Motorhome reis Albanië en Montenegro - dag 13

---

Maandag 6/06/16 – Verplaatsing naar de Llogara-pas (158km) – 1027 hoog

Viervaksweg tot Fier. Lijkt op onze autostrades. Alhoewel, je komt er fietsers en ezelskarren tegen, ook overstekende voetgangers en fietsers die daarvoor meterhoge berm- en middenstrook afrasteringen moeten overklimmen. Onder de schaduw van een brug werd ons een spartelend konijn te koop aangeboden. We konden er wel niet stoppen. Dan moesten we door Vloré, 2de grootste havenstad van Albanië, en dan begint de mizerie van het Albanees verkeer. Temeer dat de weg die we moesten nemen aan de haven totaal afgesloten was. Geen wegwijzers voor omleiding. Iedereen weet hier toch de weg. Behalve onze gps. Die stuurde ons steeds terug, ook door straten die geen straten meer zijn. Wel opeenvolgende putten van een halve meter. Toen we nog eens totaal vast reden en F uitstapte om mij achteruit rond rioolputten zonder deksels te loodsen, kwam er een meneertje met plastieken boodschappenzak ons ter hulp. Vroeg waar we heen moesten, en deed dan teken dat hij zou instappen. Duurde wat voor wij het begrepen. En jawel hoor. Meneertje kroop op de passagierszit. F van achter. En hij loodste ons naar de goede weg. Op die 2 km, begrepen wij dat hij 40 jaar in Athene gewerkt had. 8 broers en zussen had, waarvan een tandarts was in Tirana, en een ander chemisch ingenieur. Dit alles in een mengeling van Albanees, Frans en Italiaans. Russisch kon hij ook, maar daar waren wij niets mee. Met een frisse Maes pils wenste hij ons 'bonne vacance'. Leuke hulpvaardige Albanees.



Wij staan hier op de parking van een restaurant 'Panorama' boven op de Llogarapas. 1027 m hoog. Vlak aan de afsluiting van een ravijn 1000 m naar beneden, uitzicht op de blauwe zee. Nog nooit zo mooi gestaan. Spijtig geen internet beschikbaar om dit onmiddellijk on-line te zetten.

---