Australia: Queensland - north

---

Zaterdag
Vandaag de etappe van Tennant Creek naar Mount Isa. Lang! en heel veel zwoot! 650 km gereden in extreme hitte. je ziet in de tussentijd 1 benzinepomp en 2 boerderijen. Het weekend hebben we doorgebracht in Mount Isa. Immers, onze bankpas zou hier op het postkantoor liggen en die ging pas maandag weer open. Een nieuwe tijdzone! Er was niets aangegeven maar we waren ervan overtuigd dat we de klok anderhalf uur vooruit moest waardoor het tijdsverschil met Nederland negen uur zou worden.
's avonds wilden we ff stappen en al snel bleek dat alle kroegen er om 22.00 uur sluiten. Wat een kutzooi! Maar een taxi-chaffeur wist ons te verblijden. Er is Octoberfest in de Buffs. Dat klonk erg goed, echter het zou $10 kosten. Toch maar ff kijken. Daar aangekomen sneakten we er snel tussendoor en zonder te betalen waren we binnen. Eenmaal binnen sprongen de tranen in onze ogen. Wat een duffe tent! Tot op de dag van vandaag nog geen mooie Australische vrouw gezien. Ze zijn te vergelijken met lelijke Engelsen. Nog witter en dikker! We hebben maar wat gedronken en toen maar weer naar bed.

Zondag
Deze dag maar eens lekker bij het zwembad gelegen. 's avonds een spelletje gedaan en wederom heeft Freek gewonnen. Bij gebrek aan een goedkoop restaurantje hebben we bij de Mac gegeten. Verders was het een echte zondag en was rusten het meest belangrijke en positieve wat er over te melden valt.

Maandag
07.00 uur opstaan. Immers, er moesten nog inkopen worden gedaan, langs het postkantoor voor de bankpas en nog ff bij de bank langs, daarbij wilden we bijtijds gaan rijden, omdat vandaag de langste etappe zou worden richting Charters Towers (CT). Tot onze ergernis was alles nog gesloten. Naar later bleek hebben wij 2 dagen in een verkeerde tijdzone geleefd. We waren dus 06.00 uur opgestaan.
Op weg naar CT liggen de dorpen ongeveer 50 km uit elkaar i.p.v. ruim 250 km van de dagen ervoor. Soms lag er ook weer wat water in de rivieren. Nog steeds heel veel dode kangoeroes langs de weg. In Charters Towers gingen we kamperen. Het is echt een ouderwets saloondorpje (zie foto's). Freek en Jos in de tent en René op de achterank van de auto! Na een lekkere pasta op primitieve wijze klaargemaakt te hebben, hetgeen overigens prima smaakte, zijn we maar vroeg gaan slapen.

Dinsdag
Vandaag de laatste etappe van deze reis: de laatste 500 km naar Cairns. Helaas ging de reis minder voorspoedig dan gepland. Vooral Freek maakte er een potje van. Eerst moest hij stoppen in verband met wegwerkzaamheden en later moest hij stoppen omdat de plaatselijke politie dat leuk vond. Controle. Dus Freek blazen (al voor de tweede keer in z'n leven, terwijl hij alles bij elkaar misschien 1000 km heeft gereden) en een grote hond besnuffelde onze spullen. Deze rakker kon echter niks vinden, dus konden we onze reis voortzetten.
In Cairns ligt de temperatuur zo'n 10 graden lager dan dat we de afgelopen dagen gewend waren. Best lekker dus, want 30 graden is natuurlijk best aardig, al was het in het begin best een beetje koud. Deze stad is zo'n beetje het backpackers walhalla van Australië, dus het is best moeilijk om een hostel te vinden, want de keus is zo groot! Uiteindelijk een aardige gevonden voor een mooie prijs inclusief diner. Dit diner bleek 's avonds minder riant dan dat we gehoopt hadden. Een half portie rijst met beef stroganoff zonder beef. Dus daarna maar even naar de Mac om de boel een beetje op te vullen.
In Woerden zou deze avond de nacht van Woerden plaatsvinden en omdat wij dit heugelijke feit niet ongemerkt voorbij wilden laten gaan, vonden we dat wij ook maar weer eens een hoop bier moesten drinken. Dat kwam mooi uit want de 'backpackerspub' heeft elke dinsdag het mooie aanbod om 5 drankjes te komen nuttigen voor zo'n 12 piek. Dat was alvast een mooie bodem. Het werd dan ook best laat.

Woensdag
Tijd om een beetje uit te rusten na een week reizen. Hebben die dag dan ook niet veel gedaan. Beetje rondgeslenterd en in het zwembad gelegen. 's Avonds maar weer eens een biertje gedronken. Hebben tegelijkertijd de Woerdense koeienmarkt meegevierd in de vorm van een heuse wet T-shirt contest. We zullen geen uitspraken doen over de winnares.

Donderdag
Vandaag maar eens wat activiteiten geregeld. Ten eerste wat trips naar wat eilanden met maagdelijk witte stranden (Whitsunday Islands en Frasier Island). Uiteindelijk na wat onderhandelingen een aardige deal in de wacht gesleept. In totaal 9 nachten onder de pannen, waaronder 2 aan boord van een cruiseschip (nou ja, zeilbootje). Hoe goed we het geregeld hadden bleek later, toen 3 Belgen moesten opbiechten dat ze alleen voor de 2 nachten aan boord van een soortgelijke boot hetzelfde hadden betaald. Beetje jammer.
Verder moest Freek toch ook maar eens z'n duikdiploma gaan halen. Aangezien het hier in Cairns aardig goedkoop leek te zijn en het Great Barrier Reef toch wel de plek is om eens wat dieper onder water te gaan, heeft hij zich aan de deelnemerslijst laten toevoegen. Rene en Jos zullen hem op z'n laatste dag als ervaren maar tegelijkertijd uiterst kritische duikers vergezellen.

Vrijdag
Deze dag is Freek maar eens vroeg zijn bed uit gekropen. De eerste dag van zijn 4-daagse duik cursus. Rene en Jos vonden 6:00 geen tijd om uit bed te komen en hebben zich nog maar eens een paar keer omgedraaid. Rond een uur of 11 was de temperatuur in de kamer weer eens opgelopen tot de tropische waarde van 30 graden. Genoeg motivatie om er maar eens een heel drukke dag van te maken. De planning: boodschappen doen, naar het postkantoor en een nieuwe zwembroek voor Jos kopen. Dat leek al een vrij volle planning, daar bleef het dan maar bij. En dat was maar goed ook. Na een beetje rondgestruind te hebben en slechts het aktiepunt boodschappen bij de supermarkt afgewerkt te hebben, gingen Rene en Jos moe maar voldaan weer naar huis. Morgen is er weer een dag.
's Avonds maar weer eens met zijn allen naar de Woolshed geweest. Wederom werden er domme spelletjes gespeeld met als enige doel nietsvermoedende deelnemers uit de kleren te krijgen. Maar goed, met een koud biertje in de hand is er weinig reden tot klagen.

Zaterdag
Wederom wist Freek op tijd zijn bed uit te komen om aan zijn 2e dag duiken te beginnen. Met zijn gesmeerde boterhammen en zijn huiswerk onder zijn arm vertrok hij wederom om 7:00. Natuurlijk was hij weer de enige zo vroeg. Omdat de planning van de vorige dag wat druk was hebben Rene en Jos de rest nu maar afgewerkt. Trots kwam Jos thuis met een nieuwe zwembroek en slippers. Tijd voor een potje schaken. Omdat Jos met zijn hoofd iets meer bij zijn nieuwe zwembroek en slippers zat, heeft Rene deze pot gewonnen. En ook deze avond maar weer dezelfde succesformule: bier drinken bij de Woolshed. En om nu eens echt avontuurlijk te doen zijn de drie mannen ook maar eens naar de Ierse pub gegaan waar een leuke band zijn kunsten vertoonde.

Zondag
Freek zijn 3e dag duiken. Op de boot deze keer, dus hij mocht uitslapen tot 7:00. Tot Freek zijn grote verbazing, een ook hun eigen verbazing, hielden Rene en Jos zich aan hun planning: 7:00 opstaan. Het plan: een dagje de bossen in de omgeving verkennen. Waarom zo vroeg? Om kangoeroes te zien, dat zou 's ochtends wel lukken volgens de folders. Na een vroege rit in een zeer pittoresk berglandschap was het tijd voor stop nr. 1. Een mooie wandeling door het tropisch regenwoud, daar zouden Rene en Jos wel eens een paar mooie dieren op de film zetten. Maar een klein uur lopen en 3 vogels later hadden ze nog steeds niks spectaculairs gezien. En toen.... geritsel. Ja! Daar liep een... een... beest. Camera aan... geritsel... beest weg. Voor degene die zich afvragen wat voor beest het was... geen idee. Na deze sensatie zijn de 2 avonturiers maar verder gegaan. Even de sfeer van de markt in een van de dorpjes geproefd en verder met sightseeing maar weer. Bij de verdere stops waren vooral veel kalkoenen te zien en verder een grote hagedis en wat schildpadden. En vooral veel watervallen.
Ook Mr. Turbo heeft zijn stempel op deze dag gedrukt. Voor de inspanning in de bergen bleek hij een aardige slok extra benzine vragen. Maar wat vervelender was..: na een van de stops weigerde hij dienst. Na een poging of 10 wisten we hem uiteindelijk hardhandig op andere gedachten te brengen.
Freek had zijn eerste dag duiken op zee. Een uur of twee varen uit de kust mocht hij eens laten zien wat hij allemaal geleerd had. Hij had er wat meer plezier in dan een van zijn reisgenoten, die de hele dag brakend over de reling heeft gehangen. Freek had ook wat minder moeite om dieren te vinden. Vis in overvloed en een schildpad.

Maandag
Een uurtje langer slapen dan de dag ervoor. Vandaag is de laatste cursusdag van Freek en Jos en René vergezellen hem deze dag op de boot. Waren het eindelijk niet een keer de mensen die opgepikt moeten worden, was het dit keer wel "Reef Dive" die te laat kwam opdagen. Kwartiertje vertraagd maar toch onderweg. het aantal mensen in het busje deed ons hopen op een rustige dag op de boot met niet al teveel mensen. Pofferdikkie, wat zaten wij ernaast!
Bij de boot aangekomen stonden er al aardig wat lui te wachten; waaronder een, naar onze mening, te grote groep kinderen. Nee, een veel te grote groep kinderen. Bij het opgaan van de boot gelijk het bovendek maar toegeeigend in de hoop dat de koters beneden zouden blijven. Dat moet je net denken! Continu op en neer tussen het onder en bovendek. Zelfs het herhaaldelijk stoten van het hoofd weerhield ze hier niet van. Toch maar proberen nog wat te slapen op het dek. Immers, echt uitgeslapen waren we nog niet. Na wat uitleg over de spullen die, voor het duiken, aan boord aanwezig waren, konden Jos en René voor het eerst een zelfstandige duik met z'n tweeën maken.
Na 2 uur varen waren we op het 'outer great barrier reef' en konden we gaan duiken. Freek moest over op de cursusboot en we zouden hem later gecertificeerd terug zien. Onder water hebben we veel mooi koraal en enkele leuke vissen gezien. O.a. een grote oester die dichtklapte toen Jos er zijn hand er bij hield en later dapper zijn zwemvlies er tegenaan zette! Erg cool gezicht. Er stond een redelijke stroming en Jos en René kwamen een aardig end van de boot weer boven! Een speedboot kwam ons halen en trok ons weer terug naar de boot. Als we het hadden moeten zwemmen hadden we wel een goed kwartier bezig geweest. Volgende keer toch maar een kompas mee!
Toen was er de lunch! Verschrikkelijk uitgebreid maar helaas heeft enkel Jos ervan kunnen genieten! René werd erg zeeziek en was maar in het water gaan liggen teneinde kotsen te voorkomen.
De 2e duik die dag kwam er een derde persoon mee (de begeleider van de groep kinderen). Of deze man de drukte van de groep even zat was of ons hielp dichter bij de boot uit te komen, is ons nooit helemaal duidelijk geworden. Wel heeft deze man ons een grote en kleine zeekomkommer (lijkt wel wat op een kruising van een komkommer en een flink uit de kluiten gewassen rups) laten aanraken. Verder nog meer mooie vissen gezien.
Op de terugreis met de boot hebben we lekker voor op het dek gelegen in de zon. Een Deense jongen kwam ons daarbij vergezellen. Terug in de haven ging het echter mis. Onze kapitein in opleiding ramde een andere boot, hetgeen een aardige klap gaf. Eenmaal van boort konden we de schade opnemen en die was aanzienlijk! Wat een prutser!
's Avonds kwamen we onze Belgische vrienden uit Katherina weer tegen. De directe herkenning van de Belgen toen zij ons zagen, was bij ons ver te zoeken! Later werd het nog een gezellige avond.

Dinsdag
Na de vier inspannende dagen die Freek achter de rug had en de twee drukke dagen die Jos en René hadden gehad, leek een rustdag ons wel wat! Voor 13.00 uur valt er dan ook niets te melden. Daarna zijn we ff naar het centrum geweest om de didgeridoo's op te sturen. Dit opsturen kende al enkele afleveringen maar het werd nu echt een soap. Het postkantoor in Cairns verzend geen pakketjes groter dan één meter! Daar sta je dan met je didge van 1.10 mtr. Toen maar op zoek naar een winkel die het wel wilde doen. Alles wees naar een speciaal agentschap hiervoor. Je raad het al: "hoge prijzen en snel thuis" Dat moet anders kunnen. Een andere shop wilde voor een extra bijdrage van $10 de didgeridoo's van Jos en Freek wel opsturen. Al met al hebben ze er nog een mooie prijs van weten te maken. Misschien ook leuk om te melden dat Jos maar wat sokken in zijn didgeridoo heeft gepropt. Na ze 2 maanden doelloos rondgesjouwd te hebben was het welletjes. Het is hier namelijk te warm voor sokken.
Verders deze dag maar eens een garage opgezocht om Mr. Turbo te laten controleren, want de turbo houdt wat over en ze gebruikt nogal veel olie en benzine. Een grondigere check zou nodig zijn maar gezien onze planning diende dit op een later tijdstip plaats te vinden. De rest van deze dag heeft in het teken gestaan van rusten. De invulling van de avond was niet veel anders als de avonden ervoor! WOOLSHED!

Woensdag
Oh wat viel het weer tegen om vroeg op te staan. Maar vandaag moesten er toch eindelijk eens wat krokodillen gezien worden. Op naar de krokodillen farm dus maar. Is in ieder geval een stuk veiliger dan ze in het wild proberen te spotten. Vorige week is er nog een Duitse toeriste opgegeten door zo'n rakker, het 9e slachtoffer in 22 jaar. Ze was mee met een georganiseerde toer en de reisleider had gezegd dat ze rustig konden gaan zwemmen in dat water... Een paar kilometer van de plek waar ze vorige week wat mooie plaatjes hebben geschoten tijdens onze zoektocht naar een krokodil. Maar goed, naar de krokodillen farm dus. Waren net op tijd om het voeren te zien. De twee rangers moesten aardig op hun hoede zijn om niet zelf als voer te dienen. Vooral het geluid van het dichtklappen van de kaken is fenomenaal. Doet je vingertje weinig tegen. Een van de stukken vlees bleef in een boom hangen. Ranger Freek is later met een lange stok teruggekomen om ook zelf maar eens krokodillen te gaan voeren. Echt blij leek het beest er echter niet mee te zijn, maar na enige bedenktijd at hij het toch maar op. Verder hebben we nog wallaby's, koala's (slapen alleen maar) en cassowary's (zoek die maar eens op, zijn errug lelijk) gezien. Na een presentatie van slangen, waaronder een van de meest giftige op aarde en een show met een rollende en verstoppertje spelende croc zijn we maar weer eens huiswaards gereden.

Donderdag
Omdat Freek de halve week met z'n kop onder water had gezeten, moest hij vandaag toch nog even de tropische regenwouden in dit deel van Australie zien. Dus hebben we vandaag de auto maar weer gepakt en hebben we een soortgelijk rondje gereden als Jos en Rene een paar dagen geleden hadden gedaan. Na het bewonderen van enkele grote, grote bomen, kwamen we langs een kratermeertje. Geweldig mooi gelegen in het woud met zeer helder water. Een paradijs om te wonen. Hier weer een stukje door het bos gelopen. Helaas lieten de wilde beesten het vandaag een beetje afweten. Na een korte stop voor de lunch in een Italiaans-Zwitsers restaurant met hele foute jodelmuziek gingen we op weg naar een heuse mango winery. Juist, hier maken ze 'wijn' van mango's en daar moesten we natuurlijk meer van weten. De beste mevrouw daar liet ons proeven van droge, medium en zoete wijn. Best lekker maar een beetje apart. Jammergenoeg kon deze mevrouw ons echter niet echt vertellen hoe de wijn gemaakt wordt. Een beetje een domper. Omdat een flesje wijn van 375ml 10 euro moest gaan kosten, hebben we haar toch maar hartelijk bedankt en zijn we weer weggegaan. Wij houden het voorlopig nog maar even bij de Lindemans dry red van 7 euro per 4 liter van de oude vertrouwde druif.

Vrijdag
November alweer. Na een ietwat lang verblijf in Cairns is het nu tijd deze stad te verlaten en aan de grote trektocht naar het zuiden te beginnen. Daar zal de lente nu wel genoeg op gang zijn. Uitchecken in Australië is om 10:00, de geplande rit is niet zo lang, dus: een beetje uitslapen. Hoewel, al vroeg in de ochtend zit Rene op de rand van zijn bed wat onsmakelijke geluiden te produceren. Hij geeft de schuld aan de kip van de avond ervoor in de Woolshed. Jos herkent de symptomen en denkt al snel aan een kater. Maar Rene had de avond ervoor alleen ff achter een pc gezeten en was niet mee geweest naar de kroeg. Na een blik in de koelkast -bier onaangebroken- en inspectie van de fles wodka -nog steeds bijna vol- wordt de mogelijkheid van een kater uitgesloten. Het eten van de avond ervoor dus.
Bij het uitchecken valt op dat medewerker Ross al erg opgewonden is over het feit dat het 'al bijna kerst is'. Wij zijn nog niet erg in de stemming. Kerstbomen en kerstmannen in de etalages terwijl je er zwetend voorbij loopt in je korte broek is toch wat eigenaardig. Maar zijn advies om op tijd accommodaties te boeken eind december knopen we dan maar goed in de oren.
De rit naar Townsville verloopt zonder noemenswaardige incidenten. Rene ligt voor lijk op de achterbank en heeft de hele dag weinig toe te voegen aan de drukke conversaties van Freek en Jos. Zelfs niet de melding dat er een noodstop nodig was, niet gek. Bij een kraampje langs de weg wordt nog wel even een mooie grote watermeloen op de kop getikt. Die zou die avond verorberd gaan worden.
Aangekomen in Townsville twee hostels geinspecteerd, al snel viel de keuze voor het hostel waar een gratis BBQ wordt geserveerd op de vrijdag. Rene was nog niet erg hongerig en besloot maar in bed te gaan liggen en een gesprek aan te knopen met de nieuwe Zwitserse kamergenoot. Ondertussen hadden Freek en Jos het erg zwaar met een ontzettend positief ingestelde Nederlandse dame. Niet dus. Ze was al een paar weken in Australië en niets, maar dan ook niets was hier leuk. Alles was te saai, te klein, te duur... wat een ellende. Op de vraag waarom ze dan maar niet naar huis gaat kwam geen duidelijk antwoord. De rest van de avond maken onze twee helden er maar een sport van haar te ontwijken, want de gratis BBQ missen Nederlanders natuurlijk niet. Gelukkig kwam er een heuse krokodil op visite die al haar aandacht opeiste. Pfff. En toen ging de krokodil weer weg... ojee! Daar komt ze weer. En horen we dat goed? Freek en Jos kijken elkaar aan, ja, echt waar. Ze zei dat ze de krokodil wel leuk vond!
Om verdere conversaties maar te vermijden gaan Freek en Jos nog even Townsville verkennen. Het blijkt levendiger dan verwacht. Er is daar zelfs een Ierse pub 'Molly Malone' (Net als op Phuket); daar zou diezelfde leuke band wel weer kunnen spelen. Dat moet natuurlijk gechecked worden. De tijd tot de band begint wordt maar opgevuld met het drinken van pinten. Jos wordt hierbij een beetje moedeloos van de verhalen van een dronken schilder die naast hem 'zit'. De slappe verhalen en de wat onfrisse lucht die deze man voortbrengt zijn dan weer reden om meer te drinken. Dat was niet zo'n probleem, want de dame achter de bar wist de mannen te verbazen door ongeëvenaarde efficiency en snelheid bij haar werkzaamheden. Maar als het tempo te hoog wordt, dan moet je er vandoor. Dus..

---