dag 6 & 7: Namobuddha, Panauti, Bhaktapur

---

Dag 6: Namobuddha en Panauti

We stonden vandaag om 5u30 op om naar de prachtige zonsopgang te kijken.

Het was vermoedelijk een enorm prachtige zonsopgang, maar helaas konden we ze niet zien omdat het te mistig was.

Ach ja, nog een kans verder deze reis in Bandipur. 😊

Gelukkig konden we wel buiten ontbijten met zicht op een (halve) prachtige vallei!



We moesten al vroeg vertrekken. Het was namelijk enkele uren rijden tot onze volgende stop.

Karen en ik deden ons dutje gewoon verder in de auto.

we gingen weer verder de bergen in en de mist trok geleidelijk aan weg.

Toen ik mijn ogen opende na een toch wel lang dutje, zag ik de besneeuwde toppen van de Himalaya.

Prachtig om te zien! We stopten dan ook even om enkele foto's te nemen.

Onze auto was ook duidelijk niet gemaakt om in de bergen rond te rijden, maar onze chauffeur trok zich daar niks van aan en al schokkend en krakend reden we de bergen in. geleidelijk aan ruilden we de kapotte, 'verharde' weg voor zand, slijk en stof.

Opeens zagen we in de verte op de berg aan de andere kant van de vallei onze eerste bestemming van de dag. Een prachtig klooster op de bergtop en de derde grote Stoepa van de Kathmanduvallei. Het zag er prachtig uit.



Het laatste stuk deden we te voet, want onze auto had nu echt wel zijn limieten bereikt. We waren er niet alleen. Vele mensen wandelden of reden de berg op om het pelgrimsoord te bezoeken.

We kwamen eerst aan in een heel klein dorpje van maar een twintigtal huizen en niet veel verder lag de Stoepa. Het was de kleinste die we tot hiertoe zagen, maar het lag wel in een heel mooie omgeving met zicht op de besneeuwde bergtoppen. mensen kwamen hiernaartoe om 108 olielampen te branden als eerbetoon aan de Stoepa. 108 is een heilig getal. Als je het mij vraagt, had 8 ofzo misschien makkelijker geweest.

De Stoepa had wel een mooi verhaal. Aleja, als je zelfopoffering mooi vindt natuurlijk. Gezegd werd dat een reïncarnatie van Boeddha zijn vleselijk lichaam hier schonk aan een uitgehongerde tijger met 4 of 5 welpjes en daardoor haar leven redde.

We beklommen daarna de vele trappen die leidden tot aan het klooster. De weg naar daar was prachtig versierd met de kleurrijke gebedsvlaggetjes.

Het klooster was enorm. er woonden namelijk wel 150 monniken. Op het hoogste punt had je een prachtig zicht over de vallei en de bergtoppen. Niet moeilijk dat mensen naar hier komen om te mediteren. het was er adembenemend mooi.

We verkenden verder het klooster en we hadden geluk. Het was een feestdag (uiteraard) en dat betekent dat de monniken een hele dag lang hun gebeden en mantra's opzeggen.

Hier mochten we helaas geen foto's nemen of filmen, maar gelukkig heb ik wel een heel klein stukje kunnen filmen voor ze zeiden dat het niet mocht. Binnen heb ik ook een geluidsopname kunnen maken. Het was echt enorm indrukwekkend om mee te maken. dit vereist echt wel toewijding en doorzettingsvermogen om dit een hele dag lang te doen.



We wandelden een heel eind terug naar de auto, die ondertussen een plekje had gevonden waar hij kon staan. We wandelden een dik half uur in de brandende zon over de stoffige wegen weer terug. Bezweet kwamen we uiteindelijk aan bij de auto, klaar om de volgende stop te bezoeken. Panauti.

Onderweg naar Panauti zagen we ook nog een gigantisch standbeeld van 108 ft (33m) hoog tegen de berg. Dit beeldde Shiva uit. We waren er al eerder voorbijgereden, maar de gids wilde ons niet wakker maken 😊



Panauti is een klein dorpje dat voornamelijk uit boeren bestaat. Dit werd snel duidelijk aan de hoeveelheid rijstvelden we ondertussen tegenkwamen. Geen wonder dat rijst hier dagelijks gegeten wordt. Wel enorm mooi allemaal.

Het dorpje zelf is klein en ligt tussen 3 rivieren waarvan ze geloven dat ze het dorpje beschermen.

In het dorpje zelf lag het vol rijst op de straat in hopen. Dit ligt er te drogen na de pluk. ook hier was de hoeveelheid rijst weer indrukwekkend!



Daarna zat de dag er op en gingen we richting hotel in Bhaktapur.

Ook dit was weer een oase van rust wat achterin van de verkeersdrukte verborgen. We werden ook hier weer ontvangen als koningen. een drankje bij het aankomen en de deuren gingen daar voor ons open. Snel wat bij rusten in de kamer die enorm ruim en mooi is, om daarna te gaan eten in het restaurant.

Daar waren we helemaal alleen en er was 4 man personeel om ons te bedienen. in dat uur hebben we al meer 'namaste' en 'thank you sir' en dergelijke gehoord dan op de hele reis. Ik bestelde er het typische gerecht van deze kanten: 'thali'. Veel smaken bij elkaar en prachtig gepresenteerd (zie foto). We kregen er ook nog de nationale drank bij in een kleien kommetje. 'Aila'

Een drank van 50%!a(MISSING)lcohol. Dit was ons iets te straf, maar toch proefden we ervan.

Wat een ervaring zeg, gewoon gaan avondeten.



Die avond hadden Karen en ik wat hoofdpijn en waren we moe, dus besloten we vroeg te gaan slapen.





Dag 7: Bhaktapur

Na een goede nachtrust nog eens een rustiger dagje. Alles te voet vandaag, want alles ligt in de buurt.

Bij het ontbijt waren we weer alleen (we hebben eigenlijk maar amper gasten gezien) en werden we dus weer op onze wenken bediend.

We bestelden ons ontbijt zoals het avondeten. Niet zo handig vonden we. maar uiteindelijk was het wel weer lekker en verzorgd, maar al die beleefdheid op een maandagochtend, was er toch wat teveel aan.



We ontmoetten onze gids in de lobby om dan te voet te vertrekken naar de binnenstad van Bhaktapur.

(nog een gek weetje: aan de inkom van elke stad moet je geld betalen als toerist om binnen te mogen, gelukkig betaalt onze gids dat allemaal voor ons)

Dit was veruit het gezelligste stadje van de 3 zustersteden van de Kathmanduvallei (Kathmandu, Patan en Bhaktapur).

Bhaktapur staat bekend voor zijn Pottenbakkers en Thangka schilderijen. Op straat vind je hopen klei waarvan dan potten worden gemaakt in de voormiddag en in de namiddag te drogen worden gelegd op de marktpleinen. speciaal om te zien.



We bezochten er (uiteraard) weer enkele tempels. het blijft toch mooi om te zien. alle dorpen en steden hier staan vol tempels en kleine kloosters. De religie is hier echt een dagdagelijkse bezigheid. De ene tempel al wat meer onderhouden dan de andere en sommigen nog in heropbouw na de aardbeving in 2015.

De winkelstraatje waren hier veruit ook de gezelligste tot hiertoe.

Dan was het tijd voor de Tanghka painting school. We gingen een winkeltje binnen waar ze bezig waren aan een schilderij. We kregen van de eigenaar/leraar enorm veel uitleg over het proces ervan. Alleen al het canvas klaarmaken duurt weken! ze beginnen met een katoenendoek strak rond een ijzeren constructie te binden. Vervolgens gaan ze er met een mengsel van krijt, lijm en water over. Dan laten ze het drogen en schuren ze het er weer af. Dit doen ze enkele keren tot het een zeer glad oppervlak is. Dan kan het schilderen pas echt beginnen.

We gingen verder naar een kamer achter in de galerij. Daar liet hij ons enkele mandala's zien en de betekenis ervan legde hij uit.

De verf die gebruikt wordt om die mandala's te schilderen is heel speciaal.

Ze gebruiken stenen die ze vermalen tot een soort kleurenpoeder. Stenen als malachiet, zwavel, lapis lazuli, krijt en dergelijke worden fijngemalen tot kleurrijk stof. Hier wordt dan lijm en water aan toegevoegd om mee te verven. Enorm mooi! Ook wordt er op het einde aan sommigen nog echt goud aan toegevoegd.

De leraar ging wat verder in op de meest bekende mandala. De mandala die de Dalai Lama maakte. Hij maakte de mandala samen met andere lama's (niet het dier) enkel met het poeder. Zeer voorzichtig en met veel geduld. Dit duurde 7 weken. Er mocht geen zuchtje wind voorbijkomen.

Daarna werd de mandala met al het stof bij elkaar gedaan en in het water gegooid. Daar vormde het de laatste mandala (de kringen in het water) voor het voorgoed verdween. en dat is ook de boodschap die hij wil geven. Alles veranderd voortdurend en je kan altijd kiezen om zelf te veranderen.

Een mandala geeft eigenlijk het volgende weer: om tot in het midden te geraken (het Nirvana), moet je rust, kalmte en medeleven hebben op 3 domeinen: in je hoofd, in je spreken en in je lichaam. je moet je negatieve kanten (die iedereen heeft) onder controle kunnen houden en dit doe je door te mediteren.

Zeer mooi allemaal.



Karen en ik twijfelden om een kunstwerk te kopen, want we vonden het echt wel heel mooi, maar omdat we echt niet wisten waar we het konden hangen, besloten we het niet te doen. Het was iets te duur om ergens in een schuif te leggen (156 euro).



Dan nog enkele pleinen met tempels bezoeken en dan terug naar het hotel. Hier namen we voor eventjes afscheid van onze gids, rustten wat uit en gingen met twee terug de stad in. Op het gemakje wat kuieren langs de winkeltjes en iets zoeken om te eten.

We kochten een belletje zoals er vele aan de tempels hangen en ik kocht er ook een Nepalees spelletje.

We beginnen het afdingen wat onder de knie te krijgen, maar toch zijn we er niet voor gemaakt 😊

We aten ons avondeten op het dakterras van een guest house, waar we de zon zagen ondergaan en het dagdagelijkse leven in Bhaktapur van bovenaf konden aanschouwen.



Dan weer terug naar het hotel om op tijd te gaan slapen en ik om een blog van 2 dagen te schrijven 😊

Het is nogal een kluif van keer! 😊

Morgen richting natuurvallei Chitwan. 5 a 6 uur rijden!



Veel leesplezier en slaapwel!

Namaste.

---

Comments

[Werner]

jawadde!
jaaaaa mannekes, wat een schoon fotos alweer ... en die verhalen! Ik zou persoonlijk precies ook zot worden van al die vriendelijkheid (en met een bordje "ik ben doof" op lopen, dan zijt ge daar misschien van af), maar wat een cultuur! Merci!