Zweten in Cartagena

---

Vier dagen geleden arriveerden we doodmoe met de nachtbus uit San Gil. Het was al 13.30u toen we eindelijk aan tafel zaten en het lange wachten eiste zijn tol: Ella kreeg een woede-aanval die waarschijnlijk niet verantwoord is bij deze temperaturen. Kletsnat van tranen en zweet draaide ze na een dikke 20 minuten bij en at ze haar hele bord pasta leeg. Wij haalden opgelucht adem. We doorkruisten Cartagena, een mooi gepreserveerde oude stad met pittoreske pleinen en gezellige straatjes, tot we op de Caribische kust stootten die woest over de rotsen sloeg ter hoogte van het voormalige vakantiehuis van Gabriel Garcia Marquez. Vervolgens lieten we ons verleiden tot een ritje met de paardenkoets, waarbij de koetsier wat uitleg gaf en probeerde de grappigste te zijn. Cas kon het allemaal al niet meer schelen, want nu was het tijd voor een dipje zijn humeur. Na de paardentocht wandelden we nog wat rond in de stad en keerden we terug naar ons hotel voor een vroege nacht. Avondeten sloegen we voor een keertje over wegens collectieve oververmoeidheid.

De volgende dag kreeg Casper na een stevig ontbijt eindelijk waar hij al zo lang naar had uitgekeken: een dagje zon/zee/strand. We huurden een tentje voor wat schaduw en spendeerden de dag in het zand en in de golven van Playa de la Boca Grande. 's Middags aten we verse krab en gebakken vis met maniok. Ook ijsjes, koffie, frisdrank en dessertjes werden zomaar aan de tent geleverd, handig toch. Ella was voor een keertje eens moe (maar vertikte het toch van te slapen) en wou niet onder de tent uit, wat meteen een zonnebrandzorg minder was. Casper daarentegen was niet onder de tent te krijgen. Pas na een flinke scène en een pedagogisch niet zo verantwoorde belofte (nog meer water in de vorm van een douche) kregen we Casper de taxi terug in tegen 16.00u. We douchten ons (de ene al uitgebreider dan de andere) en gingen eten in een hoog aanbevolen restaurant uit onze reisgids: Cevicheria. We genoten intens van ons godenmaal en kropen voldaan in bed.

Op dag 3 bekeken we in de voormiddag onze opties voor de volgende dagen onder het genot van een vers sapje, koffietje en een collectie pannenkoeken. Uiteindelijk besloten we naar de Volcan de Lodo El Totumo te gaan, een uitgedoofde vulkaanmond van 15 meter hoog die op 50 km ten noorden van Cartagena ligt. Hoewel het een toeristische bedoening is, was de ervaring toch wel apart. Aangezien het mini-vulkaantje geen lava spuwt, maar modder, heeft een slimmerik bedacht dat die smurrie wel heilzaam moet zijn voor het lichaam. Zowel Colombianen als toeristen laten zich hier de pesos uit de zakken schudden voor een moddermassage, een afspoel- en schrobbeurt in de nabijgelegen lagune, voor het maken van foto's (met je eigen toestel!), tot zelfs voor het 'bewaken' van je sandalen! Los daarvan blijft het een maffe ervaring: de modder 'duwt' je als het ware naar boven en je ervaart iets wat lijkt op gewichtloosheid (volgens leken zoals wij althans). Al bij al een bevreemdende ervaring. Casper vond het idee helemaal geweldig, tot hij de bruingrijze smurrie zag en onwrikbaar besloot dat deze ervaring niet aan hem besteed was. Voor de verandering aten we nog maar eens pasta / pizza op een gezellig balkonnetje in de buurt van ons hotel.

Vanormgen was het weer inpakken geblazen, want we zouden 13 uur de bus trotseren om naar Medellin te gaan. Toen bleek dat dankzij de een of andere promo vliegtuigtickets morgenvroeg ocharme €5 meer kosten dan bustickets, besloten we ons verblijf hier met een dagje te verlengen. Jammer genoeg betekende dat ook dat we afscheid moesten nemen van het fantastische Hotel Casa de la Trinidad, maar gelukkig konden we in het centrum van de stad terecht in het hotel van de moeder van onze meest geliefde hoteluitbater. We spendeerden nog een dagje in de stad en tegen 16.00u ging Yves nog eens met Casper naar het strand terwijl ik op de kamer deze blog schreef met een slapende Ella op de achtergrond.

Morgenvroeg vliegen we naar Medellin, maar binnenkort meer daarover.

---

Photos

Boze Cas
In de paardenkoets

Eindelijk aan zee!
Playa Boca Grande

Casper danst
Chichiwa chichiwa chiciwawawa (of zoiets)