We've saved the best for last

---

Het vertrek in Edmonton was des te gemakkelijker dan al de vorige vertrekken, we kijken enorm hard uit naar het zicht op de Rocky Mountains en de tijd die we er gaan vertoeven. Eens vertrokken vlotte het wel enorm hard. In het plaatsje Edson stopte we even voor een tankbuurt en het middageten, wat lekker was maar een heel slechte service. Zowel in de verenigde staten als Canada moet je de service bedanken door middel van het geven van fooien. Meestal hangt dit ergens tussen de 10% en 15% van het totale bedrag, maar vermits het zo slecht was kreeg de serveuse 0,0%

Rond 14h30 kwamen we aan bij de KOA-camping. KOA is een grote organisatie die over heel de Verenigde Staten en Zuid-Canada verspreid is met verschillende campings. De faciliteiten zijn enorm proper en goed uitgerust. Meestal is er zelfs gratis wireless internet, het internet werkte niet, maar toch hadden we een heel knappe ruimte om rustig onze was te doen. Normaal gezien kan je vanop de camping al de eerste bergtoppen zien, dankzij het weer was dat voor ons niet mogelijk. Regen, regen en nog eens regen was de samenvatting van de dag en de avond.

Na nog een snel winkelbezoek keerden we terug naar de camping, maar door een onoplettendheid reden we er per ongeluk totaal voorbij, reden genoeg om nog een 50km verder al even te gaan genieten van het uitzicht. De eerste uitzichten we kregen waren gewoonweg fantastisch en ontroerend. We waren dus ook heel benieuwd wat ons allemaal te wachten staat als we dieper in de bergen trekken.

Tijdens het koken vielen onze ogen op een eenzame fietser die naast onze tent zijn tent begon op te zetten. John (van Britse afkomst) is bezig met een 6 maanden lange fietstocht van Alaska tot Colorado. Onmiddellijk geraakte we aan de praat en beiden waren we diep onder de indruk van zijn verhalen van het verre noorden.

's Ochtends wakker geworden met een buiten en binnentemperatuur van 9°C was niet zo echt aangenaam. We pakten snel onze spullen in om na het ontbijt de bergen in te trekken. We spraken met John af om richting Whistlers te trekken, misschien dat we hem later nog tegen zouden komen.

Onze weg werd als maar adembenemender, zelfs ondanks het zwaar bewolkte weer. Vooraleer we een plaats zochten voor te overnachten trokken we nog naar het soft rock cafe van Jasper, het eerste grote stadje en nationaal park waarin we gaan verblijven. Een goed en hartig middagmaal en wat internetten later trokken we naar de winkel met een uitsluitend 'The North Face' om nog wat meer warme kleren te kopen. Wat blijkt is dat we net de zomer en hun hitte golf gemist hadden. Bij aankomst in Jasper was de temperatuur amper met een 3-tal graden gestegen.

Goed aangekleed trokken we naar de camping vlakbij het stadje, het inchecken verliep vlekkeloos evenals het opzetten van de tent. Dit buiten het feit dat campingplaats naast ons vol rommel en etenswaren open en bloot in het rond lagen. Er is één ding wat ze hier ten allen tijde voor waarschuwen, laat nooit etenswaren onbewaakt achter, dit om geen beren aan te trekken.

Het gaf echt geen veilig gevoel dus we trokken snel terug naar het bureeltje aan de inkom van de camping om dit te melden, waar we plots de eenzame engelse fietser terug tegenkwamen. Het was zeer snel beklonken, onze camping plaats is behoorlijk groot dus zijn kleine tentje kon er nog gemakkelijk bij.

Na het opzetten van zijn tent, trokken we terug richting centrum om nog snel een hapje te eten, om dan snel rond een kampvuurtje de avond af te sluiten.

Woensdag 6 augustus, de eerste volledige dag in de bergen begonnen zoals gewoonlijk met een goed gevuld ontbijt. Kort na het ontbijt trokken Sabrina, John en ik richting één van de befaamde canyon van wel 50 meter diep. Net voor het we stadje Jasper inreden stootten we op wel 30 Elanden die in het bos aan het grazen waren. Best wel spectaculair.

In de canyon vind je verschillende watervallen, we wandelden een groot stuk stroomafwaarts om een goed zicht op de canyon en zijn natuurlijke ontwikkelingen te kunnen bewonderen. Het was echt wel spectaculair.

Na het bezoek en de wandeling langs de canyon trokken we verder op de weg richting het grootste meer van het nationaal park Jasper. Wat we onderweg tegenkwamen was wel ontzettend schattig. Een klein beertje was langs de weg zijn buikje aan het rond eten. Langs het meer gepasseerd hadden we weer geluk Twee Elanden met fantastisch mooie geweien waren ook weer rustig aan het grazen en stonden mooi te poseren voor het voorbijtrekkende volk.

De eerste dag en zoveel 'wildlife' we waren benieuwd wat de avond ging brengen. Kort na het avondmaal trokken we immers weer met de auto richting het meer om misschien nog meer te kunnen spotten. Echter deze trip was niet zo vruchtbaar, zodat we halverwege terugkeerden. Op onze terugweg zagen we toch wel weer een Eland, die aan het grazen was. Echter dit was een gigantisch veel groter dier.

Het was weer een koude dag, maar eindelijk kregen we water beter nieuws. Morgenvroeg gaat het hier helemaal opentrekken en kunnen we echt ten volle teugen van de bergen genieten.

http://users.skynet.be/scouts/reisgoogleearth/trip11.kmz

---

Comments

[linda]

Jullie verhalen worden alsmaar spannender en mooier. Zo'n mooie natuur en dan die dieren,dat lijkt me onvoorstelbaar.

[Tom en Sabrina]

natuur en beestjes
Wees gerust, dat dit onvoorstelbaar is. We zijn nu al aan het dromen van het volgende avontuur misschien wel van noord naar zuid door dezelfde bergen.

[Bart]

Ik moet toegeven dat onze reis naar Italië iets minder spectaculair was... Geniet er nog van! Groetjes, Bart, Martine, Lieselotte, Hanne