Advertisement
Published: June 30th 2014
Magandang umaga!
Ik leef nog! Goede wifi is hier lastig te vinden. Helaas weinig foto's want mijn telefoon is kapot en daar staan ze op. Hij viel uit een de kermisattractie van 20 meter hoog maar ik denk dat ik hem wel weer aan de praat krijg! Hier is mijn eerste blogentry:
Donderdagochtend 8 uur. Mijn ouders brachten me naar Schiphol. Ik had geen idee wat te verwachten. Gelukkig had ik een lange reis voor de boeg om na te denken en tot rust te komen: 11 uur tot Guangzou (China) en daarna nog 2 uur tot Manila. Dat zijn twee films, een hoop series en geen slaap, want ik lag totaal niet lekker in het vliegtuig. Maar dat maakte me niet veel uit. Ik vind vliegen best leuk dus.. Ik ben trouwens 6 uur vooruit gegaan in tijd, dus de reis duurde 6 uur korter dan de klok zei. De tijd vloog voorbij!
Toen ik moest overstappen in Guangzou was de eerste schok, want het moment dat ik een stap uit het vliegtuig stapte werd ik overwelmd door de hitte en de vochtigheid! Het was een klimaat dat ik nog nooit meegemaakt had. Het voelde alsof ik binnen
1 minuut al aan het zweten was. Het scheen buiten 40 graden te zijn, gelukkig had het volgende vliegtuig weer goede airco.
Ik kwam vrijdag rond 11 am aan in Manila. Ik dacht dat ik van de hitte af was maar nee, hier was het precies hetzelfde: 30 graden en vochtig. Ik vond het helemaal niks, want ik houd niet van extremen.
Ik moest comuniceren met ene Shahroz. Hij is een EP (Exchange Participant) net als ik en we zouden samen opgepikt worden. Eerst moest ik nog pinnen, wat ongeveer een uur leek te duren en ik kocht een Filipijnse simkaart. Buiten vond ik Shahroz. Hij komt uit Pakistan en vond het weer 'quite cool'.
Hij had blijkbaar al 5 uur op mij zitten wachten vanwege een miscommunicatie! Samen konden we nog een uur wachten op onze pickup, en toen die er eindelijk was waren wij al beste vrienden leek het.
Toen kwam de autorit naar onze accomodatie. Pas toen we op weg waren naar schiphol had ik te horen gekregen dat we ergens anders slapen dan het plan was. Dus opeens wist ik niks van onze slaapplek behalve een adres.
Onderweg maakten we voor het eerst kennis met het verkeer. Het was een zootje, ik denk dat dat het het beste omschrijft. We hebben de hele weg, van vliegveld tot hier in de file gereden maar dat schijnt normaal te zijn! Ze doen hier niet aan rijbanen. Ze rijden rechts, maar daar is ongeveer alles mee gezegd kwa regels. We konden een beetje naar buiten kijken en je zag meteen wel dat het armoedig was allemaal.
Maar het beste beeld van de sta kregen we pas savonds. Nadat we de anderen ontmoet hadden die er al waren zouden we samen naar het EP-huis aan de andere kant van de stad gaan voor een welcome-dinner.
Er waren al twee Nederlandse meisjes waarvan ik er een al kende omdat we al contact gehad hadden. Ook was er nog een meisje uit Indonesie en een uit Vietnam. We zouden om 4 uur opgehaald worden en kwamen erachter dat dat hier ongeveer om 5 uur betekent.
Bij dat welcome-dinner was het een beetje ongemakkelijk. Het was er druk en wij waren allen moe van de reis. Er waren nog een stuk of 6 andere EP's van een ander project en er waren een hoop mensen van AIESEC, allen studenten. Grappig vond ik dat er geen bier ofzo was, alleen pizza en frisdrank. In Nederland zou er bij zo'n informeel studenten-ding altijd bier zijn. Niet dat ik het erg vond 😉
Ik was blij toen we weggingen. We waren trouwens met de trein, wat ook een hele belevenis was. Propvol zaten die treinen. Allemaal kleine mensjes. Ze geloven trouwens niet dat ik ongeveer de gemiddelde lengte heb bij ons. Hier ben ik absoluut de langste.
Tijdens de treinreis toen we moesten overstappen zag ik voor het eerst echte sloppewijken. Ook zijn er overal bedelende mensen en stinkt het overal, maar daar wen je aan.
Ik zie trouwens geen enkele blanke hier in Manilla! Geen toeristen, niks. Waarschijnlijk omdat ik alleen in de middle class en armere wijken ben geweest.
Maargoed vrijdag was ik blij om te kunnen slapen na een nacht overgeslagen te hebben. Savonds kwamen twee jongens aan uit Indonesie dus we sliepen met 4 in een 6 persoonskamer. 3 stapelbedden, 6 kastjes, een koelast, wc en 3 koude douches. Als ik zeg koude douche denk je misschien dat ik daar niet blij mee ben? Dat ben ik wel! Wat een verademing om af te koelen onder de douche! Het is hier zo warm en plakkerig...
Zaterdag (eergister) zijn we de hele dag op pad geweest met de groep. We waren met 10 nu, want er waren savonds ook nog twee meisjes aangekomen. Een ervan kende ik want ze komt uit Tilburg en we hadden elkaar al gesproken. Misschien dat we samen een voetbaltoernooi gaan organiseren hier voor de kinderen. Omdat ons werk pas maandag begint met een inteoductie konden we eergister de hele dag naar de Mall of Asia, het 2de grootste winkelcentrum ter wereld. Of van Azie, ik weet het niet meer.
Het was 'gezellig' (we hebben iedereen dat woord geleerd). Kwa prijzen is het hier ook redelijk goedkoop. Ik kocht een shirt met 'Buko Juice' erop, een plaatselijk drankje en bestelde dat vervolgens op het terras. Ik zei dat het smaakte naar cocos en hoorde eergisteravond dat Buko gewoon kokosnoot betekent haha
Het winkelcentrum was groot en netjes ten opzichte van de stad, maar de grootste verrassing was toen hij opeens ophield en we uitkeken over de zee! We wisten niet eens dat de baai dichtbij was dus we stonden echt stomverbaast. Ze hebben hier in de stad jammergenoeg geen stranden maar we een kade. We wilden in het reuzerad maar dat ging niet want die man zei dat het in zo'n cabine 3 keer zo warm is als buiten. En buiten vond ik het al niet uit te houden!
We zijn nog iets apparts tegengekomen, een modeshow met kleine kinderen! Het was superschattig. Het werd raarder toen we later tijdens het eten allemaal geschreeuw en gegil van meisjes hoorden. Het scheen van rond dat podium te komen iedere keer als een een buitenlandse jongen opkwam. Ze schreeuwden alsof ze een popster zagen. Ze kicken hier echt op westers uiterlijk. Ik word ook overal aangestaard en nagekeken. Had ik (uiteraard 😉) ook wel verwacht. Maar als je terugkijkt duiken ze weg, ze proberen echt stiekem te kijken.
Het was een mooie dag. Aan het eind van de dag was er vuurwerk op de kade. Savonds zijn Shahroz en ik met de buurjongen en zijn vrienden (studenten uit Timorleste, een nieuw land naast Indonesie heb ik me laten vertellen) naar een Filipijnse bar gegaan om Brazilië-Chili te kijken (start om 0:00 hier). Ge-wel-dig! Die wedstrijd dan. Als je het gezien hebt weet je waarover ik het heb! Voetbal leeft hier trouwens helemaal niet. Filipijnse mensen houden meer van basketball. Ze hebben wel van de World Cup gehoord maar zijn niet geinteresseerd. Vandaag gaan we uiteraars Nederland kijken, maar dan met de hele groep uiteraard!
De bar was een beetje creepy en de weg ernaartoe ook. Er zijn hier veel dames die hun lichaam aanbieden, vooral in de bar. En ook veel mensen die op straat slapen. Veilig was het op zich wel, omdat we met een groep van 11 jongens waren.
Maargoed. Een heleboel cultuurshocks dus! Maar daar kom ik voor natuurlijk. We waren pas laat thuis, en Shahroz kon gelijk aanschuiven bij de jongens uit Indonesië om te ontbijten (het is ramadan). Ik heb gezellig meeontbeten en ben toen gaan slapen.
Ik was een beetje moe maar zaterdag gingen we naar de oude stad van Manila. Was gezellig en leuk. Oude gebouwen van de spanjaarden, ik hou van dat soort dingen natuurlijk. Savonds met de hele groep EP's (onderhand 20+ mensen) van AIESEC op dezelfde boulevard van het vuurwerk rondgehangen. Dat is ook waar we in de kermisattractie zijn geweest en iedereen mijn telefoon 3 seconden lang naar beneden zag vallen. Achteraf deed hij het gewoon, scherm niet kapot. Maar nu maakt hij toch kuren.
Savonds gingen we voetbal kijken ntuurlijk. Hier start dat om 0:00 en het was natuurlijk superspannend! Fotos vologen later, dat is het allerleukste: Onze buitenlandse vrienden in het oranje gekleed enzo. Hilarisch. Zie foto hierboven
Komende week hebben we introductieweek. En de maandag daarna begint het echte lesgeven. Ik ben benieuwd. Ook omdat we dan eindelijk iets kunnen doen. De handen uit de mouwen steken. Afgelopen dagen was net vakantie natuurlijk, heb nu wel behoefte aan iets actiefs/nuttigs. Er is hier heel veel armoede en het is best schokkend om baby's langs de straat te zien liggen met een bakje om te bedelen, geen moeder in de buurt. Ik heb de neiging om met iedere bedelaar en armoelijer te gaan praten enzo.
Maarja, vooralsnog dus goed aan het bonden met mijn lotgenoten en nieuwe vrienden. Ik mis thuis helemaal niet maar dat komt misschien nog wel.
Iedereen de groetjes en ik laat nog wel weer eens wat horen. Groetjes
Extraatje: Dit is hoe onze ijsjes hier gemaakt worden:
https://www.facebook.com/photo.php?v=892032094143893
Advertisement
Tot: 0.128s; Tpl: 0.011s; cc: 12; qc: 51; dbt: 0.0743s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
gerke
non-member comment
he, globetrotter
Leuk om te lezen, je eerste schrijfsel. De introductieweek is nu om, denk...? Het echte werk gaat volgende week beginnen? Goed dat je de tijd neemt om om je heen te kijken. We missen je medecommentaar bij de voetbalwedstrijden. Maar ja, het is voor jou helemaal stinklaat tijdens de wedstrijden. De meeste van ons kunnen het net volhouden. Zeker nu die allerlaatste wedstrijden van de baan zijn. Ik ga nu mijn aandacht weer op de wedstrijd Nederland- Costa Rica vestigen. Het ga je goed, wees voorzichtig met jezelf en beleef de tijd van je leven! Liefs, tante Ger.