Advertisement
Published: December 15th 2008
4:30h opstaan...
...en op het strand van de zonsopgang genieten.Mijn eerste maand in Malawi zit erop! De tijd vliegt hier werkelijk… Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad op Mwaya Beach en de laatste week met lessen was erg bijzonder. Iedereen is hartstikke lief verdrietig dat ik Mwaya ga verlaten en dat maakt het wel iets moeilijker om weg te gaan. Ik zal proberen een aantal dingen uit mijn dagelijkse beslommeringen van de afgelopen te pikken die misschien leuk zijn om te lezen.
Maandagen
Op maandag heb ik elke week iets anders gedaan. Meestal betekende dit een hoop lessen aan de Mwaya Primary School en Kapanda Secondary School overnemen, zodat de andere vrijwilligers hun aandacht op iets anders konden richten of ziek konden zijn (m.n. malaria, GE) of lekker uit konden rusten. Sommige dagen hier zijn gewoon erg vermoeiend en dan is een dag voor jezelf geen overbodige luxe.
Buiten de vakanties gaan de kinderen alleen ‘s ochtends van 5-12 naar school, omdat het ‘s middags veel te warm is om te leren. Nu het hier zomervakantie is, is het rooster van extra lessen dat de vrijwilligers van Ripple samenstellen erop gericht om ‘s ochtends de serieuze lessen de geven. Deze gaan vooral over vakken waar de
Chalet 'rhino' five
Mijn helft van het chaletje dat ik met Patrick deel. Uit het raam kijk ik recht op het strand en de zonsopgang. Als ik dus te lui ben om naar het strand te wandelen, kan ik ook gewoon de zon vanuit mijn bedje op zien gaan... meeste kinderen moeite mee hebben om hun niveau op te vijzelen, zodat ze hun toetsen (hopelijk) kunnen halen. Van dat soort vakken zijn er nogal wat, omdat de leraren vaak maar kort opgeleid zijn en omdat klassen vaak uit meer dan 100 kinderen bestaan. Verder heeft niet altijd elke leerling een schrift en een pen of potlood om dingen op te schrijven of boeken om thuis uit te leren.
Als ik mijn tas inpak om naar de lessen te gaan stop ik daar dus niet alleen mijn lesvoorbereidingen in, maar ook pennen en potloden om te leen te geven. De vrijwilligers kopen zo nu en dan schriften bij Nelson’s shop in Matete om in twee stukken te scheuren, zodat twee leerlingen een schrift kunnen gebruiken. Verder moet je creatief zijn in het vinden van leuke dingen om je onderwijs mee op te leuken die ook nog eens geen geld kosten. Soms sturen familile en vrienden van de vrijwilligers pakketten per post met leuke speelgoedjes of snoepjes. Die gebruiken we dan als prijsjes om weg te geven aan de kinderen die winnen tijdens spelletjes. De leukste lessen die ik vaker heb overgenomen - waardoor ik de kinderen beter leerde kennen -
Mwaya e.o.
Het is moeilijk kiezen, maar dit is denk ik een goede impressie van Mwaya en omstreken op een zonnige dag. op maandag waren Standard 7 Maths (‘s ochtends) en Standard 6 English (‘s middags). Dit komt overeen met groep 6 en 7 van de basisschool.
Met groep 7 heb ik gekeken naar geometrische vormen. Het was wel behelpen, want Moses is de enige leerling met een geodriehoek en een passer. Sommigen hebben een lineaal. De rest heft helemaal niets. We zijn dus maar begonnen met het tekenen van een cirkel die we uitscheurden (we hebben ook geen schaar) en in graden verdeelden om als geodriehoek te gebruiken. Verder zijn we het bos in gegaan om (bamboe)stokken en twijgjes te zoeken. De stokken (vier per leerling) bonden we met de twijgjes of gras aan elkaar, zodat we een vierkant kregen. Door de stokken onderling te verschuiven konden we het verschil zien tussen vierkanten, rechthoeken en paralellogrammen. Door de apparaten op de grond te leggen, konden we de verschillende figuren met krijtjes op de grond tekenen om hoeken te meten met onze ‘ongeveer-geodriehoek’.
De lessen Engels draaiden m.n. om spelletjes. Zo kun je denken aan een spellingswedstrijd, ‘ik-ga-naar-de-markt-en-koop-een-…’ om geheugen en vocabulair te trainen, liedjes zingen (e.g. ‘hoofd, schouders, knie en teen’ om de lichaamsdelen te oefenen), het dierenspel of het beschrijven
Mwaya e.o.
En dit op een regendag, vlak voor de hel losbarst. van mensen in de foto’s die ik van thuis mee heb genomen.
Dinsdagen
Op dinsdagochtend gaf ik steeds les in Biology aan Form 1-4; dat zijn de vier klassen van Kapanda Secondary School. Natuurlijk kwam niet iedereen - het is tenslotte vakantie - maar de leerlingen wiens schoolloopbaan door Ripple gefinancierd wordt, waren verplicht te komen. Zo waren er altijd mensen, maar was er ook nog aandacht voor individuele vragen - heel bijzonder als je klassen van meer dan 100 man gewend bent.
De middag stond in het teken van Matete Community English. In Mazembe (een ander dorpje in de buurt) liep dit al goed, maar in Matete wilde het nog niet zo van de grond komen. Ik had geluk, want op mijn eerste dag kwamen er al 7 dames en een aantal kinderen opdagen.
De Community English Lessons zijn erop gericht de mensen van middelbare leeftijd Engels te leren. Het gekke is dat de oude mensen heel goed Engels spreken, omdat zij opgeleid zijn in de koloniale tijd of onder Banda (dictator die van 1953-1996 de macht had). Toen was het onderwijs relatief goed. Daarna is dit in het slop geraakt, maar de meeste jonge mensen spreken
Michelin vrouwtje in de bus
Dit dropje zat bij Marc, Rachael en mij in de minivan tussen Chinteche en Mwaya. Ze kon ook heel vermakelijk lachen, maar natuurlijk niet als je een camera voor haar neus hield... ook goed Engels, omdat het onderwijs de laatste jaren weer uit het slop getrokken is.
Met name de vrouwen tussen de 20-35 jaar spreken geen word Engels. Mannen weten zich meestal met enkele woorden te behelpen, maar kunnen geen Engelse boeken lezen. Wanneer je ze groet in het Engels, willen ze graag vriendelijk iets terug zeggen, maar ze schamen zich voor hun Engelse onkunde en kunnen alleen terug lachen. Ze zijn dan ook ontzettend blij als je een beetje in Chitonga (taal van de Tonga die in deze region wonen) met ze kunt praten.
Het zou natuurlijk beter zijn als ze ook boeken kunnen lezen, zodat ze onafhankelijker kunnen denken. Vandaar dat de Community English Lessons - waar overigens iedereen welkom is - in het leven geroepen zijn. De vrouwen van Matete zijn fantastisch. We hebben erg veel lol tijdens de lessen en Emily (lerares van de crèche die we als klaslokaal gebruiken) vertaald me waar nodig in Chitonga. We zingen en dansen en maken grapjes. En ze kennen enkelen van jullie nu ook, want twee weken geleden hebben we een uitgebreide familiestamboom getekend (mum, dad, uncle, aunt, grandparents, e.d.).
Woensdagen
Op woensdag ga ik met Marc en
Op de fiets!
Op weg naar de Primary School voor mijn wiskunde les. Rachael naar Chinteche. Rachael helpt Force, de manager van het environmental project van Ripple, uit de brand in Chinteche Office en Marc en ik gaan naar Chinteche Hospital voor de ward round met dr. Scott (medical officer met driejarige opleiding en een flinke dosis ervaring). Deze week hebben we de ward round naar vandaag (vrijdag) verplaatst, omdat we woensdag ontzettend moe waren en onze weblog nog niet af hadden. Omdat ik de vorige keer al een stukje over de ward round heb geschreven sla ik dat deze keer even over. Het blijft heel indrukwekkend en interessant en de liefhebber is welkom een kijkje in mijn dagboek te nemen als ik terug kom.
Donderdagen
De donderdagen staan weer in het teken van lessen. Mijn rooster is gelijk aan het rooster van dinsdag.
Gisteren was mijn laatste Community English Lesson met de dames in Matete en het was heel bijzonder. Ik had ananas en sinaasappel Sobo (soort vieze ranja, maar iedereen vindt het hier heerlijk) voor ze gekocht en Chance ging bekers en madji (water) halen bij haar thuis en we hadden een klein feestje. Charles was zo blij met de Sobo, dat hij iedereen op de grond liet zitten
Mwaya Primary School
Het schooltje waar ik meestal lesgeef. 'Mijn' lokaal is rechts in het middelste gebouw. De sleutel moet ik elke dag ophalen bij Timothy, de headmaster. (we hebben geen stoelen of tafels; enkel een schoolbord) en spontaan begon te bidden om God te bedanken voor het feestje. Dat was erg bijzonder.
Nadat we de les over de beschrijving van je huis hadden afgerond, besloten we nog eens ‘hoofd, schouders, knie en teen’ te zingen - die doet het erg (!) goed hier. Daarna schreven zee en liedje in Chintonga op het bord met mijn naam erin en ze begonnen te zingen en te dansen. Het was een liedje om afscheid te nemen: ‘chiliyo bye bye’. Het klonk prachtig. Het was een kort liedje en nadat ze het een keer hadden gezongen stapte Mary naar voren - de rest bleef klappen en dansen - om me in het Engels persoonlijk te bedanken. Dat moet Emily ze geleerd hebben. Daarna zongen ze het liedje nog een keer. Zo stapte iedereen een voor een naar voren. Het was het bijzonderste lied dat ik ooit heb gehoord en ik was erg ontroerd (dit is een understatement, maar ik weet niet hoe ik het beter op kan schrijven).
Vrijdagen
Op vrijdag heb ik elke week iets anders gedaan. Soms had ik afspraken met individuele leerlingen of toekomstige medisch studenten
Mijn Matete Community English klasje
Na het afscheidsliedje wilde iedereen maar al te graag nog even poseren! om ze wat bij te schaven in kennis of om gewoon heel interessante gesprekken mee te voeren. Tweemaal ben ik naar Chinteche Hospital afgereisd en soms was het een verlenging van mijn weekend.
Mijn tweede bezoek aan Chinteche was zonder Marc en met Patricia (54) uit Ierland. Zij is de tante van Maggie (iets ouder dan mij), een voormalig vrijwillger en heel bijzondere jonge vrouw die voor 7 maanden op Mwaya Beach heeft gewoond, en is verpleegster. Pat wilde al heel lang naar Afrika en had Maggie uitgenodigd met haar mee te gaan om haar vrienden en kennissen in Mwaya e.o. terug te zien.
Pat was enorm aangedaan door wat ze zag in het ziekenhuis. Ik denk dat ze in een soort ontkenning leefde; je hoort wel over ondervoede, HIV-geinfecteerde babies, maar ze bestaan niet. En dat doen ze dus wel. Halverwege de zaalronde hield ze het niet meer uit. Het was teveel voor haar.
Voor mij was het heel vreemd, omdat ik zelf nog maar voor de tweede keer in een Afrikaans ziekenhuis rondliep. Ik heb afscheid genomen van de medical officer Dr. Scott (fantastische man!) en heb geprobeerd Pat zo goed mogelijk bij te staan. Voor een ander
Hangmat stapelsysteem
Jean-Philippe heeft zijn militaire survival hangmat (met dichtritsbaar muskietennet, zodat je erin kunt slapen) boven de hangmat bij ons chalet gehangen. Dommelen in je hangmatje, op de rand van de afgrond, met - overdag - een adembenemend uitzicht op Tanzania... zorgen blijft trouwens een erg goede manier om niet met je eigen gevoelens in de knoop te raken.
's Avonds, terug op Mwaya Beach, heb ik een goed gesprekmet Marc gevoerd over het omgaan met de dingen die jemeemaakt in het ziekenhuis. Het is echt heel fijn om hier zoveel (niet alleen Marc) bijzondere mensen te hebben om al je ervaringen mee te delen. Dat doen we dan ook elke avond, tijdens het diner op het strand bij lantaarnlicht (of in het donker, als we teveel last hebben van de enorme insecten hier).
Weekenden
De weekenden zijn heerlijk. We werken in de tuin (we verbouwen tomaten, komkommers, verse basilicum, watermeloenen, papaya, mint, kool en meer), we lezen boeken, we zwemmen in het azuurblauwe meer en we slapen. We sporten met de kinderen (ze vinden rugby en voetbal fantastisch!) en we brengen uren door met het bereiden van de heerlijkste lunches.
Afgelopen weekend ben ik met Eileen en Jean Philippe (we noemen deze 31-jarige gepensioneerde Fransman de secret milionair), die ons een luxueuze lift in zijn 4-wheel drive overlander aanbood, naar Livingstonia gegaan. De lodge Mushroomfarm kostte me een rib uit mijn lijf, maar we hadden een fantastisch uitzicht;
Dog guide
Voor het eerst sinds lange tijd heb ik weer in de bergen gewandeld en het was heerlijk! De honden van Mick - eigenaar van de Mushroomfarm - dartelden met ons mee en fungeerden als gids. (Ik ben absoluut geen hondenmens, maar Pigsy en Burger - zo heet ie niet, maar zo noemen we hem wel - zijn echt schatjes en bovendien ingeënt tegen rabies. we konden zelfs over het meer de bergen in Tanzania zien liggen! Schitterend!
De weg terugmet de ferry was vervelend. We moesten omstebeurt slapen, omdat we anders naar onze backpacks konden fluiten en economy class betekende ratten en supervieze insecten all around, gore toiletten (met een fijn raam, zodat je moest moonen naar alle andere schippers) en geiten, kippen en rottende vis tussen de slapende mensen op matjes op de grond. Gelukkig hadden we inmiddels een Italiaanse mzungu vent gevonden die ons kon beschermen!
Reisplan
Morgen heb ik een lift (Landrover met airco! joehoe!) aangebodengekregen naar Lilongwe. Daar overnacht ik bij een Nederlands-Malawiaans koppel in het huis waar de zus van Banda gewoond schijnt te hebben. (Mabuya Camp belde dat dehond rabies had, dus daar ga ik liever niet heen voor ze de boel op orde hebben.) Zondag reis ik verder per minivan en maandag is mijn eerste dag in Mangochi. Heel veel liefs, voor het laatst uit Chinteche!
Advertisement
Tot: 0.139s; Tpl: 0.014s; cc: 11; qc: 55; dbt: 0.0499s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Jozien
non-member comment
Ha Annet! Heb eindelijk de commentaar-knop gevonden! Maar meid wat een avonturen, prachtige verhalen. Hier is sinterklaas inmiddels het land weer uit en bereid iedereen zich voor op gala's en de kerstvakantie. Ik wens je nog heel erg veel plezier toe en hele fijne feestdagen alvast Liefs jozien