Advertisement
Published: January 20th 2012
Edit Blog Post
We kwamen toe op de oprit rond de middag en we dachten 'oh my god' wat is dat hier? De eerste indruk was van: we zijn verkeerd.
Maar we waren blijkbaar juist. Joan kwam ons al gauw begroeten op het moment dat onze auto tussen de 4 andere wagens op de oprit geparkeerd hadden.
We zagen al gauw dat de wagens overgroeid waren met planten en dus geen functie meer hadden.
Ook rondom het huis krioelde het met slingerplanten en rommel.
Joan gaf ons een rondleiding in het huis van John.
John & Joan zijn broer en zus. Joan leefde 8 jaar in Saoudi-Arabië als vroedvrouw in verschillende ziekenhuizen. Ze reisde ook Europa door en leerde er iemand kennen uit Wales waar ze nog es 5 jaar verbleef. Ze had een huwelijk van 25 jaar achter de rug in NZ en toen dit ten einde liep wou ze iets avontuurlijkers in haar leven.
In Wales had ze eco-huizen gezien en ze zei: 'als ik ooit terug keer naar NZ dan wil ik ook een eco-huis'.
Alleen was het niet zo simpel als dat ze gedacht had. Ze had een bouwer nodig die iets van eco-huizen afkende. De bouwer had ze gevonden
in de Coromandel streek (12u rijden vanuit Tokomaru Bay). Dus de bouwer kwam af en zei tegen Joan dat haar droom van een huis gemaakt met strobalen en modder niet mogelijk was vanwege de aardbevingen in de streek.
Dus ze zochten een ander plan! Wat verderop waren er grote houtfabrieken en daar kon ze voor een bak bier hout gaan ophalen.
Dus bouwt ze nu in John zijn tuin , haar eigen stekje. Haar eco-huis gemaakt van stukken hout, stenen en cement.
Wel mooi hoor!
Ze wees ons al gauw onze kamer aan en ook hier was ons eerste idee van 'oh nee, zoveel tapijt'. Een vast tapijt en daarop nog es 4 grote tapijten in onze kamer. We sliepen ook net onder het golfplatendak dus het was er superheet!
We hebben het welgeteld een kwartier volgehouden in onze kamer en keerden terug naar onze wagen om te slapen.
Geen idee waarom mensen zoveel tapijten hebben in huis! Het stinkt en is veel te stoffig!
Joan & de bouwer hadden 3 weken bouwverlof genomen en normaal ging de man al terug zijn als wij er kwamen maar dat was niet het geval.
Hij bracht ook zijn 2
kinderen mee naar Joan dus ze moest nog rap een plekje vinden voor hen te plaatsen.
Ergens op werf werd er een golfplaten huisje/kotje vlug verbouwd tot een huisje voor hen.
Wij gingen de 2e dag naar de East Coast. Gaan wandelen naar de oudste vuurtoren van de wereld.
700 trappen naar omhoog! Amai, het was nogal een beklimming!!
Deze week heeft Jan veel kunnen helpen aan het huis. Meer dan ik. Met mijn rug moest ik heel goed opletten om te heffen.
Jan mocht met de bouwer mee om houtblokken te gaan halen, te zagen, cement te maken om de muren te bouwen etc.
En we gingen een paar dagen samen naar de rivier om grote keien te halen om de onderkant van haar huis te maken. Aan de rivier zagen we grote en kleine stenen met fossielen in. De zee moet ooit tot daar gekomen zijn (20km verder was de zee) want er zaten schelpjes in de stenen.
Joan was blij dat we deze vondsten hadden gevonden maar vooral dat er niemand anders naar de rivier ging om stenen te gaan zoeken. Vooral geen Europeanen daar in die streek want zij zouden het verkopen voor veel geld.
Ze zien in alles geld zei ze. We konden haar daar alleen maar gelijk in geven.
Mensen zouden veel gelukkger zijn met minder en zoals we al eerder zeiden om terug te keren naar de natuur.
Ik kon jammer genoeg niet veel doen met het verbouwen van het eco-huisje. Ook onze gastvrouw gaf me niet genoeg opdrachten en ik vond het vervelend om een beetje doelloos rond te lopen in dat huis. Ik vroeg of ik kon kuisen (badkamer) of de tapijten kon stofzuigen in het ganse huis en het antwoord was : 'natuurlijk niet, waarom zou je kuisen, we kuisen hier niet, het is hier niet vuil'!
John (haar broer) had het huis 12 jaar geleden gekocht van een oude boer. Het huis is al meer dan 100 jaar oud.
Ik wist het niet meer. Niet vuil?? De tapijten waren in geen 10 jaar meer gestofzuigd! Ze hadden ook geen stofzuiger. Er waren overal grote spinnenwebben en opgedroogde spinnen in elke hoek van de kamer. En ook de keuken was er vuil. Er stonden 3 ovens (verzameling van John), 3 gasfornuizen en 3 bbq's (verzameling opnieuw) en er hing een verschrikkelijke stinkende geur in de keuken.
Joan zei
dat er waarschijnlijk iets dood lag in het plafond.
Van hygiëne gesproken!
John is een verzamelaar. Zover was het ons al duidelijk. We vroegen hoe hij zijn geld verdiende en zijn antwoord was 'ik maak geld uit andere mensen hun luiheid'. Je moet slim zijn in't leven.
Dus hoe verdient hij geld: hij koopt bedden en andere dingen op voor $1.00 per stuk (ja voor een bed!) en dat haalt hij dan in Auckland (grootste stad in Noordereiland) waar er honderden beddenwinkels zijn en mensen in overvloed winkels hebben. Datzelfde bed brengt hij naar zijn streek – Gisborne-. Daar is er 1 beddenzaak.
Dus verkoopt hij zijn bed voor $200 via internet.
Gisteren vertrok John naar Auckland om 18 bedden op te halen, 6 flat screen tv's , een sofa en een hoop dvd's.
Hij had dit alles voor $101 gekocht op TradeMe (zelfde als Ebay).
Joan kon wel goed koken en bakken. Ze maakte hele lekkere pies (soort taarten met vlees en groenten in) en fritters.
Ook gingen we de eerste dag pruimen plukken en maakte ze pruimensaus ermee (hemels lekker) en jam.
John zijn meest recente doel nu was van zijn grote huis een
homestay te maken.
Wij denken dat er niemand in zo'n vuile boel zal willen verblijven.
Gisteren was er een vriendin van Joan op bezoek en ook zij verbleef in één van de caravans op de oprit.
We hoorden deze morgen dat het er spookte in John zijn huis. Joan vertelde dat haar neef een gave had om geesten te zien. En dat er 8 geesten in John zijn huis woonden. Ook John bleef meestal niet in zijn huis slapen , maar ergens in een tent of de andere woonwagen.
'Hij heeft 2 grote trailers=woonwagens, 2 grote tenten , en maar liefst 14 auto's in zijn tuin staan ....waarvan 1 Rolls Royce uit 1943 en 1 jaguar uit 1965...alle wagens zijn 'kijk' auto's, en worden niet meer gebruikt om mee te rijden'.
Het leven van een verzamelaar!
We besloten na 5 dagen helpen ermee op te houden en vandaag (14/01) te vertrekken. Gisteren hoorden we dat er andere HelpX'ers gingen komen en een ander bevriend koppel van Joan en die vriendin van haar. We wilden er ook niet voor de voeten lopen dus besloten we om op tijd weg te gaan.
Deze morgen hoorden we dat haar bevriend koppel niet
afkwam en dat ze van de andere HelpX'ers niks gehoord had of ze gingen komen of niet...jammer voor haar.
Hopelijk komen er nog andere mensen af , zodat ze tegen de winter in haar huis kan wonen.
Ik voelde me een beetje verloren op die plek. Geen opdrachten voor mij en een kribbige Joan als ik daar maar wat zat te 'lummelen'.
Gelukkig waren de kinderen van de bouwer leuke kindjes, George & Eliza 12 & 5 jaar en kon ik met hen spelen. Het was deze morgen bijna tranen bij allebei de kindjes en vroegen ze of ik na onze vakantie kon terugkomen om te spelen met hen...toen ik Eliza uitlegde dat we niet gingen terugkomen klampte ze haar vast aan mijn been. Ik besefte dat ik hen ook ging missen. Iedereen! Ook de 3 katten , de 3 honden, Joan & John, de bouwer Clint , Eliza & George.
Behalve de kakkerlakken , deze beesten zal ik nooit missen! Er zat een dikke in onze tent (waar we dan in sliepen) en kwam al gauw krakend onder mijn schoen terecht. Ook in de keuken vonden we 2 kakkerlakken. De kat werd erbij gehaald door George en
deze vuile diertjes werden opgegeten. Eliza vertelde dat ze de vorige nacht er 5 gevonden hadden in haar huisje. Toen ik vroeg wat ze ermee gedaan had zei ze : 'papa zegt dat dit een stuk van de natuur is en dit in dit huisje hoort, maar ik heb de mijne toch doodgestampt'.
Specialiteit uit NZ (uit Joan haar receptenboekje)
Corn Fritters – heerlijk!
1 blik Maïs (geen maïs met room!)
1 1/2 kop witte bloem
1 theelepel bakpoeder
1 ei
zout
Meng alles samen en frituur in olie.
Het moet er goudbruin uit zien van kleur (zoals oliebollen).
Advertisement
Tot: 0.069s; Tpl: 0.023s; cc: 14; qc: 28; dbt: 0.0261s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb