Dag 8: Ljubljana

---

Vandaag slapen we ook een beetje uit.

De hoofdstad is niet zo heel groot, dus op een dikke halve dag zijn we wel rond.



Aangezien we vlak naast de zwijnenstal stonden (en dan bedoel ik niet Thomas zijn tent), konden we het gesnurk tot in de camper horen.

Er was ook een klok die zo goed als elk kwartier luidde en honden die blaffen.



Zo konden we toch eens proeven van het leven op een boerderij!

Ook eens een ervaring.



Laura ging de bustickets halen, we ontbeten en vertrokken met de bus (de bushalte was 20m verder) richting de drakenhoofdstad.

(Het symbool van de stad is een draak, het is niet dat het daar vol lelijke mensen loopt J)



We stappen af aan de Drakenbrug om dan stilletjes de binnenstad te verkennen.

Het was er net markt en Thomas kocht bij het eerste kraampje slippers.

Die verkoper was in het dolle heen. Van het moment dat Thomas de slippers aanraakte tot de verkoop, heeft hij geen enkele keer geademd denk ik.

Op nog geen 5 seconden had thomas de slippers al aan zijn voeten en stond zijn collega met alvast 2 nieuwe paar klaar.

Die mens was dolgelukkig toen Thomas ze nog eens kocht ook.



Heel veel kleren op de markt, maar ook groenten, fruit, souvenirs en het werd ook meteen duidelijk wat de Sloveense specialiteiten waren.

Honing, kastanjes (en zelfs gecombineerd), saucissen, houtsnijwerk en alles met pompoenen, maar vooral de pitten.



We kochten er enkele souvenirs voor thuis en dan gingen we verder.

Aan de bekendste brug van Ljubljana, de Triple Bridge, stond een straatmuzikant klarinet te spelen. Hij speelde prachtige covers van Game Of Thrones, Halleluljah en River Flows In You.

Enorm mooi.

Dan hadden we door dat dat de enige nummers waren die hij een hele dag lang speelde, maar ja, het was wel mooi. Zeker in die setting.



Ljubljana is een kleine, gezellige stad met een autovrij historisch centrum.

Dat deed ons beseffen dat elke stad eigenlijk zo moest zijn.

Het was er zo rustig en toch stedelijk.

Er zijn 3 bekende bruggen in Ljubljana: The Triple Bridge (letterlijk 3 bruggetjes vlak naast elkaar), The Dragon Bridge (met grote drakenstandbeelden op) en The Love Bridge (met vele liefdesslotjes aan).

In het midden van de stad staat een berg met een kasteeltje, dat nu vooral gebruikt wordt als cultureel centrum.

Tot zover een klein lesje cultuur in LjubljanaJ



We wandelden langs de binnenstad via de rivier.

Een heel mooi plaatje met allemaal verschillende bars en gezellige restaurants.

We vonden onderweg een bordspellenwinkel en daar gaan we natuurlijk altijd binnen, waar we ook zijn J.

Thomas en ik kochten enkele spelletjes (want je kan er nooit teveel hebben).

Het spel van Thomas, was hij al 2 jaar achter op zoek, maar nooit gevonden.



Dan stapten we een boekenwinkeltje binnen voor Laura (die het eerste Harry Potter boek in elke taal verzamelt) om te zoeken naar een Sloveense Harry Potter en de steen der wijzen.

Deze was er niet, want het was een zelfstandige boekhandel die enkel hun eigen boeken publiceerde.

Maar de lieve dame wees ons we de richting van de grootste boekhandel in Ljubljana.

Op 5 minuten wandelen (zoals eigenlijk bijna alles in Ljubljana), vonden we deze dan en waren we weer eventjes zoet.

Laura vond er haar boek en ook Kathleen (want je kan nooit genoeg boeken hebben) kocht er.



Dan was het tijd om eens naar de wc te gaan en iets te drinken en te eten.

Aan de rivierbedding streken we ons edel zitvlak neer aan een terrasje van een ambachtelijk bakkertje en aten er de lokale specialiteit: Layered cake.

Een gebakje in lagen (duh!) en samengesteld uit maanzaad, cottage cheese, walnoten, strudeldeeg en appel.

Enorm lekker!

Laura dronk er een chocoladepudding bij (toen ze chocomelk bestelde kreeg ze de keuze uit gewone chocomelk of iets dikkere, vergelijkbaar met pudding), Kathleen een cola en Thomas en ik dronken een Engelse cider.

En wat voor één!

We kregen elk een halve liter voorgeschoteld met 8,2% alcohol.

We deden ons best, maar zowel ik als Thomas moesten een beetje laten staan (Laura heeft dan die van Thomas nog “ge-at”).



Dan verder de binnenstad in, nu de andere weg die niet vlak naast de rivier loopt, maar daarom niet minder gezellig.

Veel kleine winkeltjes.

We passeerden een restaurant met typisch Sloveense keuken, dus we besloten om daar later iets te gaan eten als avondeten.



We wandelden nog langs een chocolatier met typische Ljubljaanse drakenchocolaatjes.

Dit leek ons wel de moeite om te proeven, maar toen we de prijs zagen, pasten we er maar voor. Hij had trouwens maar de tweede prijs gewonnen van beste chocolatier in Ljubljana.

Dus wij besloten op zoek te gaan naar de chocolatier met de eerste prijs. J

Iets later vonden we deze en daar kon je de chocola wat voorproeven en kochten we allemaal iets. Ik een melkchocoladeschijf met stukken gedroogde pompelmoes in (keilekker!), Thomas en Laura kochten samen enkele speciale pralines en Thomas nog chocolade met kaneel. Kathleen een reep chocolade van 72% cacao.

Bleek dat de chocolatier in het Guinness World Recordsboek staat met grootste chocoladetablet ooit!



We twijfelden om de berg op te gaan met de lift (te voet is een enorm steile en lange tocht), maar het was ons geen 4 euro pp waard voor een mooi uitzicht boven de stad.

Thomas’ cider kickte opeens in en hij kreeg de klop van de hamer! J

Toen we voor Laura nog eventjes in een andere boekenwinkel waren, sliep Thomas zijn roes uit in een zeteltje J



Daarna nog even snel langs een andere spellenwinkel, maar dit bleek het equivalent van de Outpost in Antwerpen te zijn, en minder groot.

Toch even alle spellen vastpakken en bekijken en dan was het stilaan tijd voor het avondeten.



We wandelden richting het typisch Sloveense restaurantje en kregen nog een plaatsje voor 4 personen.

We waren net op tijd, want dat was het enige tafeltje dat niet gereserveerd was!

Het was wel eerst volledig leeg en we waren de eersten binnen, dus het leek zo op het eerste zicht niet gegeerd.

Na ons zijn er verschillende (zeker een 6-tal) groepen de deur gewezen omdat alles volzet was en zelfs naast ons moesten 2 groepen een tafel delen (lucky us!).

Blijkbaar was het een hoogstaand, gekend restaurant in de stad.

We kregen de kaart en er stonden heel veel dingen op die we zelfs in het Engels niet kenden (typisch Sloveens, check!).

De ober kwam zelfs een paar keer vragen of hij uitleg moest geven bij de gerechten.

Thomas en ik namen het ‘little fest for 2’ met als voorgerecht een pallet van verschillende typisch Sloveense vleesjes en patés vergezeld van een spritz als aperitief en als hoofdgerecht een typisch Sloveense goulash geserveerd op een originele wijze. Lekker en pittig!

Kathleen nam hetzelfde hoofdgerecht met nog gebakken knoedels bij (gelukkig mochten we er eentje proeven) en Laura nam varkensfilet met gerookte hamsaus.

Tijdens het eten hoorden we van locals dat dit echt het allerbeste Sloveense restaurant is in de omstreken. (again, lucky us!)



Vlees, vlees en nog eens vlees. Dat is de Sloveense keuken! Jmaar wel enorm, enorm lekker en mooi geserveerd!

Daarna nog plaats voor een klein dessertje. We deelden een cranberrygebakje en een appelstrudel. Heerlijk!



Dit alles met drinken bij voor iets minder dan 25 euro per persoon.

Niet slecht!



Daarna nog even genieten van Ljubljana by night.

Ook zeer mooi met al die lichtjes aan het water en een gezellige drukte in de cafeetjes.

Nu nog de bushalte vinden J



We misten net onze bus en moesten dus een klein half uurtje wachten, maar uiteindelijk kwam ze opdagen en reden we terug richting de ‘camping’.



Ik filmde nog even het oorverdovende gesnurk van de zwijntjes, Laura ging al wat vroeger onder de wol en wij speelden nog één van mijn nieuwe spelletjes en Sushi Go.

Thomas wint veel meer als Laura niet meedoet. Dat was wel heel opvallend! J

Al een hele vakantie kon Thomas niet winnen! Niet van zijn gewoonte.



Morgen helemaal ontspannen in de Catez Thermen! J

We zijn nu halverwege onze reis en we vinden dat we wel wat verwenning (en een deftige douche!) verdiend hebben!

---