zwaar dagje

---

Gisteren geen uitsatp met de boot wegens gigantisch stormweer (uitloper van de stormen in noordelijk mexico) dus alles rustig aan gedaan. In San Felipe zijn het dorpsfeesten, welke zo'n 5 dagen duren. Elke dag staat de feesttent ergens anders opgesteld en is gratis eten. 's avond zijn we met z'n drietjesn naar de stierengeveschten gaan kijken in een kleine arena, gemaakt van wat hoiuten balken en ijzeren platenb. Luka weet niet wat ze ziet, maar geniet volop.

Tijdens die nacht (van vrijdag op zaterdag) krijgt onze kleinbe meid echter hoge koorts (tot 40 graden). s morgens rond 6.00 dan maar vertrokken richting Tizimin, waar er een degelijk ziekenhuis zou zijn. Via de spoed binngengekomen en dan direct de nodige testen gedaan (bloed- en urinestalen, foto's longen,...). Ze dvrezen een beetje voor dengue of malaria. De dokters besluiten om de kinderarts erbij te roepen. Hartverscheurende toestanden, de mama en papa hebben het minstens even lastig met dit alles als kleine Luka. Luka is echter fantastisch flink (mede dankzij de gelukspoppetjes van Vava), ondanks de vriestemperaturen in de spoedafdeling wegens een overijverige airco. Na 8 bange uren (ACHT UUR) krijgen we eindelijk de pediater te zien. Luka heeft een stevige bronchtis. Ze stellen voor om haar hier 3 dagen te houden en medicatie te geven. We vinden dit maar niets omdat ze hier absoluut niet graag is. En haar hier drie dagen houden in een slaapzaal met allemaal anderer zieke kindjes zou haar alleen maar zieker maken (oa van de stress). Uiteindelijk krijgen we alle voorschriften mee voor haar medicatie en besluiten we in Tizimin degelijk onderdak te zoeken. We vinden dit bij een supervriendelijke kerel (het type van goede oude dikke bompa met flauwe grappen). Hij is echter ook bijzonder lief en begaan met ons kleine meid.

Luka is moe en wil slapen. Wij zijn moe en willen ook slapen.

---