13-10-2011

---

Het verbaast mij dat nieuws uit de Peruviaanse jungle in een Belgische krant terechtkomt. Ook op CNN.

De 300 mensen die door de politie werden bevrijd enkele dagen geleden bevonden zich in een goudmijnersdorp op ongeveer 100 km van Puerto Maldonado. Het dorp behoort wel tot het district Puerto Maldonado. Puerto Maldonado leeft van de goudwinning, jammer genoeg ten nadele van de natuur.

Onder die 300 mensen vooral jonge meisjes die gelokt werden om er te werken maar uiteindelijk gedwongen werden om in de prostitutie te werken.

Ik las onlangs ook een artikel over de strijd tegen de illegale goudwinning hier. De politie heeft die strijd echter tijdelijk stopgezet omdat de weerstand van de lokale werkers te groot was. De staat geeft de illegale goudzoekers nu de tijd om zich te laten legaliseren. Het lijkt mij maar een louche zaakje.

Wie had ooit gedacht dat een lelijk, luid en godvergeten junglestadje als Puerto Maldonado bezoek zou krijgen van een muzieklegende?

Mick Jagger zou op zondag 09-10 aangekomen zijn in Puerto Maldonado. Hij verblijft er in een jungle lodge, "fundo concepción", een nieuwe herberg van het Inkaterra complex, iets buiten de stad gelegen en enkel bereikbaar per boot via de rivier. Ik weet waar die lodge ligt, toen ik in het reservaat werkte passeerden we daar met de boot.

Ik ken iemand die daar werkt. Het nieuws klopt alleszinds, er verscheen een artikel van in de krant. Jagger zou tot woensdag blijven en dan waarschijnlijk naar Cusco gaan om Machu Picchu te bezoeken.

Jagger zou in zijn jonge jaren een film opgenomen hebben in de Peruaanse jungle samen met Klaus Kinski en zou daar naar horen zeggen een vriend hebben wonen die hij in die periode heeft leren kennen.

In Puerto Maldonado ken ik een meisje afkomstig uit Brasilië. Ik ga haar Engels leren en in ruil daarvoor gaat zij mij Portugees leren. Binnenkort (1-2 weken) ga ik terug naar Puerto. Ik ga ook eens kijken of ik ginder Portugees kan volgen in een school. Hoe meer talen, hoe beter.

Vrijdag 07-10-2011 ging ik samen met Nicole, Tay, Raquel en nog een aantal andere mensen naar een verjaardagsfeest van een leraar Engels in Maximo Nivel. Het feest ging door in een bar in San Blas. Er waren vooral leraren aanwezig, maar ook leerlingen, mensen die engels volgden bijvoorbeeld.

Via Nicole leerde ik zo ook weer andere mensen kennen, waaronder Tania. Gisterenamiddag sprak ik met Tania af om haar engels en frans wat "bij te schaven" in ruil voor portugees. Uiteindelijk werden we dan bij een vriendin van Tania uitgenodigd thuis. We waren met z'n vieren, ik erbij gerekend.

Na een halfuurtje gepraat te hebben stonden daar ineens 4 kopjes op tafel, koffie, thee, broodjes, kaas, hapjes, en allerlei soorten taartjes. "Schuif maar aan" werd mij gevraagd. En dat deed ik. Ik werd als eerste bediend.

Ik zat daar aan het hoofd van de tafel, een glimlach op mijn gezicht, met mijn blik over de tafel glijdend. Er werd mij vanalles gevraagd maar ik kon niet onmiddelijk iets uitbrengen. Ik moest eerst alles in mij opnemen, het geluk van het moment opslorpen.

Ik kon het bijna niet geloven dat ik daar zat, als een koning bijna, en dan nog in het gezelschap van 3 knappe jonge dames. Allemaal goedlachs en vol levenslust. Eentje van hen, Marleni, zat schuin tegenover mij, en lachtte regelmatig als er iets werd gezegd. Ze gibberde. Het was een gezonde gibber, niet zoals een onnozele puber kan gibberen. Een gibber die anderen aanzet tot lachen.

Alledrie studerend of werkend ook, of een combinatie van beiden. Een van hen, ik ben haar naam vergeten, had chemie gestudeerd en geeft les aan de universiteit. Marleni werkt in een laboratorium in een ziekenhuis. En Tania werkt in een hotel maar zoekt nu iets anders.

Ik zette dus voor de eerste keer een voet binnen in dat huis en kon al direct mee aan tafel. Als je nadien voorstelt om de tafel mee te helpen afruimen, dan wordt dat met klem geweigerd.

Dit is Peru, dit is Cusco. Of misschien ben ik gewoon een gelukzak.

Daarna keken we samen naar de voetbalmatch Peru - Chili, ter klassificatie van de wereldbeker in Brasilië in 2014. Eerder won Peru met 2-0 tegen Paraguay.

Chili won met 4-2, tot grote frustratie van mijn gezelschap. Na 30 seconden stond het al 1-0 voor Chili. Tot viermaal toe floot de Boliviaanse scheidsrechter geen handfout, terwijl hij dat eigenlijk wel had moeten doen. De Peruanen scoorden 2 mooie goals en waren juist aan hun comeback bezig, toen een penalty voor Chili roet in het eten strooide en er 4-2 van maakte.

Om historische redenen komen Chilenen en Peruanen niet goed overeen. Chilenen eisten alles op: het land, de kust, de inca-cultuur... Ze voelen zich blijkbaar ook superieur. Het botert dus niet zo goed tussen Peruanen en Chilenen. Iedere Peruaan die je daarover aanspreekt zal je dat bevestigen.

Natuurlijk zijn er ook Chilenen die goed overeenkomen met Peruanen. Dat is overal zo.

De volgende volgende voetbalwedstrijd wordt gespeeld in november in Ecuador.

Morgen, donderdag 13-10, heb ik met Sadith, mijn vroegere lerares Spaans, bij Gloria thuis afgesproken om een film te kijken. Het is al gemakkelijk een maand geleden dat ik haar nog zag. Ze woont hier in de buurt.

Vandaag kocht ik weer 6 nieuwe films in Molino. Stuk voor stuk goeie films: Amadeus, Basketball Diaries met Di Caprio, de nieuwste film van Brad Pitt uit 2011 (Tree of Life), The Talented Mr. Ripley met Matt Damon, The King's Speech, en Shine. Die laatste twee zijn aanraders van Rebecca.

Films hier bekijk ik in de oorspronkelijke taal, meestal Engels, maar met Spaanse ondertitels.

Dat was het weer voor vandaag.

¡Nos vemos!

---