Advertisement
Published: August 29th 2007
Edit Blog Post
Hoi hoi!
Ik zit nu weer in Granada na een paar dagen op Isla de Ometepe.
De reis er naar toe ging gewoon te soepel. Op zo´n manier, dat ik dacht, waar zal het dan mis lopen? Het begon al met een gezellig gesprek in de eerste bus met een jongen uit Belgie, die op weg was naar de kust om te surfen.
Bij de ferry naar Ometepe aangekomen, vertrok de ferry al binnen een kwartier. Je zag al heel mooi het eiland liggen met de twee vulkanen. Bij het meer vlogen fregatvogels en pelikanen!
Op de ferry was al een Australische dame bezig om backpackers te lobbyen voor een taxi, zodat we snel naar de andere kant van het eiland konden voor weinig geld.
Ik had verwacht ergens tegen de avond aan te komen op de plek van bestemming, aangezien er dus maar twee bussen per dag op dat eiland gaan, maar dankzij de gedeelde taxi was ik al om half twee op Hacienda Merida, waar ik drie nachten wilde verblijven.
En dan nog meer mazzel: ook Bridhe en Gill (van de Telica hike) bleken hier te zijn! Dus dat was weer een gezellig weerzien!
De rest van de dag
niet zo veel gedaan. Die avond hebben we ons opgegeven voor het beklimmen van vulkaan Meridas.
De volgende dag was het om half acht vertrekken met onze gids. Er mochten maar maximaal 3 toeristen mee met 1 gids. Twee jaar geleden zijn er namelijk twee toeristen omgekomen door modderlawines op de vulkaan, dus ze zijn erg voorzichtig.
Het begin van de wandeling ging over goed begaanbare paadjes tussen de mais- en rijstvelden door. In het bos aangekomen begon de echte klim. En die ging ruim drie uur achter elkaar, erg steil!! Halverwege hadden we prachtig uitzicht op de andere vulkaan, El Concepcion, en op het middengedeelte van het eiland. Ik was al doodop en we waren pas halverwege!! De klim werd steeds steiler, sommige stukken moesten we echt klauteren. De gids leek wel een aap, zoals hij die berg op liep....wij hadden er wat meer moeite mee..
Het was ook erg modderig, dus we werden ook flink smerig. Hoe hoger we kwamen, hoe meer het bos veranderde in nevelwoud. Echt zo mooi, net sprookjesbos.
Rond het middaguur stonden we dan op de kraterrand! En we zagen......niks....nou ja, heel veel wolken. De gids vroeg of we nog naar het kratermeer wilden
afdalen, maar dat zou wel heel steil zijn en nog meer modder. We besloten daar vanaf te zien, aangezien we dachten er toch niet zo heel veel te zien.
We hebben een broodje gegeten en toen hadden we mazzel: de wolken trokken even weg en daar lag onder ons het kratermeer!!! Precies genoeg tijd om er een foto van te maken, toen trok het alweer dicht.
De wandeling naar beneden ging niet echt heel erg soepel. Heel glibberig, ik geloof dat iedereen wel een stuk of vijf keer gevallen is. Gelukkig konden we de bomen een beetje als ondersteuning gebruiken. We hoorden en zagen ook brulapen en kapucijnapen!!!
Terug bij de hacienda een heerlijk (koude uiteraard) douche genomen en wat in een hangmat gelegen. ´s Avonds heeeel veel gegeten. Ze hadden er elke avond een buffet met echt de meest heerlijke dingen. Ook met vis uit het meer.
De volgende dag vertrokken Bridhe en Gill richting de zuidkust. Mijn eerste activiteit van de dag diende zich vanzelf aan: er werd me gevraagd om een aantal lokale kinderen wat Engels te leren. Echt leuk!! Dus daar zat ik dan met mijn ontzettend goede Spaans en Engels (ahum) met acht kinderen van
een jaar of 13. We deden een beetje de standaarddingen, zoals getallen, de tijd, vruchten, dieren, onderdelen van het huis etc. Ook hadden ze nog twee dobbelstenen, waarmee we vermenigvuldigingssommetjes in het Engels deden. Ze wisten al best wel veel. Ik denk dat ze daar wel vaker backpackers regelen om ze wat Engels bij te brengen.
Hierna heb ik de bus gepakt naar het midden van het eiland, waar petroglyfen te vinden zijn. Grote keien, waarin figuren zijn gekerfd. Voor zover ik begrepen heb, is de oorsprong en betekenis ervan onduidelijk. Het zag er wel mooi uit.
De bus terug ging pas aan het einde van de dag, dus ik besloot terug te lopen. Dat was zo ongeveer anderhalf uur. Je ziet dan weer veel meer dan vanuit de bus! Een minpuntje was, dat het het laatste half uur echt stortregende. Er ontstaan dan vrijwel meteen kleine riviertjes over de weg, dus dat werd af en toe even een stukje springen.
Die avond was de zonsondergang echt perfect! Met iedereen op de steiger gezeten om er naar te kijken.
Vandaag weer met de bus, boot en nog een bus terug naar Granada. Ging ook allemaal weer redelijk soepel. Vanmiddag mijn
laatste maaltijd bij de Tip Top gegeten!! (soort Mc :-))
Morgenochtend een airporttaxi naar Managua en dan staat me weer een lange vliegreis te wachten. Donderdag aan het einde van de ochtend ben ik weer op Schiphol!
Tot gauw en speciale groeten aan Judit, het andere teamlid van het Nederlands mangrovekayakteam!! :-)
Groetjes Afke
Advertisement
Tot: 0.382s; Tpl: 0.015s; cc: 10; qc: 61; dbt: 0.0958s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Aafke
non-member comment
Lekker weg
Hey Afk! Wat ben j eweer heerlijk Afkitesk bezig met allemaal spannende dingen in the middle of the bush. Goed om te lezen. Volgens mij geniet je daar volop (of ben je afgelopen donderdag al terug gekomen?) en dat lijkt me erg goed, dus ga daar vooral mee door! Tot snel? Aafke