Advertisement
Op het moment van tikken zit ik lekker in Peru in de zon. Het verhaal gaat echter over 2 landen geleden, Paraguay. Paraguay is ongetwijfeld het minst bereisde land in Zuid Amerika en daarom vond ik het wel interessant om even langs te gaan. Vanuit Iguazu, Argentinië gaat er een bus door Brazilië naar Ciudad del Este, Paraguay. Eerst mijn exit stamp gekregen aan de grens van Argentinië. Tot mijn grote verbazing reed de bus bij de grens van Brazilië gewoon door! Gelukkig deed de bus hetzelfde toen we Brazilië weer uitgingen dus dat scheelde weer veel tijd en gedoe.
Daarna opweg naar het belastingvrije walhalla van Paraguay over de vriendschapsbrug.Op de brug zie je honderden Brazilianen en Argentijnen beladen met elektronische goederen terugkomen na een ochtend van druk winkelen. Bij de grens van Paraguay hoefde ik gelukkig niet lang te wachten, sterker nog ook hier reed de bus gewoon door. Bij navraag bleek dat er gewoon heel veel dagjes mensen naar Paraguay gaan voor het bovengenoemde winkelen en om dan allemaal stempels te zetten en mensen te controleren dat is gewoon te veel werk!
De eerste tegenvaller was dat ik wel een stempeltje nodig had aangezien ik langer
bleef en van plan was om via een andere kant Paraguay weer uit te gaan. Met mijn rugzak op dus terug door Paraguay gelopen naar de grenspost. Na mijn uitleg bij de douane keurig mijn stempeltje gehad en ik was eindelijk officieel binnen!
De tweede tegenvaller is dat ze dus helemaal geen hostels kenden, dus dat ik genoodzaakt was om mijn intrek te nemen in een hotel. Gelukkig was er bij de grenspost ook een toerist information stand. Daar ben ik verbazend goed voorgelicht en heb ik besloten om naar hotel Austria te gaan. Daar aangekomen werd me duidelijk waarom er geen hostels zijn, er zijn geen toeristen! Ik had bijna het hele hotel voor mezelf. Met een mengeling van Spaans en Duits, de Duitse gemeenschap is best groot in Paraguay, heb ik een van de vele, vele vrije kamers kunnen bemachtigen.
Daarna snel door want ik wou vandaag ook nog poging twee wagen van het bezoeken van de Itaipu dam. Morgen is het zondag en dan was deze dicht voor bezoek! Onderweg naar het lokale busstation wat water en eten gekocht voor een ongeëvenaard saaie lunch in de bus. Bij het busstation komt de bus meteen voorrijden.
Het geluk is met mij! Na ongeveer 3 kwartier op de snelweg rijden, informeerde de chauffeur mij dat ik er uit moest. De bus ging door naar een dorpje in de buurt en ik moest de snelweg gewoon een kilometertje volgen naar de ingang van de dam. Een kilometer lang een weg lopen in de middle of nowhere blijkt best lang als je niet zeker weten of je goed zit. Uiteindelijk om 14:55 aangekomen bij de ingang van de dam. Om 15:00 begon de laatste tour dus dat was net op tijd. Yay!
Het natuurgebied dat vernietigd is met de aanleg van de dam, was minstens even groot en spectaculair als de Iguazu Falls. Daarvoor in de plaats zorgt de dam wel voor 25% van de energie behoefte van Brazilië en voor 80% van de energie behoefte van Paraguay. Wel interessant om de tegenstelling tussen de watervallen in Argentinië en het economische belang in Paraguay zo vlak achter elkaar te zien.
Na de tour langs de rand van de weg gewacht op een bus die mij weer de goede kant op kon voeren. Het voordeel van geen bushaltes hebben is dus dat je gewoon overal kan gaan staan.
Het nadeel is wel dat de bus soms om de 20 meter stopt, wat het tot een langdurige rit maakt. Terug in het hotel aangekomen heb ik gedoucht en een mega grote milanasa (een soort van wiener schnitzel) maaltijd besteld. Zeer tevreden naar bed gegaan. Ondanks alle hindernissen de dam bezocht en mijn doel bereikt, na maar eens zien wat Paraguay nog meer te bieden heeft.
Zondag rustdag! Weinig gedaan, wel gewinkeld. Onderweg ben ik helaas mijn super de luxe goretex water en winddichte zomerjas verloren! Dat was wel even flink balen. Deze vervangen door een 6 euro kostende jas die pretendeerde bijna hetzelfde te doen. Tot mij grote verbazing tot nu toe is de jas redelijk waterdicht en houd nog wind tegen ook! Daarna een energie lunch van vier bananen, weer 20 eurocent uitgegeven. Na Chili en Argentinië is het opvallend hoe arm en ook hoe goedkoop Paraguay is. Het hotel had helaas geen avondmaaltijd in de aanbieding, de keuken was dicht dus maar aan de fruitsalade gegaan.
De volgende dag ben ik doorgereisd naar Encarnacion. Helaas waren er alleen minibusjes beschikbaar voor de 4 uur durende rit. Gelukkigerwijs zat het minibusje maar halfvol dus er was
nog ruimte voor mijn rugzak. Vrij snel gedurende de rit vulde het busje zich tot de nok toe vol met andere mensen dus werd het een zeer oncomfortabele, rugzak knuffelende rit. Zeker omdat de bus er niet 4 maar 7 uur over deed en het op een gegeven moment ook nog begon te regenen, wat niet al de leuk is in een rijdende niet waterdichte bus. De roestplekken op het dak waren gaten geworden en de ramen konden niet helmaal dicht. In Encarnacion vlug een hotel gezocht en na snel wat eten erg moe naar bed gegaan.
De reden om naar Encarnacion te gaan zijn de nabij gelegen ruïnes van Jesus en Trinidad. Eerst met de minibus naar Trinidad en vanaf de doorgaande weg nog een stuk lopen naar de ruïnes. Afgezien van een andere toerist had ik de ruïnes voor mezelf wat toch wel een leuke ervaring is na het toeristische Iguazu. Daarna doorgelopen langs de weg naar de afslag naar Jesus. Monumenten bezoeken is in Paraguay wel een beetje do-it-yourself werk. Bij de afslag was een taxi standplaats waar ik kon wachten tot er 4 personen waren die met de taxi wouden gaan. Taxi is trouwens misschien
wel een over-enthousiast woord voor een verroeste 30 jaar oude auto, maar goed uiteindelijk werd ik toch naar de plek van bestemming, de ruïnes van Jesus gebracht. Deze ruïnes waren nog groter en imposanter dan de vorige en er was helemaal niemand, tijdens mijn uur durende bezoek ook helemaal niemand gezien! Dat is toch wel de manier om door oude ruïnes te dwalen. Via een taxi en 2 verschillende bussen weer teruggekeerd naar Encarnacion, het was me een reisdagje wel!
Vandaag, 31 maart, naar de hoofdstad van Paraguay, Asuncion gegaan, de bus ging om 12:00, nee 12:05, uiteindelijk om 12:50 toen ze genoeg tickets verkocht hadden. In Asuncion was zowaar een hostel. Best fijn om weer wat mede reizigers te ontmoeten na een paar dagen van alleen zijn. 's avonds nog naar een feestje geweest met live jazz muziek in een soort van verbouwde kunstgalerij. Ik ben weer terug in de civilisatie! Vervolgens een beetje Asuncion bekeken en besloten om door te gaan naar Bolivia. Ik dus op zoek naar een bus, uiteindelijk een kaartverkoper gevonden. Wil ik betalen, blijkt mijn creditcard te zijn verlopen! Het is vandaag 2 april en de kaart is maar geldig tot eind maart.
Best lastig met nog anderhalve maand reizen te gaan. Dus maar op zoek naar een pinautomaat en geld gepind voor de bus. Nog snel wat avondeten naar binnen gepropt en mijn busreis naar Bolivia kan beginnen!
Groetzels, Kasper
Advertisement
Tot: 0.098s; Tpl: 0.015s; cc: 9; qc: 51; dbt: 0.0656s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
