Advertisement
Published: April 23rd 2010
Edit Blog Post
Het verblijf in deze smerige stad heeft zich goed beloond, vanmorgen hebben we met de taxi een bezoek aan het elephant conservation centre in Lanchang gebracht.
Bij aankomst werd ons de mededeling gedaan dat we erg vroeg waren en dat we nog 4 uur moesten wachten tot de eerste activiteit plaats vond, hier zagen we erg tegen op maar dit bleek al snel ons grote geluk te zijn toen een ranger naar ons toe kwam voor een praatje, hij legde uit wat zijn werk inhield en vroeg ons of we geïnteresseerd waren om de olifanten nu al te zien. We volgde de ranger die ons bracht naar een plek waar 6 olifanten opgesteld stonden. Alle olifanten hadden een ketting 1 voorpoot en 1 achterpoot, Anka als vegetariër en dieren activist in spe vroeg direct waarom er een ketting aan hun poot bevestigd zat, de ranger vertelde dat de dieren op vrijdag onderzocht werden er werd een bloedmonster genomen voor laberatorisch onderzoek, daarbij zorgde de parkeerplaats achter de olifanten voor de nodige stress.
De dieren zijn gestructureerd volgens een programma zodat ze minder blootgesteld worden aan stress, olifanten schijnen erg stress gevoelige dieren te zijn. Het programma zit goed in
elkaar en de olifanten worden slechts 1 keer per dag aan een ketting gelegd, dit tijdens het voeren wanneer toeristen aanwezig zijn, de rest van de tijd sloffen ze rond in een afgezet reservaat achter het park.
Het centrum is opgericht omdat Maleisië steeds meer oerwoud inlevert aan palmolie plantage (nr. 1 export product van Maleisië) waardoor het leefgebied van de olifant steeds kleiner wordt. Palmolie plantages bieden een erg gewilde voedselbron voor olifanten waardoor kuddes olifanten zich vestigen in deze plantages en een enorme ravage aanrichten aan deze bron van inkomsten voor de bevolking.
Gelukkig worden er in dit soort gevallen medewerkers van het centrum ingeschakeld om de olifanten uit de palmolie plantages te halen en deze elders (bijvoorbeeld Taman Negara) te plaatsen, dit is een hele operatie waarbij niet elke olifant het er levend van af brengt, sommige olifanten sterven wanneer deze aankomen op hun eind bestemming aan de hoeveelheid stress die zij hebben moeten doorstaan, andere verlaten hun kudde en blijven alleen achter hetzij een pasgeborene of een gewond geraakte enkeling.
Met name de laatste twee (jonge of gewonden) worden opgenomen en verder verzorgd in het conservation centre, zonder deze zorg zouden deze individuen geen
kans hebben om te overleven.
De oudste van de zes is 72 jaar en achtergelaten door zijn kudde, de jongste van de zes was 6 jaar oud en had geen staart, deze was hij of zij verloren door een aanvaaring met een tijger.
Omdat wij zo vroeg waren en het park eigenlijk nog niet geopend was kregen wij de kans om de dieren te voeren en te aaien voordat er een hoeveelheid aan toeristen hierbij aanwezig waren. Het zijn erg fascinerende dieren en we konden heel dicht bij ze staan. Ik had snel een zak pinda’s gekocht waarvan ik een deel zelf heb gegeten en al het andere hebben we verdeel onder de olifanten, dit ging door pinda’s op je hand te leggen waarmee de olifant met zijn slurf deze uit je hand graait en in zijn mond stopt, of je moest je hand in de lucht steken waardoor de olifant zijn slurf ook omhoog hield om vervolgens de pinda’s op zijn tong te leggen, welke manier we ook toepaste je ontkwam er niet aan dat het net leek alsof je je hand in een emmer met gel had gestoken.
De olifanten werden terug gebracht naar
hun verblijf in de jungle waardoor wij moesten wachten tot het park verder geopend werd. Na even wat liefdevolle aandacht aan elkaar besteed te hebben vervolgde we onze weg richting een klein kioskje, ik liep voorop tot ik ineens verrast werd door een akelig geluid onder mijn slippers, tot onze schrik had ik mijn maat 45 geplaatst op een kever van (zonder te overdrijven) zo’n 7 cm, van schrik trok ik mijn voet snel weg terwijl het beest zich gehandicapt weg snelde. Telkens als ik hier aan terug dacht, dacht ik aan het geluid dat je hoort als je een hap neemt van een gefrituurde Vietnamese loempia. Later zag ik dat een tourgids het beestje oppakte en in een plantsoen plaatste.
In de tussentijd was het park geopend en wij namen verder deel aan het programma, wat inhield dat je zelf op een olifant kon rijden en als absolute hoogte punt kon je zelf zwemmen met de dieren, dit was echt waar, heel erg bijzonder.
Vanaf een stijger kon je plaats nemen op een volwassen olifant, deze liep dan de rivier in en liet zich zijwaarts omvallen, een stukje verder op waren 3 jonge olifanten aan het zwemmen.
Alles bij elkaar hebben wij een half uur kunnen dolle met jonge olifanten, en het mooiste was nog dat er slechts een handvol aan mede-toeristen hierbij aanwezig waren.
We verlieten het park nadat we een donatie hadden geschonken, de toegang was gratis.
Morgen gaan we naar Melaka, tot dan.
Anka & Roel
Advertisement
Tot: 0.054s; Tpl: 0.015s; cc: 10; qc: 26; dbt: 0.0296s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
huub en els
non-member comment
geweldig
ha samen wat mooi zeg al die foto,s en verhalen. anka is echt niet bang voor die olifanten als ze die pinda,s aan t voeren is. maar goed dat je weer n fotocamera hebt om dit allemaal vast te leggen. hier is ook alles goed en t weer wordt zomers in t weekend . liefs ons xx n heel fijn weekend