13-09-2011


Advertisement
Peru's flag
South America » Peru
September 13th 2011
Published: September 13th 2011
Edit Blog Post

Het ziet ernaar uit dat het regenseizoen hier in Cusco vroeger haar intrede doet dan normaal. Vandaag regen en wind. Het regent niet de hele tijd, maar toch. Gisteren regen en wind. Bewolkt.

In dat opzicht vind ik Puerto Maldonado aangenamer: je kan er meestal de hele dag en nacht door in short en t-shirt rondlopen.

Quillabamba is ook jungle, maar iets minder warm dan Puerto Maldonado, en zou ook mooier zijn. Iquitos daarentegen, de bekende junglestad in het noorden van Peru, daar is het nog warmer dan in Puerto Maldonado. Iquitos ligt langs de fameuze Amazone-rivier. Het is er 1 en al jungle, nog veel meer dan in Puerto Maldonado. Ik zou er graag eens naartoe gaan.

Puerto Maldonado is eigenlijk geen mooie stad, tenzij dan het oude stadgedeelte of de jungle zelf. De mensen zijn er meestal wel heel vriendelijk en gastvrij, en het leven is er rustig.

Het moto-verkeer kan er je soms wel op de zenuwen beginnen werken, vooral dan wat het geluid betreft, de hele dag door.

Mijn reis per bus van Puerto Maldonado naar Cusco verliep vlot, maar ik heb het meestal koud ´s nachts in de bussen, waardoor ik soms moeilijk in slaap kan blijven en vaak wakker word. Mijn buur naast mij had het ook koud. Tussen het dak en de vooruit blies een koude tocht, waarschijnlijk van de airconditioning. Vooral mijn benen hadden het koud, de rest van mijn lichaam stelde het goed. Ik had namelijk een dikke pull aan en een dikke jas.

Uiteindelijk hebben we gebeld en heeft het personeel die airconditioning uitgeschakeld. Het was direct een heel verschil. De volgende keer neem ik toch een extra dekentje mee om over mijn benen te leggen.

Ik reis meestal op de tweede verdieping, helemaal vooraan aan de voorruit. Sommigen zweren die plaats af, ze zeggen dat het er gevaarlijk is. En dat zal wel kloppen. Je draagt wel een veiligheidsgordel. Maar vooraan zitten is leuk en je hebt een mooi zicht over de baan, ook al rijden er alleen bussen tijdens de nacht en slaap je meestal. Misschien moet ik de volgende keer toch maar een plaats ergens in het midden uitkiezen.

Ik reis wel met een betrouwbare busmaatschappij, Movil Tours. Veel mensen zeggen dat dat de beste maatschappij is. Ik heb 60 S/. betaald voor mijn reis, ongeveer 15 euro. Vijftien euro voor een 10 uur durende busreis over een afstand van 530 km.

Het huis hier in Cusco is leger dan gewoonlijk. Gloria zit in Lima omdat haar zoon Diego ziek is. Hij moet allerlei testen laten doen voor zijn maag. Woensdag, morgen, komt ze normaal gezien terug, maar daar zou wel eens vertraging kunnen opzitten. In tussentijd moeten we onze plan trekken wat het eten betreft.

"We", dat zijn Rebecca en ik. Rebecca houdt niet van Europeanen. Meestal toch niet. Ik ben de uitzondering. Voor ik naar Peru kwam hield ik niet van Amerikanen. Sinds ik hier ben dien ik mijn opinie bij te sturen.

Rebecca is geboren in de VS maar is in haar vroege jeugd naar Mexico verhuisd met haar familie. Haar vader was kwaad op de Amerikaanse Overheid en wou het land verlaten.

Rebecca is een kwetsbaar maar wijs iemand. Vaak zijn de conversaties die ik met haar voer ware levenslessen. Vandaag praatten we voor de eerste keer 2 uur lang.

We praatten vooral over schrijven. Rebecca is een soort van redacteur en geeft schrijfcursussen. Auteurs, bekende en minder bekende, sturen haar hun werk door. Dat is haar kostwinning. Teksten lezen en becommentariëren. Ze schrijft poëzie, in het Spaans, en in het Engels. Ze werkt aan twee boeken waar ze al 12 jaar aan bezig is.

Enkele van haar favoriete boeken en auteurs die ze mij aanbeveelde:

Laury Lee - "As I Walked Out Early One Morning" (iemand die het Ver. Kon. verlaat al wandelend om in Spanje in de burgeroorlog te gaan vechten).

Ahab´s Wife - auteur onbekend. Herman Melville schreef "Moby Dick", het verhaal over de jacht naar een witte walvis. Captain Ahab is de hoofdfiguur. In dit boek wordt er slechts eenmaal gepraat over de vrouw van Ahab. De auteur van "Ahab´s Wife" gebruikte dit ene zinnetje om er een heel boek over te schrijven.

Arundhati Roy - "The God of Small Things"

Gedurende 5 à 10 jaar las ik boeken over schrijven. Over het schrijven van verhalen, het ontwikkelen van personages, het schrijfproces, het gebruik van dialoog, gebruik van flashback en flash-forward, het gebruik van conflict, enz. Toen ik daar deze morgen met Rebecca over sprak bevestigde zij veel van die zaken waarover ik gelezen had.

En ze stelde mij gerust: al dat lezen over schrijven is deel van de voorbereiding. In feite ben ik op die manier al aan het schrijven zonder echt te schrijven. Het speelt zich allemaal af in het hoofd.

Vele muzikanten schrijven trouwens ook in hun hoofd. Alvorens een noot op papier te zetten of een instrument aan te raken, hebben ze al de helft van een nummer geschreven in hun hoofd. Sommige nummers zijn al helemaal af in het hoofd en worden dan pas gespeeld en opgenomen. Niet altijd natuurlijk, maar soms gebeurt het zo.

Ik vertelde haar dat ik al meer boeken was beginnen lezen die ik halverwege terug heb weggezet dan dat ik boeken helemaal had uitgelezen. Ze antwoordde mij dat dat normaal is en dat ik tijd genoeg heb om te lezen. Zijzelf kon Dostojevski´s "Schuld en Boete" ook pas helemaal uitlezen op haar 40ste.

"De grootste vijand van de mens, en dus ook van een schrijver, is zijn ego." Dat heb ik al meermaals gehoord en gelezen. En kwam deze morgen ook uit Rebecca´s mond.

Om iets goed te schrijven, maar dan echt goed, moet je je ego opzij kunnen schuiven. Dat geldt voor elke kunstvorm; muziek maken, schilderen, schrijven, noem maar op. En je moet risico durven nemen.

De reden waarom veel beginnende schrijvers stoppen met schrijven is uit angst. Angst van de kritiek die zal komen. Angst dat hun ego zal worden geschaden.

Wijze woorden dus. Wijze woorden die uit de mond komen van iemand die op het eerste zicht een oude zeur lijkt. Maar het tegendeel heeft ze ondertussen al meermaals bewezen. We zijn daarstraks ceviche gaan eten, rauwe vis, een populair gerecht hier in Peru. Ik had beter een blad papier meegenomen en een pen om al haar woorden op te schrijven.

De vader van Rebecca was een wetenschapper, een chemicus. "Je moet jezelf inhuren om in jouw plaats te schrijven". Een manier om je ego opzij te schuiven.

Ik stelde Rebecca allerlei vragen over het schrijven. Kan je best eerst alles in een schema uitdenken en dan beginnen schrijven, of begin je gewoon te schrijven en zie je waar je uitkomt met het risico om vast te lopen?

Hangt af van persoon tot persoon. Het is een combinatie van beide.

Wat denk je over het feit dat er in een goed verhaal altijd een conflict moet aanwezig zijn?

Het moet niet per se een conflict zijn, het mag ook een transformatie zijn van een idee, een personage, een inzicht.

Een schrijver moet weten waarover hij praat. Hij moet schrijven over iets dat hij kent. En als hij het niet kent, dan schrijft hij er beter niet over, of moet hij zijn onderwerp of personage leren kennen.

Soms moet een schrijver research doen, opzoekwerk. Wat hij schrijft moet kloppen. Wat hij schrijft hoeft niet noodzakelijk waarheid te zijn, maar moet wel geloofwaardig overkomen. Een schrijver moet in de eerste plaats zelf geloven in wat hij schrijft. Als hij er zelf niet in gelooft, zal een lezer dat zeker niet doen.

Hoe kan je ervoor zorgen dat een melig / zeemzoeterig thema (zoals bijvoorbeeld liefde of vriendschap) niet melig overkomt?

Het antwoord zit in de vraag zelf. Waarom stellen schrijvers zich die vraag? Waarom zou het thema liefde melig zijn? Ze willen niet dat hun liefde getrivialiseerd wordt. Het conflict manifesteert zich in de vraag zelf.

Wat is inspiratie, wat is talent, en hoe kan je dat verkrijgen?

Eerst is er de "skills", de kunde, de techniek. Die moet eerst worden verworven. Daarvoor moet je discipline aan de dag leggen en trainen. Je moet zodanig getrained zijn dat je klaar bent om de inspiratie op te vangen, op het moment dat die zich voordoet, en die via je kunde om te zetten in een creatie. Als je niet voldoende getrained bent kan je de inspiratie niet omzetten in iets bruikbaars en ben je ze kwijt.

Talent moet ontwikkeld worden. Van de 100 zinnen die een schrijver dagelijks op papier zet, zijn er misschien 10 zinnen bruikbaar. Maar hij schrijft, dagelijks, en dat is wat telt.

Originialiteit en authenticiteit bestaan niet volgens Rebecca. Er valt niets nieuws meer te ontdekken onder de zon. Je moet gebruiken wat al bestaat.

En ga zo maar door. Rebecca is een schat aan informatie over alles wat met kunst en cultuur te maken heeft: boeken, films, muziek,... Noem het op en ze weet er iets over te vertellen. Ik kan er nog veel van leren.

Het gaat over kunst met grote "K". Over het verhaal achter een opera. Informatie die je alleen maar te weten komt als je je ervoor interesseert. Weetjes voor de kenners.

Over het feit dat Ernest Hemmingway´s schrijfstijl zeer eenvoudig en soms monotoon was, maar dat zijn verhalen super waren. We vroegen ons af of hij die eenvoudige schrijfstijl met opzet hanteerde en ook in staat was om mooie poëtische zinnen te schrijven, of niet. Of hij het met opzet deed, of niet anders kon. En dat het interessanter zou zijn als hij het met opzet deed dan dat hij niet anders kon.

Over pianist Lizst, die zodanig grote handen had dat hij muziek kon spelen die slechts enkelen kunnen naspelen. Die zijn vingers zodanig ver kon strekken dat hij bepaalde, ver uit elkaar liggende noten, simultaan kon spelen.

Over de paradox dat je beter kan creëeren als je ongelukkig bent. Dat ongeluk een bron van inspiratie kan zijn. Veel artiesten zijn ongelukkig maar creëeren de mooiste dingen.

Schildert een schilder beter als hij gedronken heeft of drugs neemt? Schrijft een dronkaard beter dan een nuchter iemand? Maakt iemand betere muziek onder invloed?

Volgens Rebecca niet. Stel je eens voor hoe Van Gogh zou geschilderd hebben en Hemmingway zou geschreven hebben als zij niet zoveel zouden gedronken hebben!!

Genoeg nu daarover. Ik ga een kop chocolademelk drinken, gemaakt van bittere zwarte chocolade, kaneel, sinaasappelschil, melk, en suiker.

Tot de volgende



Advertisement



Tot: 0.082s; Tpl: 0.01s; cc: 5; qc: 44; dbt: 0.0561s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.1mb