Advertisement
Published: August 16th 2011
Edit Blog Post
Donderdag 11 augustus: rustige dag in Barranquilla. Anuar en Patricia waren al om half 6 opgestaan en Anuar was om 6 uur op de schoolbus gestapt. Omdat Patricia geen cursus Engels had, kon ze ook nog even terug in bed kruipen.
Daarna stond iedereen op op het uur dat hem of haar het best uitkwam. De hele voormiddag bleven we koffie drinken, ontbijten, koffie drinken en uiteraard bijpraten. Mark en Patricia hadden als ontbijt westerse ontbijtkoeken voorzien, iets wat ze hier in de Carrefour kunnen kopen.
We hielden het de hele dag rustig. Het bijpraten en het dagelijkse leven in deze omgeving meemaken, slokte onze volledige aandacht op.
Ons moeder ging de omgeving verkennen die vanaf de 2 balkons te bewonderen is, één balkon in de woonkamer dat uitziet op daken van de buren en het appartementsgebouw daar achter. De panoramafoto van vandaag is het zicht vanaf het noordoostelijke balkon van het appartement.
De speeltafel van Anuar trok ook onze aandacht: hij verzamelt daar zijn speelgoedjes, troeteldiertjes, autootjes, spaarpotten en vooral .... zijn smurfen!
Er werd rustig gelezen in de zetel, en woordzoekers opgelost terwijl Wim pogingen ondernam om de computer van Mark aan de praat te krijgen.
De zon scheen en het was warm op de middag. Alle ramen staan dan open om ieder zuchtje wind door het huis te jagen, dat brengt een natuurlijke afkoeling. Voor momenten waarop dit toch onvoldoende afkoeling biedt, is er een ventilator boven de eettafel, die constant een zacht windje teweeg brengt. De temperaturen lopen hier overdag op tot 32°C, wat niet extreem hoog is, maar de hoge relatieve vochtigheid maakt dit toch wel zwaar om dragen. De ramen blijven zo de ganse dag en avond openstaan, ook met volle licht, en toch komt er betrekkelijk weinig ongedierte binnen.
Rond één uur begonnen we ons klaar te maken om ergens een hapje te gaan eten. We konden met de lift naar beneden, en van de lift recht de auto instappen. Toen Mark toeterde ging als vanzelf de garagepoort open. Mark legde uit dat de bewaker die erboven in zijn kantoor zit, dan de poort laat opengaan. Als iemand de garage wil binnenrijden, verifieert de bewaker eerst of het wel een auto van een bewoner is, en laat hem dan pas binnen rijden.
We reden naar een lokaal restaurantje, waar ze op een heel lekkere manier de lokale gerechten van de
kust kunnen klaarmaken. We kregen goede raad van Patricia, en aten allemaal een lekkere gevulde maaltijdsoep. De meesten kozen voor de Guando, een gevulde groentesoep, met een stuk "boelie". Daar kregen we gebakken banaan bij, rijst met kokos en een stuk avocado. Dit was lekkere kost die goed vult. Mark koos kippensoep, en kreeg wel een kwart kip in zijn soep.
Op de terugweg naar huis, stopten we bij het kantoor van DHL, niet omdat Mark zo graag wilde gaan werken tijdens zijn verlof, maar om op de onderste verdieping, bij Citibank, geld uit de muur te halen.
Na zo een lekkere maaltijd gingen we even siësten, maar ons moeder was niet moe en was bang dat een siësta tijdens de middag ervoor zou zorgen dat ze 's nachts niet goed zou slapen. Mark hield haar dan maar gezelschap!
De namiddag dobberde rustig verder, en eer we goed en wel weer op dreef kwamen was het 5 uur en was Anuar weer thuis. Iedere dag om bijna klokslag 5uur wordt hij voor de deur, met de schoolbus afgezet. Hij kwam thuis met een volledig jaarboek over zijn school. Met alle klasfoto's, foto's over alle sporten die ze er kunnen
doen, de directie, alle leerkrachten en begeleiders, en zelfs de schoolbussen. Een professioneel stukje reclamedrukwerk, maar dat erg gewaardeerd werd door Anuar. Hij bleef er het hele weekend naar teruggrijpen, en het hielp ons ook om een beetje een beeld te krijgen van zijn school, waar we op zondag naartoe zouden gaan voor het schoolfeest.
's Avonds zouden we croque monsieur eten, Anuar's lievelingshapje voor 's avonds. Mark en Wim reden eventjes naar de Carrefour om inkopen te doen. Dat kan namelijk iedere dag van de week, tot 10 uur 's avonds. Een handige oplossing in zo'n klimaat: alles bederft zeer snel, je haalt dus best zo weinig mogelijk in huis.
Mark haalde het croque monsieur apparaat boven dat hij van zijn moeder erfde, en we aten allemaal lekkere "sandwich". Dit gebeurde traag natuurlijk, met de nodige besprekingen en met een glaasje wijn. Uiteindelijk begon onze kaars toch uit te gaan zodat we deze aanpassingsdag dan ook vroeg beëindigden. We trokken ons terug in slaapkamers met airco, voor een lange, deugddoende nacht.
Nog terugdenkend aan het verhaal van de bananen: toen de familie 2 weken geleden op uitstap was, en voorbij kraampjes met bananen reed, ging Patricia bananen kopen.
Wij westerlingen denken dan aan een kilo, misschien 2 kilo. Mark was verbaasd toen Patricia vroeg om de koffer open te maken, en vroeg om te komen helpen: er werd een volledige tros bananen ingelegd, een tros zoals die van de bananenstruik gezaagd wordt. Kijk maar op de foto wat dat betekent!
Verslag: Berna en Wim.
Foto’s: Berna en Wim.
Advertisement
Tot: 0.115s; Tpl: 0.011s; cc: 15; qc: 52; dbt: 0.0639s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb