Panama City!

---

Panama city 13/03/15



De grens Costa Rica/Panama was maar een uur of twee van Puerto viejo verwijderd. Ik was van plan de nachtbus te nemen in Changuinola, vlakbij de haven om naar Bocas del toro te varen, om 18uur. Een rechtstreekse bus naar Panama City, een rit van 13 uur, om uiteindelijk s'morgens vroeg in Panama aan te komen. Ideaal om een slaapplaats te zoeken en de stad wat te verkennen.

Uiteindelijk vertrok ik veel te laat in de middag wegens de gekende problemen om geld af te halen en door mijn getreuzel, " loopke doen " en te veel andere dingen die ik in de morgen nog wilde doen.

Gelukkig ging de grensovergang vlot en werd er niet naar een bus of vliegtuig ticket gevraagd. ( " boleto de salida") Ik hoorde reeds dat de grensovergang in dit Caribische gedeelde normaal gezien vlot gaat, ze niet al te moeilijk doen maar dat deze enkel open is van 8 tot 17u. ( gelukkig niet zoals in Costa Rica dus)



Vond ik vreemd maar als ik later deze bouwvallige brug over het water zag werd het wel duidelijk. Grappig, enkel deze grens over wandelen is hier precies mogelijk?

Uiteindelijk kwam ik met de nodige stress 10 minuten voor het vertrek van de laatste nachtbus in het station van Changuinola aan. Ben ik dan nog niet geleerd? En er was zelf nog plaats op de bus 😉.



Een minder aangename rit in deze rijdende frigo, 18 graden aub! Als je weet dat het zelf s'nachts rond de 25 graden is. Blijkt dit dan 'echt' in al deze landen hetzelfde te zijn? Ergerlijk, een discussie van een andere reiziger hielp er niet toe deze "kloteairco" uit te krijgen. Alles of niets volgens de buschauffeur, ik kan het niet regelen. Vreemd dat dit in Europa wel kan, behoorlijk moderne Japanse bus eigenlijk 😊.



In Panama City waren de eerste twee hostels al vol geboekt en uiteindelijk belandde ik in Hostel/Hotel " Magnolia In " in de wijk Casco Viego. Een combinatie van een hotel en hostel met een prachtige keuken en Balroom dormitorio/slaapzaal inclusief oude piano. Iets duurder maar binnen de normen voor Panama/Costa Rica, duidelijk het mooiste hostel tot nu toe.

Casco Viejo is de naam van het historisch gedeelte van Panama. Heel wat oude gebouwen, bouwvallig maar zeker zijn charme. Heel veel restaurantjes, pubs en leuke pleintjes en gallerijen. Uiteindelijk toeristisch en duur maar dit mag ook eens. Drie dollar " por una cerveza "! Ik blijf het verschil enorm vinden met mijn eerste drie landen.

s'Avonds ging ik iets drinken in een café om de hoek, een leuke jammende Jazz/funk band! Wat wil je nog meer!





14/03/15 goeiemorgen..



Tijd om de stad te gaan bezoeken. Ik ging wandelen in het historisch gedeelte en kwam na een tien tal minuten al een leuke Jazz Bigband tegen vlakbij de locale muziekschool. Ze gaven uitleg, tweetalig Engels/Spaans over de verschillende ritmes en het soleren, " count with us and feel it"! Super hoe die Afro-Amerikaan dit uitlegde. Een mix van Amerikanen en Panamezen..

Estamos Unidos, Panama United States of America, Embassy Panama!



Erna ging wandelen in het natuurpark van Panama City, " parque metropolitano ", met uitkijkpunt waardoor ik een overzicht van de stad kreeg. Het park was nogal teleurstellend na al het moois dat ik reeds zag. Er bleek nog een andere hogere " Mirador " te zijn volgens een " local" . Na een 10 tal minuten had ik een lift gevonden richting "Mi Pueblito " en wandelde ik de heuvel op. De moeite, indrukwekkend die enorme flatgebouwen van het moderne deel. Aan de andere kant de zee met de enorme containerschepen!



Wat ik het leukste vond aan deze stad is de mix van het moderne gedeelte, historisch deel en ja de hoofdwinkelstraat vol met fruitkramen, allerhande " vendedores" en nodige afval in de goot, op zijn Latijns - Amerikaans! Aan de andere kant uiteindelijk de sloppenwijken waar doorwandelen volledig af te raden was.



Ik geraakte aan de praat met twee jonge Mexicaanse toeristen die een huurwagen hadden. Ik werd uitgenodigd mee te gaan richting Miraflor, de sluizen met bezoekerscentrum en museum, de uiteindelijke reden van mijn bezoek aan de stad. Dat kon ik niet weigeren! Het werd een leuke, praktische en vooral interessante middag. We zagen de werking van de sluizen met het enorme containerschip "Cosco" en hadden wat uitleg van een grappige tweetalige gids.

Erna verder rondtoeren in de stad, de enorme brug over het kanaal en terug richting Casco Viejo! s' Avonds party met de Mexicanen!



15/03/15



Op aanraden van verschillende reizigers in het hostel vertrok ik vroeg richting " Miraflor " om alsnog het museum te bezoeken. Gisteren hadden we geen tijd meer gehad na de doortocht van het containerschip. Ik was zo slim mijn verhaal uiteen te doen aan één van de dames aan de balie waardoor ik deze morgen met mijn zelfde ticket het museum inmocht.

De moeite waard!



Erna ging ik zwemmen in een openluchtzwembad van de Universiteit. We waren met zijn drieën, bijna een privé zwembad! Verder naar het enorme winkelcentrum opzoek naar een muziekwinkel. Zin om een harmonica te kopen!



s' Avonds ging ik wat gitaar spelen en wandelen aan het " Miami " gedeelte van de stad vlakbij het water. Er was een soort van avondmarkt met gratis openlucht cinema. Deze stad leeft! Ik kwam het Mexicaanse koppel tegen waar ik even mee aan de praat geraakt was op Ometepe/ Nicaragua. Ze gingen muziek spelen, een accordeonist en dwarsfluitiste. Ik ging wat mee jammen en de avond eindigde met een lokale rapper die de nodige uitleg gaf over de inhoud van zijn teksten en de moeilijkere leefomstandigheden van de mensen in de sloppenwijken, ja ook de plaats waar hij woonde! ( idian estudiante del rap ...you tube )



16/03/15 Op naar Colon, Ferry naar Cartagena/Colombia!!



Om 19 uur had ik de ferry van Colon naar Cartagena/Colombia. Ik vertrok deze keer op tijd richting het zwembad vlakbij de busterminal, ideaal om erna naar Colon te reizen, " Puerto 2000 Ferry express". De zwemtraining was super maar ik liep iets te lang rond in de muziekwinkel in het mega winkelcentrum " Halbrouk" vlakbij de terminal en het zwembad. Ja ik kocht mijn harmonica, nu nog oefenen en studeren 😉!

Er bleek een ongeval gebeurd te zijn op de hoofdweg waardoor de meeste bussen in de terminal niet wilden vertrekken. " ti ni meuglik "!!!!

Ik wachtte een uur en een half met als het gevolg dat op tijd in Colon geraken praktisch onmogelijk bleek te worden. Een taxi van 75 dollar zonder 100% zekerheid dat ik de Ferry ging halen leek mij ook maar niets.

Was ik nu weer te laat vertrokken of was Murphy hier weer van de partij?



Ik probeerde mijn ticket om te wisselen aan het verkooppunt in het winkelcentrum maar tevergeefs. We zijn hier duidelijk nog steeds in Centraal Amerika! Dan bleek de ferry van woensdag niet te varen!!

Morgen richting hoofdkantoor in het modern gedeelte. Ik zal er duidelijk moeten achter zitten!

"Miljaarde" , wat ga ik hier nu nog een week doen in Panama city.. Vloeken hielp er niet toe, dan maar een dikke vette Burgerking menu gaan eten 😉.



Ik geraakte aan de praat met een koppel die aan... ja ik kan op de naam niet meer komen.. Ze eten enkel resten van tafels in restaurantjes, weggesmeten eten uit supermarkten dat eigenlijk nog niet overdatum zijn. Ze zijn tegen de vele voedselverspillingen in onze Westerse wereld. Ik zag ze eten zoeken aan de vele tafels en ging vragen of ze geld nodig hadden of ja...waarom?



Ik had ik nog niet veel van gehoord, in ieder geval de eerste mensen die ik tegenkwam. Lijkt mij wel extreem, dit zijn dan de hele echte backpackers?

Iets later gingen we samen aan de verkeerslichten vlakbij een geïmproviseerde vuur/jongleer/gitaar show opvoeren. Iets plots, totaal onverwachts, maar leuke ervaring. Na een uur en een half en de nodige uitlaatgassen hadden we 21 dollar bijeen gekregen. Ze gingen wild kamperen vlakbij, ik ging richting mijn hostel. Nu nog hopen dat mijn bed nog vrij is!



17/03/15



Een verloren dag maar mijn ticket kreeg ik omgewisseld. Nu plannen maken voor de komende week!



18/03/15 Op naar een nieuw "Work away" project in Pina/ Colon!



Met dank aan Bieke voor het regelen van mijn account op " Work Away". Ongelooflijk vervelend als geen visakaart meer hebt eens je aan het reizen bent!



Ik vond via de Work Away site een plaats vlakbij Colon, een uurtje of 4 meehelpen per dag in ruil voor een bed en infrastructuur. Zou een prachtige locatie zijn met zicht op de Caribische zee. Dit bleek ook zo te zijn! Carlos, die eigenaar van het domein kwam mij ophalen aan de busterminal in Colon. Ergerlijk..zo vlot, deze busrit Panama/Colon deze morgen..grrr...!



Er was nog een andere vrijwilligsters, Courtney, een Amerikaanse maar woonde met haar vriend in Amsterdam. Na een rit van een uur werd al duidelijk dat Carlos met veel lof over zichzelf wist te praten! Mij niet volledig verwonderlijk achteraf bekeken als ik zijn profiel iets degelijker las. Blijkt 17 talen te spreken en in alles en nog wat geïnteresseerd. Speelde gitaar en was nu piano aan het studeren, dit is dan ook duidelijk de reden waarom Courtney hier aanwezig was. Ze speelde al meer dan 12 jaar. Hopelijk valt dit mee!



De locatie bleek in ieder geval ongelooflijk te zijn. Een prachtig huis een 10 tal meter boven het water en het strand. Enorme tuinen rondom, gezellig en enorm ruim. Er waren twee andere vrijwilligers die aan het werk waren. Iets minder waren de twee enorme labradors aan de ketting die mij precies niet leuk vonden. Nu tijd om wat uit te rusten met zicht op de ondergaande zon in de Caribische zee 😉.



18/03/15 Het project van het klapraam!



De eerste dag hielp ik mee om het enorme raam af te werken samen met de andere vrijwilliger Antoine uit Montréal. Hij had beloofd dit project af te werken maar had maar twee dagen meer. Een kitesurfer, een vijftiger die zijn ontslag gekregen had en een jaar uitbetaald werd. Hij besliste een jaar te gaan reizen en te gaan werken via vrijwilligerswerk/Work Away. Groot gelijk!



De gestresseerde dag eindigde om 21u30, 13 uur later maar we kregen het raam afgewerkt! Ik mocht de uren recupereren maar langer samenwerken met Carlos zag ik niet zitten. Die gast zat ons de hele tijd op te jagen en zich met alles te moeien, wilde altijd het laatste woord en zijn gelijk halen.

Geen probleem, het is zijn huis en raam uiteraard, maar zo iemand met twee linkse handen en duidelijk weinig praktische ervaring vertraagde alleen maar de werkzaamheden! Letterlijk bij alles had hij commentaar. Ik probeerde hem duidelijk te maken dat hij het moest loslaten en ons te vertrouwen dat we wisten waar mee bezig te zijn. Ondertussen werd het mij ook duidelijk waarom Antoine zo gestresseerd rondliep.

Hm..dit stond hem duidelijk niet aan. Dit wordt op de de tanden bijten! Hij heeft al drie jaar ervaring met het samenwerken met vrijwilligers?



19/03/15



Ik had het geluk deze morgen alleen te kunnen karweien aangezien Carlos de hele dag weg moest. Hij ging Antoine voeren naar een volgend project en ondertussen gebruik maken om een aantal zaken te regelen in het stad. Je moet weten dat we hier een dik uurtje van de dichtstbijzijnde grote stad Colon verwijderd zijn en echt volledig " off the track"!



Hij heeft blijkbaar meerdere eigendommen en een bedrijf waar hij weinig info over los liet. In ieder geval denk ik dat hij dit huis geërfd heeft. In ieder geval had hij er al iets moois van gemaakt maar er was nog veel te doen.

De reden van de vele talen? De interesse om dit te leren maar woonde blijkbaar ook enkele maanden in Nederland, enkele jaren in Zwitserland, de States enz..

Vandaar de gele nummerplaat vooraan de Nissan..SUCCES???



De vraag is dan uiteraard of dit zoiets 'succes' betekend in het verdere leven of eerder " wat ben ik toch succesvol"?

Ik schilderde tuinstoelen, het monteren van rekjes in de slaapzaal en allerhande andere kleine karweien.

In de middag tijd om wat te studeren, koken en gitaar spelen..ideaal!



20/03/15 Gelukkige verjaardag griet!



Een nieuwe werkdag samen met Carlos. De check - up van zijn Toyota en Nissan Patrol werd al drie keer aangehaald de laatste dagen. Duidelijk de reden waarom hij het interessant vond me als vrijwilliger in zijn droomhuis/project te laten deelnemen.

Ik had meer en meer het gevoel we hier enkel nodig waren zijn werkjes op knappen. Voor zover ik weet is dit niet de enige reden van workaway maar gaat het ook over het delen van kennis en interesses. Het enige wat telde was dat zijn projecten klaar geraakten en verder werd mij heel weinig tot niets gevraagd.



Ik was duidelijk niet de enige die soms dit gevoel had. Wat een verschil met mijn vorige ervaring in de ' Finca de Café ' in Ocotal/Nicaragua waar we eerder afgeremd werden niet te veel te werken door Wilmar. ' De mensen komen hier om uit te rusten '. Man wat zijn de mensen in Nicaragua ongelooflijk, wetende dat ze in vergelijking met Carlos bijna niets hebben.



Ik kreeg meer en meer het ' schijt ' om hem te horen praten, zeker als hij begon over zaken als ' ik managede een bedrijf met zoveel werknemers '..

Het is duidelijk dat ik vanaf heden geen project meer doe bij een rijke alleenstaande die meer Engels spreekt dan Spaans. Ik had het gevoel dat hij meer Amerikaan was dan Panamees. Zijn accent in ieder geval!



Na het tevergeefs aanhalen begon hij na een drie tal dagen eindelijk wat Spaans tegen mij te praten. Is dit dan zo lastig? Dit is toch uw eerste taal? Ach ja, dit vertraagd de werkzaamheden zeker?

En hij zou dan ook nog leraar geweest zijn in talen dan nog?



De dag eindigde dan toch terug om 15 uur, een uur of twee later dan ik zou moeten. Man wat is hij goed in het manipuleren. In ieder geval was ik niet van plan nog meer uit te steken. Dit wordt genieten voor de laatste twee dagen.



21-22 /03/15



Zwemmen, lopen, studeren, fietsen langs de kuststrook en de verlaten dorpen. Man, wat is het hier prachtig! In mijn twee uur durende fietstocht met rampzalige mountainbike kwam ik misschien vijf auto's tegen. De locale inwoners waren moeilijker te begrijpen en duidelijk niet gewoon veel buitenlanders te zien.

Ik ondervond heel wat gebreken aan de fiets maar geen haar op mijn hoofd die er aan dacht dit te fixen..

s' Avonds een poging tot het maken van spaghetti, was ik redelijk in geslaagd 😉. Slaapwel!







23/03/15 op richting Colombia.



Om 19 u heb ik de ferry van Colon richting Cartagena/ Colombia. Eindelijk weg van die eikel haha! Carlos, pff...een geval apart. Normaal gingen we vertrekken rond de middag. Hij ging er gebruik maken nog wat zaken te regelen in Colon. Vervelend voor mij aangezien de ferry enkel s'avonds vertrekt maar goed je kan niet alles willen.



Hij beloofde mij nu al drie dagen dat hij ging kijken om die spaanse cursus op dropbox te plaatsen en een link te sturen naar Courtney en ik. We wilden dit uitproberen. Een van mijn ideeën van dit project was het bijstuderen van mijn Spaans. Nog steeds had hij het niet gedaan.



We hadden een deal dat ik hem ging helpen met zijn wagen in Colon en hij mij inruil naar de haven ging brengen. Enkel in Colon konden we de banden blazen en wat olie kopen om bij te vullen.

Rond de middag kwam hij plots af dat zijn afspraak geannuleerd was en hij mij niet ging voeren. Het ging hem 20 dollar aan diesel kosten, drie uur tijd en uiteraard was dit niet meer nuttig voor hem. Ik kon niet lang mijn mond houden! Wat een ongelooflijke egoïst is dit eigenlijk? Het ging mij niet om het feit dat ik de bus moet nemen maar om eerder dat ik niet meer nuttig was en vooral niet meer in zijn kraam paste. Ga je zo om met vrijwilligers? Is dit de beloning na het harde en naar mijn mening degelijke werk? We eindigden in een een half uur durende discussie waar ik al mijn ergernissen vertelde en waarna ik vertrok. Hij gaf mij op het laatste moment een usb stick mee met de eerste drie cursussen. Waarschijnlijk schrik dat ik een negatieve bevinding op de workaway site ging schrijven? In ieder geval niet het gevoel tot hem doorgedrongen te hebben.



Toch ben ik nog steeds blij dat ik uiteindelijk mijn ferry miste vorige week. Een ervaring en ik ontdekte een super locatie!

Ik hoop dat hij er iets van geleerd zal hebben, ik in ieder geval !

Op naar Colombia 😊!



Hasta luego.

---

Comments

[mieke]

Amai zeg!
Hey Arne, Hey Arne, Wij zijn hier ondertussen (Hilde en ik)al 3 weken thuis van ons avontuur in Nicaragua en terug in onze af en toe saaie routine...en jij beleeft daar vanalles en nog wat! Ik volg je verhaal en tis leuk om te lezen wat je daar allemaal uitspookt en meemaakt! Soms ook wat minder geestig maar tis part of the game hé.. Muchus saludos,Mieke