Dag 63: Nieuwe Familie in Guanajuato

---

Hoewel ik in mijn vorige post schreef dat San Miguel de Allende het mooiste dorpje van Mexico is, moet ik die mening nu al weer bijstellen. Guanajuato heeft diezelfde gezellige steegjes, maar combineert dat met het chaotische stratenplan van de meeste Europese steden en een grote hoeveelheid studenten om leven in de brouwerij te houden. Bovendien had ik in Guanajuato het goede hostel gevonden, want vanaf het moment dat ik daar binnen stapte voelde het alsof ik nieuwe familie had.

Ik was nog geen 30 minuten aangekomen en had net mijn spullen uitgepakt toen ze vroegen of ik mee wilde met een wandeling. Die wandeling bleek een heuse tocht naar de hoogste berg net buiten de stad waardoor ik wel een goed uitzicht kreeg van de stad. Eenmaal terug van die wandeling ontdekte ik het voordeel van samen met Fransozen in een hostel zitten. Ze houden namelijk zoveel van eten dat ze het liever zelf koken, waardoor ik werd getrakteerd op heerlijke verse hamburgers van de barbecue en verse guacamole erbij.

De volgende dag wilde ik museums gaan bezoeken. Toen ik dat vertelde bleek dat sommige van de mensen die al een week daar waren ook nog geen kans hadden gehad om toerist te spelen tussen alle feestjes door. Het eerste museum dat we bezochten was het mummiemuseum. De stad was namelijk rijk geworden door al het goud en de andere mineralen die in de grond zaten, maar een ander gevolg van al die mineralen in de grond was dat de begraven lichamen op natuurlijke wijze gemummificeerd werden. Vervolgens gingen we naar het ouderlijk huis van Diego Rivera, de muurschilder waarvan ik in Mexico city ook al een aantal dingen bezocht heb. Dit museum was bijzonder omdat het alle schetsen had van zijn beroemde muurschilderingen. Zo kregen we dus een kijkje in de keuken van deze beroemde kunstenaar. Daarna zijn we naar het don quijote museum gegaan, want om de een of andere reden die niemand kan uitleggen heeft deze stad een obsessie met dat boek. Er zijn standbeelden van hem verspreid door de stad en er verschijnen soms zomaar krijttekeningen van hem op de stoep. Ik het museum was een interessante verzameling kunst, van eerste drukken tot en met moderne interpretaties in striptekeningen. Die avond werd er weer voor mij gekookt door een Fransoos. Deze keer kregen we aardappelommelet met broccoli voorgeschoteld, niet bijzonder maar wel goed gemaakt en gezond.

Op woensdag ben ik met iemand naar de hacienda van San Gabriel gegaan. Toen we aan het plannen waren raadde alle Mexicanen ons aan om een bus te nemen, maar wij hielden stug vol en zijn gaan lopen. Uiteindelijk bleek het een wandeling van 25 minuten door dat prachtige dorp wat zeker geen straf was. De hacienda is een soort oude villa met een grote tuin. De tuin was zo groot dat hij ingericht was met modeltuinen uit allerlei streken. Zo was er een Spaanse tuin met sinaasappelbomen, een Romeinse tuin met marmeren beelden en een Mexicaanse tuin met, uiteraard, cactussen. Ook hadden ze overal fonteinen, want alleen rijke mensen kunnen zoveel water verspillen aan een fontein in Mexico.

Toen we terugkwamen werd ik getrakteerd op broccoli soep en daarna begonnen we een Margheritafeestje. Dus maakten we een pan vol met Margherita's en begonnen om een uur of 4 met drinken. Het gevolg was dat ik om 22.00 al het verstandige besluit nam om naar bed te gaan.

Op donderdag heb ik vervolgens helemaal niets gedaan. Ik heb het hostel alleen maar verlaten voor wat eten en om te kijken wat alle herrie in de straat was. De herrie bleek een studentenfeestje want blijkbaar was de uitreiking van diploma's toevallig op die dag. Ik heb die dag verder alleen maar besteed aan het plannen van de volgende stap in mijn reis. Ik wil naar veracruz gaan, maar dat is nogal lastig want er is geen directe verbinding tussen Guanajuato en Veracruz. Ik moet dus kiezen waar ik wil overstappen maar omdat dat ergens in het midden en de reis tien uur duurt betekent dat, dat ik waarschijnlijk een overstap heb midden in de nacht wat geen prettig vooruitzicht is.

De volgende dag ben ik een park gaan verkennen en vervolgens door de rijkemensenstraat van het dorp gelopen. Bovendien had ik van iemand van een goede koffietent gehoord. Dus ik ben die tent op gaan zoeken en na anderhalf uur door de stad zweven had ik die plek gevonden. Toen ik terugliep bleek alleen dat het een schokkende twee minuten lopen bij het hostel vandaan is, wat toch wel illustrerend is voor mijn richtingsgevoel.

Op zaterdag wilde ik verhuizen. Ik had nog steeds niet besloten waarnaartoe of waarlangs, maar ik vond dat ik al te lang in een plek zat. Dus na het ontbijt heb ik ingepakt en toen kreeg ik van de eigenaar van het hostal de tip om eerst naar queretaro te gaan, daar een dag te besteden en vervolgens een nachtbus via Puebla naar Veracruz te nemen.

---