Dag 4: Vernazza-Riomaggiore

---

De wekker gaat om 7.20, nog even blijven liggen tot de eerste keer repeat. Dat duurt naar mijn gevoel toch iets te lang en inderdaad, zeker verkeerd knopje aangeraakt, het is al tien over half acht. Dus snel opstaan dan maar, want we hebben een lange dag voor de boeg. Een half uurtje later zitten we weer uitgerust en wel aan het ontbijt bij Le Pirate delle 5 Terre. We nemen ieder een hartig broodje en een zoete lekkernij met een cappuccino en nemen buiten plaats op het terrasje. Even later wordt ons vriendelijk gevraagd of we misschien ook een speciaal sapje willen. Natuurlijk willen we dat, ook vitaminen zijn welkom, zal wel wat kosten, maar maakt niet uit. Het is een smakelijk en vers ontbijt en ook het sapje is uitstekend. Bij het afrekenen vraagt de eigenaar waar we vandaan komen. Als we zeggen dat we Nederlanders zijn vraagt hij of we uit Benidorm komen???!!! Ik weet niet hoe oud we er uit zien, maar nee dus. Het blijkt dat velen die normaal in Benidorm zitten nu naar Cinque Terre komen en bij hem altijd eieren bij het ontbijt vragen. Die heeft hij niet, want zegt hij ze moeten maar eten wat we hier normaal eten bij het ontbijt. In China vraag je ook geen spaghetti, hahaha, wat een humor die man! Afijn, we verlaten met een glimlach dit restaurantje, pinnen wat geld, halen een nieuwe fles water en pikken dan het wandelpad op, daar waar we gisteren zijn gestopt. Het is 9.00 uur. De route begint al met een reeks trappen omhoog door het dorp. Na tien minuten staan we bij het tickethuisje, dat nog gesloten blijkt. Achter ons loopt een dame met een koffertje, waarvan Jaap denkt dat zij misschien het shopje gaat bezetten. Maar ze maakt geen haast dus wij lopen door, had ze maar op tijd op haar werk moeten zijn. We lopen langs bar La Torre en maken nog wat uitzichtfoto's van Vernazza, dat gelukkig net in het zonnetje ligt. Het eerste deel van de wandeling loopt vrij steil via onregelmatige trappen omhoog en dat is even aanpoten zo op de vroege ochtend. Maar de uitzichten zijn weer fantastisch. En zomaar ergens midden op die berg staan een paar huisjes bij elkaar. Zo'n leuke roze trekt onmiddellijk de aandacht, met een uitzicht waar je 'u' tegen zegt! Recht vooruit de Middellandse zee en links en rechts prachtige rotskusten met op een rots het mooie Corniglia. We hebben het in ieder geval in zicht, maar we zijn er nog niet. Na 5 kwartier lopen we het plaatsje binnen en nemen meteen de afslag 'hoofdstraat', voor zover je daar van kan spreken, want zo groot is het niet. Desalniettemin een schattig straatje met enkele winkeltjes, een pleintje en wat terrasjes. Aan het einde een uitzichtpunt waar we natuurlijk ook even gaan kijken. We lopen terug, om bij het al eerder opgemerkte gezellige terrasje van Terra Rosso een cappuccino te drinken. Het is daar even heerlijk uitrusten met uitzicht op zee. Om 11.15 hangen we de rugzakken weer om en starten we het vervolg van onze tocht naar Manarola. De kustweg is vanaf hier afgesloten, dus we moeten de 6 km lange omweg nemen. Hier staat 2,5 uur voor. Ook hier een lange, steile route omhoog, die de nodige conditie vergt. Wanneer we dit achter de rug hebben loopt de route verder redelijk vlak tussen de begroeiing door en later over bergflanken vol met wijnranken. De zee blijft ook nog in zicht, dus deze route is ook zeker de moeite waard. Als we ineens voor een tuin staan ontstaat even onduidelijkheid over het verdere verloop van het pad. De route blijkt echter dwars door deze tuin te lopen. Je zult hier maar wonen! Vanaf dit gebied is zowel Corniglia als Manarola te zien. Maar eerst wandelen we door Volastra, waar we na even zoeken wandelroute 506 vinden die door olijfgaarden en weer heel veel trappen naar beneden voert richting Manarola. Het laatste stuk beginnen onze benen een beetje te kort aan brandstof te krijgen, want als we even stilstaan om foto's te maken en te filmen, dan trillen ze ontzettend. Maar goed, we bereiken zonder echte problemen om 13.40 het dorp, precies op tijd voor de lunch. We belanden bij Piccola Marina aan het haventje en eten daar heerlijke hartige taart en meloen met ham aangevuld met twee koude glazen cola. Ook dit dorp is weer druk bezocht en we banen ons een weg door al die toeristen, op zoek naar het begin van ons laatste deel van de route. We vragen het even voor de zekerheid bij het station en de dame wijst ons keurig de weg, met de vermelding dat het wel een erg steile route is. Maar steil of niet, wij willen persé lopen, dat laatste stukje kan er ook nog wel bij. Maar ze heeft niets te veel gezegd, want zo steil en smal als deze route hebben we nog niet gehad. Soms moeten handen en voeten samen het werk doen als de treden wel erg veel in hoogte verschillen en de losse stenen op het parcours ook erg onhandig zijn. Na 25 minuten staan we dan puffend en bezweet boven op de berg, zo deze klus is ook weer geklaard! Een blik naar beneden toont ons de oorspronkelijke Via dell'amore, die nu afgesloten is, en die ziet er een stuk relaxter uit. Die is slechts 1 km langs het water terwijl het alternatief 2,5 km over de top van de berg is. De route naar beneden is opletten geblazen, want ook hier veel losse stenen. Om 16.00 arriveren we bij het haventje van Riomaggiore, waar we eerst een ijsje eten om even af te koelen. Om 16.45 lopen we naar de ingang van wat wij denken dat onze kamer is. Het ziet er namelijk nogal onaf uit hier, maar een Italiaan van in de dertig heet ons welkom in een zo goed als nieuwe kamer met dakterras en uitzicht op het haventje. Het blijkt een prachtige locatie, waar we na een douche dan ook even heerlijk van het uitzicht gaan genieten. Om half zeven richting de Via dell' amore, waar we gaan proberen een plekje bij Pié de Mà te krijgen voor het avondeten. Deze zit echter tot 21.30 volgeboekt, dus we gaan op zoek naar een restaurant in het dorp. Dat hebben we snel gevonden, we zijn gelukkig nog op tijd. Als je in deze plaatsjes een goed restaurant wilt hebben, moet je om 7 uur op zoek gaan, anders heb je zonder reservering weinig kans. We eten weer overheerlijk, ik tagliatelle met vongole en Jaap heerlijk vlees met salade en natuurlijk een wit wijntje erbij. Nog een tiramisu en koffie na en dan even door het dorpje slenteren. We eindigen de avond weer op ons dakterrasje en luisteren naar de bedrijvigheid en het kabbelen van het water onder ons. Om 22.30 is het mooi geweest en gaan we lekker slapen.

---