Advertisement
Published: August 27th 2010
Ok... laat ik ons eerst ff voorstellen: Jackie en Robin, woonachtig in St Kilda, VIC, Australia voor de laatste 5 jaar... komen uit NL en kunnen niet wachten tot we weer naar Europa terug kunnen!!!
Tsja, die introductie was wel ff nodig gezien de lange stilte sinds de laatste update! Tsja, zoals ik de laatste keren al heb gezegd zijn we het een beetje zat hier, en dat zorgt er toch wel voor dat we weinig meer gemotiveerd ben om nieuwe dingen te ondernemen... het leven is eigenlijk best wel eentonig geworden, al is dat ook wel te verwachten als je ergens lange tijd woont! Nadeel alleen is dat als je in NL een ritme terecht komt, je nog eens lekker kunt afspreken met vrienden en familie, en dat we hier maar met zijn 2-tjes zijn... zo af en toe gaan we wle naar Jules & Si en Marco & Ange, maar je zit er ook niet op te wachten om elke week dezelfde mensen te zien! Dus komt het er eigenlijk op neer dat we werken,bappies doen, koffie drinken, uit eten en sporten... en dat is beetje te saai om een moio verhala op de site te zetten!!
Tel
Uitzicht tijdens ontbijt
Zucht.... mooiste ontbijt plekje ooidaar nog eens bij op dat deze winter modderfokking koud is... 2010 is de natste winter in 30 jaar (waarbij de waterlevels in de dammen omhoog zijn gegaan van 28% naar momenteel 41% met de verwachting dat ze nog naar 50% gaan in de komende weken, wat eigenlijk dus betekent dat de ergste droogte uit de historie min of meer voorbij is... wat ik ook gemerkt heb door in de 2 weken sinds de vakantie al 4x nat te zijn geregend op de fiets!!!), 2010 is de koudste winter in 13 jaar, en last but not least.. 2010 IS DE LANGSTE WINTER in veel te lang!!!! En dan heb ik het niet eens zo zeer over het weer buiten, het is gewoon de tijd dat we binnen zitten... heb al vaker verteld dat de isolatie hier zo super-slecht is, en dat merken we nu dus nog meer dan normaal.. al 2 maanden lang elke ochten met een muts op je ontbijt eten is niet prettig... en dan ’s avonds thuis komen: snel fleece aantrekken, dikke sokken aantrekken, pantoffels aan, verwarming aan... en dan tegen de tijd dat je naar bed wilt gaan kun je de rits van je fleece eindelijk
Kookles
En dat hebben wij allemaal gemaakt!!! een beetje opendoen omdat het eindelijk een beetje is opgewarmd!! Kijk, buiten is het frips, maar fiets nog steeds in mijn korte broek naar mijn werk dus dat is allemaal wel te overzien, het is gewoon het niet comfortabel zijn in huis!!! Goed, volgende week schijnt het een paar dagen 18 graden te worden, en we hebben het eerste nestje zwanen kuikentjes al gezien dus de lente zit er echt aan te komen...
Niet veel te melden over de tijd tot de vakantie dus: sporten, bappies, terrasje pikken, hapje eten.. het standaard werk zowat voor ons.. en als ik het nu zo lees is het meer dat we onszelf bezig moeten houden dan dat het iets bijzonders is!! Zijn nog naar de bios geweest, Inception, was een super film. Een van de beter in de laatste jaren, al was Avatar ook goed, maar Inception was weer een ouderwetse nadenk film! Een ander hoogtepunt van de afgelopen periode was Jackie’s kookkunst... een van de afgelopen vrijdagen (weet niet meer welke, weet wel dat ik het weer ff helemaal zat was en met een rotweek achter de rug eindelijk thuis kwam om weekend te vieren) kwam ik dus thuis van kantoor,
Zonsopkomst
Moi plaatje over ons zwembad en toen werd ik me ff verrast en verwend zeg!!!! Stond er een koud Duveltje op tafel (al verrassing op zich, want met een prijs van 5 euro in de winkel kopen we die zeeeer zelden!) met daarnaast een geweldige originele zelf-gebakken pavlova taart!!! De foto spreekt voor zich, maar een pavlova is eigenlijk een combinatie van eiwit en suiker, wat wordt opgeklopt en dan afgebakken tot een prachtige taart, hard van buiten en schuimig aan de binenkant... een Pav is een van de traditionele Ozzie taarten, en iedereen die je spreekt hier zegt dat ze nooit een Pav maken omdat het te moeilijk is om te maken!! En de eerste poging die mijn super-chef doet is een geweldig succes, het is dan ook niet verrassend dat ik die hele taart in 45 minuten in mijn holle kies had gestopt, haha!! Mijn negatieve stemming was gelijk over!!
Nou goed, dat was het wel een beetje, daarna dan eindelijk de vakantie!! Heerlijk 2 weken de warmte in Indonesie. Zaterdag op tijd naar het vliegveld, lekker relaxen in de Qantas lounge onder het genot van een glaasje champagne en chippie... geen slecht begin. Via Jetstar (soort van Easy Jet) naar Bali
Uitzicht vanaf ons bed
Lekker wakker worden na een lange reis gevlogen, en daar midden in de nacht aangekomen. Toen we de volgende ochtend wakker werden in onze kamer, was het helemaal super.. ons hotel is gebouwd op een rotswand, waarbij ons huisje uitzicht heeft over de vallei, de rivier en de beboste heuvels erachter. Ons zwembad was ook weer zo eentje waarbij je over de rand kon hangen met uitzicht over de vallei.. dus wakker worden met een sprong in je zwembad en uitkijken over die schitterende omgeving was een goed begin! Ontbijt was ook geweldig, omdat de ontbijtzaal ook al zo’n schitterend uitzicht had.
Helaas was het wel een beetje bewolkt, dus niet echt weer om bij ons zwembad te liggen, dus maar naar Ubud gegaan. We waren verteld dat Ubud het spirituele centrum van Bali is, groen, rustig, mooi, etc... toen we er aankwamen begrepen we dat er in 15 jaar veel kan veranderen (Ange was er geweest en vond het super, maar dat was dus 15 jaar terug, haha!!). Nu was een lang lint van winkels, file van auto’s met een smalle stoep waarop je de uitlaatgassen liep in te ademen, en stervensdruk met toeristen. Nou goed, daar dus lekker beetje rondgelopen, het dorpje uit en
Eindelijk, zon!!
Lekker genieten van ons huisje lekker gegeten. Dat is eigenlijk wat we de hele week hebben gedaan daar omdat het weer tegenviel, het zou de droge tijd moeten zijn maar hebben veel regen gehad. Dus wat doe je dan: juist, beetje de omgeving verkennen en lekker Indonesisch eten! Al met al viel het trouwens wel een beetje tegen dat Indonesische eten... maar we zijn eruit dat dat komt doordat we in Rotterdam geregeld bij Dewi Sri gingen eten... dat is het beste Indonesisch eten wat je je kunt voorstellen, en in arme gebieden als Bali en Lombok is het standaard eten eigenlijk gewoon nasi, ze hebben geen geld om de heerlijke gerechten te maken die andere regio’s in Indonesie hebben, en dat zijn juist de gerechten die Dewi Sri op de lisjt heeft. Nou goed, al met al niets te klagen hoor, beetje zoeken!
Meest bijzondere was wel de suckling pig... speenvarken volgens mij is dat. Er is een heel simpel uitziend restaurantje in Ubud dat beroemd is voor zijn suckling pig.. die worden vanaf ’s morgens vroeg op een houtskool vuur aan het spit geroosterd, het hele varken dus! En toen wij er zaten werd er net eentje afgeleverd... er kwam een vent
aan op een scooter, met een geroosterd varken op een groot blik dat hij op zijn hoofd had vervoerd!! Was grappig gezicht! En het varkentje was best lekker :-). Verder ook nog in een restaurant een rijsttafel op, was ook super lekker. Het lekkerste eten was nog wel toen we een kookles hadden geboekt. Dar hebben we in 4 uurtjes tijd “les” gehad in het maken van een aantal heerlijke gerechtjes:
- Verse sambal natuurlijk!!
- Achar (zure groentjes)
- Kip sate: maar dan de echte, kipgehakt met heerlijke kruiden (waaronde flinke berg sambal uiteraard!!) warvan het megsel op stokjes citroengras worden geplakt en geroosterd op de bbq.. heerlijk!
- Lawar: een heerlijke curry gemaakt van boomvarens in kokosmelk, mjam mjam
- Bonen in kokosmelk... nog meer mjam mjam
- Niet te vergeten: ECHTE pindasaus.... god wat was die lekker zeg, veeeeel beter dan ooit eerder gemaakt!!
- Gado Gado uiteraard
- En eigenlijk wat nog het meest bijstaat was de rijst.. gestoomde rijst, maar dan met aparte kruiden wat je nooit zou verwachten: citroengras, kaffir lime bladeren, citroen basilicum... en dan mengen met sambal... god wat was dat heerlijke rijst!!!
We hebben ook de recepten gekregen dus we
gaan binnenkort ff een Indonesisch diner inplannen!
Een ander leuke activiteit die we hebben gedaan op Bali is mountainbiken. We werden afgezet op een vulkaan op het eiland, en dan 25km terug naar Ubud fietsen. Was allemaal downhill, niet heel steil maar genoeg om weinig te hoeven trappen en genieten van de omgeving. Schitterende rijstvelden, mooie tempels en doprjes, lieve kindjes die langs de weg stonden te zwaaien, erg leuke ervaring!
O ja, laatste wetenswaardigheidje op Bali: als je een massage inboekt, besef je goed WAAR je het inboekt... we dachten ff avontuurlijk te doen en een lokale massage te doen, waar weinig westerlingen komen zeg maar... is toch leuk zou je zeggen, ff buiten de gebaande paden... tot je naar je hokje wordt gebracht waar de massage plaats gaat vinden, je je uitkleedt en onderbroek aanhoudt waarop je wordt gezegd dat je je onderbroek uit moet doen.... hmmmm.... als westerling best raar en zonder verder na te denken ook gedaan eigenlijk, al voel je je echt NIET fijn... je rug masseren is niet zo’n probleem, en je verwacht ook niet dat hij je voorkant gaat masseren... tot je vriendelijk wordt verzocht om op je rug te gaan liggen...
lig je dan in je blote nakie, in de openlucht op Bali, met een lokale gozer die je aan eht masseren is, kan dus wel zeggen dat ik mijn ogen niet dicht durfde te doen!!! En vooral niets als je daarna de vraag krijgt: Do you like Bali people?!?!?!? Was bijna opgesprongen om me snel aan te kleden... nou goed, was een aparte ervaring zeg maar!! En jacq en ik hebben er flink om kunnen lachten nadat we achteraf onze ervaringen uitwisselden, hahaha!!
Vervolgens nog een week op Lombok geweest, het eiland naast Bali. Dit was ee wereld van verschil... waar Bali druk, toeristisch en vies was, was Lombok rustig, en groen. Amper toeristen en vooral: amper verkeer dus frisse lucht!! Jammer alleen wel dat we midden in de nacht wakker werden van de moskee die opriep tot het gebed... tsja, je kan niet alles hebben!! Eerste nachtje in een hotel aan het strand verbleven, heerlijk klein hotelletje, schitterend uitzicht over zee en de zon die onderging achter Bali. Dit betekende dus een paar uur aan het zwembad liggen met een paar drakjes, en genieten van de zon die langzaam achter de vulkanen op Bali zakte, perfect! Wat wel
Lekker lunchen
Heerlijk relaxen in een leuk hutje en heerlijk Indonesisch voer jammer was is dat Lombok heel arm is, en dus vergeven is van handelaren die over het strand lopen en je souvenirs proberen te verkopen... heel anders dan Bali waar men toch een stuk rijker is. Tsja, best confronterend en met een paar van die gasten goeie gesprekken gehad maar je kan de wereld niet allen veranderen en wij moeten ook werken voor ons geld. Je voelde je soms wel erg schuldig als ze dan vertelden hoe arm ze waren, en dan vervolgens zeiden dat wij in zo’n duur hotel zaten... tsja... niet makkelijk maar hoort erbij.
De volgende dag dan ons grote avontuur op Lombok: het beklimmen van de op een na hoogste vulkaan in Indonesie, de Rinjani vulkaan! Het was nog een actieve vulkaan, maar dachten we niet bij na en geen probleem. Totdat we achteraf hoorden (toen we weer beneden waren natuurlijk...) dat de laatste uitbarsting afgelopen mei is geweest!! Als we dat hadden geweten... achteraf enkel balen dat we niet hebben kunnen genieten van uitbarstend lava, staat nog op onze bucket list. Maar goed, de beklimming... was ons verteld dat het een makkelijke klim was. Was ook maar 8km dus na onze grote tochten in
Watch out, overstekend varken
Daar kwam die dan, babi gulung, vers van de bbq en met de scooter afgeleverd! Costa Rica en de 85km met een rugzak van 15kg op de Overland Track op Tasmanie dachten we dat we wel wat gewend waren, dus no worries!! Mijn god, wat viel dat ff tegen zeg... hetw as dan weliswaar maar 8km, het was wel een hoogteverschil van 2000 meter wat dus neerkomt op een gemiddeld stijginspercentage van zo’n 25%!! Na een uur lopen waren we al bekaf, en we hadden niet verwacht dat we er 8 uur (!!!!!) over zouden doen om de top te bereiken. Onderweg loop (klim?) je eerst door regenwoud wat vervolgens overgaat in grasland als je boven de boomgrens komt. Dat grasland is eigenlijk puur heel fijn vulkanisch zand, met flinke rotsen waar je overheen klautert. we waren tijdens de lunch zo moe dat we niet echt nadachten bij wat we deden, maar blijw aren dat we konden zitten. We hadden gezegd dat Jacq veetarier was dus die kreeg gewoon tempeh, en ik kreeg kip met rijst. Stierven vd honger natuurlijk, dus als een idioot gegeten... tot ik mijn kipje aan het kluiven was en opeens een gedeelte tegenkwam dat nog bloederig was... besefte me opeens dat ik in fokking Lombok zat, op een vulkaan, zonder
Cheers mate!!
Babi met Bintang :-) koelkast en ons eten dat omhoog wordt gedragen door een gids en een drager (ff over die drager: dat was een ventje van 20 jaar, die dus een grote bamboe stok voer zijn rug had met daaraan 2 gropte dozen met daarin alle eten, drinken, tent slaapzakken, etc. Voor 4 man. Alles bij elkaar zo’n 30kg waarmee hij op zijn gemakje op zijn teenslippers de vulkaan oploopt!!! Liepen we dan met een rugzakje van 5kg en goede bergschoenen helemaal kapot te gaan, en dan loopt zo’n ventje op zijn slippertjes met 30kg voor jou te sjouwen.... daar hebben we wel ff ene paar goede gesprekken over gehad, en Jacq had het er heel moeilijk mee en werd er zeer emotioneel van, gaan we weer: we kunnen de wereld niet veranderen, maar toch....) terug naar het verhaal, de kip... zag dat bloederige stuk en opeens besefte ik me dat ik hier een fout had gemaakt... westerse maagjes zijn niet opgewassen tegen Indonesische bacterietjes... had het er met Jacq over, en daar klikte het ook opeens bij, baalden er allebei van dat we niet wat beter hadden nagedacht. Nou ja, op hoop van zegen maar!!
Verder geklommen, en kwamen 6 uur
Trap naar het zwembad
Was wel erg mooi, overal van die hibiscus bloemen later eindelijk tegen de top aan, boven de boomgrens. Schitterend uitzicht, de zaten boven de wolken, boven ons blauwe lucht met top vd vulkaan, achter ons de wolken en oceaan... schitterend. Voor Jacq was dit echter het moment dat het allemaal te veel werd... we waren doodmoe, zonder bomen zagen we hoe steil het was en hoe hoog we zaten, het omhoog lopen over het stuifzand (2 stappen omhoog, 1 stap terug) was heel demotiverend, en daarbovenop nog die drager die op zijn slippertjes ons voorbij liep... het werd allemaal ff te vee voor Jacq die helemaal stukging, emotioneel werd en emotioneel helemaal instortte. Ze kon zichzelf weer goed bij elkaar rapen, maar we hadden nog wel wat pauzes nodig als het haar weer teveel werd. Het idee dat we over dat steile zand naar beneden moesten de volgende dag werkte ook niet mee, dus het was een flinke klus om de krater rand te bereiken. Kan wel met trots zeggen dat ze al haar energie en kracht bij elkaar gezocht heeft, en dat we het ruim op tijd haalden!! Het was een zware tocht, maar na 8 uur waren we boven.. .en daar zaten we dan, denkende dat we
Processie in Ubud
Was een heilige week schijnbaar, en kwam zomaar een mooi processie tegen! wel wat aankonden na onze Overland Track... god, waren wij ff op ons nummertje gezet met die 8km naar de krater van die vulkaan... Jacq voelde zich nog steeds erg beroerd, nog steeds erg emotioneel, doodmoe uiteraard, maar ook lichamelijk ziek. Ze kon niet eten, en moest zelfs overgeven na een paar uur. Op de krater aangekomen werd onze tent opgezet, daar is ze in gaan liggen en geen moment meer uitgekomen zowat. Zodoende miste ze dus de allermooiste zonsondergang ooit (zie foto’s). Vanaf de top van een vulkaan de zon onder zien gaan achter 2 vulkanen op een ander eiland... heel spectaculair. We zijn vroeg gaan slapen, hopende dat Jacq zich de volgende dag beter zou voelen. Werden vroeg wakker volgende dag, en konden nog genieten van een wederom schitterende zonsopkomst. Jacq voelde zich een stuk beter, dus erg prettig... helaas begon ik me iets minder prettig te voelen... zal niet teveel in details treden maar denk dat ik voedselvergiftiging had opgeleven met die kip, en ik kan je wel vertellen dat het best lastig is om op een steile berghelling een rustig plekje te vinden om ff lekker je behoefte te doen, zonder je schoenen vies te maken...
Zittu lekker
Menner had zijn zaakjes goed op orde nou goed, hele ervaring en kan het iedereen aanbevelen, hahaha!!!
Nou goed, tijd voor de afdaling... we zagen op tegen het eerste gedeelte via het stuifzand. Gelukkig hielp onze gids Jacq erg goed, en eigenlijk hadden we dat stuk gehad voor we er erg in hadden! 3 kwartier later alweer tussen de bomen, helemaal goed. Daarna als een speer verder naar beneden gegaan... en daar beseften we (ik vooral...) dat het nit zo heel slim was om deze tocht te doen. Mijn benen werden zo verschrikkelijk moe dat ze begonnen te trillen, en had al een beetje pijn in mijn geopereerde enkel en dat werd enkel erger... door de vermoeidheid merkte ik ook dat ik meer moeite kreeg om mijn enkel stabiel te houden, en ging er dus ook 2x bijna doorheen, zelfs met bergschoenen aan weer!! Werd dus erg bang dat het weer bverkeerd zou gaan, en dat terwijl we pas halverwege waren... onze gids hakte een stuk tak af dat ik als stok kon gebuiken zodat ik extra steun had. Kan wel vertellen dat die stok me 2x enorm heeft gered en dat ik anders weer geopereerd had kunnen worden!! De afdaling was verder een groot drama,
Enjoy :-)
En ja... dat grote bord was mijn lunch!! kon er totaal nietg meer van genieten en wilde enkel beneden zijn. Voet voor voet, snel naar beneden, enkel af en toe stoppen voor een slok water en dat was het wel. Toen we na 5 uur ploeteren eindelijk beneden waren was ik echt helemaal dood... Jacq was nog redelijk fit maar ik kan eerlijk zeggen dat ik niet meer kon. Toen we dachten dat we er waren, maar er stiekum toch nog een steil afdalinkje kwam naar het eindpunt kon ik niet meer en moest ik echt ff stoppen... was maar 50 meter maar kon wel janken door dat laatste stukje!! Hoef ook niet uit te leggen dat ik wat blij was toen ik eindelijk een koude Bintang kon opentrekken!!!
Daarna terug naar het hotel, waar we beide heerlijk genoten van een warme douche, lekker eten en lekker drankje.. jacq met een dubbele sambuca tijdens happy hour, en ik een heerlijk super-koud grote Bintang!! Terug in de beschaving... ’s nachts merkte ik daar weinig van, want die kip was nog neit klaar met me... laat ik het erop houden dat ik die nacht 7x wakker werd omdat ik naar de WC moest en redelijk moe de volgende ochtend
Heel erg Happy Hour!
ZOnsondergang met Jacq d'r Bintang moment mijn nest uitkwam (de halla halla man uit de moskee hielp ook niet mee overigens). Had een aantal jaar geleden hetzelde gehad in Egypte, en op aanraden van mijn dokter heb ik toen een fles cola gedronken waarna het over ging die dag dus een aantal blikjes cola op, en gelukkig kon ik de volgende nacht goed slapen!! Wel hadden we beide een enorme spierpijn... we konden amper nog trapjes af, of opstapjes op... echt niet normaal!! We hebben achteraf 5 dagen enorme spierpijn gehad, waarbij het zelfs te pijnlijk was om gewoon een vinger in je dijbeen te prikken, echt te bizar. De volgende dag hadden we ook een massage ingeboekt, een Japanse shiatsu massage waarbij ze je drukpunten onder handen nemen... kan je wel vertellen dat als je van SM houdt je allereerst een vulkaan moet beklimmen om daarna een shiatsu massage te boeken... niet fijn.
Het hotel was verder wel weer super, aan het strand, de mooie zonsondergangen weer, lekker relaxed, eigen zwembad, niet verkeerd. Heerlijk relaxen en bijkomen van alle inspanningen dus! De tweede dag gingen we duiken op de Gili eilanden, keken we ook naa ruit want scheen supermooi te zijn daar. Eerste duik
Cheers mate
Bintangzonsondergang ging al gelijk verkeerd omdat Jacq enorme kiespijn kreeg toen ze onderwater ging... zoveel pijn dat ze vanaf 4 meter direct weer naar de oppervlakte ging en niet meer kon duiken. Ze had last van een zogenaamde ‘tooth squeeze’ waarbij je een gaatje in je kies hebt dat eigenlijk een kleine lucht-holte is. Als je dan onder wter gaat, wordt de druk groter en wordt dat gaatje in je tand fijngedrukt en sterf je vd pijn... helaas kon ze dus niet meer duiken, dus moest ik alleen. Nou goed, ze miste niet veel, het koraal was niet veel over na het bleken van een apar jaar terug, daarnaast was er met dynamiet en cyanide gevist, dus weinig koraal. Wel veel vis, schildpadden en vooral: heel veel cutvisjes!!! (cutvis = cuttle-fish a.k.a. in het NLs genaamd sepia) Had er ooit pas eentje gezien vorig jaar, en die was al super! De kleurveranderingen die die beestjes ondergaan.. helemaal top! Meester van camouflage, en je ziet zeecht de kleur van de achtergrond aannemen, en vooral als je achter ze aanzwemt zie je de kleuren voor je ogen veranderen, echt helemaal te gek gewoon. Verder viel het duiken dus tegen, dus Jacq heeft niet
Nog zo'n heel Happy Hour!
een ECHT Bintang moment :-) veel gemist
Verder niet veel op Lombok gedaan: beetje luieren bij het hotel, veel boeken lezen, ik nog een dagje duiken, en vooral genieten van de warmte en uiteraard het happy hour bij de zonsondergang elke avond!! Bij vertrek vanaf Lombok waren we erg vroeg op Bali (o ja.. zoals jullie weten heeft Jacq geen trek meer in kleine vliegtuigjes na onze ervaringen op Fiji en Tonga dus was het mooie dat je tussen Bali en Lombok met heel snelle boten kan overvaren! Alsnog ruim 2 uur, maar veiliger dan een propellor vleigtuig... zou je denken!! Behalve als er 2 meter hoge golven staan en die boot er met 50km oer uur over heen scheurt en het flink waait... kortom, geef mij voortaan maar weer een proppie!!!) en hadden we nog ruim 7 uur voor ons vliegtuig vertrok.
Het vliegveld ligt vlakbij de wijk Jimbaran op Bali, dat bekend staat om zijn seafood bbq. Dus taxi gepakt, en naar Jimbaran gegaan waar we zittend op het strand heerlijk hebben genoten van ge-bbq’de sateetjes, kreeft, langoustines en vis, met uiteraard de verplichte grote Bintang en zonsondergang!! Heerlijk diner en nog tijd zat om terug naar het vliegveld te gaan.
Mt Rinjani
En daar moesten we naartoe Terug in OZ was het ff schrikken, koud, nat, donker, winderig.. bah. Die week had ik echt ff een baalweek, heb het al gehad en zo met die kou en regen helemaal... en al helemaal niet fijn omdat we op de fiets of wandelend naar ons werk gaan. Tijdens de fietsritjes beseften we weer wat een vreselijk egoistisch volk die mensen hier toch zijn... afslaan vlak voor je neus en je dus klem rijden, voor het rode stoplicht stilstaan, maar dan OP het fietspad zodat je er niet langskan, en als je ze dan boos aankijkt doen ze net of ze je niet zien... allemaal vooral erg prettig als het donker is en regent en je al lekker veel zicht hebt en je dus vol in de ankers moet als er weer zo’n idioot doet waar hij zelf zin in heeft zonder zich om de medeweggebruikers te bekommeren.
Nou goed, door de week heen geworsteld en een heerlijk weekend voor de boeg!! Zaterdag lekker ons standaard routine gedaan, en ’s avonds naar Ange en Marco gegaan. Die waren oo kop vakantie geweest, naar een eiland in de Pacific genaamd Nuie (wat ook een echt land is waar 1200
Ik ben HEEEEEL moe
heb ik wat van je aan? mensen wonen!!!). Ze gingen daar net als wij 3 jaar terug op Tonga met walvissen zwemmen... dus we waren reuze benieuwd naar hun verhalen!! We hadden ze bij terugkomst al gelijk gebeld, en het nieuws werd enkel beter want Marco had Ange ten huwelijk gevraagd!!!!! Echt helemaal geweldig, we waren super blij voor ze. Dus een extra reden om een feestelijke avond te vieren bij Marco en Ange. Dus lekker bij hen voor de open haard, we hadden een goede fles champagne meegenomen om hun verloving te vieren en vakantie verhalen uit te wisseln... wat een super avond!!
Daar lekker blijven slapen en volgende ochtend vroeg wakker om naar Lake Mountain te gaan om te gaan langlaufen!! Ja ja, langlaufen... Lake Mountain is op 2 uur rijden vanaf Melbourne, en vanaf Marco en Ange is het maar iets meer dan een uurtje rijden en met dat enorme sneeuwpak is het wel weer wat anders om te doen!! Wakker worden was niet zo heel prettig na alle champagne en wijn van de vorige avond... maar eenmaal op de berg was het super!! Er lag echt super veel sneeuw, en we hebben flink gelachen tijdens het langlaufen. Mijn langlauf techniek is
Mt Rinjani
Ga ik door of stop ik hier... hetzelfde als skien: bochten zijn om af te remmen, en als de bochten niet remmen ga je in de sneeuw liggen als je te hard gaat... bergop was mijn techniek ook simpel: rennen tot je moe bent, stoppen en opnieuw gaan... haha!! We hebben gelachen...
Gelukkig op tijd de berg af want het was stervensdruk, half Melbourne besloot naar Lake Mountain te gaan geloof ik... dus we waren lekker op tijd terug in de Yarra Valley waar we nog een kleine 2 uur hebben genoten van een heerlijk fles wijn met een kaasplankje in Healesville waar we een paar maanden terug ook hadden ontbeten met Marco en Ange. Wat een geweldig weekend!!!
Nou goed, dat was eigenlijk wel weer de samenvatting van de afgelopen weken. Enige wat nog te melden is dat Jacq naar de sportarts is gegaan vanwege haar knie waar ze al een aantal jaar af en toe last van heeft. Ze mag nu 2 maanden niet hardlopen of fietsen, en moet behandeld worden in de hoop dat het overgaat. Als het niet de peesaandoening is die de arts dfenkt dat het is, zal ze een MRI moeten ondergaan met de verwachting dat het dan een
Mt Rinjani
En hier begon Jacq langzaam in te storten meniscus blessure is. kortomL: die baalt als een stekker omdat ze net flink wilde gaan sporten om weer op haar oude gewicht te komen, vooral nu het voorjaar eraan komt. Nou goed, eerst maar zorgen dat ze weer de odue wordt! Met mijn enkel gaat het verder goed, kan weer geregeld hardlopen en ben vanmiddag in mijn pauze zelfs 2 rondjes wezen hardlopen rond de Botanical Gardens. Al met al zo’n 8km waarvan 1km een flink steile helling is, dus was wel blij dat ik dat weer kon doen!!
In overig nieuws is misschien nog wel geinig om te melden dat er net verkiezingen zijn geweest. Zoals in de VS hebben ze hier slechts 2 partijen, en alle overige mensen die zich verkiesbaar willen stellen zijn ‘onafhankelijk’. De campagne is dan ook vooral tussen die 2 partijen gericht, heel negatief allemaal, het gaat vooral om het zo zwart mogelijk maken van de andere partij. Echt als dat in NL zou gebeuren dan zou iederen er schande van spreken! Vooral de republikeinen hebben er een houtje van door o.a. te stellen dat “de illegale immigratie middels bootvluchtelingen is onder Labour zo erg gegroeid dat het de werkgelegenheid van Australiers aantast”...
Mt Rinjani
best steil dus niet raar dat het allemaal teveel werd en ondertussen zijn er welgeteld rond de 3000 illegale bootvluchtelingen die het land bereiken. Ze waren op andere vlakken nog veel negatiever en harder, er wordt echt op de man gespeeld, echt heel eng allemaal. Blijkbaar is dat de enige manier hoe de mensen het snappen, zoals wel vaker gezegd zijn Ozzies nogal kortzichitg... nou goed, de verkiezingen zijn geweest en er is geen partij met de meerderheid!! Ze hebben beide 72 zetels, en de overige 6 zijn naar onafhankelijken gegaan, dus nu is iedereen in paniek dat er geen meerderheid kan worden gevormd... zucht... zeker nog nooit gehoord van coalitie vorming.. nou goed, heel gedoe momenteel want dat zijn ze hier niet gewend, een zgn. minderheidskabinet, dit was pas de eerste keer in 70 jaar geloof ik dat er geen meerderheid was! Nou ja, laten we hopen dat er wat positiefs uitkomt en dat ze door met elkaar te moeten samenwerken wat meer genuanceerder en minder negatief worden.
Nu ga ik er een eind aan maken. Jacq is lekker een hapje eten met collegaatjes en ik had beloofd deeg te maken voor haar gevulde koeken! Ze had vorige week voro Marco gevulde koeken gemaakt (nog voor zijn verjaardag)
De top!!
Jawel, en dit was onze beloning na 8 uu rploeteren en we hadden nog flink wat zelfgemaakt amandelspijs over die ze morgen wil gebruiken om nog een paar koeken te maken voor haar personal trainer die ook van NLse afkomst is maar nog nooit een gevulde koek opheeft!!!
Tot snel!
Groetjes, Jackie en Rob
Advertisement
Tot: 0.205s; Tpl: 0.019s; cc: 19; qc: 88; dbt: 0.1331s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.5mb
sharon
non-member comment
heeeeerlijk!!!!!
jullie hebben weer van alles meegemaakt, heerlijk om te lezen. en wat een tegenstrijdigheden allemaal.....heel apart, heel jacq en rob..;-)) wat die buikgriep betreft....dat had je toch eerder kunnen bedenken..oen(en).. jammer dat 't duiken tegenviel, maar je kan niet alles hebben dikke kussen hier uit mijnsheerenland xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx van de 3 boefies