Advertisement
Published: October 6th 2013
Als Veerle aan Australie denkt, denkt ze maar één ding: Jippie!!! En dus keek zij uit naar onze vijf weken in Ozzie, hoewel het ook wel een beetje verdrietig was om Nieuw-Zeeland te verlaten. Voor Dirk was Australië nog een onbeschreven blad. Nou ja, hij helemaal onbeschreven was het nou ook weer niet. Veerle had de afgelopen jaren al zoveel verteld dat er wel een paar dingen waren blijven hangen. Met name: Melbourne, coole beesten en no worries!
Maar first things first. Voor vertrek moesten eerst heel wat dingen geregeld worden. Zo moesten de fietsen schoongemaakt en uit elkaar gehaald worden voor hun overtocht en we moesten ook nog bedenken wat we nou eigenlijk die vijf weken in Ozzie gingen doen. Het laatste was wat makkelijker dan het eerste. Na kort overleg en wat turen naar de kaart waren we er uit: fietsen van Sydney naar Melbourne via de kust (Princes Highway) en dan met de trein/bus/ander voertuig weer terug naar Sydney voor onze vlucht naar Taiwan. We werden door velen voor gek verklaard. De Princes Highway was veels te druk en te gevaarlijk om op te fietsen en het was veels te koud, want het was winter. Maar stoicijns
als we zijn, besloten we niet naar al deze commentaren te luisteren en onze plannen door te zetten.
Het schoonmaken en boxen van de fietsen ging redelijk soepel. Okok, we hebben het laten doen, maar wie ooit Border Security op de televisie heeft gezien, weet dat de echte uitdaging pas komt op het vliegveld van Sydney. En zo stonden wij op 10 augustus om 8 uur s'avonds in de rij voor de douane met het idee dat het wel eens een lange lange avond kon worden met veel vragen en nog meer kosten. Kosten? Jazeker. Vindt de Australische douane je fiets niet schoon genoeg, dan maken ze hem zelf nogmaals schoon, op jouw kosten. En dat is niet goedkoop. We hadden er al wat geld voor gereserveerd.
De paspoortcontrole ging als een speer, de bagage ophalen ook. En daar stonden we dan met onze enorme dozen (dat we niemand omver hebben gereden met ons karretje is een wonder) bij de customs. De doos van Dirk werd opengemaakt. De meneer in kwestie keek erin en zei: 'That bike is really clean, you probably gave it a good wash, did you?' Jazeker. Nou ja, de fietsenmaker had dat gedaan, maar dat zeiden
we er maar niet bij. Daarna keek hij naar mij en vroeg 'Is your bike just as clean?'Jazeker. Ik dacht van wel in ieder geval. En toen mochten we doorlopen. En zo stonden we om 9 uur erg verbaasd in de aankomsthal. Was dat nou alles?
Sydney: In de vier dagen dat we in Sydney waren hebben we de fietsen weer in elkaar gezet, een nieuwe tent gekocht, onze route uitgestippeld, Veerle heeft een nieuw Nederlands paspoort aangevraagd én we hebben één dag de toerist uitgehangen. Opera house, de bridge, foodcourts en s'avonds een biertje met Chris, onze Nederlandse vriend die we in New Plymouth hebben leren kennen toen we daar in het hostel werkten. En het beste nieuws: het was supermooi weer! De warmste winter in tijden blijkbaar. Tot zover het 'het is veels te koud om te fietsen' argument. Dat kon, hop, de prullenbak in. In de vijf weken dat we hebben gefietst hebben we 3 regenbuitjes gehad. Twee s'nachts en eentje overdag die wel 10 minuten duurde.
Sydney to Melbourne: Alles was geregeld, we konden beginnen aan onze fietstocht. Eerst met de trein naar Nowra, ten zuiden van Sydney en vanuit daar op de fiets
richting Melbourne. Maar net voordat we het tweede in de praktijk wilde brengen, begaf de bagagedrager van Dirk het. Tijdens de vijf weken in Autralië hebben wel meer onderdelen van Dirk zijn fiets het begeven. Beetje jammer....
Met een dag vertraging en enigzins gewijzigde plannen kon ons avontuur dan toch beginnen. En okok, we moeten eerlijk toegeven, de Princes Highway was druk. Heel druk zelfs, met name met vrachtwagens. Maar het goede nieuws is dat de drukte afnam naarmate we verder van Sydney verwijderd waren. Het aantal vrachtwagens nam af, het aantal campers en caravans bleef gelijk. Australië heeft, nog meer dan in Nieuw Zeeland het geval is, veel gepensioneerden die een caravan kopen en weken eropuit trekken. Het leverde leuke gesprekken op, op de camping. We zijn meerdere malen uitgenodigd door een gepensioneerd stel om thee te komen drinken, te vertellen over onze reis én ons te verbazen over de grote afstanden die zij hadden afgelegd met hun camper/caravan.
Er waren heel wat hoogtepunten in onze fietstocht. Bij deze een korte samenvatting.
Jervis Bay: een camping die werd beheerd door de lokale Aboriginal gemeenschap. Hier verbleven we de eerste nacht én zagen we onze eerste levende kangeroes. Tot
dan hadden we alleen roadkill gezien. En als je de roadkill niet zag rook je het wel, bwuh. Vooral vervelend bij bergje op, want dan blijft het zo lekker lang bij je.
Durras North: Waarschijnlijk is het stampesvol in het hoogseizoen maar nu waren wij de enigen op de camping. We hebben twee mooie wandelingen gedaan maar de plek zal ons vooral bijblijven door de kangeroes die 's-ochtends langs onze tent sprongen. Een raar geluid als je in je slaapzakje ligt. Ook de vele vogels waren niet verlegen.
Keith en Robyn en hun hard kwispelende hond: In Mossy Point zijn we twee nachten gebleven bij Keith en Robyn. Zij waren ons enige Servasadres in Australië en superleuk. Overdag hebben we een lange en zonnige wandeling gemaakt naar een schiereiland in de buurt en 's-avonds mochten we met Keith mee naar zijn Rotaryvergadering. Een unieke ervaring met de gebruiken, humor en de verschillende typetjes. En toeval of niet, die avond gaf één van de leden een lezing over Taiwan. Door alle verhalen en foto's kregen wij nog meer zin in onze reis daarheen. Ook lief (en lekker): Robyn had speciaal voor ons muffins gemaakt die we meekregen toen we
twee dagen later weer vertrokken.
Walvissen: In Bermagui brak Dirk zijn bagagerek voor. En zo stonden we al vroeg bij de fietsenmaker. Het maken duurde wat langer als verwacht en om de tijd te doden besloten we een kijkje te nemen bij de zee. Misschien zagen we wel walvissen. Het seizoen was immers net weer begonnen. En man, hadden wij geluk zeg. Er zwommen er een stuk of 4 vlakbij de kust en ze hadden geen haast waardoor we drie uur konden turen door de verrekijker. Leve het kapotte bagagerek van Dirk!
Genoa: onze allereerste gratis camping met enkel een koude douche. Brrr. Hier hebben we ook een nieuw record gevestigd. Om half 8 lagen wij al te slapen. Kou, vroeg donker, moe van het fietsen en geen licht op de camping zorgden ervoor dat we er supervroeg inlagen.
Koala: we moesten er 6 kilometer voor omfietsen en we moesten er een half uur naar zoeken (denk naar boven turen in de bomen). Maar het was het waard. Wij hebben gewoon een echte wilde, slapende, koala gezien! Hoera voor ons!
Bbq-en: de nationale sport van Australië. Hadden we in Nieuw-Zeeland nog bijna op iedere camping een
keuken, in Australië keken ze ons raar aan als we er naar vroegen bij de receptie. Het antwoord luidde in 99% van de gevallen: 'No, we don't have a kitchen, but we do have a bbq'. En dus hebben we iedere avond gezellig vleesjes staan braden. Soms met goed licht, soms met enkel ons fietslampje als verlichting, soms met hongerige possums in je nek, soms brandde het aan, soms was de bbq zo smerig dat we toch uit eten moesten. Ons dieet bestond vrijwel iedere avond uit hashbrowns (denk röstirondjes, maar dan vierkant), in 80% van de gevallen geflankeerd door wortels en worstjes. Hmmmm....!!!
Melbourne: de laatste 150 km naar Melbourne hebben we met de bus en de trein afgelegd. Het werd té druk op de weg en we hadden een klein beetje tijd gebrek. Jammer, maar helaas. Melbourne zelf. Tja, wat zullen we daar eens van zeggen. Het waren drukke dagen. Zowel Dirk als Veerle had familie die ons graag wilden zien. En dus hebben we heel wat bezoekjes afgelegd. Superleuk dat iedereen de tijd nam om ons te ontvangen en ons dingen te laten zien. Wel jammer dat we daardoor vrij weinig van Melbourne hebben meegekregen. Veerle
heeft Dirk kunnen laten zien waar ze heeft gestudeerd (LaTrobe University), we zijn door de Docklands en St. Kilda gefietst, hebben een ritje gemaakt met de beroemde city circle tram en hebben vlak voor sluitingstijd een rondje door de State Library gerend. Conclusie (van Veerle iig): we moeten nog een keertje terug om het over te doen :-)
We verbleven in Melbourne bij een oud docent van Veerle, Richard Broome. Zij had les van hem gehad op LaTrobe en hij was ook haar scriptiebegeleider. Het was supergezellig. Lekker gegeten, veel gekletst, een eigen sleutel zodat we konden doen en laten wat we wilden en veel geleerd over Rugby (de dochter is een megafan en raakte niet uitgepraat).
Melbourne to Sydney: met de trein. Dat was eigenlijk de enige optie. Vliegen was te duur en de bussen nemen geen fietsen mee. Zucht. De mensen op het station in Melbourne raakten compleet in de stress toen ze ons aan zagen komen met de fietsen en alle bagage 'Ow no, the train is gonna be late and I'll hurt my back when trying to get your bikes and the luggage in!' Overdrijven is ook een kunst zullen we maar zeggen. Bij aankomst
in Sydney 12 uur later waren ze wat relaxter 'Those are good bikes, need some help to put them together?'
De laatste dagen in Sydney stonden weer in het teken van dingen regelen. Waar gaan we heen in Taiwan? Laten we fietsen deze keer zelf schoonmaken en boxen (geen goed idee, dat kostte ons een dag zwoegen en vloeken)! We moeten nog een visum voor Vietnam aanvragen. Misschien ook handig om alvast een hostel in Taipei te boeken. Dat soort dingen dus. Gelukkig hadden we ook nog wat tijd om een dagje te ferry-en. Lekker relaxed met mooi weer een beetje heen en weer varen over Sydney Harbour. Er zijn ergere manieren om je reis in Ozzie af te sluiten.
Volgende stop: Taiwan. Maar dat is voor de volgende keer.
Top: net als in Nieuw Zeeland kregen we vaak korting op campings omdat we fietsten.
Top twee: net als in Nieuw Zeeland veel zwaaiende handjes en opgestoken duimen onderweg. Feels good!
Advertisement
Tot: 0.057s; Tpl: 0.015s; cc: 10; qc: 25; dbt: 0.0323s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Vera
non-member comment
Wat een fantastisch stuk weer! Wat heerlijk voor jullie dat je dit later thuis altijd terug kan lezen wanneer je maar wilt! Geniet er nog maar lekker van!