Costa Rica 2022 Buiten de Gebaande Paden (3)


Advertisement
Published: December 10th 2022
Edit Blog Post

Total Distance: 0 miles / 0 kmMouse: 0,0

Van Finca Sura naar Maquenque ecolodge, dan naar Finca Mei Tai en dan Cabañas Las Orchideas



8e Vakantiedag Dinsdag 06-12-2022




We staan om ongeveer 5.30u op. Vannacht heeft het wat geregend, nu is het nog bewolkt en wat nevelig. We gaan maar meteen een ommetje maken over het mooie terrein.

Er zijn alweer volop vogeltjes actief, vooral de kiskedees, wat kolibries en allerlei zwarte en bruine vogeltjes in de ananas velden. Er vliegen af en toe wat kleine papegaaitjes over, gieren en we horen een toekan.

Voor we het weten is het ontbijt tijd en aangezien we de enige gasten zijn, hebben we weer het hele restaurant voor ons zelf. We krijgen weer een grote kan sap (mango), koffie, een flink bord met fruit: banaantje, papaja en ananas. Daarna een omelet met ham en kaas en een mand vol broodjes (ook weer genoeg voor een paar dagen). Maar erg lekker.

Na het ontbijt gaan we maar inpakken, we verkassen naar het noorden van Costa Rica. Alles weer in de auto en dan rijden we naar het restaurant waar we de rekening kunnen betalen en uitchecken. Ik scoor nog een koelkast magneet, eentje met zo’n mooie rood-oog kikker erop.

En dan is het gedag zeggen en rijden we eerst richting oosten en dan in noordelijke richting. We volgen een stukje hoofdweg, maar gaan dan al snel de wat lokalere wegen op. Deze zijn een stuk slechter begaanbaar met flink wat gaten in de weg. We zien nu veel ananas plantages en velden met cassave.

Bij Pital slaan we af richting Boca Tapada, het dorp vlak bij Maquenque-ecolodge, de plek waar we gaan verblijven.

He laatste stuk weg is echt een knollenpad, maar na het nodige gehobbel bereiken we de parkeerplaats en hier kunnen we ons melden, de bagage bij de steiger neerzetten en de auto parkeren.

Na een kwartiertje komt de boot eraan om ons op te halen, Maquenque ligt aan de overkant van de San Carlos rivier. Een snelstromende rivier die iets noordelijker de grens met Nicaragua vormt.

De bootsman maakt een klein ommetje met ons, omdat er een stukje stroomopwaarts 2 krokodillen op een zandbank liggen. Aardig! Vanaf de boot is het 300 meter wandelen naar de receptie, over een prachtig mooie laan. Het is schitterend hier en zo rustig en sereen.

We krijgen een welkomstdrankje van ananas en krijgen uitleg over het een en ander.

Vanmiddag om 13.30u maken we een RainForest tour. Eerst maar eens naar onze boomhut. Dit is wel een heel apart plekje! We moeten er wel wat trappen voor opklimmen. Even later wordt onze bagage gebracht. Dat moet allemaal naar boven gesjouwd.

Op ons boomhut terras staan wat luie stoelen en vandaar kijken we uit over de boomtoppen. We horen veel vogels, maar ze laten zich nog niet zien.

We relaxen een poosje, beetje rondkijken en wat schrijven. Om ongeveer 13.00u gaan we ons maar eens gereed maken voor de tour, dichte schoenen aan, lange broek en veel deet opsprayen, want in het regenwoud zitten veel muggen!

We wandelen naar het restaurant en spreken daar het Nederlandse stel weer, zij gaan ook mee lopen en ook nog 3 Amerikanen.

We maken een wandeling van ongeveer 2 uur. We zien Agouti’s, een soort knaagdieren, spider monkey’s en krijgen weer uitleg over de diverse planten en bomen. Erg interessant, alleen de gids spreekt niet al te best Engels en is soms moeilijk te volgen.

We zien ook nog een aardbeikikker, vleermuizen op een boom en bijzondere insecten.

Na de wandeling besluiten we een biertje te nemen en zitten vervolgens, heel erg lang bij de balustrade van het restaurant om vogels te kijken. Er staat een tafel met bananen vlak bij een aantal bomen en hier vliegen vogels af en aan: toekans, aracari’s, oropéndola’s, spechten, tanagers, chacalaca’s, kleine papegaaitjes enz. Langs het water scharrelen eenden, een soort waterhoentjes, reigers en meer boven het water zien we zwaluwen en 2 soorten ijsvogels, echt een vogelparadijs!

Als het gaat schemeren wandelen we terug naar onze boomhut. Onderweg zien we een kolibrie heel dicht bij.

Even wat rustig aan doen en wat opfrissen voor het eten dadelijk om 19.00u. Intussen hebben we bericht dat voor volgende week een dolfijn/snorkel boottocht is geregeld. Maar voorlopig zijn we nog niet zover.

Gewapend met zaklamp en hoofdlamp, want het is hier erg donker, zoeken we de weg naar het restaurant, op een zijpaadje zien we een nachtzwaluw zitten, bijzondere vogels, enorme schutkleur, maar ze zitten wel vaak midden op een pad. Als we bij deze wat dichterbij komen vliegt hij weg!

In het restaurant bestellen we een kipfilet met garnalen, we horen dat daar een glas wijn gratis bij geschonken wordt. We vragen om rode wijn en daarbij nog sinaasappel/gember sap. Er komt vervolgens 1 glas van elk en het kost wat moeite om duidelijk te maken, dat we allebei wijn én sap willen.

Maar het is een leuke serveerster, waarmee we later een heel gesprek hebben.

Het eten wordt geserveerd op een groot vierkant bord, deze staat op een groot rond bord. Hierop ligt wat brandgel? Het brandt en geeft een leuk effect.

Het eten is verrukkelijk, supermals kippetje en een heerlijke saus. Wijn en sap zijn ook lekker en tot slot nemen we nog een bakkie koffie.

Dan moeten we weer over de donkere paadjes naar onze boomhut. We zien nogmaals een nachtzwaluw. Verder lichten allerlei oogjes op in het licht van de zaklampen, zelfs het kleinste spinnetje lijkt lichtgevende oogjes te hebben. Alleen ik zie die oogjes allemaal wel, maar Bert ziet niets?

We zitten nog een poosje op ons boomhut terras tot het bedtijd is.



9e Vakantiedag Woensdag 07-12-2022



We worden wakker als het net aan licht begint te worden. Vanuit ons bed kunnen we op de bomen en boomtoppen uitkijken. Het begint alleen net weer te regenen.

We kunnen hier een kop koffie zetten en drinken die buiten op ons balkon op. Ik zie een kolibrie vliegen, verder geen beestjes te zien.

Om 6.45u lopen we naar het restaurant waar we meteen weer flink aan het fotograferen slaan want er zijn weer tientallen soorten vogels te spotten. Ook komt er een grote groep neusbeertjes langs, wel een stuk of 30! Eentje is er zo slim om met een grote sprong vanuit een boom op de tafel met bananen te springen en zit daar op zijn gemak bananen te pellen en te eten, sommige van zijn makkers springen tegen de paal waarop de tafel zit omhoog, maar komen dan bij gaas uit, waar ze niet langs kunnen. Uiteindelijk gooit hij/zij een tros bananen naar beneden.

Je kunt hier úúúren zitten kijken en foto’s maken.

Intussen is er een kan koffie gebracht en nemen we vast een bakkie. Als het ontbijt tijd is krijgen we een bordje fruit. Ze maken hier wel wat van de maaltijden, het fruit is mooi opgemaakt en bestrooid met granola en wat gekleurde korreltjes. Daarna de gallo pinto met eitjes, ham en kaas.

Na het ontbijt gaan we op een mooi plekje zitten in wat luie stoelen en proberen mooie foto’s te maken van de kolibrie die hier in een aantal struiken zijn/ haar territorium heeft, dat valt nog niet mee, wel als ie rustig op een takje zit, maar vliegend wil nog niet goed lukken. Ook andere vogels vliegen af en aan en we hebben een mooi uitzicht over de lagune.

Een paar honderd foto's verder besluiten we terug te wandelen naar onze boomhut, we pakken onze spullen in, want we moeten straks naar een bungalow aan het water verkassen. De boomhut was leuk, maar we vinden het ook leuk om aan het water te komen zitten met een wat wijder uitzicht! Onze bagage kunnen we laten staan, die wordt voor ons verhuist. Wij gaan maar een stuk wandelen, we nemen de Laguna trail, dit is -uiteraard- een rondje om de lagune. We komen langs wat bosjes met Heliconia's dat zijn prachtige bloemen, waar kolibries gek op zijn, hier zit een soort met lange gebogen snaveltjes, maar ze zijn zo snel dat we ze niet kunnen fotograferen. Er vliegen ook veel andere vogels rond, vlinders en libellen enzo. We zien nog een keer een agouti, maar die duikt snel de struiken in.

Net als we weer in de buurt van het restaurant/ receptiegebouw komen, begint het weer te regenen we zoeken dan maar het overdekte terras op bij de kolibries en er breekt weer een tropische bui los!

-Ik schrijf wel regelmatig over de tropische buien, maar meestal duren ze niet langer dan een 1/2 uurtje en daarna gaat de zon weer schijnen en is het meestal 25-27 graden-

Na de bui en nog maar weer foto's blijkt dat ons volgende onderkomen "De Abeja" (de bij) klaar is en staat onze bagage daar, we installeren ons maar meteen en zitten op ons balkonnetje wat over het water uit te kijken.

Na een poosje besluiten we nog maar eens te gaan wandelen, we wandelen een stuk door de tuinen van Maquenque en een stuk regenwoud vlak langs de rivier, maar daar worden we al aardig aangevallen door de muggen en blijkt het insectenspul uitgewerkt te zijn, we komen in de buurt van de aanlegsteiger en gaan even op zoek naar de bomen die we 9 jaar geleden daar geplant hebben, de amandelboom is huizenhoog gegroeid, welke andere we geplant hebben weten we niet meer, want er groeien er genoeg!

We wandelen weer terug richting restaurant, maar onderweg mogen we van iemand nog een paadje op wandelen die normaal gesproken afgesloten is. Hier zijn wat aangelegde vijvertjes voor de kikkers, we kijken even rond, maar vanavond komen we hier wel weer voor de Night Tour.

Dan zie ik een bekende dame lopen, het is Vicky één van de eigenaars van Maquenque, ik vraag ben jij Vicky en ja hoor ze is het en ze herkent ons ook nog, we staan even te praten en dan komt ook Julio, haar broer, de andere eigenaar langs, ook hij zegt, ja ik herken je weer! Erg leuk en dat na 8 jaar, we waren toen hier om onze 25 jarige trouwdag te vieren en waren toen maar één van de weinige gasten.

In het restaurant nemen we een biertje, die we weer op het kolibrieterras opdrinken. We maken nog een praatje met wat Nederlanders die bij de rondwandeling op Finca Sura waren en wisselen wat ervaringen uit. Terug in de bungalow frissen we ons even op, zitten nog wat op ons eigen balkonnetje en zorgen dan dat we gekleed in lange broek en overhemd met lange mouwen + de nodige deet om 18.00u bij de receptie klaar staan voor de nachttour.

We moeten een poosje wachten op mensen die 5 minuten te laat aankomen en dan nog tijd nodig hebben om zich om te kleden, andere schoenen aan te doen en zich in te smeren en dus vertrekken we een kwartier te laat.... We lopen eerst langs de lagune, waar de gids ons vertelt dat we de zaklantaarn vlak naast onze ogen moeten houden en dan richten op de oevers, dan zie je allerlei ogen van beestjes weerkaatsen.

(Nu snappen we waarom ik gisteravond allerlei oogjes zag, ik had een hoofdlamp op, maar Bert zag maar niets, hij twijfelde al aan zijn ogen en ik snapte maar niet waarom hij niets zag 😃)

We zien kaaimannen in de lagune en later eentje die voor ons op het pad ligt, maar toch maar het water induikt als wij er aan komen. We zien een nachtzwaluw op het pad zitten en later ook nachtzwaluwen rondvliegen. Verder is de oogst wat boomkikkers, wat krekels en torretjes en als we doorwandelen naar de aangelegde vijvers is nog net aan een rood-oogkikker te zien. Plotseling springt een heel klein boomkikkertje op de hoed van één van de mee wandelaars, iedereen staat klaar met telefoon en camera om er een plaatje van te schieten!

Dan is de 1 1/2 uur alweer voorbij en gaan we terug naar het restaurant, het loopt tegen 20.00u we hebben ondertussen wel trek in wat te eten. We bestellen weer iets speciaals buiten de kaart om, vis deze keer, we moeten er best wel een tijdje op wachten, maar dan krijgen we toch wat lekkers. De ober zegt dat de 3e beste kok van Midden-Amerika hier aan het koken is, nou dat willen we wel geloven.

Het is visfilet, maar dan wel zo perfect gaar en zo lekker gekruid, een bijzonder lekkere saus, met zoveel diverse smaken, gewoon niet na te vertellen, er liggen diverse mosseltjes en andere schelpdiertjes bij, wat groentes en een salade. Zelden zo lekker gegeten! (Het is dan dat we in een restaurant zitten, ik had zin om mijn bord schoon te likken 😉

Na dit verrukkelijke maaltje vertrekken we naar ons Abeja huisje , waar we nog een poosje op ons balkon zitten met een wijntje.



10e Vakantiedag Donderdag 08-12-2022


Vanmorgen worden we ongeveer 5.30u wakker, het is wat bewolkt vanmorgen, ik maak een bakkie koffie en die drinken we op ons balkonnetje op, al uitkijkend over de lagune. Om 6.15u gaan we naar het restaurant, waar we een tijd naar de gaande en komende vogels kijken en de koppel neusbeertjes (en hoe is het mogelijk...nog héél veel foto's gemaakt) Om 7.15u wordt het ontbijt geserveerd, dus weer fruit, koffie, gallo pinto, eieren, ham, kaas, tortilla (deze vind ik niet lekker, heel droog) maar verder allemaal weer lekker.

Als we uitgegeten en uitgekeken zijn wandelen we terug naar ons huisje. Bert wordt onderweg gestoken door een klein zwart wespje of bijtje, maar het doet ontzettend veel pijn even daarna worden we allebei nog een keer belaagd door nog zo'n beestje, maar die kunnen we op tijd van ons af slaan. Bert heeft intussen best pijn en dan zie ik nog een angeltje zitten, die maar gauw weggehaald, daarna maar snel naar onze kamer gegaan voor de VSM (verzachting voor insectenbeten) Gelukkig zakt de pijn dan wel af, maar heeft hij een flinke bult/schijf op zijn arm.

Tsja, dan is het tijd om weer in te pakken, we willen niet al te laat vertrekken, we hebben een route van ongeveer 170 kilometer voor de boeg, maar daar staat ongeveer 4 uur reizen voor.

We sjouwen onze bagage naar de receptie, rekenen al onze versnaperingen en 2 leuke t-shirts af en wachten dan op onze bagagevervoer naar de boot. Zelf nemen we nog afscheid van wat mensen en wandelen dan ook naar de aanlegsteiger en worden met het bootje naar de overkant gebracht.

Hier laden we de bagage weer in de auto en gaan onderweg naar ons volgende stekkie. Eerst maar terug naar Pital via de deels onverharde weg, tropische bui onderweg en het blijft een poosje bewolkt en grijs. We bereiken weg 4: de Corredor Noratlantico. Deze volgen we een 20 kilometer tot we een afslag nemen naar Muelle.
Hier bij een restaurant en vlakbij een gammele brug (waar wel tientallen grote vrachtauto's overheen denderen) zitten tientallen leguanen in de bomen. We wandelen even rond, maar ze blijven allemaal liggen waar ze zijn en komen niet wat rondwandelen. Er zijn wel hele mooie vogeltjes van dichtbij te bewonderen: de redlegged honeycreeper, een prachtig diepblauw vogeltje, met knalrode pootjes. Er zit een hele familie!

Heel leuk! We drinken hier een bakkie koffie en ik scoor nog een koelkastmagneet als souvenir. Hierna keren we terug naar de doorgaande weg en volgen die nog een aantal kilometers. In de verte zien we al de vulkaan Arenal opdoemen, die eerst nog wat wolken om zijn top heeft, maar steeds meer te voorschijn komt. Het is inderdaad al flink opgeklaard en de zon is weer lekker aan het schijnen (het is vandaag niet heel warm 23/24 graden)

We gaan verder richting het dorp Fortuna -super toeristisch- en Lake Arenal, we maken nu wel een omweg van ongeveer 30 kilometer, dat is meteen een uur langer rijden, maar het is wel heel mooi hier. We rijden eerst een groot deel om de vulkaan heen, die zich nu helemaal wolkeloos laat zien. Daarna rijden we langs Lake Arenal, dit is het grootste meer van Costa Rica, ongeveer 30 kilometer lang en 85 vierkante kilometer groot. We slingeren langs een groot deel van het meer en de uitzichten zijn prachtig!

We moeten een keer ergens afslaan, maar missen de afslag, vervolgens zien we op de navigatie dat we dan 6 kilometer verderop de afslag kunnen nemen. Helaas blijkt dat dan een rondje in een dorp te zijn, waarna we weer moeten terugrijden. Een extra stukje van 12 kilometer dus.

We rijden nu over een soort bergpas heen, over smalle onverharde weggetjes of geasfalteerde weggetjes waar meer gaten zijn dan dat er asfalt is.... Wel een mooie route door een bergachtig gebied, met wat dorpjes, landerijen, riviertjes en dergelijke. Het gaat wel meer waaien en de zon gaat weg en het wordt behoorlijk grijs, we komen uiteindelijk op een wat grotere en betere weg uit die we nog 10 kilometer moeten volgen naar Bijagua. We krijgen nu weer een regenbui te verwerken. In Bijagua, slaan we af naar Finca Mei Tai over wederom een onverhard weggetje.

De Finca beslaat 40 hectare, waarvan een groot deel, nauwelijks doordringbaar regenwoud is. De gebouwen liggen in prachtig aangelegde tuinen, met vijvers en allerlei soorten planten en bomen, een cacao plantage en weilanden voor de koeien. Bij het woonhuis van de eigenaren (een echtpaar wat jaren geleden vanuit België vertrokken is en via jaren zeilen ergens in de Zuidzee, hier in Costa Rica is neergestreken) is een zwembadje, jacuzzi en een ontbijt ruimte.

Wij zitten in Tiburon, een bungalow met binnen een zit-slaapkamer, waar je met 4 personen kan verblijven, er staat een eettafeltje, er is mogelijkheid tot koffie zetten, er hangt een tv. En buiten staat nog een eettafel en 2 makkelijke leunstoelen en hier is een buitenkeuken. We hebben mooi zicht over de tuinen heen. Prachtig plekje! En we hebben een huisreiger, die wel eens aan het muskietengaas in onze kamer wil pikken om binnen te komen 😀

We hebben eerst al van de eigenaar Eric een verhaal gehoord over het ontstaan van de Finca en wat ze zoal verder gedaan hebben in het leven. Daarna neemt Cécile zijn vrouw het over en zij brengt ons naar het huisje en vertelt waar we alles kunnen vinden. Het ziet er allemaal prima uit en Eric en Cécile zijn aardige, vrolijke mensen!

We kunnen om te eten terug hobbelen naar het dorp, maar Eric heeft een mooie bestelling-app gemaakt waar je van diverse restaurants in het dorp kunt bestellen, eten en drinken. Dit wordt dan bij de diverse plekken verzameld en uiteindelijk gebracht. (soort Thuisbezorgd.CR) We hebben genoeg gereden vandaag, dus we bestellen maar iets.

Maar eerst met een biertje op ons terras. Beetje rondkijken, beetje schrijven, ik heb na het volle programma van gisteren wat achterstand en we hadden in Maquenque geen wifi op de kamer, dan kan ik alleen wat schrijven op mijn telefoon en dat gaat niet zo snel!

We eten kip fajita's met rijst, bonen, salade, bietjes en kipschnitzel met groentes en friet. We willen van alles wat proeven en delen dus alles met elkaar. Lekker hoor! Buiten drinken we dan nog een bakkie koffie en later een glaasje wijn. Intussen wat schrijven en lezen!



11e Vakantiedag Vrijdag 09-12-2022



We zijn als gewoonlijk vroeg wakker, maar het blijft nog best lang donker, het is bewolkt en we zitten nu wel meer in de bergen. Dan nog maar even blijven liggen en wat internet dingen raadplegen. Dan is het lekker om wel wifi in je huisje te hebben. Ik ga ook maar vast een bakkie koffie zetten en daarna is het tijd voor een douche, maar als ik wat schone kleding en dergelijke wil pakken, blijken er een heleboel kleine miertjes in mijn backpack te zitten. Dus alles eruit en uitkloppen en buiten op het droogrek hangen. En maar zoveel mogelijk mijn rugzak miervrij te krijgen. Ik denk dat ze er gisteren in zijn gekropen toen de backpacks even buiten ons Abeja huisje hebben buiten gestaan.
(Later blijkt dat ze toch hier in dit huis zaten en waarschijnlijk op mijn laatste pepernoten afgekomen zijn)

Dan maar eerst ontbijten, we krijgen fruit, sap, zelfgebakken brood, home made jams van sterfruit en sinaasappel en blauwe bes. Verder kaas en vleeswaren, gebakken eieren en heerlijke koffie. Ondertussen zien we de kolibrietjes in de struiken om ons heen. Heerlijk plekje!

Van Cécile horen we wat dingen om te doen, maar voorlopig gaan we dadelijk maar eens een stuk over het mooie terrein wandelen. Even langs ons huis om de wandelschoenen aan te trekken en wat deet te smeren. Niet te vergeten: de camera's ophalen. We kunnen hier een aantal paden wandelen, de Avatar is de langste, maar ook de meest glibberige, we houden het op de Babylontrail, die is ook al glad genoeg! Dit pad loopt langs de grens van het regenwoud met de aangelegde tuinen en cacao plantage.

We wandelen en glijden langs het pad, zien mooie bloemen, horen veel vogels en genieten van de prachtig, groene omgeving. Op de cacao plantage zien we verschillende soorten cacao en we zien wat zaden uit een cacao noot die al aan het uitlopen zijn, voorzichtig meenemen en kijken of ze thuis willen groeien :-)

Juist als we langs wat mooie Heliconia's wandelen en een kolibrie aan het fotograferen zijn, begint het weer te stortregenen. We schuilen even bij het grote huis, want daar zijn we inmiddels vlakbij en gaan dan nog maar even naar ons eigen Tiburonhuis, waar we een bakkie zetten en wat foto's op de harde schijf enzo zetten. Ondertussen genieten we van de mooie tuinen om ons heen en de toekans die af en aan vliegen (en vele andere kleine vogeltjes)

Als het weer een beetje droog is wandelen we nog een rondje langs de andere kant van de Finca, langs het weiland met paarden en langs diverse vijvers die hier in allerlei etages onder elkaar liggen. In de vijvers zitten een paar grote eenden en in de struiken met bloemen eromheen zien we vlinders en kolibries. We komen langs de andere bungalows op de Finca. Er zijn er in totaal 4, buiten het huis van de familie.

Als we hier ook uitgewandeld zijn, besluiten we richting Tenorio National Park te rijden, hier vlakbij. Je kunt hier een wandeling maken naar de Rio Celeste, maar waar je 8 jaar geleden over een stenig knollenpad naar een parkeerterreintje kon rijden en gratis richting de waterval kon wandelen, moet je nu 30 dollar neertellen voor dezelfde wandeling (de weg is inmiddels wel geasfalteerd en het aantal toeristen is vele malen groter dan toen wij er samen aan het wandelen waren)

Wij rijden een stukje door, daar stroomt de rivier de Celeste ook, maar dan gratis 😜 Wat is er zo bijzonder aan deze rivier: op een bepaald punt hier in de buurt van de vulkaan Tenorio, stroomt de rivier over wat aders met diverse mineralen, zodra het water (dat gewoon doorzichtig water is) over die mineralen stroomt veranderd het in een melkachtig ondoorzichtige, blauwe kleur!

Dit is de wetenschappelijke verklaring, de inheemse mensen hier vertellen dat God, nadat hij de hemel blauw had geschilderd, zijn penselen hier in het water heeft uitgespoeld......

Wij gaan hier wat foto's maken op en beneden de brug. Het is heel mooi hier! We rijden dan nog een stukje verder bergopwaarts en zien in de verte de Arenal nog eens liggen, vandaag met wat meer bewolking eromheen. Onderweg zien we nog een heel simpel houten huisje, maar wel vol met kerstversiering. Dan draaien we om en rijden terug naar Bijagua. Hier doen we nog wat inkopen.

Terug bij ons huisje besluiten we nog maar eens van Thuisbezorgd.CR gebruik te maken, dit is ons gisteren goed bevallen en scheelt in totaal 6 kilometer gaten in de weg vermijden. Intussen houden we ons maar weer eens bezig met foto's en schrijven. Heerlijk zittend in onze luie stoelen met een prachtige omgeving, heel veel vogels en luid kwakende kikkers om ons heen, die we heel goed horen, maar met geen mogelijkheid kunnen spotten.

Om 18.30u wordt ons maaltje bezorgd, we hebben een gebakken Tilapia met gegrilde groente en friet en knoflook garnalen met salade en friet. Natuurlijk delen we ook nu weer alles, om overal wat van te proeven.

Tot slot houden we ons aan de goede gewoonte om op het terras na te genieten met een glas wijn!



12e Vakantiedag Zaterdag 10-12-2022



We worden rond 5.30u wakker, eerst maar eens een bakkie zetten, we blijven nog even liggen en drinken daar de koffie op. (het lijkt wel weekend :-) )

Vandaag staat er weer een reisdag op het programma, maar we zijn voorlopig nog niet weg. We gaan eerst bij het grote huis ontbijten, we krijgen een bijzonder sapje, het is van een vrij zure fruitsoort, beetje de grote van een grapefruit, maar een zacht aanvoelende gladde schil. Het smaakt heerlijk friszurig.

We krijgen een andere koffiesoort, een speciale blend van één van de bekendere koffie corporaties hier: Britt. Wel lekker, verder krijgen we weer vers eigen gebakken brood, gebakken eieren en er is kaas en vleeswaren en de nodige eigengemaakte jam. Ondertussen kletsen we ook nog met Cécile, over van alles en nog wat en we proberen de kolibries op de foto te krijgen die hier in de struiken hun nectar komen verzamelen.

Na het ontbijt gaan we nog even door de tuin wandelen, langs de mooie Heliconia's, we gaan kijken bij de hele grote boom en spotten daar diverse vleermuisjes op de stam. Er moet hier ook nog een ander soort kolibrie zijn, maar die laat zich niet zien.....

Dan gaan we maar inpakken en alles weer in de auto laden, beetje jammer om te vertrekken, het was weer een superfijn plekje! We moeten nog uitchecken en staan dan nog weer een tijdje met Cécile te praten: over het Costa Ricaanse geld, over hoe het is om hier te wonen, over de leefstijl van de mensen hier enz.

Maar dan moeten we echt gaan! We rijden via de hobbelweggetjes terug naar het dorp Bijagua, we zitten hier op het meest noordelijke stukje van onze rondreis en gaan nu weer richting zuiden. Het eerste stuk rijden we richting kust van de Pacific en pakken dan de Inter American Highway, deze weg loopt van Noord-Amerika via Midden-Amerika naar Zuid-Amerika!

Er wordt hier volop aan de weg gewerkt, sommige stukken zijn al verbreedt naar 2x2 rijbanen, hier en daar zijn ze volop bezig, maar aan andere stukken moet nog begonnen worden, het duurt nog járen voor het klaar is! Google stuurt ons op een gegeven moment van de weg af, we worden door een dorpje geleid en worden dan een onverharde weg op gewezen.
Na een klein stukje rijden stopt er een tegenligger, die zegt dat de weg verderop afgesloten is. We draaien maar om en als we goed verder kijken op google maps, zien we dat we een stuk verderop weer de Inter- American Highway moeten volgen, het uitstapje was dus een grapje van google 🥴 Het is hier volop zonnig en de temperatuur loopt op tot boven de 30 graden!

We volgen deze weg dus nog kilometers tot we een afslag de bergen in moeten nemen, een mooi smal landweggetje, met al snel mooie uitzichten over de Pacific, maar na een aantal kilometers gaat het asfalt over in een onverhard pad. Volgens onze reisbeschrijving zouden we tot bijna bij Cabañas Las Orchideas een verharde weg hebben, maar we hebben hier geen internet en kunnen de reisbeschrijving er niet nog eens op nakijken.

We besluiten maar door te rijden, er staan borden richting diverse dorpjes. De weg is wisselend, soms redelijk goed begaanbaar, dan weer erg stenig en hobbelig, afgewisseld met een brokje asfalt, waarbij we denken weer op de goede weg te zijn aangekomen. Om vervolgens weer over te gaan in onverharde weg. We moeten in totaal 38 kilometer vanaf de grote weg tot aan ons onderkomen en volgens google maps rijden we er ruim een uur over. Soms vind ik het wel wat spannend, maar uiteindelijk komen we dan toch op de goede asfaltweg uit (en heeft google maps ons gewoon de kortste, maar niet meest comfortabele weg gewezen) Onderweg krijgen we steeds meer laaghangende bewolking, het waait flink en de temperatuur zakt per kilometer een graadje.

Dan komen we uiteindelijk bij de "orchideeën" uit. Er is een misverstand, de eigenaar dacht dat we bij een plaatselijke familie zouden logeren, maar wij hadden om een Cabaña gevraagd, een piepklein, eenvoudig huisje.

Het is een roze huisje met een kamer met 2 bedden erin en 2 tafeltjes, verder niets, De "badkamer" is reuze, met een simpele douchekop, een toilet en een wastafel met koud water. Thats all, erg primitief dus! De eigenaar vraagt of we wel bij een familie willen eten (waarschijnlijk omdat het restaurant vandaag dicht is) Dat vinden wij oké, we krijgen koffie aangeboden en als hij die gebracht heeft, rijdt hij weg op de motor, om even later met nog warme koekjes terug te komen! Daarna gaat hij weer weg , maar zou op tijd terug zijn om ons weg te brengen voor het diner.

We zien hem niet verschijnen, maar tegen 18.00u, de tijd voor het eten komt er een auto aan, daarin zit de vader van de eigenaar, hij rijdt voor ons uit naar een klein huisje, daar mogen we bij de familie aanschuiven. Eerst proberen we in ons beste Spaans wat te communiceren met elkaar, later met google translate en met foto's, filmpjes, handen en voeten komen we toch best ver! We eten echt de plaatselijke kost, rijst, zwarte bonen, met gebraden kippenboutjes, salade en nog meer groentes, dit zijn aardappelen met een groente genaamd Chayote, dit is een groene groente, plant lijkt op die van de courgettes en aanverwanten. Wordt veel in combinatie met wortel in reepjes gesneden geserveerd. Erbij een lekker vers sapje van limoen met munt

Daarna krijgen we nog wat fruit, bessen- heet iets van guave (is een grote familie van eetbare vruchten) en we proeven van kokos met karamel. We blijven nog wat praten met elkaar, maar deze mensen zijn ook gewend om heel vroeg naar bed te gaan en we nemen afscheid van Sandra en Frankin. We zoeken dus op tijd onze cabaña weer op. Het is te koud om buiten te zitten en dus drinken we ons wijntje vandaag, alvast een beetje onder de dekens, op bij gebrek aan beter geserveerd in onze thermobekers 😂



13e Vakantiedag Zondag 11-12-2022


Ons bed is niet erg comfortabel, erg smal en de dekens dus ook en de nacht is koud, daarnaast is het bed voor mij al te kort, laat staan voor Bert. We hoorden het al flink waaien en het is grijs met veel laaghangende bewolking.

We zijn vroeg wakker en worden pas om 07.00u bij de gastfamilie verwacht voor het ontbijt, dus nog maar wat onder de dekens blijven. We weten nog niet wat we van de dag moeten verwachten, met dit mindere weer en er lijkt niet veel te doen hier.

We rijden naar het huis van Sandra en Frankin, er wordt nog gewerkt aan het ontbijt, Sandra is in een aparte ruimte tortilla's aan het bakken, Frankin doet wat in de keuken. Wij kunnen via de wifi wat internet bekijken en horen dan slecht familienieuws. Gelukkig kunnen we met de moderne techniek wel contact hebben.



We krijgen een lekker ontbijt, tortilla's, gallo pinto, roerei, toast, fruit (banaan en ananas) en heerlijke koffie. We krijgen ook nog wat lekkere koekjes en iets fruitigs, beetje gekonfijt, maar om al die namen te onthouden....

Na het ontbijt krijgen we een rondleiding door de tuin, ze kweken wat groentes en fruit, hebben 2 soorten kippen en daarnaast kweekt Frankin een hele verzameling cactussen en vetplanten. Natuurlijk groeien er in de tuin allemaal mooie planten, die bij ons niet verder komen dan kleine plant op de vensterbank: orchideeën, crotons, crassula's en dergelijke.

Er schijnt in de buurt een mooie waterval te zijn, Sandra probeert met de eigenaar contact op te nemen of hij ons kan helpen, maar ze krijgt nog geen reactie. We nemen afscheid en rijden terug naar ons huis, het weer klaart iets op en we besluiten eerst eens wat schrijf en fotowerk te verrichten. Op een gegeven moment komen er een aantal Nederlanders aan, waaronder Petronel en Rob, (die ongeveer dezelfde reis maken als wij doen, af en toe hebben we dezelfde hotels en dergelijke, en praten we wat bij) Zij hebben vanmorgen een gids gehad voor een wandeltour en vragen hem of hij ons kan helpen. Zijn naam is Marco en hij wil ons wel gidsen naar de waterval. We spreken af voor een half uurtje later en dan gaan we eerst een stuk met de auto op pad, anders is het zeker 15 kilometer heen en dan nog terug.

De auto parkeren we bij een wegsplitsing, zomaar langs de kant van een knollenpad.

Dan gaan we aan de wandel, bergje op en bergje af, prachtige natuur hier, door de vele laaghangende bewolking ontstaat nevelwoud, wat betekent dat alle bomen vol hangen/ zitten met mossen, daarop groeien weer allerlei planten, elke boom is een biotoop op zich! Al snel zien we weer wat kolibries fladderen en wat verderop zien we een mooie roofvogel.

Dan zien we ineens wat wegschieten in de graskant, onze gids Marco, zegt dat we snel achteruit moeten. Er zitten 2 slangen, eentje blijft rustig zitten en laat zich mooi fotograferen, dit is een voor mensen ongevaarlijke slang, de andere verdwijnt in het struikgewas, maar deze was wel giftig, we blijven dus op afstand en Marco neemt uit voorzorg een lange stok mee. Het is inmiddels snel warmer aan het worden en daar voelen slangen zich wel bij!

We wandelen berg op en berg af, zien nog maar eens een andere roofvogel, steken de rivier over en komen dan bij een stevige afdaling om richting uitzichtpunt over de waterval te gaan, we bereiken een plek, waar we over een hek heen moeten stappen en kijken dan over het beschermd natuurgebied van Peñas Blancas.

Wij blijven aan deze kant van de heuvel en hebben nu nog maar een klein stukje af te dalen tot het uitzicht punt over de waterval. De waterval is ongeveer 60 meter hoog en bestaat uit 2 delen, en ligt midden in het nevelwoud. Er zijn tientallen mooie vlinders te zien!

We genieten een poosje van het uitzicht en gaan dan de terugweg aanvangen, maar eerst klimmen we nog een stukje hoger, voor een nog mooier uitzicht. Dan gaan we echt op de terugweg. We blijken op de heenweg meer afgedaald dan omhoog geklommen te zijn en nu is het dus heel veel klimmen. Pff, het is af en toe erg warm en we hebben niets te drinken bij ons -niet aan gedacht omdat het behoorlijk koel was vanmorgen- Verder gaan de spieren ook wat protesteren, ze zijn niet gewend aan deze manier van wandelen!

We moeten onderweg regelmatig even uitrusten, maar dat is niet erg, we zien allerlei mooie bloemen, mooie insecten en vogels, zelf wat kleine papegaaitjes! We gaan gestaag door en dan wordt de weg wat vlakker, maar er steekt ook wat wind op en de wolken komen ineens weer laag te hangen. Op zich wel even aangenaam wat koelte. Dan na een erg mooie wandeling komen we weer terug bij de auto en rijden we terug naar de Cabañas Las Orchideas. In het restaurant nemen we een glas vruchtensap, aardbei met munt en ook nog een bak koffie, even wat vocht en oppepper!

Daarna installeren we ons bij ons huisje, even verder werken aan mijn blog. Ondertussen komen ook onze Nederlandse medereizigers langs en kletsen we wat met elkaar over camera's, de reis en onze volgende bestemmingen. Even later komt de eigenaar van Las Orquídeas vertellen dat Sandra heeft gekookt en of wij weer bij hun willen eten. Jahoor dat is oké. Ik typ nog maar wat verder tot het tijd is om te gaan.

We worden weer hartelijk ontvangen door het echtpaar Sandra en Frankin, vandaag is er soep van Chayote, dit smaakt inderdaad naar pompoensoep. Lekker! Vervolgens krijgen we rijst, bonen, gebakken vis en salade. Ook erg lekker en we krijgen een apart sapje, iets met rijstwater, citrus, kaneel, apart maar lekker!

De maaltijd sluiten we af met een pittig bakkie koffie, ondertussen hele gesprekken houdend met behulp van google en wat bekende Spaanse woorden die ik zelf nog weet.

Frankin laat nog wat trucjes zien, hij heeft een aantal trucjes in huis met touw, knopen, een portemonnee waar het geld op verschillende manieren onder elastieken verdwijnt enzovoort. Grappige man.

Maar er komt een tijd van afscheid nemen en we rijden terug naar ons eigen stekje, onderweg zien we voor een zoveelste keer een nachtzwaluw op de weg, die vlak voor onze auto weg vliegt.

Terug in ons huisje duiken we onder de dekens en nemen maar weer een wijntje uit de thermobekers.

Morgen verkassen we naar Uvita, aan de Pacific kust. Maar daarover meer in het volgende blog!


Additional photos below
Photos: 118, Displayed: 46


Advertisement



12th December 2022

Enjoy!
Veel plezier en geniet ervan, maar dat lijkt wel te lukken.
12th December 2022

Pura Vida
Dankjewel en het plezier lukt zeker, het is prachtig hier en we maken veel mee!

Tot: 0.459s; Tpl: 0.022s; cc: 10; qc: 65; dbt: 0.0907s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.4mb