Advertisement
Published: September 4th 2011
Edit Blog Post
Toen we op zoek waren naar tours om Grizzlyberen te zien kwamen we in het plaatsje Bella Coola een adres tegen die ons aanboodt om ons voor wat werk in de tuin mee te laten gaan op een tour. Woensdagavond de week nadat we in Vancouver waren aangekomen namen we dus een nachtbus naar Williams Lake. Vanuit Williams Lake gaat een highway naar Bella Coola, maar er is geen openbaar vervoer. Wij dachten dat we vast wel binnen een dag in Bella Coola konden komen door te liften alhoewel het meer dan 400km reizen was. We kwamen 's ochtends vroeg in Williams Lake aan en na even gewacht te hebben tot het licht was, vanwege de mogelijke beren in de omgeving, zijn we gaan liften. Na een stukje langs de weg gelopen te hebben tot buiten de stad en een lift tot het randje van de bewoonde gebieden rond Williams Lake kregen we eindelijk een lift die ons verder de highway opnam. De omgeving is daar heel mooi. We moesten eerst door een bergachtig stukje maar kwamen daarna op het Chilcotin Plateau. Een uitgestrekt plattelandsgebied met hier en daar een boerendorpje en een paar First Nation (indianen) reserves.
Rond 12 uur
's middags zette onze tweede lift ons af in Alexis Creek. Hier hebben we de rest van de dag doorgebracht. De meeste mensen die naar Alexis Creek kwamen waren First Nations die boodschappen (vaak drank en sigaretten) kwamen kopen in de General Store. Daarnaast kwamen er veel campers en campervans langs die niet voor ons stopten. We kwamen er later achter dat de meeste mensen tijdens de rit naar Bella Coola tussenstops maken op de vele recreational camps. Kampeerterreinen van de overheid. Helaas stonden we dus tegen zessen nog steeds in Alexis Creek. We hadden gelukkig al wel vrienden gemaakt met de mensen van een soort langs-de-weg snackbar. Deze mensen boden ons tegen het eind van de dag een slaapplaats aan. Maar dat was nadat Ciaran alle mogelijkheden had geprobeerd om nog door te komen. De taxi kostte echter 1000 dollar voor die rit en een helikoptertaxi zou 4000 dollar kosten. Niet iets wat wij wilden betalen dus ;-)
We sliepen die nacht dus in Alexis Creek en de ruimte die ons werd aangeboden had zelfs een eigen douche! De mevrouw van het stel bleek park ranger voor de volgende kampeerplek te zijn en nam ons 's avonds mee naar
de camping waar we een lift regelden voor de volgende dag bij een Duits stel (Michel en Sandra van nabij Frankfurt). Deze brachten ons na nog een geweldige rit met utizichtpunten naar Anahim Lake, waar je op de rand van The Hill bent. Na Anahim Lake houdt de geasfalteerde weg op en is er een gravel weg die langs de bergen de vallei in daalt. Een maand eerder was de weg nog afgesloten geweest vanwege aardverschuivingen. Aan het eind van de middag werden we door een ouder stel opgepikt en mochten we achterin hun pickup meerijden. Dit was echt een geweldige rit!
We werden afgezet bij het huis waar we zouden slapen in Bella Coola (bleek dat het eigenlijk in Hagensborg was, maar ze noemen de hele vallei Bella Coola) en toen bleek er niemand thuis. Wij waren natuurlijk wel hongerig dus besloten onze tas in een schuurtje te zetten en een winkel of eethuis op te zoeken. Na nog geen vijf minuten langs de weg werden we door mensen die een pig roast aan het houden waren hun tuin binnen gevraagd. Bleek dat het een jong stel was die daar op een biologische en duurzame manier een leven probeerde
te leiden. Het was een soort tuinfeestje, naar aanleiding van een toneelstuk wat ze hadden gedaan in het dorp. Er verbleven ook nog wat mensen die een paar maanden bij hen op de boerderij werkten, zoals wij dat binnenkort ook gaan doen. We mochten bij hun mee-eten (er was ook vegetarisch eten 😉 ) en er bleek een film opgenomen te worden over de huidige westerse levenstijl en de individuen die dit op een duurzamen wijze proberen te veranderen. De film word volgend jaar april met Earth Day uitgezonden, dus dat moeten we maar even in de gaten houden.
Toevallig bleek er op het feestje nog een Nederlands stel rond te lopen wat de weg was komen vragen en was blijven hangen. Anoek en Willem uit Maastricht. Het is toch een kleine wereld ;-)
's Avonds waren de mensen van ons logeeradres gelukkig wel thuisgekomen. Wij kwamen binnen toen zij zaten te eten. Er werkte nog twee (Frans) Belgische meisjes, maar deze leken niet erg blij met ons gezelschap en bleken zo samen te klitten dat we uiteindelijk blij waren toen we daar weer weg waren.
Wij hebben de volgende dag in de tuin onkruid gewied. De tuin zag er
aan het begin van de dag echt verwaarloosd uit, maar aan het einde van de dag kon je zien dat er ook nog echt groente in groeide :-D De volgende dag zijn we met een groep uit Hong Kong langs alle uitkijkpunten van de rivier geweest, maar hebben we geen beren gezien. Op het laatst zijn we nog het bos in gegaan om te zoeken naar sporen. We hebben wel sporen gevonden van jonge Grizzlyberen, maar de beren zelf waren nergens te bekennen. Tot zover ons grizzley avontuur.
Advertisement
Tot: 0.051s; Tpl: 0.013s; cc: 7; qc: 24; dbt: 0.0286s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Gerri
non-member comment
Dag Ciaran en Judith, Leuk om jullie blog te lezen. Wat een verschil met Nederland - hier is het zo vol, overal gebouwen en mensen en daar is een zee aan ruimte. Geniet er van en een fijne verblijf.