Een dagje winkelen in Beijing.

---

Dinsdag 10 juli.

Vandaag is het shoppingdag, We moeten niet vroeg uit de veren en zijn er niet rouwig om. In de inkomhal van het hotel ligt een stapel bagage van net aangekomen (Franse) toeristen. Na het ontbijt nemen we de bus naar het centrum (omgeving van het Tian’anmen plein). Na de busrit is het nog wat stappen langs de brede vernieuwde boulevard. De zon doet reeds haar werk. Weerom zien we de restanten van gesloopte hutongs langs de weg en de airco’s die de gevels van de appartementsgebouwen (ont)sieren.
We passeren langs een volledig gesloten afsluiting, versierd met grote foto’s van oude poorten, gevelvlakken en reclame. Achter deze afsluiting is een grote bouwwerf, hier herrijst een nieuwe brede straat met bijhorende hoge en architecturaal aangepaste gebouwen. Er is een toegangspoort tot de werf die bewaakt wordt door politie of security-personeel. Wim vraagt om achter de poort een kijkje en de gebruikelijke foto’s te mogen nemen. Na wat heen en weer gepraat is er enige toegeeflijkheid. Wij, heel blij, maken ons klaar tot de vierde man categoriek weigert en de poort sluit. Zonder een foto te nemen stappen we verder en komen aan in de directe omgeving van de souvenirwinkeltjes. Het is een smal straatje met het ene kraampje naast het andere. Alles is er te koop (als souvenir) horloges, juwelen, kompassen, messen, Boeddha’s, hemden, shirts, tassen,…wat je maar bedenken kan.
Iedere verkoper of verkoopster spreekt je aan om iets te kopen en prijzen hun waar veel te duur aan. Hier wordt het spel van afbieden grof gespeeld en worden souvenirs gekocht aan één vierde van de aangeprezen waarde. Made in China!
Op een bepaald ogenblik wordt Wim aangesproken door een Amerikaanse toeriste, die voor haar grootvader een kamerjas gekocht had, ze vraagt aan Wim om het even aan te trekken, zo kan ze inschatten of de gekozen maat goed is. Deze modeshow wordt vastgelegd. Al genietend van de sfeer lopen we verder door het souvenirsteegje dat aansluit op een grotere winkelstraat. Hier worden gebruiksvoorwerpen verkocht zoals kleding, stoffen, GSM’s, thee, voeding,…
De computerfreaks (Wim en Thomas) vinden sticks van 32 GIG’s! Dat is niet niks, tot acht GIG’s hebben ze al wel gezien maar geen 32. Twee sticks worden gekocht, weliswaar met een beperkte discount. Door de grote kleurrijke, wederkerende reclameborden boven elkaar met de vele elektriciteitsdraden, als spinnenwebben krijgt de straat een eigen gezellige sfeer. Beladen met souvenirs zoeken we aan het eind van de straat de juiste bushalte om ons terug naar het hotel te brengen. Na de traditionele picknick is er voor vandaag geen activiteit meer voorzien.
Onze namiddag wordt ingevuld door een wandeling langs de boulevard (met winkels) in de omgeving van het hotel. De winkeljuffrouwen zijn heel vriendelijk en trachten op zulke manier klanten binnen te lokken. Deze truck kennen we al.
Na de wandeling hebben we nog tijd voor een korte siësta en een verfrissing.
Wim vertelt over zijn problemen met zijn nieuwe stick, hij werkt niet naar behoren! Thomas zijn stick blijkt hetzelfde probleem te hebben, na het opzetten van de gegevens op de stick worden helemaal geen, soms gedeeltelijke en gehele foto’s weergegeven. De sticks worden morgen teruggebracht naar de winkel!
Gelijktijdig heeft Wim ontdekt dat er een virus in zijn computer is geraakt. Het hele systeem moet worden gescand. We verliezen de tijd niet uit het oog en vertrekken naar het restaurant. De vriendelijke diensters wachten ons op en de tafel (voor 5 personen) wordt klaargezet. Zoals naar gewoonte wordt er gekozen, smakelijk en lekker gegeten en gedronken tot de schotels leeg zijn
Na de maaltijd zijn Thomas en ik de sfeer van Beijing “by night.” gaan opsnuiven. De Chinese bevolking is dan thuis en leven vooral buiten en op de straat. Met of zonder buitenlicht zitten ze te eten, te praten, gezelschapsspelen te spelen of bereiden warme snacks op een rokend vuurtje. Als toeristen worden we goed bekeken en de kinderen roepen ons toe met de traditionele Hello! Meer dan dat verstaan of spreken ze niet.
Na de wandeling drinken we nog een gekoeld biertje en leggen ons tussen de lakens, nagenietend van de dag.


Verslaggever: Dirk

Fotograaf: Thomas.

---