Advertisement
Published: August 9th 2007
Edit Blog Post
Dinsdag 3 juli. Om 7u30 starten we de dag met een westers ontbijt in het restaurant van het hotel. Na de nodige voorbereidingen stappen we richting balie voor de ticketverkoop om de muur terug te bewandelen vanuit Taipingzhai. Dit is het deel van de Muur aan de overkant van de rivier waarvan de mannen gisteren het laatste stukje hadden gedaan.
Dette en ik zijn onze toegangtickets van gisteren in de hotelkamer vergeten, dus keren we op onze stappen terug om deze op te halen: Wim gaat namelijk proberen om de tickets van gisteren ook vandaag te laten gelden. Als goede onderhandelaar krijgt hij dit ook voor elkaar. Alleen het vervoer met het open elektrisch busje naar de vertrekplaats van dit stuk muur (circa 5 kilometer verder) dienen we te betalen. Hier begint een tweede avontuur. Een groot deel van de in 1985 gerenoveerde Muur is opgetrokken in baksteen, die tegen de originele muur geplaatst is. De muur bestaat uit een soort dijk van aarde, klei en stenen, die aan weerszijden met keien (en na de renovatie met baksteen) is bekleed. De verdedigingsmuur heeft aan één kant een borstwering van circa 1,50 meter hoog voorzien van kantelen en schietgaten. Indien
aan de andere kant ook een borstwering aanwezig is, is deze meestal iets lager en heeft geen kantelen of schietgaten. De muur volgt de kammen op de bergen en slingert door het landschap met op geregelde afstanden de verschillende torens.
De weersomstandigheden zijn ideaal, geen felle zon maar ook geen regen. De zon geraakt sporadisch door de wolken, de mist blijft hangen waardoor het maken van klare en zuivere foto’s iets moeilijker is. Door de inspanningen van het steeds klimmen en dalen, dat overwegend d.m.v. trappen dient te gebeuren, krijgt eenieder het goed warm. We passeren ongeveer een 10-tal verschillende wachttorens, die afhankelijk van hun functie (bevoorrading, uitkijk, watertoren, vuur-en rooktoren voor signalen) en inplanting (op toppen, ter hoogte van aftakkingen) anders gebouwd zijn. Door de wisselende hellingen van de bergkammen worden de hellende vlakken op de muur dikwijls omgezet naar trappen. De hoogte van de treden kunnen nog verschillen afhankelijk van de steilheid van de helling. Aan één kant stopt de muur plots tegen een bijna loodrechte rotsformatie, langs de andere weg volgen we de muur tot aan de rivier. Volgens de reisgidsen wordt dit deel van de muur veel minder bezocht dan die dichter bij Beijing. Onze tocht
zou volgens de ingewonnen informatie anderhalf uur duren. Wim en Dette vertellen dat we de opgegeven tijd best x2 moeten nemen. Chinese toeristen hebben de gewoonte alles zeer snel te doen en minder tijd te nemen om te blijven kijken.
Op de Grote Muur wordt jaarlijks een internationale marathon georganiseerd waarvan de locatie van jaar tot jaar kan verschillen. Wij vinden een stukje wandelen al vermoeiend, een marathon op dit parcours lijkt ons eigenlijk gekkenwerk.
Naarmate de wandeling vordert en de snelheid afneemt, komen we aan een moeilijker begaanbaar deel van de muur. De mooie bakstenen muren en paden veranderen in de traditionele muren en paden, bestaande uit rotsblokken. Er is nu slechts één borstwering meer en de treden en hellingen worden nog moeilijker begaanbaar. Op sommige plaatsen zijn metalen leuningen tegen de borstwering aangebracht als de stelling erg steil is. De hoge moeilijkheidsgraad neemt niet weg dat we blijven genieten van de mooie steeds wisselende landschappen en vergezichten.
Naar het einde van de tocht herkent Thomas de weg: we zijn gekomen aan het deel dat hij gisteren alleen heeft verkent. Vanaf nu is hij onze gids. Na een tijdje begint de afdaling en ieder doet dit op zijn tempo.
Op geregelde momenten wordt er gewacht voor de hergroepering. De Ju rivier wordt overgestoken. Voor we het fort bereiken, bezoeken we een kleine tempel. Deze staat op de Grote Muur en was gisteren gesloten op het moment dat wij er langs kwamen. Voor de tempelwachter is het respect of de verering van de Boeddha minder belangrijk. Hij vraagt onmiddellijk of we niet op de trommel willen roffelen of de klok willen luiden, mits betaling natuurlijk. Dan mag er ook een foto genomen worden in de tempel terwijl dit anders meestal verboden is. Het bezoek wordt snel beëindigd. De tempelwachter zet zijn muziekinstallatie terug aan en de muziek weerklinkt over het gehele fort en omgeving.
We beslissen om koffie te drinken in een gelegenheid die ons aangeprezen was door een jonge vrouw, ’s morgens voor het vertrek naar de Grote Muur. Tot onze grote verbazing is er enkel nescafé voorhanden met melk en suiker inbegrepen terwijl de meesten van ons de koffie zwart verkiezen. We bedanken dus voor de koffie en drinken met z’n allen thee van de pot à volonté. Een beetje later komt de jonge vrouw een bord met tomaten presenteren, daarna augurken, postkaarten, boeken, etc. Alles wordt echter
afgewimpeld. Vervolgens brengt ze een T-shirt met opschrift “I Climbed the Great Wall” voor een bedrag van 30 yuan. Dit is het dubbele van de prijs die ons gisteren ergens anders werd gevraagd. We negeren daarom dit aanbod. De jonge vrouw onderhandelt en wordt geholpen door haar moeder die er is bij gekomen. De prijs zakt al snel tot 15 yuan. Ons tegenbod bedraagt 10 yuan, wat onaanvaardbaar is voor de verkoopster en nu draait zij ons de rug toe. Op het ogenblik dat we de rekening van de thee betalen, komt er een nieuw bod ditmaal van de moeder. Ze vraagt nu 13 yuan. Dit bod wordt aanvaard. Thomas heeft het oranjekleurige T-shirt in ontvangst genomen.
Zoals gewoonlijk doen we op weg naar het hotel nog inkopen in de dorpswinkels. Nadien genieten we van een picknick in de binnentuin aan de ronde stenen tafel.
De namiddag wordt een rust- en bijschrijfmoment. Tijdens de siësta valt in onze drie kamers de elektrische stroom een paar keer uit, zodat de ventilatoren stilvallen.
Traditiegetrouw wordt het aperitief buiten genomen om nadien in het restaurant de lekkere schotels van vis, vlees, groenten met rijst en soep naar binnen te werken.
Terug op de
kamers stellen we vast dat de ventilatoren het niet meer doen. In geen enkele van onze kamers is nog stroom. De klusjesman van het hotel controleert de hoofdschakelaar en de bijhorende zekeringen (bestaande uit een verbinding met zilverdraad!). Dit alles is in orde, maar nog steeds geen licht en geen ventilatie in onze kamers. Na een tijdje wachten worden we verzocht om te verhuizen naar drie aangrenzende kamers. Dus inpakken en wegwezen.
Op het ogenblik dat de rust terugkeert, stellen we (Martine en ik) vast dat het toilet in onze nieuwe badkamer het niet doet. De klusjesman wordt er opnieuw bij gehaald. In de spoelbak van het toilet wordt wat geduwd, gedraaid en getrokken aan al wat maar kan. Het resultaat is als we na het doorspoelen een heel lange tijd nemen om het reservoir te laten vullen, dan verder alles OK is. De natte en vuile vloer van de badkamer wordt daarna op ons verzoek nog even gedweild.
Alvorens tussen de lakens te kruipen, hebben we alles eerst laten bezinken door een zelfgekoeld pintje bier te drinken.
Verslaggever: Dirk
Fotograaf: Thomas
Advertisement
Tot: 0.094s; Tpl: 0.012s; cc: 11; qc: 33; dbt: 0.0528s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb