Advertisement
Published: January 3rd 2010
7 uur ’s ochtends, een deel van Pattaya begint wakker te worden , terwijl een ander deel van Pattaya gaat slapen…wij zitten al in het busje dat ons naar Cambodja zal brengen.
Het is al een paar dagen geleden dat we nog geschreven hebben,de nieuwjaarsperiode is een drukke tijd :-) dus eventjes recapituleren.
Op 30 dec ontbijten we een laatste keer op het strandterras van ons hotel op Koh Samui, daarna hebben we nog een afspraak bij de kleermaker: een laatste keer alles passen. Het ziet er allemaal prima uit en het past precies in de nieuwe tas die we gisteravond gekocht hebben omdat onze rugzak niet echt voorzien is op extra ruimte voor drie pakken en zeven hemden :-)
We vertrekken naar Nathon, de haven van Koh Samui, van waaruit we de ferry nemen naar Suratthani om dan dezelfde dag nog met het vliegtuig terug te keren naar Bangkok. Voor reizigers die ons voorbeeld willen volgen: het gaat allemaal heel vlot, maar je hebt er bijna een hele dag voor nodig. We zullen uiteindelijk rond halfelf ’s avonds in het hotel in BKK aankomen. Tijdens de rit naar het hotel maken we een afspraak met de chauffeur om ons ’s
anderendaags naar Pattaya te brengen.
We hebben geen hoge verwachtingen van de stad maar een heel goeie reden om ernaartoe te gaan is dat we er Thawatchai en Hendrik zullen terugzien om samen met hen de jaarwisseling te vieren :-)
Maar eerst moeten we het hotel nog vinden! Wij spelen voor GPS en onze verkeerstorens zijn Thawatchai en de receptionist van het hotel die onze chauffeur via onze gsm naar de juiste plek loodsen. Het wordt een hartelijk weerzien op de laatste dag van het jaar en de tijd vliegt voorbij wanneer we de reisverhalen en anecdotes van de afgelopen 20 dagen uitwisselen.
Als je Pattaya binnenrijdt krijg je, veel meer dan in Bangkok vinden wij, de indruk dat je in een mierennest terecht gekomen bent: auto’s en scooters wriemelen er door mekaar, en we hebben het dan over duizenden scooters die in alle mogelijke richtingen , voor, naast, achter, gelukkig niet onder en boven, proberen vooruit te geraken in de superdrukke straten van Pattaya. Het is warm en stoffig en de stad ziet er onverzorgd uit: veel vergane glorie, gebouwen die indertijd heel chique geweest zijn waarschijnlijk, zien nu zwart van ellende en vervuiling, dikke pakken electriciteitskabels hangen overal
boven je hoofd en knetteren af en toe om je te laten horen dat je er beter niet tegenaan loopt (we zijn nu eenmaal iets langer dan de gemiddelde Thai). Ook hier dienen de voetpaden om telefooncellen op te installeren, om allerhande kraampjes op de parkeren, om je scooter en je auto op achter te laten, om een deken uit te spreiden dan daarop dan met de hele familie te beginnen koken en eten, het is per slot van rekening ook hier een feestweekend en de helft van de bewoners van Bangkok lijkt wel naar hier afgezakt te zijn om een paar dagen van de zee te genieten. De voetpaden zijn dus multifunctioneel, met als gevolg dat er geen ruimte is voor…voetgangers natuurlijk, maar er is nog een beetje plaats op straat ook en je moet toch leren laveren tussen de auto’s en vooral ook de oversteektechnieken te leren, anders ben je gedoemd gedurende je hele verblijf in de stad aan dezelfde kant van de straat te blijven :-)
We maken een eerste verkenningstocht door de stad met onze vrienden die deze heksenketel goed kennen. Geregeld ook een stop om niet uit te drogen, wanrt het is warm in Pattaya
en een Singha of een Mai Tai lopen altijd zoet binnen en spoelen het stof in je keel door!
En dan valt de avond en Pattaya trekt zijn avondkledij aan: overal flitsen de uithangborden en de reclameborden aan. Met de meest felle kleuren vechten ze tegen elkaar om je aandacht te trekken: sawat-dee, hallo, kom hier zitten, hier is het gezellig…nu begint Pattaya écht te leven en doet zijn reputatie alle eer aan, je hoeft je geen moment te vervelen hier: de stad zwelgt je op in een wervelende feestroes en het enige wat je moet doen is je laten meedrijven op het fascinerende nacht ritme van deze stad.
We vieren oudejaarsavond met Thawatchai, Hendrik, Ludo en Pom. Eerst een lekker en rustig dineetje en daarna eerst naar de countdown aan het water. Samen met honderdduizenden anderen lopen we naar het strand, het grote toegangsviaduct is voor het verkeer afgesloten, wat voor een absolute chaos zorgt net ervoor, maar je als voetganger dan toch enige zekerheid geeft dat je het strand tevoet zal bereiken en niet in een ambulance :-)
Overal knalt al vuurwerk, keiharde muziek op het strand vanop het mega-podium en een mensenstroom die maar niet ophoudt. Wie
de film “Close encounters of the third kind” gezien heeft , herkent deze scène: de onweerstaanbare lokroep van wat komen moet, het sublieme moment waarop iedereen een heel jaar gewacht heeft en dan……… om middernacht barst het grote vuurwerk boven het strand los, tienduizenden lichtpuntjes knallen boven ons hoofd open in miljoenen kleurige sterretjes. We staan er vlak onder en het lijkt inderdaad wel het grote ruimteschip dat probeert te landen: geen seconde blijft de hemel nog donker, de hemel staat in brand: rood, groen , zilver en goud en de as van het vuurwerk valt als een zachte regen op ons neer :-) Spectaculair!
Na het vuurwerk lopen we weer van het strand weg…honderdduizenden anderen hebben hetzelfde idee gehad, tevoet geraak je vooruit, met de scooter kan het ook nog enigszins lukken,maar wie zijn auto geparkeerd heeft zal moeten wachten tot hij weer ruimte krijgt om te vertrekken. Wij geraken vrij vlot in de buurt van het Jomtien complex, waar ook ons hotel ligt. Een verkeersvrije straat loopt hier dwars doorheen, afgebakend met cafeetjes, restaurantjes, bars, waar het feest ook al volop bezig is. Thaise meisjes en jongens proberen elke voorbijganger met hun liefste glimlach te verleiden om plaats
te nemen op hun terras en daar feest te vieren. Het zal wel niemand verbazen dat de jongens het winnen van de meisjes, bij ons dan toch :-) en het feest kan beginnen. Show à gogo, een beetje veel gin & tonic misschien ook, maar dat hoort erbij natuurlijk, dansen en je heel de tijd realiseren hoe heerlijk het is om nieuwjaar te vieren bij een temperatuur van 28 graden, die door het opzwepende ritme van de muziek, het dansen, het gejoel en het vuurwerk dat ook hier nog de lucht wordt ingeschoten, nog veel warmer lijken. Er zitten nog meer vrienden van Thawatchai en Hendrik op het terras en er ontstaat een oorlog in regel met spuitbussen met witte sneeuwschuimvlokken en roze spaghettislingers die druk van de ene tafel naar de andere geschoten worden. Bij de leveranciers op straat kan je je munitie onbeperkt aanvullen!
Rond drie uur begint het gejoel dan toch te verzwakken, de benen van vele feestvierders ook als je kijkt naar de manier waarop ze stappen :-) sommigen kennen duidelijk het verschil niet meer tussen hun linker-en rechtervoet en gaan dus maar heel aarzelend vooruit..en sommigen zelfs onderuit :-)
Wij logeren vlakbij en kruipen zalig
moe in ons superkingsize bed na deze superlange en superleuke dag. We hebben het nieuwe jaar schitterend ingezet!
1 januari lijkt een rustige dag te worden: beetje uitslapen uiteraard en dan eerst ons vervoer naar Siem Reap regelen. Nog even goed informeren en checken ook op de officiële sites of alles rustig is in Cambodja en aan de grens endat lijkt gelukkig allemaal best mee te vallen: dus maar meteen het Cambodjaanse stukje van onze reis geregeld ook: vervoer naar Sien Reap (waar de de tempels van Angkor Wat willen bezoeken) , hotelletje gereserveerd via Agoda.com alweer en daarna trekken we naar de Condo waar Hendrik en Thawatchai logeren om er een zalige duik in het water te nemen en lekker lui te zijn.
We spreken af dat we elkaar later terugzien in de stad voor t’avondeten en een drankje achteraf. We zijn per slot van rekening nog altijd in de feestperiode :-)
Met de afspraak voor het avondeten loopt het helemaal mis. De gsm hebben we niet meegenomen omdat we precies weten waar we moeten afstappen….hoogmoed komt voor de val en we zullen voor deze daad van overmoed snel gestraft worden :-) . De songtheao (dat zijn die open
bestelwagentjes waar je kan in- en uitstappen op om het even welk punt van de route) slaat ineens rechtsaf omdat het verkeer helemaal vastzit en wij kunnen alleen maar hopen dat hij ooit weer naar de plek zal rijden waar wij naartoe willen. Uiteindelijk komen we daar ook wel, maar van Hendrik en Thawatchai geen spoor. Wat nu? Bellen natuurlijk…tenminste, dat hadden we kunnen doen als we de gsm meegenomen hadden :-)
Dan maar eerst terug naar het hotel, een zoektocht in omgekeerde richting, omdat we geen stadplan bijhebben (het was allemaal zo gemakkelijk te vinden dachten we toch he :-)! ) maar eind goed al goed, wanneer we er dan in slagen Thawatchai en Hendrik te bereiken maken we een nieuwe afspraak om mekaar wat later op de avond te zien. Om 22u30 vindt dan het blijde weerzien plaats dat we meteen overgieten met twee emmers Mai Tai (heerlijk drankje) : de lezer hoeft zich niet ongerust te maken: een emmer is zowat één liter, geen tien ! en de emmers worden niet per persoon maar collectief gedronken!
Na alle emoties van de avond en na de twee emmers Mai Tai zijn we klaar voor een streepje disco en
trekken we naar Dave’s disco waar alweer die uitbundige sfeer heerst en we genieten van onze eigen danspasjes uiteraard, maar ook van een wervelende show met Thaise ladyboys, en door al die glitter en glamour vergeten we de tijd en wordt het alweer veeeeeel te laat natuurlijk want ineens is het vier uur geworden en morgen willen we graag de tropische plantentuin van Nong Nooch bezoeken!
mmmmmmmm…pijnlijk als de wekker een paar uurtjes later afloopt om ons aan ons voornemen te herinneren. Komaan, met de moed der wanhoop doorbijten en zo slagen we erin onze slome en lome leden op gang te brengen na de tweede feestnacht. Een uurtje later zijn we op weg naar de plantentuin. We zullen er geen spijt van hebben. Het domein is in de loop der jaren een soort kruising geworden tussen botanische tuin, zoo en pretpark, maar als je je een beetje concentreert op de bomen en planten dan is het werkelijk een lust voor het oog. Mikkie gaat al helemaal uit de bol als hij een paar zeldzame palmen ziet die hij nog nooit in levende lijve gezien heeft! :-)
We lopen er een hele tijd rond: de palmbomen noemde ik al, maar
er is ook de cactustuin, de orchideeënserre, de vogeltuin, de vlindertuin (maar die waren waarschijnlijk allemaal naar Thailandibi op uitstap want er vlogen maar twee vlindertjes in rond), dus echt wel een aanrader.
Wat we aan het eind van deze dag kunnen gebruiken is een lekkere relaxerende sauna en met onze twee plaatselijke gidsen (die Pattaya evengoed schijnen te kennen als Hoboken) gaan we dus zalig ontspannen en uitzweten. We dineren aan de rand van het zwembad terwijl de hemel weer stilaan gevuld wordt met Thaise sterren, ach, het leven kan toch mooi zijn :-)
Maar vanavond echt niet te laat maken want morgen om zeven uur worden we afgehaald om te vertrekken naar Cambodja. Afscheid nemen dus weer van Hendrik en Thawatchai met wie we drie hele leuke dagen doorgebracht hebben in Pattaya. Bedankt voor de toffe momenten samen hier en we zien mekaar terug in België!
Ja, en zo ben ik dan weer bij het begin van de blog van vandaag: zeven uur ’s ochtends en we vertrekken uit Pattaya..Ondertussen is het al kwart over elf ’s avonds geworden maar dit blogje wil ik toch graag vandaag nog publiceren!
De rit van Pattaya naar de grensovergang met Cambodja
verloopt vlekkeloos. Om halftwaalf zijn we er en terwijl het douane-agentschap zich bezighoudt met het verkrijgen van de nodige visa in onze paspoorten, eten we een hapje en verheugen we er ons over dat alles zo vlot verloopt. Pure overmoed alweer die meteen zal afgestraft worden! Aan de grens zelf wordt de organisatie overgenomen door de Cambodjaane zustermaatschappij en dan begint de ellende: eerst aanschuiven om Thailand te verlaten, met de nodige stempels, daarna nog langer aanschuiven om Cambodja binnen te geraken, met de nodige stempels. Wanneer onze Cambodjaanse vervoersorganisator voelt dat we er klaar voor zijn, oppert hij de mogelijkheid om, mits een kleine financiële bijdrage uiteraard, onze paspoorten te laten afstempelen via het VIP-loket, een onzichtbaar loket dat enkel opengaat als je er wat geld tegenaan gooit! We zijn ondertussen al zo murw geworden van het lange wachten en de alles verzengende zon dat we zonder aarzelen kiezen voor de VIP behandeling, vier euro is een kleine prijs die we graag voor dat beetje gecorrumpeerd comfort willen betalen. En het werkt!! YES, we zijn in Cambodja, nu enkel nog doorrijden naar Siem Reap en klaar is kees…….ware het niet dat voor de groep van twaalf reizigers uit het
Thaise busje er nu een Cambodjaans busje klaarstaat met tien zitplaatsen. Het noodlot slaat toe: een onzichtbare hand (veel onzichtbare dingen hier in Cambodja) heeft ons geloot uit de hoge hoed en besloten dat wij niet meekunnen, maar geen probleem , ander busje komt zo! Ja hallo, we mogen zelfs met de grote bus mee, lekker ruim, rustig, er zitten maar tien mensen op, maar….uit een gesprekje met de chauffeur maak ik op dat de bus pas vertrekt als hij vol zit, anders niet rendable sir, you understand. Ik understand het helemaal en nu begint het echt wel op mijn systeem te werken. Ik zeg die kleine vervoersdwerg dat we genoeg hebben van zijn geknoei, dat we niet met een bus meewillen die overal gaat stoppen, als ie al ooit vertrekt!! We kopen twee taxi biljetten. Very well sir, yes, I understand, if you want you can go by taxi of course, the taxi will leave soon, we just wait for two more persons… WHAAAAT? Ja, er moeten er nog twee bij, anders is het weer niet rendabel. Ik bereik nu min of meer mijn kookpunt, herinner me allerlei Thaise woorden die met ay beginnen, maar die ik toch maar
beter niet gebruik (da’s wel braaf van mij he Thawatchai) maar ik maak wel duidelijk dat als de taxi NU niet komt en wij NU niet vertrekken het beslist ay ay ay wordt! 30 seconden later zijn we op weg, met ons tweetjes, relaxed op de achterbank van de taxi :-))))))
Tegen de tijd dat we in Siem Reap aankomen is alles alweer vergeten en wanneer we het hotel binnenwandelen, stappen we een heel andere wereld binnen. We hebben het al eerder geschreven: agoda.com en zijn last minute boekingen zijn werkelijk schitterend. We worden ondergebracht in een riante, luxueuse kamer in dit stijlvolle Royal Crown hotel en gooien de vermoeidheid van de reis meteen van ons af. Wanneer we later naar buiten lopen en de buurt gaan verkennen wordt het alleen maar beter: tal van restaurantjes, uitstekende keuken, een heel gezellige night bazaar met ontelbare kraampjes en overal lachende en glimlachende gezichten, we voelen ons weer helemaal in onze nopjes: Siem Reap is tof en we voelen ons alweer helemaal in de zen-sfeer komen die we de afgelopen drie weken in Thailand ook gevoeld hebben.
Een beetje rondslenteren tussen de kraampjes, nog een drankje (een campari-mojito: een echte aanrader, gewooon
de rhum door campari vervangen) en dan naar bed om eens lekker lang te slapen. Het feestvieren en de lange reisdag eisen hun tol, maar terwijl Mikkie al naar dromenland vertrokken is, wil ik deze superlange blog van vandaag toch afmaken. En hij is klaar om nu online te gaan :-)
Morgen weer nieuwe ontdekkingen: de tempels van Angkor Wat, die een laatste hoogtepunt en een adembenemende afsluiter moeten worden van deze prachtige reis. Maar daar vertellen we dan in het volgende blogje wel weer meer over en dan komen ook de eerste foto’s van Cambodja :-)
Cambodjaanse groetjes
Johan en Michael
Advertisement
Tot: 0.081s; Tpl: 0.015s; cc: 8; qc: 51; dbt: 0.0499s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
@nnie
non-member comment
Er zijn weinig woorden voor dit alles zo mooi de teksten de foto's het is net of ik erbij ben. SPIJTIG is dat niet waar. Geniet van de laatste week en kom behouden terug. Een dikke proficiat om dit alles zo onder woorden te brengen. @nnie