Advertisement
Published: November 1st 2011
Edit Blog Post
Dunedin
(uitspraak: denieden)
Tussen All Day Bay en Dunedin reden we naar The Mouraki Boulders. Dit zijn ronde stenen dat gevormd werd in de zee (60 miljoen jaar oud).
Dunedin zelf hebben we niet echt bezocht.
We waren uiteraard weer op zoek naar free wifi! :-)
We gingen de 1e dag naar het Public Art Centre. Deze is gratis te bezoeken! De tentoonstelling viel wel mee, gelukkig dat we er niet voor moesten betalen.
Gans de galerij door heb je free wifi. Tijdens ons bezoek stuikten we op het middenplein dat vol stond met tenten. Betoging tegen het kapitalisme! Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn!
In de namiddag gingen we richting Otago Peninsula. Het eilandje dat grenst aan Dunedin. Otago is een zéér mooi eiland! Alle straatjes – of gravelwegelkes liggen aan het water. Strand is er niet, alleen keien. Maar het zicht is prachtig!
Halverwege het eiland ligt een kasteel. Dat wou ik toch wel es zien! Als 'in mijn vorig leven een kasteeldame of een jonkvrouw' had ik er ons minimum dagbudget voor over om het kasteel te bezoeken! Het was er wel geen als van bij ons, want NZ bestaat
maar 180 jaar! Een modern kasteel dus, én het enige in Nieuw-Zeeland! - Larnach Castle-
Larnach Castle was van een rijke bankier.
Hij keek niet op een dollar en reisde de hele wereld rond om zijn kasteel te bouwen. Alles moest wijken van natuurdomeinen om zijn stekje te bouwen.
Zelfs mozaïek stenen uit België! Ik vroeg me af 'België en mozaïek?' , zijn vloeren liggen dus vol met van die tegels die wij in oude huizen nog zien (meestal in de keuken), boerderijen met die tegels,...blijkbaar is dit hier hot!
Zijn kasteeltje was niet groot genoeg voor zijn 6 kinderen, en dus bouwde hij er voor zijn keppekindje nog een balzaal erbij. - dit is nu een café-
Zijn 1e vrouw verveelde haar dood toen Sir Larnach de wereld rondreisde om zijn geld te beheren en stierf van verveling. Hij trouwde met een 2e (de zus van de 1e), die even later ook stierf. Er bestond toen een wet dat je mocht trouwen met de zus van je 1e vrouw.(Widow's Sister Mariage Act of zoiets) Larnach had problemen en dreigde bankroet te gaan en wou zijn kasteel dat hij 'the Camp' noemde absoluut niet kwijt. Hij zette zijn
eigendom op zijn vrouw's naam. Toen zij stierf wou hij vermijden dat alles direct naar zijn kinderen ging en dat hij niks meer had. Zijn kinderen moesten een document ondertekenen dat het geld niet naar hen ging (de kinderen wisten niet wat erop stond). Met andere woorden , de kinderen hadden geen cent!
Zijn lievelingskind Kate, stierf door tyfus. De ene ramp na de andere voor Larnach.
Zijn 3e vrouw had later een affaire met zijn zoon Donald...dit was een schande in de familie. Ook zijn financiën leden eronder en hij pleegde zelfmoord. Zijn weduwe ging terug naar Australië en ook Donald pleegde zelfmoord. Zijn laatste vrouw hertrouwde nooit meer en ook zij legde het loodje een paar jaar later.
Het gaat de ronde dat het spookt in het kasteel! Jazeker als je 't mij vraagt , met al die dooie! Hehe :-)
Wat een verhaal! I love it! Hoe meer tragedie en miserie hoe beter! Zoals in de boekskes hé!
Van boekjes gebabbeld: we geven onszelf gedurende onze reis ook wel es een traktatie .Jan krijgt de weekendkrant , en ik scharrel roddelboekjes mee , in het wassalon of op de camping.
Dat kasteel
heeft ook een héél mooie tuin! De moeite om te doen!
Van daaruit gingen we op zoek naar een camping. We kregen een boekje in ons handen waarop er stond 'no free camping' LAP!
We waren verplicht de enige camping op het eiland te nemen. Uiteindelijk viel het zeer goed mee, want het is hier lente (nog niet te veel toeristen).
De dame aan het loket verzekerde ons dat het het juiste moment was om naar de Albatrossen te gaan kijken, veel wind, dat hebben die beesten graag.
Hupla, wij naar omhoog met ons autootje, de steile berg op!
Bleek...die vogels hadden geen zin om in de wind te zitten. En hun 'verblijf' was ook aan de andere kant dan de parking. Geen enkele mogelijkheid om naar daar te gaan.
Na 2 uur wachten, terug richting de auto, weer es terug naar het pad, zagen we een vliegende Albatros! Maar Jan zijn fototoestel was leeg....😞 geen foto's dus.
We probeerden het de dag nadien opnieuw. Terug naar de vogels. Ook dan hadden ze geen zin om hun te vertonen , helaas! We konden wel het Albatrossencentrum (gratis) bezoeken. Maar naar de nesten – en de verblijven- van de vogels
gaan was wel te betalen. En geen klein beetje! 122 dollar per persoon voor anderhalf uur! Miljaar! Dure vogels zijn het! Dit hebben we dus niet gedaan hé! Geen Albatrossen gezien, behalve opgezette...
Dan maar richting de Pinguïns. We stonden op de parking, en ook daar moest je betalen om de dieren te zien , en dan nog wist je niet zeker of ze er waren of niet! Niet dus!
Richting een wandelpad naar het strand – een fikse wandeling- hopend op een pinguïn of een zeeleeuw. Njet, de dieren hadden geen zin om uit te komen!
We waren dus naar dat eiland gegaan om niks te zien! (behalve mooie natuur dan)
De 3e dag zijn we terug naar de stad Dunedin gegaan, in de bibliotheek was er terug gratis internet. Daarna zijn we een fototoestel gaan kopen :-) we houden die van Jan nog tot hij het helemaal begeeft, maar ik ben blij dat we toch een ander hebben nu!
Advertisement
Tot: 0.132s; Tpl: 0.012s; cc: 7; qc: 45; dbt: 0.0752s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Miranda
non-member comment
Wijze foto's !
Amai, zo wijs ! Ik heb de indruk dat jullie een toffe tijd beleven. Aan de foto's en de commentaar te zien en te lezen. Nog veel plezier daar ! Groetjes, Miranda