Φαουντ Φακτ. Μια Κυριακή.

---

Ηταν ενα αλλιωτικο Κυριακάτικο πρωινό. Ειχαμε πλεον αφήσει τους τοπους τους μαγικούς για να βρεθούμε στο Mandalay. Ο τελευταιος μας σταθμος στη Μπούρμα. Σκόνη , κινηση, ζέστη, φασαρία. Ανακοινωσεις με μουσική απο τα ηχεία. Και το lonely planet συντροφιά για να ανακαλύψουμε τις κρυφές του χαρές. Η δικτατορία δεν άφησε τις χάρες να λαμψουν, τα κλειστά σύνορα σε τουρίστες κρατησαν τη χώρα πίσω.Πρόσφατα επεισόδια μεταξύ μουσουλμάνων και βουδιστών ηταν η αφορμή για να λαβει μετρα ασφαλείας η κυβέρνηση και να απαγορεύσει την οποια κυκλοφορία απο τις 9 μμ μεχρι τις 5πμ. Και νάσου η οπλισμένοι εξω απο το hotel με το που σουρουπωνε. Διαβάζοντας κανεις όλα αυτά δεν μπορεί ίσως να φανταστεί το ποσο φιλήσυχος λαος είναι οι Μπουρμεζοι. Περηφανοι, αξιοπρεπεις. Ο φοβος υπαρχει αλλα η καταπιεση δεν τους εγιβε συνηθεια. Δεν εγκαταλειπουν την ελπιδα τους για δημοκρατια. Αλλοτε λίγο απομακροι, άλλοτε λίγο πιο κλειστοί. Αφοσιωμένοι, πιστοί, ήρεμοι. Βρεθηκαμε στην μεγαλύτερη ξύλινη γέφυρα του κόσμου, που μετράει 1, 2 χιλιόμετρα και κάπου εκεί γύρω ενα μοναστήρι με τους περισσοτερους μοναχούς που έχουμε δει. Τα καζάνια με το ρύζι στη φωτιά, οι πιστοί μαζεμένοι να περιμένουν τους μοναχους που παραταγμένα θα βγουν για το γεύμα της ημέρας. Σταθήκαμε και εμείς. Φωτογραφισαμε την ομορφιά τους. Θελησαμε να παρουμε απο την ηρεμία τους. Η καθε χώρα μοναδική αλλά η Μπούρμα λίγο μοναδικοτερη. Ίσως αλλάξει. Ίσως να προσπαθουσαμε όλοι για να αλλάξει αν ειχαμε την ευκαιρία, ακομη και τοτε ομως θα προσευχομασταν ο πυρήνας της να μείνει αυτός ο ένας που γνωρισαμε.

---

Photos

Στο λευκό
Φαουντ. Τη συμμετρία.

Στο πρωινό
Φαουντ. Την ομορφιά.

Στη βόλτα.
Φαουντ. Τη γέφυρα.

Στην καμπάνα
Φαουντ. Το φόρεμα.

Στον δρόμο
Φαουντ. Τον Σάκη.

Στο Mahamuni
Φαουντ. Το φύλλο χρυσού