Advertisement
Published: October 30th 2014
Edit Blog Post
Afgelopen zaterdag heb ik dus een bezoek gebracht aan het land van de Amish. Met veel zon en een lekkere temperatuur van 22 graden Celsius was het een mooie dag om een stuk te gaan rijden. De Amish wonen in Pennsylvania Dutch Country in Lancaster County, er zijn ook communes in andere delen van Amerika zoals Ohio en Minnesota. Omdat de leefwijze van de Amish nogal ongebruikelijk is in de huidige tijd is Lancaster County omgetoverd tot een ware toeristische trekpleister waar men zich onder andere kan vermaken met het pretpark Dutch Wonderland, buggy rijden of een bezoek aan een typisch Amish huis/boerderij. Zo ook ik.
Via een collega had ik een aantal adressen gekregen en mijn keus viel op Amish Farm and House. Een plek waar
vandaag geschiedenis aanraakt (vertaald van de slogan op de website). Bij het huis boekte ik een bus tour van 90 minuten om meer te leren over de Amish cultuur en mocht ik tijdens het wachten rondlopen over het landgoed. Het huis was inmiddels niet meer bewoond en als echt museum ingedeeld, maar op de boerderij werd er nog wel goed voor de kippen, kwartels, varkens, kalkoenen en geitjes gezorgd. Achter op het terrein
kwam ik bij een klein gebouwtje dat een typische Amishe basisschool was. Ik ging er naar binnen en voorin het enige klaslokaal zat een oude vrouw gekleed in klederdracht (beetje zoals in Volendam). De vrouw was vroeger zelf Amish en had zich nu bekeerd tot het wat flexibelere geloof van de Mennonites. Een verschil met de Amish bijvoorbeeld is dat Mennonites wel auto’s en fietsen rijden. Enfin, de vrouw was midden in een verhaal over de onzin die op de Amerikaanse televisie in series over de Amish wordt verspreid. Ten eerste is het voor een Amish verboden om op de foto te gaan en is het in theorie dus helemaal niet mogelijk om een televisieserie over deze mensen te maken. De Amerikanen (of English zoals de Amish alle niet-Amish noemen) kwamen niet bijster intelligent op mij over en ik was ook blij toen het klaslokaaltje verlieten en ik zelf de vrouw nog wat kon vragen. Ik had zelf namelijk vernomen dat Amish jongeren op hun zestiende een tijdje erop uit mogen om te besluiten of ze in de gemeenschap willen blijven of toch liever als ‘normale’ mensen willen leven. De vrouw lachte hard, een beetje heksachtig, om mijn opmerking en
vertelde me dat dit een mythe is. Op hun zestiende kunnen de Amish lid worden van een jeugdgroep en met de jeugdgroep gaan ze op bezoek bij Amish in andere gemeenschappen, maar daar blijft het bij. Weer wat geleerd. Voor ons gesprek gaf ze me een boekje over haar leven geschreven door haar kleindochter. We praatten nog wat over een bezoek aan Nederland waar ze jaren geleden was geweest en over een stukje geschiedenis van de oprichting van Amish en Mennonites. Toen ik echter weer op wilde stappen om naar de bus te gaan vroeg ze me om drie dollar voor het boekje. Had ik niet, dus moest ik het maar weer teruggeven.
De bus bleek een busje voor 14 mensen. Onze gids was uiteraard zelf niet Amish, maar wist wel ontzettend veel interessante dingen te vertellen. Zijn stem deed me denken aan Peter Griffin en deze family guy zorgde ervoor dat de tour mijn verwachtingen ver oversteeg. Onderweg kwamen we langs Amish huizen waar bijna altijd een propaantank voor de deur staat. De rede hiervoor is dat Amish niet op het elektriciteitsnet zijn aangesloten en de rede daarvoor is dat de afhankelijkheid van elektriciteit geleverd door de overheid
niet bij het geloof past. Nu vind ik propaangas gebruiken ook niet echt onafhankelijk zijn, maar goed. Er zijn ook veel huizen met zonnepanelen te vinden. Wat me opviel was dat het altijd de vrouwen in klederdracht waren die rondom het huis werkten. Zag er grappig uit; vrouwen in zelfgemaakte kledij zittend op een grote op diesel of gas aangedreven grasmaaier of met een stevige bladblazer in de handen. De mannen die hun baard niet meer mogen scheren (behalve de snor en onder de mond) waren veelal bezig op het land. Ik zag ze graan oogsten met een machine aangedreven door zes paarden. De tabakoogst was al binnen en hing te drogen in de grote schuren die hier speciaal voor gemaakt zijn.
Onderweg stopten we twee keer bij een Amish huis voor het kopen van allerlei ambachtelijk geprepareerde lekkernijen. Ik kocht een graankoek (een whoopie) en een verse lemonade. De Amerikanen in mijn busje waren minder bescheiden en verlieten de huizen met tassen vol. Ik heb niet heel goed opgelet, maar ik weet bijna zeker dat de tassen al een stuk leger waren toen we weer bij het beginpunt waren.
Rond half zes was het tijd voor mij
om te gaan eten. Ook hier had ik een speciaal adresje voor. In Lancaster County zijn een aantal family style eetgelegenheden. Een ervan heet Good ’n Plenty, dat klonk goed en daar ging ik heen. In familiestijl dineren is iets wat ik nog nooit ergens anders gezien heb. Toen ik daar binnen kwam kocht ik een kaartje voor onbeperkt eten en werd ik door de gastheer bij andere vreemde mensen (mijn familie voor die avond) aan tafel gezet. Een vrouw met drie onderkinnen die alle drie tegelijk leken te praten legde uit wat de bedoeling was en wat er allemaal op tafel zou komen: huisgemaakte meatloaf, ham, gefrituurde kip, aardappelpuree, boontjes, chow-chow, brood etc. Ik zat aan tafel met vier Mexicanen, een gezin uit Philadelphia en twee andere Amerikaanse oudere stellen. In het begin was de sfeer ongemakkelijk, maar naarmate er meer kip, ham en meatloaf naar binnen geschoven was kwamen de gesprekken wel los. We spraken onder andere over de dikke pakken sneeuw in het Noorden van de staat New York vorig jaar (vier meter dik!) en de tegenstrijdigheid met de hitte van Arizona. Maar veel intellectueler dan dat kwam het helaas niet. Toen mijn buikje al redelijk vol zat kwamen de drie kinnen vragen welke smaak huisgemaakt ijs we wilden en werd de tafel ook nog volgeladen met cheesecakejes, appeltaart en Shoo-fly Pie (taart van molasse, lekker zoet). Na het toetje zei ik ‘it was nice to meet you’ tegen iedereen aan tafel en reed ik terug naar Malvern.
Advertisement
Tot: 0.101s; Tpl: 0.014s; cc: 13; qc: 50; dbt: 0.0532s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Leontien
non-member comment
Berichtje vanuit de overkant
Super leuk dat je ook een blog hebt! Wij volgen het allemaal vanuit Aussie land:) leuk geschreven ook en geniet van al het lekkers haha! Tof dat je ook tijd hebt om nog meer van het land te zien. Enjoy! X Leontien en Robbert