf met je wagen ernaar toe rijdt. Vanuit het informatiecentrum (DOC) kan je héél veel wandelingen volgen.
Wij besloten om naar Fossil Point te gaan (Fossielen punt aan de zee). We moesten door weilanden met koeien en schapen. De schapen waren geen probleem, de koeien ook niet echt tot er 2 dikke stieren aan ons hekje stonden waar we moesten overstappen. Ik was blij dat ze vriendelijk opzij schoven. :-)

Na een goed halfuur kwamen we aan op het strand van Farewell Spit. We wandelenden wat rond toen we een heel mooie levende zeester zagen in een klein putje. We zagen ook een zeeleeuw snoezen en Jan wou even wat dichterbij de zee gaan maar hij werd bijna aangevallen door een Oystercatcher. Een 'oestervogel' is een zwarte vogel met oranje poten en een oranje bek. De snavel is enorm scherp – om oesters open te breken-.
De dieren waren daar aan het broeden en er mocht geen enkele toerist in hun omtrek wandelen. Ook Jan niet.

We wandelenden de kustlijn terug af richting de auto. Een echt héél mooie wandeling om te doen. We hadden geluk dat het deze keer niet regende.
Toen we richting Wharariki Beach gingen rammelde iets in onze auto. Ik stapte uit deed de koffer open en vond niks. We reden opnieuw een paar meter tot we iets hoorden slepen achter onze wagen. Ok, 2e keer uitgestapt en op mijn buik gaan liggen. We zagen een stuk uitsteken achteraan onze band. Huh? Geen idee wat het was, tot er 2 seconden later een jongen ook onderaan onze wagen keek en zei 'you guys have a big problem, but I know someone who can fix it for you if you want it' (jullie hebben een groot probleem, maar ik ken iemand die het probleem kan oplossen als je wil). Natuurlijk wilden we ons probleem opgelost krijgen!
De jongen ging de baas van de camping halen (we hadden dus auto pech op zo'n 100 meter voor een camping) en de baas kwam kijken. Hij was mechanieker van opleiding dus we hadden geluk dat onze schokdemper kon gerepareerd worden door iemand die er iets van af kende.
Ook de Maori-jongen , Hawk Eye (is zijn naam) wist wel iets van wagens af.
We hebben ons een 2 tal dagen op de spiksplinternieuwe camping gezet. Het is één van de mooiste campings die we al gezien hadden! Heel ecologisch ook! Ecologische toiletten (zonder water – dus met een put-) maar wonder boven wonder de toiletten stonken niet. Het waren geen DOC gevallen. Dus het toiletafval werd gerecycleerd en verwerkt in de grond als mestafval.
Ook bij de mannenwc's , de urinoirs waren waterloos en volgens Jan stonk het ook niet.
Met het water moest je uiteraard spaarzaam zijn en er waren overal tijdlichtschakelaars geplaatst.
Ook had de campingbaas , Deon, had nog wat nagedacht over de rest van de camping en wat te doen met een aantal dikke bomen die op de parking stonden waar de wandelingen naar het strand begonnen.
Hij besloot sommige dunnere bomen om te hakken en er stoeltjes van te maken (van de stam). Rondom de dikke bomen maakte hij planken om als tafel te gebruiken , zonder de boom te beschadigen.
Hij maakte alles plat en zette er een oude camionette in tussen de bomen. In de camionette is er nu een coffeeshop. Dus een vintage (oud model) koffiemachine, een toog met koekjes, taart en muffins.
Goed gezien van Deon! Want als je terugkeert van de wandeling heb je dorst!

Dus wij gingen ook de wandeling doen naar het mooiste strand van het Zuidereiland (dat werd ons toch zo gezegd). Maar we lazen de bordjes niet goed en in plaats van de kortste wandeling te nemen zaten we plots terug in een schapenweide waar er geen eind aan kwam! We zagen in de verte een klein wandelpaadje maar we konden er niet uit. De omheining was met elektriciteitsdraad.
Na een goed uur door de schapenstront te wandelen besloten we terug te keren naar ons beginpunt en zagen we een klein bordje : 'beach acces 5 minutes' Wat? (strandtoegang 5 minuten?) Hoe kan dat nu? Jan besloot langs de andere kant van de schapenweide te kijken en ja hoor, daar stond een ineengezakt paaltje.
Het was inderdaad maar 5 minuten wandelen meer vanaf dat punt!

Wharariki Beach mag zich inderdaad het mooiste strand noemen van het Zuidereiland voor mijn part! Het is werkelijk prachtig! Het strand is goudgeel en je hebt hele mooie rotsblokken uitgehouwen door de zee.
De stenen hebben ook diepe groeven en zijn zoals grotten waar je in kan wandelen. Maar je kan het strand alleen bezoeken als het laag tij is.
Ook zie je baby zeeleeuwen zwemmen in aparte zwemkommen in de rotsen. Heel speciaal om te zien!
We liepen hier dus ook het strand door en normaal gezien moest er een wegwijzer staan waar we terug richting de parking konden gaan maar er was geen pijltje te zien.
We herrinnerden ons dat de receptioniste zei van: 'je moet tot aan het einde gaan van het strand en dan terugkeren , dan zie je de voetstappen van de mensen wel'.
Ok! En of we voetstappen zagen! Het krioelde ervan! We besloten de stappen te volgen en zagen allemaal voetstappen op een enorme steile zandberg!!
Ok, onze sandalen op onze handen en de berg op! En ja hoor – ook ik ben erop geraakt!- een proficiat aan mezelf! Het was echt sukkelen. Bij elke stap je deed had je het gevoel dat je een halve meter terug naar beneden zakte. Er kwam geen eind aan de zandberg.
Bovenop de zandberg zagen we een bordje staan, ingegraven in het zand!

De weg naar de parking was ook niet gemakkelijk te bereiken. Steile zandpaden naar omhoog, dan zand en aarde tussen je tenen (bos), dan terug een soort limestone tussen je voeten. Nadien voelde een emmer water heerlijk aan mijn voeten!
O ja, op onze camping hadden we companie van 3 mannelijke pauwen en 1 vrouwtje.
De mannetjes hadden het op onze wagen gemunt en misschien wel op mij want ze wilden maar 1 ding. Mijn jandals (teensletsen) afpakken!
De buren stonden te lachen met mij toen ik een pauw wou wegjagen maar ietsje later konden ze toch ook niet lachen toen een andere pauw bijna in hun auto vloog. Hihihi :-)

's Avonds volgde ik nog een gesprek tussen vershillende andere toeristen (Jan was gaan slapen). Er waren mensen van Chili, Frankrijk en Duitsland, en ik. Maar ze hadden allemaal één of andere slimmere opleiding gehad dan ik (unief en zo) en ik voelde me echt simpel bij hen.
Uiteindelijk had de dikke Duitser het een beetje op mij gemund en vroeg hij zo moeilijke vragen aan mij van 'geloof je in de wetenschap, en geloof je in spiritualiteit, en wat geloof je erin en wat niet'? En dan stelde hij andere vragen zo van : wat denk je over het einde van de Maya kalender volgend jaar? Zal de wereld volgens jou vergaan? Dus ik zei dan daar mijn antwoord op en hij zei dan iets van Apaci Indianen verhalen en dan vergeleek hij mij met een 18 jarige die nog niks van de wereld gezien had en maar heel beperkt kon nadenken en toen kreeg ik het!
Hij heeft mijn grote mond doen openzetten! Ook Hawk Eye was er even komen bijzitten en hij kreeg ook zo allemaal rare vragen op hem afgevuurd van dien dikke Duitser over de Maori cultuur dus Hawk Eye liep weg.
De Duitser en de andere mensen waren dan aan het roddelen over de Maori jongen zo van 'wat doet hij hier eigenlijk, wie is hij, hij loopt hier al weken rond op de camping, hij heeft waarschijnlijk nog nooit gereisd in zijn leven bla bla bla, hij zal wel arm zijn,...'
Ik kreeg het opnieuw aan de stok met die Duitser. De Duiste toerist was daar ook al weken op de camping dus hij had zeker es met Hawk Eye kunnen praten (die gast deed daar trouwens wwoofing – vrijwilligerswerk- en hij werkte daar soms ook).

Ik kreeg het zowat op mijn heupen en besloot ook te gaan slapen. Terug in de auto besefte ik dat ik nog es naar het toilet moest dus ik moest de keuken opnieuw passeren. Ik hoorde ze over mij babbelen en liep de keuken nog es in zo van 'ah ik hoor dat het over mij gaat, interessant, kan je het nog es herhalen?' Hupla, de Duitser zo rood als een tomaat. De Chileense mensen waren ook weg van de tafel en er bleef maar 1 Fransman meer over (de Fransman verstond niet zo goed Engels ). Ik heb dan wel geen universiteits opleiding gehad maar ze moeten met mij de zot niet houden en dan achteraf nog es uitlachen!
De Duitser heeft mij leren kennen...

---