Advertisement
Published: December 11th 2010
HONDERD ZEVENTIG FOTO'S?! ja, en misschien volgen er nog meer. We zijn momenteel in een ghetto in Manilla en het is hier bere-gezellig...
Wie ooit gedacht heeft dat strakke zwembroeken alleen nog maar vertoond werden in klassieke James Bond films heeft het goed mis, in
Beruwela aan de west kust van Sri Lanka hebben Gerrit en Trees Turkije verwisseld voor Sri Lanka. We verblijven in
Club Palm Garden waar elke avond de dansvloer gevuld is met schuifelde vijftig-plussers uit Nederland en voornamelijk Duistland, de kustlijn gevuld is met blauwe badpakken voorovergebogen om schelpen te rapen. De Duits sprekende disk jockey neemt nogmaals het avond programma met ons door en we hebben er zin an (serieus) dit is alles wat we niet eerder gezien hebben en we genieten er dubbel van, omdat het zo tegenstrijdig is met wat we voorheen gedaan hebben en omdat het juist zo het cliché beeld van UBER toerisme waarmaakt.
Anka en ik zijn de jongste van alle gasten van Club Palm Garden maar dat mag de pret zeker niet drukken want ik zwaai nogmaals met mijn roze pols bandje en de vriendelijke zowel Nederlanse als Duits sprekende barman tapt mijn glas vol, zonder iets te
betalen schuif ik aan bij het gezelschap van Hans en zijn vriendin Marij, Hans hield het in Nederland niet meer uit en kwam zijn dochter Anka bezoeken. Dat we een onvergetelijke vakantie zouden beleven wisten we toen nog niet.
Een Nederlands sprekende buschauffeur bracht een lading vol Arke reizen toeristen naar het resort, de slaap kamer was ruim met een kast en salontafel, het balkon had uitzicht op het zwembad en vrijwel direct uitzicht op een kudde waterbuffels, en daarmee bedoel ik niet die met vier poten en hoorns. We hebben genoten van het avond programma en lieten ons op tijd wegzakken in het dikke matras van Club Palm garden.
Anka en ik werden wakker van het lawaai van het entertainment team wat begon met een sportactiviteit, hier hebben Anka en ik
uiteraard geen zin in, wel heb ik deelgenomen aan pijl en boog schieten maar was hier vrij snel mee opgehouden toen een Nederlandse dikkerd mij te kennen gaf dat hij het liefst op een vliegtuig terug naar Nederland vertrok want de bus van gisteren duurde o zo lang (Colombo naar Club Palm Garden) en het regende ook nog. Als ik iets niet kan uitstaan is het
Maanstenen
Deze werden opgegraven en bewerkt tot sieraden wanneer mensen niets meer weten te waarderen. Toen ie ook nog begon over dat het vorige keer allemaal zo veel beter geregeld was, was ik vertrokken.
Ik kan me verder niet heugen hoeveel broodjes ik wel niet gegeten heb, de keuze was zo enorm en na zo’n lange tijd geen brood en kaas meer als ontbijt te hebben gehad was dit een geschenk uit de hemel, of eigenlijk uit de portefeuille van Hans.
Door telkens zo veel keer op te staan om lang de broodjes af te lopen en opnieuw op te scheppen voorkwamen we dat we uiteindelijk meer aan zouden komen, althans zou dacht ik er over. Het eten was zo lekker en divers dat het zonde was om niet opnieuw aan te vullen. (lees; bord vol laaien tot je steken krijgt in je maag)
Het weer was prachtig en om te acclimatiseren hebben we besloten om ons over te geven aan de verleiding van het prachtige zwembad en idem strand, overigens we zijn het niet eens met de mededeling van sommige dat het strand van Beruwela niet mooi schijnt te zijn, het klopt dat georganiseerde reizen zich hier allemaal ophouden, hier is geen accommodatie te
Paalvisser
Dit komt alleen maar voor in Sri Lanka vinden voor een backpacker maar het strand, als je een beetje door de witte mensen massa heen kijkt is erg mooi.
Ik heb gesurfd op de golven van Sri Lanka, al was het maar twee keer een succes, dit had misschien ook wel te maken met het antieke board wat ik kreeg wat meer op een volgezogen schuimrubberen matras leek dan een surfboard.
Verder is de kustlijn van Sri Lanka een van de mooiste die we gezien, helaas heeft de 2004 tsunami veel van de kust verwoest, maar door de financiële sponsoring van vele Europeanen is het herstel redelijk snel verlopen. Helaas voor de eens zo rustige en identieke stranden tussen de wuivende palmbomen is er op veel plaatsen grond (lees strand) ingenomen door vele geldbeluste bewoners die grote delen van het strand volgebouwd hebben met hotels, sommige hotels staan tot op een meter afstand tot het water, en sommige delen van het strand zijn belegd met zandzakken en het is nu afwachten tot een stip van hotels de zee in schuift.
Gelukkig met juist onderhandelen wisten wij onze taxi chauffeur ervan te overtuigen dat wij niet blij worden van deze stranden met al hun voorzieningen,
en daarom bracht Emiel, onze taxi chauffeur ons naar een afgelegen strand waar het nog was zoals het ooit is geweest, tropisch en adembenemend. Hier heb ik geoefend om Anka te fotograferen terwijl ze springt, iets waar Elise ook druk mee bezig was geweest in Australië.
Sri Lanka staat bekend om zijn natuurparken en een dagje Beekse Bergen maar dan voor grote mensen en hele grote beesten, dat mag daarom niet worden overgeslagen.
Uda Walawe was de naam van dit park.
30.821 Hectare grasland, zandweggetjes en heul veul modder, zo veel dat we mee moesten helpen om de jeep uiteindelijk weer uit de modder te krijgen.
Onze chauffeur reed de wagen na anderhalf uur vast toe hij probeerde een diepe kuil met water over te steken. Hans zei nog vlak voor de kuil " Da gi nie", en gelijk had hij.
Deze bijkomstigheid was achteraf geweldig, ware het niet dat we allen gedacht hebben die dag misschien niet meer weg te komen uit Uda Walawe National Park, het is namelijk zo dat er in kilometers wijde omtrek geen mens te zien was, wel waren er Hyena's, kudde olifanten en buffels in en om het meer wat misschien zichtbaar
is op de foto's.
De gids had duidelijk meer spinazie gegeten dan ik in mijn leven, daar hij alleen de achterkant van de jeep optilde zodat zijn collega er een boomstam onder kon gooien. Mij lukte het amper om het portier dicht te gooien maar ik heb leuke foto's kunnen maken.
Over Udu Walawe National Park, voor diegene die er eens naar toe wil;
Udu Walawe is de thuisbasis voor meer dan 500 olifanten in meer dan 50 verschillende kuddes, er leven wilde buffels, kleine beren en luipaarden, maar ook een hoop kleiner tuig zoals de wateragamen, (die overigens behoorlijk groot worden), slangen en krokodillen.
Grote dieren leven er beschermd tegen stropers, mensen die met eigen vervoer het park in gaan en zichtbaar vallen uitzetten, (voornamelijk langs de oever), worden wanneer ontdekt door Rangers beschoten zonder waarschuwing vooraf. Enkele jagers hebben in het verleden voer achter gelaten met explosieven erin, meer dan 30 olifanten zijn hierdoor gewond geraakt en zijn nu opgevangen in een nabij gelegen reservaat.
Tijdens onze safari hebben we zeker 20 tot 30 wilde olifanten gezien, waaronder verschillende baby olifanten die beschermd werden door hun moeders. We hebben een krokodil gezien en verschillende
Sieraden van maansteen
Werden met de hand geslepen jakhalzen vlak voordat onze Jeep zich vast reed in de modderpoel. Hoog in de bomen zaten aasgieren te wachten op een prooi. Dit is volgens verschillende gidsen een natuurpark wat het meest in de buurt komt met de Savanne parken in Zuid Afrika.
Een ander hoogtepunt uit ons leven was de
Kosgoda Turtle Hatchery;
Vijf soorten schildpadden leggen eieren aan de kust van Sri Lanka, de groene zeeschildpad het meest van alle. De leatherback schildpad met een lengte van 3 meter bezoekt de kust regelmatig.
Een moeder zeeschildpad legt haar eieren altijd op het zelfde strand als waar ze geboren is, en een aantal weken later komen de honderd(den) eieren uit en baby schildpadjes lopen instinctief richting de zee. (de plek waar het meeste licht vandaan komt)
Van de duizend schildpadden wordt er slechts één volwassen, een groot deel haalt de oceaan niet eens, vaak door vogels opgepikt tijdens de weg naar de oceaan. De rest wordt ergens opgevreten in zee of erger nog verdwijnen in een koekenpan al voor dat ze geboren worden, een schildpadden-ei levert een behoorlijk bedrag op en wordt lokaal gezien als een delicatesse.
Alle schildpadden boerderijen aan de kust zijn van
Sri Lanka zijn weggespoeld door de Tsunami in 2004, projecten zijn opnieuw opgezet en voor een donatie aan een schildpadden project kun je meehelpen de schildpadjes naar de zee te brengen.
Overigens worden de schilpadjes direct na hun geboorte in een bak met water geplaatst voor drie dagen, waarschijnlijk ter preventie tegen parasieten, daarna als na drie dagen de buiknavel dicht is kunnen ze worden vrijgelaten, en dat was een hele bijzondere ervaring, jammer genoeg was foto's maken een moeilijke opgaven omdat schildpadjes alleen maar werden losgelaten in het donker, zodat vogels hun niet konden oppikken. We hebben er 15 kunnen loslaten.
Voor de schildpadjes is het een lange weg naar volwassenheid wat begint op het moment dat ze vrijgelaten worden, het zou wellicht beter zijn als we de schildpadjes één voor één de zee in zouden smijten zodat ze niet telkens terug het strand op werden gespoeld omdat ze niet door de branding heen kwamen.
Op dag zeven waren Anka en ik weer alleen, Anka was verdrietig omdat haar vader nu vertrokken was en er heerste een droevige stemming voor een aantal dagen. Het was echt een onvergetelijke vakantie.
We waren in
Galle aangekomen met
Surfer dude
Beruwela beach de trein, een relaxte rit richting het zuiden. In Galle ligt een Nederlands fort waar vroeger kruiden werden opgeslagen er staan nog heel veel Nederlandse warenhuizen uit de koloniale tijd. In het fort hadden wij een charmant guesthouse gevonden.
Later die dag ben ik met een kaart, fiets en camera op pad gegaan om vissers te fotograferen, hier in Sri Lanka alleen vind je paalvissers, dit is een traditie die van vader op zoon word doorgegeven om uren lang op een paal te zitten en vis te vangen.
Echter paalvissers fotograferen was geen gemakkelijke opgaven daar ze op moeilijk begaanbare plekken staan en omdat ze agressief worden van fotografen die foto's maken en wegrennen. Maar om een mooi plaatje te schieten moet je soms wat uitdaging opzoeken dus sloop ik richting de paalvissers.
Met een statief en telelens lukte het me om wat plaatjes te schieten tot ik ontdekt werd en er een mannetje naar me toe kwam rennen, ik bleef rustig staan en vroeg hem hoeveel ik moest betalen want ik wou ook niet brutaal overkomen, toen hij vertelde "350 rupees", wat echt veel te veel was voor een foto, vergelijkbaar met een treinreis van het noorden
Wilde Olifant
Uda Walawe National Park naar het zuiden van het land, draaide ik me om en liep rustig weg, tot hij wat begon te schreeuwen wat leek op het verzamelen van meer mannetjes, toen begon ik wel te rennen.
Op mijn terug weg op de fiets zag ik mannen een enorm visnet binnen trekken, ik voelde me nutteloos om te staan kijken en wat foto's te schieten dus besloot ik deel te nemen aan deze activiteit. Maar niet zonder een hoop kabaal van de lokale mannen achter wegen te laten. Ik heb een half uur aan een touw staan trekken tot ik terug naar Anka wilde gaan, bovendien was het bijna donker.
We besloten dat het tijd was voor zon en zand en we hadden een hotel gevonden met een prachtig uitzicht over heel de kustlijn van
Mirissa en vanaf ooghoogte uitkijk op eindeloze palmbomen.
Strand deed ons goed en we besloten verder richting de oost kust te gaan, mijn lichaam komt het best tot zijn recht in wit zand en Anka vind het heerlijk om gestrekt de zon te aanbidden. We besloten verder richting het zuiden te gaan naar
Tangalle, Marakolliya Beach.
Het strand was hier nog mooier en tropisch
dan elk ander strand, kilometers wit zand zonder één enkele voetafdruk in het zand.
De zee was te woest om in te zwemmen, meters hoge golven en gevaarlijke stromingen zorgden ervoor dat wij ons niet in deze wateren begeven. We verblijven in cabines op het strand, de eerste die zich na de tsunami opnieuw had gevestigd op dit strand welteverstaan. Aan dit kilometers lange strand zijn slechts vier accommodaties te vinden.
's nachts kwamen daar schildpadden aan land om eieren te leggen, maar helaas habben we dit niet kunnen waarnemen uiteindelijk zijn we hier langer gebleven dat we gepland hadden voordat we naar het grootste nationaal park van Sri Lanka reisde.
Yala National Park was voor ons niet veel minder of meer dan Udu Walawe National Park, Behalve dat hier wilde luipaarden leven (helaas hebben we deze niet gezien), vandaar kunnen we het kort houden maar de foto's liegen er niet om!
Vanaf hier begon het te regenen, heel veel regen, zoveel dat een gebied in het zuiden waar wij waren overstroomd was. Tot knie hoogte stonden mensen te zwaaien en te schreeuwen naar de bus waar wij in zaten. De bus ging van links naar rechts,
en Anka en ik waren zeik-nat, niet van de regen maar van zweet, dit was misschien wel de spannendste busrit die we hebben meegemaakt, vooral toen de bus een stukje zijwaarts met de stroming van het water dreef tot er weer grip tussen band en zand was.
In
Ella hadden we ook wat dingen meegemaakt. Ella is mooi vanwege de omgeving met name de vele watervallen en uitkijk op hoogte. Om het uitkijkpunt te komen kregen we een kaart van het hotel hoe we moesten lopen naar de bekende Ella Rock, de wandeling nam ongeveer vijf uur in beslag. Ons oog viel direct op het spoor wat liep tussen Ella en een dorp verderop, want volgens onze kaart moesten wij enkele kilometers via het spoor lopen om ergens linksaf te slaan voor de weg naar het uitkijkpunt, met deze kennis in ons achterhoofd en het gegeven dat er gras tussen en over het spoor groeide kon het niet anders zijn dan dat deze spoorlijn al enkele jaren dood moet zijn. Het had ook een Indiana Jones oempfh gevoel om middels een oud jungle spoor naar de schat te reizen. Een aantal kilometer verder stonden we op een brug waar
Zonsondergang Kosgoda
Dit is het strand waar we na de zonsondergang de schildpadjes vrij lieten! het spoor overheen lag, links en rechts lag een planken-brug van een meter doorsnee met gaten erin, honderd meter onder ons stroomt een riviertje. En voor je veiligheid wil je echt niet van het spoor wijden, het planken-bruggetje zag er heel onbetrouwbaar uit. De schat hadden we inmiddels ondekt, helaas was het te bewolkt om echt van het uitzicht te genieten. We liepen terug via het begroeide spoor en namen de tijd om een statief op te stellen om een "koppel" foto te maken met de zelfontspanner. Anka controleert haar voet nogmaals op bloedzuigers en achter mij hoor ik een luid geluid, het geluid van een typhoon (treintoeter) en vreemd genoeg denk ik aan een vliegtuig, ik weet niet waarom en volgens mij hebben vliegtuigen geen toeter dus doe ik rustig aan en Anka kijkt verbaast onder haar slipper voor nog meer bloedzuigers, dan hoor ik nog een typhoon en de rails beginnen te schudden ik schreeuw naar Anka dat ze van het spoor af moet en enkele seconden later verdwijnt Anka uit mijn beeld vanwege een passerende trein. Toen de trein gepasseerd was keken we elkaar verbaast aan en konden er goed om lachen. Maar wat als we op
Moeder en kind
tijdens het wandelen in Kandy zaten er overal aapjes dat bruggetje hadden gestaan?
Bloedzuigers vormen een groot probleem als je er niet op gekleed bent, wij hadden er nooit bij stil gestaan tot ik de ene na de andere van Anka's voet heb getrokken, verschillend van heel klein tot enkele centimeters, ondanks dit zijn we toch doorgegaan naar het uitzichtpunt van Ella.
Bloedzuigers kwamen ook voor in
Kandy waar we een aantal dagen verbleven, het weer was zo slecht dat we hier weinig hebben kunnen genieten, ik ben een ochtend naar een bos gegaan om foto's te maken, dit keer was ik wel gekleed op bloedzuigers na een eerdere ervaring in hetzelfde bos waar bloedzuigers tot bloedens toe tussen mijn tenen zaten. Anka had het helemaal gehad met deze griezels en zocht de hotelkamer op. Het nadeel van Kandy was dat het er altijd zeiknat was zowel door de regen als de luchtvochtigheid, al onze kleren waren nat en konden niet gedroogd worden tot we in de Filipijnen aankwamen.
Wat trouwens wel gaaf was waren de monniken die een ceremonie hielden bij een heilige tempel, in deze tempel word beweerd dat de tand van Buddha schuil gehouden word. Na de crematie van Buddha in 543 voor
Christus werd de tand met nog drie andere tanden gestolen, om uiteindelijk in de er speciaal aan gewijde tempel terecht te komen.
De zwaar bewapende tempel laat voor bezoekers op een vast moment van de dag de tand zien, hoewel je de tand zelf niet ziet zie je stoepa voorgehangen met goud, veel tijd om te kijken is er niet want je wordt direct doorgestuurd door de beveiliging.
De laatste dag hebben we door gebracht in een speeltuin in Colombo,de hoofdstad van Sri Lanka. Dit was de saaiste dag sinds acht maanden.
Advertisement
Tot: 0.224s; Tpl: 0.019s; cc: 20; qc: 90; dbt: 0.1034s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 5;
; mem: 1.4mb
van hoofkes
non-member comment
geweldig....
ik heb er niet heel veel woorden worden, maar wat moeten jullie het super hebben.. wederom een heel mooi verhaal en foto's zo kunnen we er ook van meegenieten he!!! Fijn anka dat je vader geweest is.. had je smsje gekregen, heel erg leuk. Hier verder niks veranderd, johan is allemaal bezig met het plannen van een nieuwe garage, dus zal het zwembad WEER moeten wachten hahahah.. Ben nou lekker een weendje vrij, maar dan begint de drukte op het werk, dus ik ben blij als het weer januari is.. hihihi... de sneeuw is ondertussen vervangen door regen, dus ja! geniet er nog lekker van en wachten weer op de volgende foto's en verhalen... een hele dikke kus jullie vriendjes uit bels!!!!! en jullie mini vreindinnetje...