Dag 35: gekke gids

---

Deze maandag ben ik verhuisd van hostel. Mijn hostel buiten het centrum was toch te eenzaam en dus heb ik er een gevonden binnen het centrum. Dat bleek een goed besluit, want toen ik daar aankwam kwam ik bijna gelijk iemand tegen die me aansprak omdat ik een buitenlander ben. Hij vroeg waar ik vandaan kom en toen ik zei dat ik uit Nederland kom, zei hij dat hij een Engels leraar is voor Mexicanen en dat hij altijd toeristen aanspreekt om zijn studenten te helpen met Engels. Hij had bovendien een boekje waar alle toeristen wat in schrijven als ze een dag met hem en zijn studenten doorbrengen. Daarin stond een Nederlandse tekst en hij vroeg of ik die wilde vertalen. Nadat ik dat voor hem gedaan had, vroeg hij of ik mee wilde op zijn toer van de stad voor zijn studenten zodat die hun Engels met mij konden oefenen.

Ik vond een gratis gids van de stad niet erg natuurlijk en dus ben ik meegelopen. Zo heb ik een bijzonder matig buffet bezocht, waar die man helemaal lyrisch van was en daarna ben ik met hem en zijn studenten naar de kleinste vulkaan ter wereld gegaan. Die was 13 meter hoog en eenmaal boven konden we die vulkaan ook in, omdat hij inmiddels dood is. Dat is een plek die ik nooit bezocht had zonder mijn gids, dus dat alleen maakte de moeite waard om achter die man, die inmiddels op een dorpsgek begon te lijken, aan te lopen.

Diezelfde avond ben ik met de dorpsgek naar de lucha libre gegaan. Dat is een Mexicaanse dans die erg veel weg heeft van worstelen. Het verschil met worstelen is alleen dat de uitkomst van tevoren vast staat. Dat neemt niet weg dat het absoluut een spektakel is om te beleven. Bovendien hadden we geluk met onze tickets, twee van onze drie tickets waar namelijk een rang hoger dan we voor betaald hadden. En dus kregen ik en een Fransman die de dorpsgek ook ergens opgeduikeld had een eersterangs uitzicht van dit feestje. Dat is de positieve kant van Mexico's chaos.

De dag erna was er een festival voor de dag van de doden in Tlaxcala een stad vlak bij Puebla. We zouden om 1 uur ergens verzamelen om er dan samen heen te gaan. Ik had echter iemand anders ontmoet in het hostel en die wilde mee, dus zijn we samen daar naartoe gelopen maar daardoor waren we te laat. En aangezien die man nooit loopt maar altijd rent en altijd haast heeft, ging ik ervanuit dat jij niet op mij gewacht heeft dus gingen we samen naar Tlaxcala voor dat festival.

Daar hebben we een mariachi concert gezien en een traditionele dans waar alle dansers hoofdtooi ophanden waar allemaal dierenpatronen ingeweven waren. Dat was heel bijzonder allemaal, maar hier spreken foto's weer voor duizend woorden dus zal ik het aan de foto's laten.

De dag erna was het dia de los muertos, of dag van de doden. Het belangrijkste festival in Mexico. Ze geloven dat de doden die dag voor even terug komen naar aarde om te kijken of de nabestaanden het nog goed maken, en om onafgeronde zaken op te lossen. Ze bouwen dan altaren met de dingen die de overledene het meest dierbaar waren. Maar ook het favoriete eten en drinken bijvoorbeeld. Zo krijgt iedereen een persoonlijk altaar waar ze naartoe terug kunnen keren.

Een van de studenten van de gekke gids had ons uitgenodigd om in zijn dorp te kijken naar de tradities rondom dia de los muertos, omdat zijn dorp het nog anders deed dan de rest van Mexico. In dit dorp bouwen ze namelijk 4 meter hoge altaren met verlichting en wierrook en spiegels. De spiegels zijn namelijk een portaal voor de ziel geloven ze, waardoor de zielen terug kunnen keren. Ze bouwen in dit dorp ook alleen altaren voor de mensen die dit jaar zijn overleden. Zo waren er in totaal ongeveer 40 altaren in het hele dorp.

Onderweg naar dit dorp stopten we eerst in Atlixco waar ze een bloemenfestival hadden. Ze hadden allemaal patronen en afbeeldingen gelegd met bloemen wat er heel bijzonder uitzag. Bovendien was het hele buurthuis van binnen beschilderd met muurschilderingen, dus dat hebben we daar ook bezocht.

Daarna gingen we naar huaquechula, het dorp van die student. Eerst gingen we op bezoek bij zijn familie waar we een lunch voorgeschoteld kregen. Vervolgens gingen we de eerste altaren bezoeken. Toen bleek dat het tegelijk ook een soort condoleanceregister was waarbij de nabestaanden drankjes en brood uitdeelden. Dus 10 altaren verder hadden we een hoop mooie dingen gezien, en waren we helemaal volgepropt. Daarna gingen we kijken naar het orkest van het broertje van Joaquín, de student die vandaag dus ook onze gids was.

Zoals in ieder klein dorp was de ene helft van de mensen familie van Joaquín en de andere helft vrienden. Dus moesten we op bezoek bij de bakker die alle traditionele broden voor deze feestdag maakte. Dat was namelijk zijn oom en dus kon hij wel een proeverij regelen.

Vervolgens hadden we een avond maaltijd bij zijn familie met heerlijke zelfgemaakte mole poblana, een lokale specialiteit. Ik zat inmiddels echter helemaal vol van al het brood eerder die dag, maar ik kon hun gastvrijheid natuurlijk ook niet afslaan. Vervolgens kwamen we erachter dat de bussen niet meer reden omdat het een feestdag was. Dat was echter geen probleem we konden daar best met 5 gasten blijven slapen. Ik had daar alleen niet op gerekend en dus had ik geen spullen bij me om te overnachten. Gelukkig was zijn familie op alles voorbereid dus werd alles voor ons geregeld.

Daarna gingen we de laatste altaren bezoeken. In de nacht komen er alleen maar locals, want alle toeristen zijn naar huis. Ze geven dan kaarsen als steun aan de nabestaanden en krijgen in ruil warme chocolademelk en tamales, meer eten dus. Bovendien betekent 'nee' in die situatie 'niet zo veel'. Dus kregen we nog meer voorgeschoteld, wat je natuurlijk absoluut niet kan laten staan.

Daarna gingen we naar het huis om te slapen want de studenten hadden de volgende dag gewoon school en dus moesten we om half zeven in de ochtend alweer de bus hebben.

Vandaag ben ik alleen maar terug naar het hotel gegaan om in te pakken, uit te checken en de bus naar Chihuahua te pakken. Daar ga ik het eerste item van mijn wensenlijstje afstrepen: de Mexicaanse oriental express tussen Chihuahua en los Mochis.

---

Comments

[Janneke]

"Gekke" vulkaan
Extra leuk voor de verhalen en herinneringen zo'n gekke gids. Die kleine mini vulkaan is wel heel grappig.