Taiwan!

---

Bon soiré, want het is inmiddels alweer avond hier. We schrijven 9 februari 2014 en mijn avontuur in Taiwan is een feit. De 6e vertrok ik met een cityhopper naar Frankfurt, ben ik overgestapt in een intercontinentale vlucht naar Hanoi, om de 7e te landen in Taipei. Ik had al wel eerder gevlogen, maar nog geen jetlag gehad. Na 18 uur in het vliegtuig te zitten, had ik de eerste twee dagen in taipei wel een flinke jetlag te pakken.

De Taiwanezen zijn enorm gastvrij. Ik landde in een stad naast Taipei, om met een bus te worden afgezet bij het main station van Taipei. Hier ging ik, lichtelijk gedesorienteerd, op zoek naar mijn hostel. Het duurde 10 minuten voordat een Taiwanese knaap van een jaar of 16 met een vlassnorretje me aansprak om te vragen waar ik heen moest. Een adres had ik gelukkig bij de hand, maar dat begreep hij niet. Via google zochten we het Backpacker’s Inn op, om via gps erheen te lopen. Een kwartiertje en wat door taalbarriere slechtlopende gesprekken later kwamen we erachter dat we naar het verkeerde adres liepen. Het hele proces werd herhaald, en we vonden het hostel na nog een twintig minuten zwerven. Hierna moest ik even mee komen kijken naar de ontwerpstudio waar hij zijn vrije tijd besteed en heb ik de eerste Taiwanese maaltijden geprobeerd. Dit ging allemaal niet van harte, mijn lichaam was goed van slag van de vlucht en ik kon eigenlijk alleen maar denken aan slapen, wat ik toen ook maar gedaan heb.

De volgende dag werd ik om 5 uur wakker, mezelf gedwongen tot 7 te blijven liggen voordat ik de straat op ging. Om 7 uur sochtends is Taipei goed uitgestorven bleek. Dus ik ben op een heuse jaag- en verzameltocht naar ontbijt gegaan. Via tentjes die ik nog niet aandurfde, een markt waar verse groenten, vlees, vis en andere onindentificeerbare producten tentoongespreid lagen en vele dichte winkels ben ik in een koffietentje beland. Hier nuttigde ik een onsmakelijk deegproduct dat als donut door moest en een kop koffie.

Aan de hand van mijn insight guide ben ik toen wat highlights gaan meepakken: de Taipei 101 met winkelcentrum (dat was gesloten dus het leek alsof ik door een Gucci/Armani/Zara-spookstad zwierf), het presidentieel paleis, diverse parken, het Taiwan National Museum, een oud ambassadeurshuis met geweldige tuin en het memorial centre van ’s lands vader (wauw). Om mijn ochtend Taipei snuiven af te sluiten heb ik een vers brood met walnoten en cranberry gehaald bij een bakker en ben ik naar Thijs gegaan, mijn huisgenoot in Hsinchu, om af te reizen naar Fulong waar in de buurt een lataarnfestival zou zijn.

In Fulong wachtten we op Loes, net als Thijs uit Nijmegen, om in te checken. Fulong is een geweldige kustplaats aan de oostkant. Witte stranden, geweldige fiets- en wandelroutes maar in de regen heb je daar verdacht weinig aan. Vanuit Fulong zijn Thijs en ik naar Pingxi gegaan. Daar was het lampionnenfestival, we waren laat (19:00/20:00) en het zou om 21:00 stoppen. Op de heenweg in de trein zaten de tegemoetkomende treinen bomvol, en dan denk je wat mee te maken op zondagavond rond 19:00 richting Groningen, maar dit was wel een heel nieuw niveau ‘bomvol’. Dus dat beloofde wat, de bui was al hangend gespot: we zijn er straks een half uur om drie kwartier met je wang tegen het glas te staan.

Enfin, we kwamen aan en het was niet erg druk. Maar aangekomen bij de plaatselijke elementary school zagen we waarom het zo druk was. Op het schoolplein (niet van lullige proporties) stonden ongeveer 200/300 mensen met lampions, die onder leiding van een presetator tegelijk werden opgelaten. Thijs en ik besloten dat het de moeite waard was geweest, voordat duidelijk werd dat wij ook op het afgezetten schoolplein konden komen en onze wensen voor het nieuwe jaar op zo’n lantaarn konden schrijven. “Hsinchu 2014, een onvergetelijk semester” ging samen met een honderdtal andere wenslampionnen de lucht in. Schitterend.

Vandaag zijn we in de regen door Yilan wezen lopen, maar dit bleek al gauw een onbegonnen karwei. Rondkijkend in een boeddistische winkel werden we aangesproken door de dochter van de eigenaresse, die ons naar een boeddistisch restaurant heeft gebracht, ergens onder het boeddistisch hoofdkantoor. Hier hebben we goed gegeten, alvorens we naar de plaatselijke Europe Entertainment Tower gingen, een soort mega speelhal; het regende immers onophoudelijk dus konden we maar beter gaan bowlen. Na het tweede rondje hebben we bij de 7-eleven wat bier gehaald en werd het alsnog een oud-hollands middagje bowlen. Ons avondeten op de night market hier was lekker, dus ik kan stellen dat ik inmiddels de plaatselijke cuisine aandurf en begin te waarderen.

Nog een puntje wat ik niet achter wil houden is het feit dat je hier onophoudelijk wordt aangestaard als westerling. Het is alsof Leonardo di Caprio precies achter, voor of naast me loopt of zit. In de trein, het restaurant, op straat: je bent een bezienswaardigheid. Dit loopt uit tot staarwedstrijdjes met jonge mini-aziaatjes en blozend wegkijkende Taiwanezen.

Morgen gaan we naar Hsinchu, eens zien of ons appartement chill is. In Hsinchu ga ik mezelf wegwijs maken, woensdag het introductiecollege volgen en zo snel mogelijk een house warming plannen in onze grote, maar ook (letterlijk) lege gk.

Tot zover de eerste entry, de frequentie en de inhoud moet ik nog bepalen maar dit een leuke start.



Houdoe war.

---