Advertisement
Published: April 28th 2012
Edit Blog Post
Na een busreis vanaf Montréal kwamen we in het donker in Québec City aan. Het bus- en treinstation zat in een mooi gebouw, maar buiten raakten we al gauw verdwaald. Routebeschrijvingen via Google Maps geven namelijk nooit aan welke uitgang je moet nemen als je vanaf een gebouw zoekt en dan moet je al snel gissen welke richting je op moet. Na een paar minuten dwalen en de weg vragen vonden we gelukkig de juiste bushalte. Deze stadsbus gaf ons al meteen een leuke rondleiding langs delen van de stad die we in de komende dagen een stuk beter zouden leren kennen. De volgende avonden sliepen we bij een vriendelijke CouchSurfer genaamd Jamie. Hij kwam zelf uit Ottawa, maar sprak al erg goed Québecois. Zijn huisgenote Jana (uit Duitsland) was ook erg vriendelijk en behulpzaam. Een gezellige thuisbasis was dus weer gevonden 😊
Het vinden van een plekje om te slapen was niet makkelijk geweest. De hele stad werd deze week namelijk overlopen door toeristen die afkwamen op het Winter Carnaval. Samen met onze gastheren (m/v) gingen we de eerste dag kijken bij een ongelovelijke racewedstrijd. De St. Lawrence River die in deze tijd van het jaar grotendeels bevroren is en
slechts met ijsbrekers te bevaren, was het toneel van een kanowedstrijd! De teams trotseerden het ijskoude stromende water en de kruiende stukken ijs om als snelste de overkant te bereiken. Ik had verwacht dat iedereen in droogpakken zou meedoen, maar ze hadden slechts schaatspakken om zich warm te houden. De kano werd waar nodig het ijs opgetrokken en hardlopend naar het volgende stuk water gegleden. Daar sprong iedereen dan weer in de kano om naar het volgende stuk ijs te kanoën.
Na de wedstrijd liepen we naar het carnavalterrein waar we een toegangsbewijs in de vorm van de in Québec welbekende Bonhomme, een jolige sneeuwpop, moesten kopen. Hier waren allerlei activiteiten, zoals binnenbandglijden en sleeën. Ook waren er allerhande ijs- en sneeuwsculpturen gemaakt, onder andere voor een internationale sculptuur wedstrijd. In Québec lag nog erg veel sneeuw en de hoge ligging van de binnenstad en het carnavalterrein bezorgden erg veel wind. Met ijspegeltjes aan ons gezicht besloten we dus maar naar huis te gaan en met z'n allen te gaan eten en film kijken.
De volgende dag hebben we met z'n tweeën het oude centrum verder ontdekt. Aan de ene kant heeft het dikke stadsmuren en aan de andere kant
een metersdiepe afgrond. Binnen de muren heeft het alles weg van een Europees historisch stadscentrum met slingerende straatjes en stenen gebouwen. Hier bevonden zich ook een aantal zeer prominente gebouwen zoals het Château Frontenac en het parlementsgebouw van Québec. Château Frontenac is nu een hotel met op de begane grond een klein winkelcentrum met zeer dure winkels. Het is wel het meest opvallende gebouw van Québec City.
Vlakbij het Château was de langste ijssleebaan van Noord-Amerika gebouwd en natuurlijk moesten we dat uitproberen. Met z'n tweeën op de slee streden we tegen twee Amerikaanse vrouwen in de baan naast ons, maar zij gingen uiteindelijk een stuk sneller en verder.
De rest van de week vermaakten we ons met de verscheidene winterse activiteiten, zoals schaatsen. We moesten nog tweemaal verhuizen van slaapadres, omdat onze eerste gastheer vrienden over de vloer kreeg voor het carnaval. Bij ons tweede adres verbleven minimaal vijf en maximaal elf CouchSurfers tegelijk. En de huisgenoten van de huiseigenaar waren ook oude CouchSurfers geweest, die uiteindelijk bij hem zijn komen inwonen. Het was heel gezellig bij Benoit. Iedere avond kookte er iemand anders en zo nu en dan werd er een lekkernij bereidt, zoals een soort Maple Syrup
cake, die letterlijk dreef in Maple Syrup.
Aan het einde van week verhuisden we weer terug naar Jamie, want bij Benoit werd het dat weekend wel erg druk. Samen met Jamie bezochten we een Soirée Canadienne. Het was een soort cultuuravond met allerlei Frans-Canadese volksmuziek en -dans. Tijdens het eten werd er een video geprojecteerd van een oud t.v. programma waar men op bezoek ging in kleine Québecois gemeenschappen en ze hun muziek-, zang- en danskunsten konden vertonen voor nationale televisie.
Québec heeft zodoende een indruk gemaakt als een stad vol met cultuur en historie. We hebben ons er erg vermaakt, maar na een week werd het ook wel weer tijd om door te reizen.
Les Escoumins ligt een heel stuk ten noorden van Québec City langs de St. Lawrence River. Hier gingen we CouchSurfen bij Emmanuelle. We hadden haar vorig jaar al aangeschreven, voordat we onze oost-west plannen omdraaiden naar west-oost. Ondertussen was zij op fietsvakantie geweest in Nederland en hadden we dus erg veel verhalen uit te wisselen. We bleven twee dagen bij haar, maar de eerste dag was het zo ijskoud dat ze ons afraadde om naar buiten te gaan. Nadat wij het toch eventjes geprobeerd hadden
besloten we dat we inderdaad liever binnen bleven. We kregen wel een rondleiding met de auto langs de kust en de andere leuke plekjes van het dorp. De tweede dag gingen we sneeuwschoenen, eerst door een bos en toen een stuk langs de kust. Een ongelovelijk mooi stukje Canada, maar zeer onherbergzaam in deze tijd van het jaar. Het was dus al snel weer tijd om terug naar het zuiden te gaan en onze reis voort te zetten. Een taxibusje bracht ons van het station in Québec City naar een ministation buiten de stad, omdat de treinverbinding niet langs Québec City kwam. Die trein bracht ons naar New Brunswick, onze eerste "maritime province" en een mijlpaal, vanwege ons eerste contact met de Atlantische Oceaan (of eigenlijk Fundy Bay) sinds het begin van onze reis.
Advertisement
Tot: 0.092s; Tpl: 0.012s; cc: 12; qc: 51; dbt: 0.0478s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
linda
non-member comment
huh geen hu hu op de slee? :P
had ik me nou net op zitten verheugen! Hoe gaat het? nog steeds naar jullie zin zo te zien! wat gek zeg dat het daar nog zo winters is terwijl hier de eerste mensen met zonnebrand alweer opduiken...