Ecuador

---

15/04/15 Ecuador, het Spaanse woord voor evenaar.



Wat een luxe deze vlucht.. s'morgens in een sneltempo Bogota bezoeken en s'avonds aankomen in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Na vier maanden en een half rondreizen met de vele bussen is dat wel eens aangenaam 😉.

Op het vliegtuig geraakte ik aan de praat met een koppel uit Amsterdam. Ze hadden reeds een kamer geboekt in een klein hostel, "Casa Canela". Ik had geen idee waar ik ging slapen. We deelden een taxi vanaf de 39 km verwijderde nieuwe luchthaven van Quito naar het centrum. Het busverkeer s'avonds was er heel beperkt. Vond ik toch maar vreemd.

Enkel een bus naar de oude luchthaven kostte al 9 dollar, een taxi voordeliger en veiliger. Toch iedere keer even wennen eens in een nieuw land te zijn aangekomen en zeker s'avonds.



Er was sinds kort een splinternieuwe snelweg aangelegd, vooral voor de 200 taxi's die er beschikbaar waren rond de luchthaven. Indrukwekkend om langs de parkeerplaats van de vele stilstaande gele taxi's te rijden. Een simpele tram of bus verbinding lijkt mij toch een stuk vlotter, goedkoper en milieuvriendelijker.

Uiteindelijk was het hostel volgeboekt maar de super vriendelijke eigenaar gaf mij een gratis slaapplaats op de sofa in zijn keuken. Wow, is dit Ecuador..het land sprak mij in ieder geval al direct ten volle aan, zoiets zie ik toch niet snel gebeuren in België. "Casa Canela", meer een thuisgevoel dan hostel, een aangename sfeer. Helaas was er ook voor de volgende dagen geen plaats vrij, morgen opzoek naar een andere slaapplaats.



16-17-18-19-20-21/04/15 Quito, de hoofdstad.



Een dag vol praktische regelingen. Op naar de Belgische ambassade om mijn nieuwe kredietkaart op te halen die reeds 2 weken was toegekomen. Het openbaar vervoer in het centrum gedeelte was in ieder geval heel uitgebreid en dik ok in tegenstelling tot de verbinding luchthaven- centrum. Ook Quito is duidelijk een enorm grote stad zoals Bogota en tevens gelegen op een 3000 meter. Gelukkig had ik geen last van hoogteziekte, duidelijk beter als je langzamerhand naar hogergelegen plaatsen reist. Verder ging ik wat lezen in info vergaren wat ik de volgende dagen in Quito zou gaan beleven en uiteraard een slaapplaats zoeken.



De volgende dag ging ik opzoek naar een zwembad, iets wat alweer geen gemakkelijke klus bleek te worden. Het eerste zwembad was gesloten wegens werken, het tweede universitair bad overvol wegens de vele studenten.

Aangezien de universiteit dichtbij het gekende monument/mirador "Pancillo" gelegen was dan maar wat aan cultuur doen.

Voor de geïnteresseerden, 'Pancillo betekend letterlijk 'klein broodje', dit genoemd naar de gelijkenis van de heuvel waar het uiteindelijke monument op gebouwd werd.

Normaal heb je een degelijk uitzicht op de stad maar ik was nog maar goed boven en het begon te donderen en te bliksemen inclusief een enorme stortvlaag. In ieder geval is de 'donder' enorm angstaanjagend op deze 3000 meter hoogte en ik had het gevoel er letterlijk midden in te zitten. We zijn in april, de maand met de meeste neerslag in Ecuador.



Al snel nam ik de bus richting centrum om het historisch gedeelte wat te gaan bezoeken. Uiteindelijk kreeg ik de nodige 'zwembad' info in the 'tourist office' en ging ik s'avonds een uur zwemmen. Grappig dat dit 25 meter zwembad ' Olympisch bad' heet. Het globale zwemniveau was in ieder geval heel laag van de meeste Ecuadorianen.

De inkom van het zwembad was gratis, net als het gebruik van de tennisvelden en andere sportfaciliteiten. In ieder geval is het duidelijk dat de overheid zich hier wel bezighoud om het de inwoners wat aangenaam te maken. Wat mij ook direct opviel waren de opschriften in de bussen en ook hier en daar in het straatbeeld zichtbaar, " no toyar basura". Ik ben wel nieuwsgierig of er wel degelijk minder afval zal rondslingeren.

Wat verder op mijn programma stond voor de volgende dagen was een wandeling naar de krater van "Pululahua, geobotanic reserve". Een vulkaan waar beneden in de krater mensen wonen, er zouden er slechts twee ter wereld zijn. Een heel mooi zicht van bovenaf gezien en ook de afdaling naar de krater was de moeite waard.



Erna bezocht ik het museum "Intinan" of eerder gekend als het 'Middle of the world' museum vlakbij het overdreven toeristisch 'uitgemelkte' monument die ik maar niets vond. Ik geraakte gratis binnen door het aangeboden ticket van een vriendelijke voorbijwandelende Japanse.

Ecuador is het Spaanse woord voor 'evenaar' waar het land naar vernoemd is, iets wat ik in ieder geval voor mijn bezoek niet wist. De evenaar scheidt het land zoals de meeste onder ons wel weten. Een officieel bezoekje aan de deze denkbeeldige lijn kunnen we uiteraard niet links laten liggen. Het iets wetenschappelijker museum met enkele proeven zoals een ei op een naald balanceren, het zien veranderen van de draairichting vanuit een schaal naar beneden lopend water afhankelijk welke kant van de evenaar je staat was wel leuk om zien.

In mijn groep zaten een zeven tal mensen van een internationale constructiefirma. Argentijnen, Puerto Ricanen en Ecuadorianen die hier in Quito op "meeting" kwamen. Ze boden mijn een lift aan met hun minibusje richting het centrum. Kon ik niet weigeren. Een leuke bende in ieder geval.





20/04 Otovalo, de enorme ambachtelijke klerenmarkt.



Ik vertrok s'morgens vroeg naar het op twee uur verwijderde stadje Otovalo, bekent voor de enorm grote ambachtelijke klerenmarkt. Ondertussen was Jakob daar gearriveerd vanuit Colombia. Hij was al enkele dagen aan het rond reizen met een backpacker uit Israël. We bezochten s'morgens de markt en erna vertrokken we met zijn drieën voor een daghike richting de omliggende dorpen. San pablo de laguna en een verder liggende cascade.

Wat ik mij nog goed herinnerde is dat we onderweg stopten aan een klein fruitwinkeltje. Wat begon met een appel en banaan eindigde met een heel degelijke eigen geprepareerde 'jugo' van topkwaliteit. We mochten hun blender gebruiken en we kregen er zelf wat suiker en bekers bovenop 😉.. dit is enkel mogelijk in Ecuador.



s'Avonds namen we met zijn tweeën de bus terug naar Quito. Hij had een adres waar we aan couchsurfing konden doen en eens terug in Quito aangekomen belden we hen op. We arriveerden uiteindelijk laat bij twee jonge kunstenaars die samen een huis huurden wat ze tevens als galerij gebruikten. Wat een prachtig zicht op de torens van de meer dan 7 uit elkaar liggende kerken van het historisch gedeelte. Hun werken waren in ieder geval prachtig.

Verder bezochten we de volgende dag nog de gekende kathedraal waar je de klokkentorens op kon wandelen en ook van daaruit een mooi zicht had op de stad. We speelden achteraf nog een vijf dollar samen..ja lang leve de straatmuzikanten 😉

Morgenochtend op naar..



22-23-24/04/15 Latacunga/ Laguna Quilotoa



Het plan was om in Latacunga een plaatsje te zoeken waar we onze grote rugzakken enkele dagen konden opbergen. Het is onmogelijk wandelen met zoveel kilo's en uiteindelijk vonden we een hostel waar we ze gratis kwijt konden. We namen rond 15 uur de bus naar "Zumbathua", een dorp op een 4000 meter hoogte gelegen! De hoogte was reeds voelbaar tijdens de busrit. Eens aangekomen wandelden we nog een 2,5 uur. Dit was zeker niet te onderschatten wegens de hoogte waardoor we de laatste kilometers nog een korte lift namen tot aan de ingang van de laguna.

Het was ondertussen al donker en de 20 minuten durende afdaling was niet ideaal maar avontuurlijk, dat wel! We sloegen onze tent op en probeerden nog een vuurtje te maken. Helaas was dit tevergeefs wegens een gebrek aan zuurstof.

Het werd een ferm koude nacht en uiteindelijk begonnen we om 6 uur s'morgens met onze hike rond de gekende krater van "Quilotoa". Verder op de dag geraakten we onze route kwijt waardoor we vele kilometers later volledig 'pompaf' arriveerden in het kleine bergdorp "Chouctjilan". Het gebied is alweer prachtig, onze wandeling een avontuur 😉! We bezochten in de vooravond nog een lokale kaasfabriek en we wisten een gratis slaapplaats te veroveren in hostel 'Cloudforest'. Ik begrijp nog steeds niet goed hoe we dit alweer regelden maar de eigenares was in ieder geval super vriendelijk. We waren dolgelukkig met ons bed na de ijskoude nacht in de krater!



De dag erna vertrokken we alweer vroeg richting het volgend dorpje "Isinlivi" in een dal van een enorme canyon gelegen. Een zestal huizen groot. Een heel mooi kerkje en klein schooltje fleurde het dorp op. Vervolgens richting "Sigchos" waar we in het lokale schooltje een lekker "Almuerzo" wisten te verkrijgen. Een restaurant was hier niet gekend. Ze waren duidelijk weinig toeristen gewend 😉. De eindstop, "saquisili"! We namen nog net op tijd één van de laatste bussen richting "Latacunga". Wat super deze warme douche in ' Hotel Central'. Morgen op naar de vulkaan"Cotopaxi". Hopelijk zijn we ondertussen voldoende voorbereid naar hoogte en kilometers toe. We hadden in ieder geval een dikke 50 kilometer in de benen.



25-26/04 Vulkaan Cotopaxi/ Parque Nacional Cotopaxi



We boekten nog net voor het vertrek van onze eigen georganiseerde drie daagse wandeling rond "Quilotoa" een toer om de gekende vulkaan Cotopaxi te beklimmen. Behoorlijk duur maar we waren het eens het voor een ervaring als dit wel eens over te hebben. "Cotopaxi", de op één na hoogste berg van Ecuador. Een 5897 meter hoog! De enorme krater en zicht zouden prachtig zijn op deze hoogte, tenminste als het weer meevalt. Cotopaxi is tevens de naam van de provincie hier.

We vertrokken rond de middag na het voorbereiden van onze rugzakken richting het nationaal park. We bezochten eerst een kleine "laguna", sloegen onze tenten op en gingen na een kleine maaltijd rond 18 uur wat slapen. Om 22 uur werden we gewekt, aten iets en vertrokken met de 4x4 richting een 4500 meter gelegen parking. Van daaruit de start richting top!



Er werd s'nachts gewandeld omdat de sneeuw veiliger en beter te bewandelen was en eens aangekomen we van de zonsopgang zouden kunnen genieten. Het eerste deel, op steenpuin, richting 'Refugio' op een 4800 meter gelegen was reeds ferm lastig. Het weer was ronduit slecht en we kwamen serieus doorweekt aan. Regen, ijzel en volle bak wind. Na een 20 minuten opwarmen terug verder richting top. Uiteindelijk een uurtje later monteerden we op de bergflank de metalen stukken op onze loodzware wandelschoenen. Vanaf nu was het in de sneeuw te doen!



Helaas moesten we op een hoogte van 5150 meter en een dikke twee uur later reeds opgeven.

Zowel Jakob als ik waren pompaf, doorweekt, bevroren en serieus mottig of zelfs eerder doodziek door de hoogte en gebrek aan zuurstof. Pff..man.. in ieder geval de zwaarste trip tot nu toe.

Wat was ik teleurgesteld in mijn eigen kunnen, gefrustreerd dat we de top niet haalden. Al was ik niet de enige die niet boven was geraakt. De andere groep van een 8 tal personen geraakten ook niet aan de top wegens het slechte weer en keerden terug op een 5450 meter hoogte. Onze gids wist te vertellen dat het heel lang geleden was nog zo een omstandigheden meegemaakt te hebben. We hadden geen geluk in ieder geval. Hoogteziekte... verschrikkelijk wat mij betreft. Geen zuurstof en een continue gevoel van overgeven. Lijkt mij zelf erger dan zeeziekte! Zelf het afdalen werd een lange en zware tocht.

Rond 5h30 s'morgens kwamen we uiteindelijk met de 4x4 terug in Latacunga aan waar we na een warme douche en enkele uren rust later op de dag nog de bus namen naar het vijf uur verder gelegen Banos. Wat een ervaring!





27-28-29-30/04/15 Banos



Banos gekend voor de vele outdoor activiteiten zoals mountainbiken, hiking, rafting, canyoning en de vele ' hot springs' waar we uiteindelijk niet aan toe geraakt zijn.

In ieder geval een heel populaire bestemming en centraal gelegen. Het omliggende groene gebergte en de vele canyon's maakten deze stad het zien waard. Er was een overvloed aan hostels en uiteindelijk belanden we in " D'Mathias". Een goedkoop hostel met een heel degelijke keuken voor 6 dollar. Eerlijk gezegd één van de properste tot nu toe.

Je kon er heel goedkoop degelijke mountainbikes huren, wat dan ook ons doel was van deze bestemming. Na de vele wandeltochten tijd voor iets anders. De eerste dag vertrokken we richting " Casa del Arbol " op 2630 meter gelegen een 15 kilometer van het centrum. Een populaire boomhut waar je enorm mooi zicht had op het omliggende gebergte en uiteraard de vulkaan Tungurahua van 5016 meter.

Tenminste als het niet regent en volledig bewolkt is. Alweer geen geluk maar de tien kilometer durende klim met een hoogteverschil van een 900 meter was de reden van ons bezoek. Het fietsen ging behoorlijk vlot na de reeds gedane wandelingen op een 3000 en 4000 meter van de afgelopen week. Hier was zuurstof 😉.

We bezochten verder nog wat omliggende kleinere dorpen en s'avonds genoten we van wat luxe in ons hostel. Tijd om rustig iets te koken en wat te 'palaberen' met de vele andere backpackers .





We huurden onze mountainbikes twee dagen langer en vertrokken de volgende dag rond 11 uur richting de alom gekende " ruta de las cascades". Een ongelooflijke prachtige 30 kilometer lange afdaling van Banos richting Puyo waaronder meer dan dan 10 cascades te bezichtigen waren. Cascada de Agoyan, Cascada Puerta del Cielo, Cascada Manto de la Novia..enz. Het regent hier ondertussen dagelijks het grootste deel van de dag met als gevolg enorme hoeveelheden water die in de vele verschillende cascades naar benden donderde. Indrukwekkend in ieder geval. "Cascada Pailon del diablo" was de grootste en meest indrukwekkende waterval waar je ook heel dichtbij kon geraken.

Banos is een stad op 1900 meter met het gevolg dat bijna de volledige route richting Puyo en ook verder richting Amazona, Tena en de uiteindelijke eindbestemming Misahualli-puerto Napo een afdaling werd.



We hadden onze tent mee en na een rit van een 69 km sloegen we deze net op voor het donker in Shell, een dorp of eerder stad die niet bepaald veel charme had maar we waren pompaf. We mochten deze in de tuin plaatsen van een heel vriendelijke inwoner waarvan ik het Spaans moeilijk van verstond. Oorspronkelijk was hij van de kust en ik hoorde reeds van andere reizigers dat het Spaans daar moeilijker te begrijpen is. We zullen zien. We mochten een douche nemen in het iets verder gelegen ouderlijk huis, alweer heel vriendelijke mensen. In ieder geval zijn deze huizen hier toch heel basic. Het leek in ieder geval op een douche, man..wat zijn we toch veel gewoon.



Om 6 uur stonden we op en na alles in onze rugzak te proppen en een degelijk ontbijt vertrokken we verder richting de Amazone/Misahualli. De rit bleef prachtig en we hadden beiden het gevoel richting het lager gelegen eind van de wereld te fietsen. Wow.. jihaaaaa.. op naar de Amazone 😉.

Na een 5 uur fietsen brak ik mijn fietsketting op een stijle helling. Deze metaallegering kon mijn enorme spierkracht duidelijk niet aan 😊. In geval heel veel geluk dat het gebeurde net bij een lokale "taller de moto" waar na tien minuten en het gebruik van twee veel te grote hamers de ketting gefixt werd. Kostprijs van de herstelling..één dollar.

Rond 15 uur en een uiteindelijke 70 kilometer kwamen we doorweekt maar tevreden aan in Puerto Napo. De laatste drie uur volle bak regen maar gelukkig is het hier niet koud.

Er waren net jaarlijkse lokale festiviteiten en soort van missverkiezing. Een vrolijke maar vooral grappige kleine stoet met vele verschillende kostuums, kleuren en muziek. Het zien waard. En de amazone, ja de prijzen bleken hier nog duurder te zijn dan in Banos en Quito en daarom besloten we de laatste bus terug te nemen. Eén dag bleek ons niet de moeite en een vierdaagse kost al snel 220 dollar. Je kan nu éénmaal niet alles, de festiviteiten en rit waren al meer dan de moeite waard. Misschien in Peru een tour boeken. Jungle genoeg nietwaar 😉.

Uiteindelijk werd de terugrit een 3 uur durende "Pickup ride" genesteld tussen de twee fietsen. Meer charme in ieder geval.



30/04/15 Riobamba



Goedemiddag, na een iets rustiger dagje vertrekken we rond 17 uur naar Riobamba, een twee uur verder gelegen stad richting zuid. Het vertrekpunt voor een bezoek aan de vulkaan Chimborazo van 6310 meter, de hoogste van Ecuador en ook het verst gelegen punt van het center van de aarde. We kwamen redelijk laat aan en konden nog net wat info vragen voor een eventuele dagtour richting de Chimborazo. Vanaf 5000 meter downhill met een mountainbike, iets wat ik al van voor mijn vertrek wilde doen.



Voor een 45 dollar boekten we een tour voor de volgende dag. Uiteindelijk bij een kleinere zelfstandige, een tip die we kregen in een pizzeria. De baas belde de eigenaar van " Pro ride" op die vlakbij in een café iets aan het drinken was. ( op den duur heb ik genoeg van rijst met kip, iets anders mag wel eens.. 😉)

We dronken samen iets in de sfeervolle muziekbar waar we op de laatste knip de nodige info kregen van onze vriendelijke gids. Er was een jonge band aan het spelen wat uiteindelijk resulteerde dat ook Jakob en ik later op de avond enkele nummers speelden. Ons eerste 'optreden' met als laatste zelfs een korte 'jam' met twee jonge meiden die serieus konden zingen. We geraakten verder aan de praat. Het waren allemaal neven en nichten, een muzikale familie! Een uurtje later arriveerden een tien tal andere tantes en nonkels. Het resulteerde in een samenzang met de hele familie. Een typisch Ecuadoriaans lied, het was indrukwekkend, ongelooflijk prachtig of eerder pure klasse. Wat een onverwachtse wending deze avond!

Voor meer info over de zangeres:

https://m.youtube.com/watch?v=gq72g3tasio

Ook de vader bleek een serieus bekende zanger te zijn in Ecuador, diezelfde avond zagen we nog een muziekclip op de tv in de bar. ( Francisco Teran )



Verder had ik nog het idee met de trein van Riobamba naar Alausi te reizen, iets wat mij aangeraden werd door verschillende vrienden. Leek mijn fantastisch wetende dat treinen in Centraal en Zuid- Amerika zo goed als niet bestaan heden ten dage. Door de vele olie dat er beschikbaar is in de meeste landen waarschijnlijk niet interessant terug in ' ferrocarril' te investeren. Vroeger waren er wel degelijk verschillende lijnen.

Helaas bestond deze niet meer, enkel de gekende treinrit 'nariz del diablo, duivelsneus' dat peperduur bleek te zijn voor een rit van slechts 12 kilometer. Ook met het mindere weer waarschijnlijk niet de moeite.



01/05 Vulkaan Chimborazo.



Voor de mountainbikers onder ons, ook deze route gingen jullie demax gevonden hebben! Aangezien we momenteel niet in ' Verano' zijn was het uitzicht iets minder maar gelukkig hadden we geen regen. De weinige stijgende stukken waren niet te onderschatten wegens de hoogte, de 36 km lange afdaling echt zalig. Een totaal hoogteverschil van al bij al 2000 meter.



Erna namen we snel de bus naar Cuenca, een 6 uur verder liggende stad waar we s'avonds nog wat op straat speelden. Vrijdagavond, enorm veel volk en deze stad leefde precies meer dan Quito. We hadden meteen het gevoel dat er meer cultuur en muziek heerste dan in de hoofdstad, in ieder geval een stuk alternatiever. We speelden nog 9 dollar samen en gingen na deze lange en leuke dag voldaan slapen.



02-03-04-05-06/05/15 Cuenca



Cuenca, de derde stad van Ecuador. Het is de hoofdstad van de provincie Azuay, ten zuiden van Quito, op een hoogte van 2500 meter. Wat mij betreft mijn favoriet, een iets modernere stad met heel wat koloniale gebouwen, niet enorm groot en een minder druk en hectisch gevoel dan in vele andere steden. Het werd een dagje uitrusten.

De laatste weken reisden we aan een sneltempo, nauwelijks in mijn blog geschreven wegens tijdsgebrek. Bij deze een korte resumé van de komende week.



- 03/05 bezoek aan het dorpje Gaulaceo, gekend voor de vele markten in het centrum. Na de markt wandelden we naar het vijf kilometer verder gelegen dorpje waar we een typische maaltijd aten waar ik ondertussen de naam van kwijt ben. Een volledig geroosterd zwijn, indrukwekkend om te zien. Best wel lekker met ' Papas' en wat groenten 😉.



- 04-05/05/15 Hike in Area Nacional de Recreacion Cajas. We deden een tweedaagse in dit spectaculaire maar overdreven vochtige en modderige park. Cajas, gekend als het nationale park met meer dan 200 meren, 232 om juist te zijn. Enorm prachtig maar het weer zat niet echt mee. Door de enorme regenval van de afgelopen maand waren de wandelpaden enorm modderig en hier en daar bijna niet te bewandelen. In de loop van de dag werd het idee om te kamperen gewijzigd wegens bevroren voeten en we keerden net voor het donker terug naar het " Refugio", waar we uiteindelijk bleven overnachten. We geraakten aan de praat met en Fransman waar we de volgende dag samen mee op pad gingen.

Voor meer info van het park: http://www.anderlicht.nl/cajas_ecuador.html



- 06/05/15 Rustdag in Cuenca en drogen die schoenen! Ik ging zwemmen in het olympisch bad. We kookten samen en gingen nog wat op straat spelen. Cuenca..hm.. een aanrader!



- 07/05/15 Jakob was gisterenavond reeds vertrokken naar Peru, een lange nachtbus rechtstreeks naar Trujilo. Ik nam s'morgens om 5 uur de bus richting Guayaquil om vervolgens een overstap te maken naar het vijf uur verder gelegen kuststadje "Puerto Lopez.



08-09/05/15 Puerto lopez.



Puerto Lopez..ik had het mij persoonlijk iet wat anders voorgesteld. Het was er redelijk doods wegens het laagseizoen en door de vele werken was het strand niet echt aangenaam en nogal vuil. De meeste mensen komen naar hier om een dagtrip te maken naar het gekende eiland "Isla de la Plata", gekend als het "Galapagos voor de armen". Je kunt er normaal walvissen spotten en heel wat ander 'wildlive' zien.

Aangezien we niet in het seizoen waren koos ik dan maar om een fiets te huren en het natuurpark 'Frailes' een beschermd stukje strand te gaan bezoeken. Mooi maar nu ook niet zo spectaculair na de vele stranden die ik reeds gezien had. We worden veel gewoon ondertussen 😉.

De fietstocht was wel leuk maar eindigde met een lekke band. Ik geraakte nog net terug in het centrum. In ieder geval was het hier enorm zweten en volle bak zon. Wat een verschil met Cuenca en het op 4000 meter gelegen reservaat "Cajas".

Ik had mijn fiets gehuurd bij een jonge gast, een garagist die samen met zijn Pa een eigen 'taller' had. Ik geraakte met hem aan de praat op café gisterenavond. Twee Duitse vrijwilligsters die ik gisteren leerde kennen wisten mij deze plaats aan te raden. Een was een leuke avond in ieder geval.

En wat hun garage betrof.. best wel eens interessant om ze even bezig te zien en de vele verschillen op te merken met onze kleine garages. Onderhoudswerkzaamheden waren hun hoofdtaken en werkmateriaal was er nauwelijks.



De volgende dag bezocht ik Agua Blanca. Een 'community' die nog steeds behoorlijk primitief leeft. In het centrum was er een museum over de geschiedenis van de lokale bevolking en de vele opgravingen. De wandeling er naar toe was best wel mooi. De warmwaterbron op het einde eerder een teleurstelling.

Eens terug in Puerto Lopez ging ik een uurtje zwemmen, tenminste dat was de bedoeling. Na een 20 tal minuten werd ik plots gebeten op verschillende plaatsen. Ik kan het u verzekeren, het was een eindje geleden dat ik nog een ' spurtje' van dit formaat richting strand had verwezenlijkt 😉. Ik hield er serieus wat rode plekken en een brandend gevoel aan over. Het zouden een soort van kleine kwalletjes zijn die in groep rondzwemmen en het dieper gedeelte van de kustlijn, toch volgens wat ik er van een lokale bewoner van verstond. Dan toch liever een zwembad 😉.



10/10/15 Montanita



Rond de middag vertrok ik naar het 45 km verder liggend kustdorpje Montanita. Gekend als de "place to be" wat betreft uitgaan/Party/muziek/surf/strand enz..

Wel eens leuk voor een avond maar langer is niet aan mij besteed. Ik kon een gratis lift versieren waardoor ik na een 50 tal minuten reeds op mijn bestemming was. Met de wagen een stukje van de kustlijn zien is best wel eens aangenaam na de vele bussen. 100% "gringolandia" deze plaats, enkel buitenlandse backpackers, opnieuw een serieus verschil met de vorige bestemming.

s'Avonds gelukkig in het juiste café beland, er was een toffe funk/rock cover band die de plaats wist plat te spelen. Ik kwam een groep van twaalf Belgische meiden tegen die in Guayaquil op stage waren waaronder iemand uit Kuurne. Best wel grappig. Ook een Amerikaan en een Deen die ik reeds in Puerto Lopez en in Banos tegenkwam waren aanwezig.

Het werd een leuke nacht en de volgende dag ging ik samen met een Brit wat surfen. Ik mocht zijn surfplank gebruiken voor enkele uren en hij gaf mij de nodige tips.

Later op de dag vertrok ik richting Guayaquil om vervolgens de nachtbus te neen naar Peru!

15/04/15 Ecuador, het Spaanse woord voor evenaar.



Wat een luxe deze vlucht.. s'morgens in een sneltempo Bogota bezoeken en s'avonds aankomen in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Na vier maanden en een half rondreizen met de vele bussen is dat wel eens aangenaam 😉.

Op het vliegtuig geraakte ik aan de praat met een koppel uit Amsterdam. Ze hadden reeds een kamer geboekt in een klein hostel, "Casa Canela". Ik had geen idee waar ik ging slapen. We deelden een taxi vanaf de 39 km verwijderde nieuwe luchthaven van Quito naar het centrum. Het busverkeer s'avonds was er heel beperkt. Vond ik toch maar vreemd.

Enkel een bus naar de oude luchthaven kostte al 9 dollar, een taxi voordeliger en veiliger. Toch iedere keer even wennen eens in een nieuw land te zijn aangekomen en zeker s'avonds.



Er was sinds kort een splinternieuwe snelweg aangelegd, vooral voor de 200 taxi's die er beschikbaar waren rond de luchthaven. Indrukwekkend om langs de parkeerplaats van de vele stilstaande gele taxi's te rijden. Een simpele tram of bus verbinding lijkt mij toch een stuk vlotter, goedkoper en milieuvriendelijker.

Uiteindelijk was het hostel volgeboekt maar de super vriendelijke eigenaar gaf mij een gratis slaapplaats op de sofa in zijn keuken. Wow, is dit Ecuador..het land sprak mij in ieder geval al direct ten volle aan, zoiets zie ik toch niet snel gebeuren in België. "Casa Canela", meer een thuisgevoel dan hostel, een aangename sfeer. Helaas was er ook voor de volgende dagen geen plaats vrij, morgen opzoek naar een andere slaapplaats.



16-17-18-19-20-21/04/15 Quito, de hoofdstad.



Een dag vol praktische regelingen. Op naar de Belgische ambassade om mijn nieuwe kredietkaart op te halen die reeds 2 weken was toegekomen. Het openbaar vervoer in het centrum gedeelte was in ieder geval heel uitgebreid en dik ok in tegenstelling tot de verbinding luchthaven- centrum. Ook Quito is duidelijk een enorm grote stad zoals Bogota en tevens gelegen op een 3000 meter. Gelukkig had ik geen last van hoogteziekte, duidelijk beter als je langzamerhand naar hogergelegen plaatsen reist. Verder ging ik wat lezen in info vergaren wat ik de volgende dagen in Quito zou gaan beleven en uiteraard een slaapplaats zoeken.



De volgende dag ging ik opzoek naar een zwembad, iets wat alweer geen gemakkelijke klus bleek te worden. Het eerste zwembad was gesloten wegens werken, het tweede universitair bad overvol wegens de vele studenten.

Aangezien de universiteit dichtbij het gekende monument/mirador "Pancillo" gelegen was dan maar wat aan cultuur doen.

Voor de geïnteresseerden, 'Pancillo betekend letterlijk 'klein broodje', dit genoemd naar de gelijkenis van de heuvel waar het uiteindelijke monument op gebouwd werd.

Normaal heb je een degelijk uitzicht op de stad maar ik was nog maar goed boven en het begon te donderen en te bliksemen inclusief een enorme stortvlaag. In ieder geval is de 'donder' enorm angstaanjagend op deze 3000 meter hoogte en ik had het gevoel er letterlijk midden in te zitten. We zijn in april, de maand met de meeste neerslag in Ecuador.



Al snel nam ik de bus richting centrum om het historisch gedeelte wat te gaan bezoeken. Uiteindelijk kreeg ik de nodige 'zwembad' info in the 'tourist office' en ging ik s'avonds een uur zwemmen. Grappig dat dit 25 meter zwembad ' Olympisch bad' heet. Het globale zwemniveau was in ieder geval heel laag van de meeste Ecuadorianen.

De inkom van het zwembad was gratis, net als het gebruik van de tennisvelden en andere sportfaciliteiten. In ieder geval is het duidelijk dat de overheid zich hier wel bezighoud om het de inwoners wat aangenaam te maken. Wat mij ook direct opviel waren de opschriften in de bussen en ook hier en daar in het straatbeeld zichtbaar, " no toyar basura". Ik ben wel nieuwsgierig of er wel degelijk minder afval zal rondslingeren.

Wat verder op mijn programma stond voor de volgende dagen was een wandeling naar de krater van "Pululahua, geobotanic reserve". Een vulkaan waar beneden in de krater mensen wonen, er zouden er slechts twee ter wereld zijn. Een heel mooi zicht van bovenaf gezien en ook de afdaling naar de krater was de moeite waard.



Erna bezocht ik het museum "Intinan" of eerder gekend als het 'Middle of the world' museum vlakbij het overdreven toeristisch 'uitgemelkte' monument die ik maar niets vond. Ik geraakte gratis binnen door het aangeboden ticket van een vriendelijke voorbijwandelende Japanse.

Ecuador is het Spaanse woord voor 'evenaar' waar het land naar vernoemd is, iets wat ik in ieder geval voor mijn bezoek niet wist. De evenaar scheidt het land zoals de meeste onder ons wel weten. Een officieel bezoekje aan de deze denkbeeldige lijn kunnen we uiteraard niet links laten liggen. Het iets wetenschappelijker museum met enkele proeven zoals een ei op een naald balanceren, het zien veranderen van de draairichting vanuit een schaal naar beneden lopend water afhankelijk welke kant van de evenaar je staat was wel leuk om zien.

In mijn groep zaten een zeven tal mensen van een internationale constructiefirma. Argentijnen, Puerto Ricanen en Ecuadorianen die hier in Quito op "meeting" kwamen. Ze boden mijn een lift aan met hun minibusje richting het centrum. Kon ik niet weigeren. Een leuke bende in ieder geval.





20/04 Otovalo, de enorme ambachtelijke klerenmarkt.



Ik vertrok s'morgens vroeg naar het op twee uur verwijderde stadje Otovalo, bekent voor de enorm grote ambachtelijke klerenmarkt. Ondertussen was Jakob daar gearriveerd vanuit Colombia. Hij was al enkele dagen aan het rond reizen met een backpacker uit Israël. We bezochten s'morgens de markt en erna vertrokken we met zijn drieën voor een daghike richting de omliggende dorpen. San pablo de laguna en een verder liggende cascade.

Wat ik mij nog goed herinnerde is dat we onderweg stopten aan een klein fruitwinkeltje. Wat begon met een appel en banaan eindigde met een heel degelijke eigen geprepareerde 'jugo' van topkwaliteit. We mochten hun blender gebruiken en we kregen er zelf wat suiker en bekers bovenop 😉.. dit is enkel mogelijk in Ecuador.



s'Avonds namen we met zijn tweeën de bus terug naar Quito. Hij had een adres waar we aan couchsurfing konden doen en eens terug in Quito aangekomen belden we hen op. We arriveerden uiteindelijk laat bij twee jonge kunstenaars die samen een huis huurden wat ze tevens als galerij gebruikten. Wat een prachtig zicht op de torens van de meer dan 7 uit elkaar liggende kerken van het historisch gedeelte. Hun werken waren in ieder geval prachtig.

Verder bezochten we de volgende dag nog de gekende kathedraal waar je de klokkentorens op kon wandelen en ook van daaruit een mooi zicht had op de stad. We speelden achteraf nog een vijf dollar samen..ja lang leve de straatmuzikanten 😉

Morgenochtend op naar..



22-23-24/04/15 Latacunga/ Laguna Quilotoa



Het plan was om in Latacunga een plaatsje te zoeken waar we onze grote rugzakken enkele dagen konden opbergen. Het is onmogelijk wandelen met zoveel kilo's en uiteindelijk vonden we een hostel waar we ze gratis kwijt konden. We namen rond 15 uur de bus naar "Zumbathua", een dorp op een 4000 meter hoogte gelegen! De hoogte was reeds voelbaar tijdens de busrit. Eens aangekomen wandelden we nog een 2,5 uur. Dit was zeker niet te onderschatten wegens de hoogte waardoor we de laatste kilometers nog een korte lift namen tot aan de ingang van de laguna.

Het was ondertussen al donker en de 20 minuten durende afdaling was niet ideaal maar avontuurlijk, dat wel! We sloegen onze tent op en probeerden nog een vuurtje te maken. Helaas was dit tevergeefs wegens een gebrek aan zuurstof.

Het werd een ferm koude nacht en uiteindelijk begonnen we om 6 uur s'morgens met onze hike rond de gekende krater van "Quilotoa". Verder op de dag geraakten we onze route kwijt waardoor we vele kilometers later volledig 'pompaf' arriveerden in het kleine bergdorp "Chouctjilan". Het gebied is alweer prachtig, onze wandeling een avontuur 😉! We bezochten in de vooravond nog een lokale kaasfabriek en we wisten een gratis slaapplaats te veroveren in hostel 'Cloudforest'. Ik begrijp nog steeds niet goed hoe we dit alweer regelden maar de eigenares was in ieder geval super vriendelijk. We waren dolgelukkig met ons bed na de ijskoude nacht in de krater!



De dag erna vertrokken we alweer vroeg richting het volgend dorpje "Isinlivi" in een dal van een enorme canyon gelegen. Een zestal huizen groot. Een heel mooi kerkje en klein schooltje fleurde het dorp op. Vervolgens richting "Sigchos" waar we in het lokale schooltje een lekker "Almuerzo" wisten te verkrijgen. Een restaurant was hier niet gekend. Ze waren duidelijk weinig toeristen gewend 😉. De eindstop, "saquisili"! We namen nog net op tijd één van de laatste bussen richting "Latacunga". Wat super deze warme douche in ' Hotel Central'. Morgen op naar de vulkaan"Cotopaxi". Hopelijk zijn we ondertussen voldoende voorbereid naar hoogte en kilometers toe. We hadden in ieder geval een dikke 50 kilometer in de benen.



25-26/04 Vulkaan Cotopaxi/ Parque Nacional Cotopaxi



We boekten nog net voor het vertrek van onze eigen georganiseerde drie daagse wandeling rond "Quilotoa" een toer om de gekende vulkaan Cotopaxi te beklimmen. Behoorlijk duur maar we waren het eens het voor een ervaring als dit wel eens over te hebben. "Cotopaxi", de op één na hoogste berg van Ecuador. Een 5897 meter hoog! De enorme krater en zicht zouden prachtig zijn op deze hoogte, tenminste als het weer meevalt. Cotopaxi is tevens de naam van de provincie hier.

We vertrokken rond de middag na het voorbereiden van onze rugzakken richting het nationaal park. We bezochten eerst een kleine "laguna", sloegen onze tenten op en gingen na een kleine maaltijd rond 18 uur wat slapen. Om 22 uur werden we gewekt, aten iets en vertrokken met de 4x4 richting een 4500 meter gelegen parking. Van daaruit de start richting top!



Er werd s'nachts gewandeld omdat de sneeuw veiliger en beter te bewandelen was en eens aangekomen we van de zonsopgang zouden kunnen genieten. Het eerste deel, op steenpuin, richting 'Refugio' op een 4800 meter gelegen was reeds ferm lastig. Het weer was ronduit slecht en we kwamen serieus doorweekt aan. Regen, ijzel en volle bak wind. Na een 20 minuten opwarmen terug verder richting top. Uiteindelijk een uurtje later monteerden we op de bergflank de metalen stukken op onze loodzware wandelschoenen. Vanaf nu was het in de sneeuw te doen!



Helaas moesten we op een hoogte van 5150 meter en een dikke twee uur later reeds opgeven.

Zowel Jakob als ik waren pompaf, doorweekt, bevroren en serieus mottig of zelfs eerder doodziek door de hoogte en gebrek aan zuurstof. Pff..man.. in ieder geval de zwaarste trip tot nu toe.

Wat was ik teleurgesteld in mijn eigen kunnen, gefrustreerd dat we de top niet haalden. Al was ik niet de enige die niet boven was geraakt. De andere groep van een 8 tal personen geraakten ook niet aan de top wegens het slechte weer en keerden terug op een 5450 meter hoogte. Onze gids wist te vertellen dat het heel lang geleden was nog zo een omstandigheden meegemaakt te hebben. We hadden geen geluk in ieder geval. Hoogteziekte... verschrikkelijk wat mij betreft. Geen zuurstof en een continue gevoel van overgeven. Lijkt mij zelf erger dan zeeziekte! Zelf het afdalen werd een lange en zware tocht.

Rond 5h30 s'morgens kwamen we uiteindelijk met de 4x4 terug in Latacunga aan waar we na een warme douche en enkele uren rust later op de dag nog de bus namen naar het vijf uur verder gelegen Banos. Wat een ervaring!





27-28-29-30/04/15 Banos



Banos gekend voor de vele outdoor activiteiten zoals mountainbiken, hiking, rafting, canyoning en de vele ' hot springs' waar we uiteindelijk niet aan toe geraakt zijn.

In ieder geval een heel populaire bestemming en centraal gelegen. Het omliggende groene gebergte en de vele canyon's maakten deze stad het zien waard. Er was een overvloed aan hostels en uiteindelijk belanden we in " D'Mathias". Een goedkoop hostel met een heel degelijke keuken voor 6 dollar. Eerlijk gezegd één van de properste tot nu toe.

Je kon er heel goedkoop degelijke mountainbikes huren, wat dan ook ons doel was van deze bestemming. Na de vele wandeltochten tijd voor iets anders. De eerste dag vertrokken we richting " Casa del Arbol " op 2630 meter gelegen een 15 kilometer van het centrum. Een populaire boomhut waar je enorm mooi zicht had op het omliggende gebergte en uiteraard de vulkaan Tungurahua van 5016 meter.

Tenminste als het niet regent en volledig bewolkt is. Alweer geen geluk maar de tien kilometer durende klim met een hoogteverschil van een 900 meter was de reden van ons bezoek. Het fietsen ging behoorlijk vlot na de reeds gedane wandelingen op een 3000 en 4000 meter van de afgelopen week. Hier was zuurstof 😉.

We bezochten verder nog wat omliggende kleinere dorpen en s'avonds genoten we van wat luxe in ons hostel. Tijd om rustig iets te koken en wat te 'palaberen' met de vele andere backpackers .





We huurden onze mountainbikes twee dagen langer en vertrokken de volgende dag rond 11 uur richting de alom gekende " ruta de las cascades". Een ongelooflijke prachtige 30 kilometer lange afdaling van Banos richting Puyo waaronder meer dan dan 10 cascades te bezichtigen waren. Cascada de Agoyan, Cascada Puerta del Cielo, Cascada Manto de la Novia..enz. Het regent hier ondertussen dagelijks het grootste deel van de dag met als gevolg enorme hoeveelheden water die in de vele verschillende cascades naar benden donderde. Indrukwekkend in ieder geval. "Cascada Pailon del diablo" was de grootste en meest indrukwekkende waterval waar je ook heel dichtbij kon geraken.

Banos is een stad op 1900 meter met het gevolg dat bijna de volledige route richting Puyo en ook verder richting Amazona, Tena en de uiteindelijke eindbestemming Misahualli-puerto Napo een afdaling werd.



We hadden onze tent mee en na een rit van een 69 km sloegen we deze net op voor het donker in Shell, een dorp of eerder stad die niet bepaald veel charme had maar we waren pompaf. We mochten deze in de tuin plaatsen van een heel vriendelijke inwoner waarvan ik het Spaans moeilijk van verstond. Oorspronkelijk was hij van de kust en ik hoorde reeds van andere reizigers dat het Spaans daar moeilijker te begrijpen is. We zullen zien. We mochten een douche nemen in het iets verder gelegen ouderlijk huis, alweer heel vriendelijke mensen. In ieder geval zijn deze huizen hier toch heel basic. Het leek in ieder geval op een douche, man..wat zijn we toch veel gewoon.



Om 6 uur stonden we op en na alles in onze rugzak te proppen en een degelijk ontbijt vertrokken we verder richting de Amazone/Misahualli. De rit bleef prachtig en we hadden beiden het gevoel richting het lager gelegen eind van de wereld te fietsen. Wow.. jihaaaaa.. op naar de Amazone 😉.

Na een 5 uur fietsen brak ik mijn fietsketting op een stijle helling. Deze metaallegering kon mijn enorme spierkracht duidelijk niet aan 😊. In geval heel veel geluk dat het gebeurde net bij een lokale "taller de moto" waar na tien minuten en het gebruik van twee veel te grote hamers de ketting gefixt werd. Kostprijs van de herstelling..één dollar.

Rond 15 uur en een uiteindelijke 70 kilometer kwamen we doorweekt maar tevreden aan in Puerto Napo. De laatste drie uur volle bak regen maar gelukkig is het hier niet koud.

Er waren net jaarlijkse lokale festiviteiten en soort van missverkiezing. Een vrolijke maar vooral grappige kleine stoet met vele verschillende kostuums, kleuren en muziek. Het zien waard. En de amazone, ja de prijzen bleken hier nog duurder te zijn dan in Banos en Quito en daarom besloten we de laatste bus terug te nemen. Eén dag bleek ons niet de moeite en een vierdaagse kost al snel 220 dollar. Je kan nu éénmaal niet alles, de festiviteiten en rit waren al meer dan de moeite waard. Misschien in Peru een tour boeken. Jungle genoeg nietwaar 😉.

Uiteindelijk werd de terugrit een 3 uur durende "Pickup ride" genesteld tussen de twee fietsen. Meer charme in ieder geval.



30/04/15 Riobamba/ Vulkaan Chimborazo.



Goedemiddag, na een iets rustiger dagje vertrekken we rond 17 uur naar Riobamba, een twee uur verder gelegen stad richting zuid. Het vertrekpunt voor een bezoek aan de vulkaan Chimborazo van 6310 meter, de hoogste van Ecuador en ook het verst gelegen punt van het center van de aarde. We kwamen redelijk laat aan en konden nog net wat info vragen voor een eventuele dagtour richting de Chimborazo. Vanaf 5000 meter downhill met een mountainbike, iets wat ik al van voor mijn vertrek wilde doen.



Voor een 45 dollar boekten we een tour voor de volgende dag. Uiteindelijk bij een kleinere zelfstandige, een tip die we kregen in een pizzeria. De baas belde de eigenaar van " Pro ride" op die vlakbij in een café iets aan het drinken was. ( op den duur heb ik genoeg van rijst met kip, iets anders mag wel eens.. 😉)

We dronken samen iets in de sfeervolle muziekbar waar we op de laatste knip de nodige info kregen van onze vriendelijke gids. Er was een jonge band aan het spelen wat uiteindelijk resulteerde dat ook Jakob en ik later op de avond enkele nummers speelden. Ons eerste 'optreden' met als laatste zelfs een korte 'jam' met twee jonge meiden die serieus konden zingen. We geraakten verder aan de praat. Het waren allemaal neven en nichten, een muzikale familie! Een uurtje later arriveerden een tien tal andere tantes en nonkels. Het resulteerde in een samenzang met de hele familie. Een typisch Ecuadoriaans lied, het was indrukwekkend, ongelooflijk prachtig of eerder pure klasse. Wat een onverwachtse wending deze avond!

Voor meer info over de zangeres:

https://m.youtube.com/watch?v=gq72g3tasio

Ook de vader bleek een serieus bekende zanger te zijn in Ecuador, diezelfde avond zagen we nog een muziekclip op de tv in de bar. ( Francisco Teran )



Verder had ik nog het idee met de trein van Riobamba naar Alausi te reizen, iets wat mij aangeraden werd door verschillende vrienden. Leek mijn fantastisch wetende dat treinen in Centraal en Zuid- Amerika zo goed als niet bestaan heden ten dage. Door de vele olie dat er beschikbaar is in de meeste landen waarschijnlijk niet interessant terug in ' ferrocarril' te investeren. Vroeger waren er wel degelijk verschillende lijnen.

Helaas bestond deze niet meer, enkel de gekende treinrit 'nariz del diablo, duivelsneus' dat peperduur bleek te zijn voor een rit van slechts 12 kilometer. Ook met het mindere weer waarschijnlijk niet de moeite.



01/05 Vulkaan Chimborazo.



Voor de mountainbikers onder ons, ook deze route gingen jullie demax gevonden hebben! Aangezien we momenteel niet in ' Verano' zijn was het uitzicht iets minder maar gelukkig hadden we geen regen. De weinige stijgende stukken waren niet te onderschatten wegens de hoogte, de 36 km lange afdaling echt zalig. Een totaal hoogteverschil van al bij al 2000 meter.



Erna namen we snel de bus naar Cuenca, een 6 uur verder liggende stad waar we s'avonds nog wat op straat speelden. Vrijdagavond, enorm veel volk en deze stad leefde precies meer dan Quito. We hadden meteen het gevoel dat er meer cultuur en muziek heerste dan in de hoofdstad, in ieder geval een stuk alternatiever. We speelden nog 9 dollar samen en gingen na deze lange en leuke dag voldaan slapen.



02-03-04-05-06/05/15 Cuenca



Cuenca, de derde stad van Ecuador. Het is de hoofdstad van de provincie Azuay, ten zuiden van Quito, op een hoogte van 2500 meter. Wat mij betreft mijn favoriet, een iets modernere stad met heel wat koloniale gebouwen, niet enorm groot en een minder druk en hectisch gevoel dan in vele andere steden. Het werd een dagje uitrusten.

De laatste weken reisden we aan een sneltempo, nauwelijks in mijn blog geschreven wegens tijdsgebrek. Bij deze een korte resumé van de komende week.



- 03/05 bezoek aan het dorpje Gaulaceo, gekend voor de vele markten in het centrum. Na de markt wandelden we naar het vijf kilometer verder gelegen dorpje waar we een typische maaltijd aten waar ik ondertussen de naam van kwijt ben. Een volledig geroosterd zwijn, indrukwekkend om te zien. Best wel lekker met ' Papas' en wat groenten 😉.



- 04-05/05/15 Hike in Area Nacional de Recreacion Cajas. We deden een tweedaagse in dit spectaculaire maar overdreven vochtige en modderige park. Cajas, gekend als het nationale park met meer dan 200 meren, 232 om juist te zijn. Enorm prachtig maar het weer zat niet echt mee. Door de enorme regenval van de afgelopen maand waren de wandelpaden enorm modderig en hier en daar bijna niet te bewandelen. In de loop van de dag werd het idee om te kamperen gewijzigd wegens bevroren voeten en we keerden net voor het donker terug naar het " Refugio", waar we uiteindelijk bleven overnachten. We geraakten aan de praat met en Fransman waar we de volgende dag samen mee op pad gingen.

Voor meer info van het park: http://www.anderlicht.nl/cajas_ecuador.html



- 06/05/15 Rustdag in Cuenca en drogen die schoenen! Ik ging zwemmen in het olympisch bad. We kookten samen en gingen nog wat op straat spelen. Cuenca..hm.. een aanrader!



- 07/05/15 Jakob was gisterenavond reeds vertrokken naar Peru, een lange nachtbus rechtstreeks naar Trujilo. Ik nam s'morgens om 5 uur de bus richting Guayaquil om vervolgens een overstap te maken naar het vijf uur verder gelegen kuststadje "Puerto Lopez.



08-09/05/15 Puerto lopez.



Puerto Lopez..ik had het mij persoonlijk iet wat anders voorgesteld. Het was er redelijk doods wegens het laagseizoen en door de vele werken was het strand niet echt aangenaam en nogal vuil. De meeste mensen komen naar hier om een dagtrip te maken naar het gekende eiland "Isla de la Plata", gekend als het "Galapagos voor de armen". Je kunt er normaal walvissen spotten en heel wat ander 'wildlive' zien.

Aangezien we niet in het seizoen waren koos ik dan maar om een fiets te huren en het natuurpark 'Frailes' een beschermd stukje strand te gaan bezoeken. Mooi maar nu ook niet zo spectaculair na de vele stranden die ik reeds gezien had. We worden veel gewoon ondertussen 😉.

De fietstocht was wel leuk maar eindigde met een lekke band. Ik geraakte nog net terug in het centrum. In ieder geval was het hier enorm zweten en volle bak zon. Wat een verschil met Cuenca en het op 4000 meter gelegen reservaat "Cajas".

Ik had mijn fiets gehuurd bij een jonge gast, een garagist die samen met zijn Pa een eigen 'taller' had. Ik geraakte met hem aan de praat op café gisterenavond. Twee Duitse vrijwilligsters die ik gisteren leerde kennen wisten mij deze plaats aan te raden. Een was een leuke avond in ieder geval.

En wat hun garage betrof.. best wel eens interessant om ze even bezig te zien en de vele verschillen op te merken met onze kleine garages. Onderhoudswerkzaamheden waren hun hoofdtaken en werkmateriaal was er nauwelijks.



De volgende dag bezocht ik Agua Blanca. Een 'community' die nog steeds behoorlijk primitief leeft. In het centrum was er een museum over de geschiedenis van de lokale bevolking en de vele opgravingen. De wandeling er naar toe was best wel mooi. De warmwaterbron op het einde eerder een teleurstelling.

Eens terug in Puerto Lopez ging ik een uurtje zwemmen, tenminste dat was de bedoeling. Na een 20 tal minuten werd ik plots gebeten op verschillende plaatsen. Ik kan het u verzekeren, het was een eindje geleden dat ik nog een ' spurtje' van dit formaat richting strand had verwezenlijkt 😉. Ik hield er serieus wat rode plekken en een brandend gevoel aan over. Het zouden een soort van kleine kwalletjes zijn die in groep rondzwemmen en het dieper gedeelte van de kustlijn, toch volgens wat ik er van een lokale bewoner van verstond. Dan toch liever een zwembad 😉.



10/10/15 Montanita



Rond de middag vertrok ik naar het 45 km verder liggend kustdorpje Montanita. Gekend als de "place to be" wat betreft uitgaan/Party/muziek/surf/strand enz..

Wel eens leuk voor een avond maar langer is niet aan mij besteed. Ik kon een gratis lift versieren waardoor ik na een 50 tal minuten reeds op mijn bestemming was. Met de wagen een stukje van de kustlijn zien is best wel eens aangenaam na de vele bussen. 100% "gringolandia" deze plaats, enkel buitenlandse backpackers, opnieuw een serieus verschil met de vorige bestemming.

s'Avonds gelukkig in het juiste café beland, er was een toffe funk/rock cover band die de plaats wist plat te spelen. Ik kwam een groep van twaalf Belgische meiden tegen die in Guayaquil op stage waren waaronder iemand uit Kuurne. Best wel grappig. Ook een Amerikaan en een Deen die ik reeds in Puerto Lopez en in Banos tegenkwam waren aanwezig.

Het werd een leuke nacht en de volgende dag ging ik samen met een Brit wat surfen. Ik mocht zijn surfbord gebruiken voor enkele uren en hij gaf mij de nodige tips.

Later op de dag vertrok ik richting Guayaquil om vervolgens de nachtbus te neen naar Peru!

Gegroet!

---