De Valse Start Achter laten

---

Beste,

Zoals jullie wellicht hebben gelezen was de eerste dag niet echt het begin waar ik op gehoopt had. De tweede dag daarentegen zou een heel stuk beter verlopen. Het begon allemaal met een stralende zon die de kamer binnen viel in de ochtend. Op dat moment overviel mij wel een iets positiever gevoel dan eerst. Deze dag zou ik twee afspraken hebben: eentje bij mijn stage plek "the Riddet Institute" en eentje bij "accommodation services".

Allereerst die bij the Riddet Institute, een redelijk gemiddeld gebouwtje, die je het beste kan omschrijven als een viertal van die Amerikaanse éénverdieping woningen in een rondje om een klein pleintje heen maar dan nog een beetje uitgebreid naar buiten toe. Het is niet groot maar ook niet klein. Zag er over het algemeen heel mooi en professioneel van binnen uit. Mijn stagebegeleidster kwam mij tegemoet gelopen toen ik eindelijk de juiste deur had gevonden, en verwelkomde mij hartelijk. Voordat ik maandag officieel begon wilde zij mij in een sneltrein vaart een rondleiding geven. Het is dan ook een drukke dame die veel afspraken heeft staan, maar toch een zeer hartelijke en vriendelijke indruk maakt. Zij samen met de algemeen secretaresse van het Riddet Institute zorgde dat vrijwel alles in-orde was. Ik had meteen internet toegang, ik heb een buskaart waar ik gratis mee de stad in kan, een toegangsbadge etc. alles was eigenlijk klaar gemaakt voor mij. Ook kwam vrijwel direct het kamer probleem ter sprake waarover beiden eigenlijk zeiden dat het niet het juiste begin was. Secretaresse (Terri) maakte er gelijk werk van en vrijwel alles wat ze moet doen heeft ze binnen 5 minuten geregeld, een pittige (maar toch vriendelijke) tante die van aanpakken weet. Vandaar dat ik daarna ook een veel betere accommodatie kreeg aangeboden net aan het einde van Albany Road, net naast het sports & rugby institute.

De taak die mij dus nog resteerde was mijn spullen (in twee koffers verdeeld; eentje van 30 en eentje van 7 kilo) mee te zeulen een kleine 2 kilometer verder, wat in een brandende zon rond de 25 graden, een lege maag en met jetlag toch wat inspannender was dan verwacht. Eenmaal aangekomen viel er een pak van mijn hart toen ik zag dat het behang wel vrijwillig op de muur bleef zitten en er een router aan het plafond hing. Gelukkig heb ik nu een naar Nieuw Zeelandse begrippen stabiele internet verbinding waar de download snelheid niet is wat we gewend zijn in Nederland. Maar ik ben nu in staat om te skypen en dat doet mij wel enorm goed.

De kennismaking met mijn nieuwe kamergenoten ging ook eigenlijk voorspoedig. Er zit en Nederlandse Jongen genaamd Jos die aanbood dat ik kon mee-eten aangezien ik nog geen supermarkt had bezocht. Verblijd met dit aanbod hebben we de eerste avond in Nieuw Zeeland een traditioneel Nederlands recept gegeten namelijk: Boerenkoolstamppot met worst. De andere twee kamergenoten zijn twee dames, eentje uit Frankrijk en eentje uit Costa Rica. Waar de petit Française op dezelfde afdeling stage loopt is de Costa Ricaanse een lerares dierendokter. De laatste heeft het spraakwater duidelijk gevonden (totaal niet erg overigens), dat maakt het alleen maar gezelliger aangezien mijn gedachten door jetlag constant afdwalen.

Uiteindelijk zijn we rond de avond met zijn vieren naar de supermarkt gegaan met de auto die de Costa Ricaanse in bezit heeft. Als een verdwaald onwetend kind heb ik door de supermarkt heen gelopen en zowat bij ieder potje stilgestaan om te kijken wat het nu wel niet was. Wat dan wel weer mooi was is dat ze hier al het bier gekoeld hebben staan en geen enkel plastic krat hebben en verrassend genoeg heel veel speciaal bieren die ik natuurlijk allemaal wil proberen. Die avond uiteindelijke mooi kunnen afsluiten waar de nieuwe kamergenoten mij mee hebben gevraagd zaterdag naar Wellington te gaan, en nog een paar mooie skype gesprekken gehad.

Een dagje later, voor mij vandaag, begon redelijk zwaar maar dat verdween al snel als sneeuw voor de zon me een drietal skype gesprekken met Yuri en Wouter die aan een zeer mooi carnavals kostuum zijn aan het werken voor de hele Dv. NNTG overigens, waardoor ik het toch heel jammer vind dat ik er dit jaar niet bij kan zijn. Hierna een skype gesprek met Glenn en Laura, twee studie genoten, waarna ik weer helemaal op de hoogte was met de stand van zaken bij hun stage. Hoop wel dat mijn stage uiteindelijk ook zo interessant wordt als die van hen, maar dat zal wel lukken vooral omdat ik kort daarvoor hoorde dat mijn eerste experiment waarschijnlijk een brouw experiment word! Daarna natuurlijk weer bijgekletst met Kirsten die toch als een mooie fundering fungeert in dit alles, hoewel ik haar wel heel erg mis.

Voor lunch was ik uitgenodigd om mijn Nederlandse kamergenoot te vergezellen met andere Nederlanders, die over het algemeen binnen de categorie geiten-wollensokken mensen viel. In het kort waren er dus geregeld van die pijnlijke stiltes waar ik over het algemeen niet heel erg fan van ben. Maar van de andere kant was ik ook te druk bezig met de lunch uit de cafetaria naar binnen te duwen, dat er weinig ruimte was dat ik iets kon zeggen of vragen. Hierna ben ik netjes mijn huur gaan betalen wat niet spannend te noemen was eerder pijnlijk dat je in een keer zoveel geld aftikt.

Het plan was om hierna met de bus naar het stads centrum te gaan. Het bleek dat ik toch even op de bus moest wachten aangezien dat hier officieel nog steeds zomervakantie is en de bussen dus nog niet constant rijden. Op een bepaald moment kwam een ietwat rijpere vrouw naast mij zitten, ofja rijp... men zou bijna kunnen zeggen: tht bijna verstreken. Ik schat deze dame rond de 65 jaar en iets wat mij direct opviel was dat deze, overigens zeer lieve en aardige, dame haren uit haar kin en boven lip had groeien waar men niet omheen kon kijken. Toch hebben wij zo een half uur vol kunnen keuvelen over wat ik wel niet allemaal deed en waar ik vandaan kwam, zij was bezig met een cursus multi level headings waar ze mij vol trots haar boekje liet zien en vertelde dat haar hoofd aan tollen was van alle informatie, kon ik er niet meer van op maken dan opsommingen waarna je op enter en tab duwt zodat je subheading dus net wat verder inspringt, een gevalletje "ga met de muis naar de rechter bovenhoek" zou men wel kunnen zeggen. Toch heeft deze zeer attente en lieve dame mij tijdens de busrit allemaal aanwijzingen gegeven waar ik bepaalde dingen kon vinden.

Uiteindelijk in Palmerston heb ik essentiële spullen gekocht die ik toch nog mistte, zoals o.a. een klein speakertje. Mensen die mij wellicht kunnen weten dat ik er een hekel aan heb als het stil om me heen is. Een lang verhaal kort gemaakt was vandaag een hele mooie dag in het mooi Nieuw Zeeland. Waar ik mij de eerste dag redelijk verdrietig voelde regende het, waar gister een positievere dag was scheen de zon. Wat mij brengt tot vandaag waar de Zon wederom scheen en de wind hard waaide...

---