Advertisement
Published: October 23rd 2007
Edit Blog Post
Dag allemaal,
Het is weer even geleden maar de toegang tot een computer en internet bleek niet zo eenvoudig te vinden te zijn. We zitten nu sinds woensdagavond bij Jeff en Claire, het Belgisch-Franse koppel dat we in Mongolië hebben leren kennen. Ze hebben een supertof appartement in het centrum van Beijing. De huurprijzen zijn hier blijkbaar lachwekkend laag: ze betalen ongeveer 37 euro per maand voor een ruim appartement met twee slaapkamers!
Maandagochtend nadat we bij Tom vertrokken zijn, hebben we een poging gedaan om naar een meer ten zuiden van Beijing te gaan. Niet eenvoudig als ge geen Chinees spreekt, en de Chinezen hebben ons dan ook van het kastje naar de muur gestuurd. Moegetergd zijn we op zoek gegaan naar het toerismebureau maar ook dat bleek onvindbaar. Gewandeld en gewandeld en na drie ur tevergeefs zoeken besloten om ergens anders naartoe te gaan: Cuandixia. We hadden al van Tom en Jeff & Claire gehoord dat het de moeite was. Puur per toeval konden we de laatste bus er naartoe nemen om 17u. Na een overstap in een taxi kwamen we drie uur later aan in onze "guesthouse" in Cuandixia. Natuurlijk ging de nodige spraakverwarring gepaard met
het "inchecken" en de bestelling van ons avondeten maar de grootste schok moest nog komen... Op onze vraag waar de WC was ging onze gastvrouw ons de weg eens tonen. Yves werd achter een dik plastieken gordijn gewezen en mij trok ze achter zich aan (letterlijk!) achter het andere plastieken gordijn. SHOCK!!! De WC was één grote ruimte (géén muren of tussenschotjes) met 8 Franse toiletten op een rij. Ze trok mij boven een gat en gebaarde dat ik mijn broek moest aftrekken. Zij deed het me gezwind voor, een dikke scheet latend als voorbode van wat nog komen moest, zonder één moment haar ogen van mijn witte poep af te wenden... Ik wist totaal niet hoe ik mij moest gedragen en probeerde zo goed mogelijk te doen alsof dit de normaalste zaak van de wereld was.
's Morgens hebben we de tour de village gedaan. Het is een mooi dorpje dat op een bergflank ligt. De huizen hebben allemaal een grote binnenkoer waar het leven zich afspeelt. Tegen de late voormiddag hebben we de bus weer genomen richting Beijing. In de namiddag zijn we daar bij Jeff en Claire langsgegaan om kampeergerief op te halen want we hadden
besloten om te proberen te overnachten op de Great Wall in Huanghuacheng. De juiste bus vinden bleek weer eens een uitdaging, en de overstap op de minibus ging met nog meer moeilijkheden gepaard maar uiteindelijk zijn we er toch geraakt. Het was al pikdonker en ik had weer migraine dus besloten we maar niet te klimmen tot op de Muur en in een guesthouse te slapen. Na ons avondeten ben ik meteen in bed gekropen maar nog geen tien minuten later stonden ze als gekken te bonzen op onze deur. We moesten snel het licht uitdoen, waarom begrepen we niet echt. Even later rijdt de politie binnen, weer gebons op de deur. Ik ga naar buiten en de politieman bromt iets tegen mij. Ik doe teken dat ik er niks van snap, hij probeert nog maar rijdt dan weer weg. Onze gastvrouw begint gekke Chinese tekentjes op een papiertje te krabbelen maar ik snap er nog altijd niks van. We twijfelen of we per ongeluk in een hoerenkot slapen (we hadden in de lade van het nachtkastje een behoorlijke hoeveelheid gebruikte condooms gevonden!) en dat de eigenaars om ons te verbergen ons vroegen de lichten uit te doen. Een tijdje
later stond de politie er weer, deze keer met vertaler. We moesten onze paspoorten tonen voor registratie, maar die hadden we niet bij. Uiteindelijk zijn we er met een waarschuwing en het fouilleren van onze bagage vanaf gekomen. Het hele machtsvertoon is omdat momenteel het 17de Congres bijeenkomt en dan zijn de veiligheidsmaatregelen voor buitenlanders veel strenger. Veel gedoe voor niks dus.
's Anderendaags waren we vroeg op en stonden we om 7u15 al op de Muur. Het was ongelofelijk om gewoon alleen met ons twee op de Muur te wandelen. Vijf uur lang hebben we gewandeld, en we zijn maar ene Chinees tegengekomen die ergens plompverloren op een afgelegen stuk T-shirten probeerde de verkopen aan de niet-passerende passanten. Tegen de middag hebben we weer de bus genomen en zijn we bij Tom weer onze bagage gaan ophalen. We zijn nog iets gaan eten in een Roast Duck Restaurant met hem, Maya en twee vrienden van hem. Dat was nog eens toffe afsluiter van ons verblijf bij hen. Daarna taxi genomen tot bij Jeff en Claire.
Donderdag hebben we niet al te veel gedaan. Een poging ondernomen om Mao te bezoeken maar ze waren hem aan het "kuisen",
door de hutongs gewandeld en Beijing Underground City bezocht. Da's echt een ondergrondse stad die ze in 1969 zijn beginnen bouwen omdat ze een atoomaanval vreesden. In 1979 was het bouwwerk af, inclusief cinema, ziekenhuis, zijdefabriek, ... maar tegen die tijd was de atoomdreiging al achter de rug dus is de stad nooit gebruikt. 's Avonds hebben we met Jeff & Claire zalig gegeten in een Japans restaurant.
Gisteren hebben we het Summer Palace bezocht, een megalomaan project van de keizers om te relaxen als de hitte van Beijing te veel werd. Het meer (Kunming Lake) bij het paleis is volledig met de hand uitgegraven (en 't is géén klein meer). Waanzinnig gewoon. Vandaag zijn we eindelijk eens naar Mao in zijn kist gaan kijken. Maf hoeveel respect en ontzag die Chinezen voor die man hebben. Mao zag er maar pips uit. De rest van de dag zijn we weer naar Panjianyuan Market gegaan waar we het geld goed hebben laten rollen...
Morgen vertrekken we naar Yinchuan, op 19 uur treinreis van Beijing in westelijke richting. Daar zullen we waarschijnlijk Mike zien, de Amerikaan die we in Mongolië hebben leren kennen.
Nog eens heel erg bedankt voor
alle reacties, commentaren en zelfs telefoontjes die we gehad hebben. Het is plezant om te merken dat onze blog zo gevolgd wordt!
Advertisement
Tot: 0.138s; Tpl: 0.014s; cc: 23; qc: 96; dbt: 0.098s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
An
non-member comment
soap
Hello there, Natuurlijk wordt die blog van jullie goed gevolgd, zelfs door je ex-collegaatjes, veel interessanter dan een soap op tv. We leven elke keer weer met jullie mee, zo hebben wij toch het gevoel ook een beetje op vakantie te zijn tussen het saaie werken door. En we zijn dan ook nog steeds stikjaloers. Hier is inmiddels de winter ingetreden en stonden we vanmorgen op met de eerste witgevroren daken en auto's. Geniet er daar nog van, wij duimen mee voor een reis zonder verdere tegenslagen! Groetjes, An