Advertisement
Published: November 15th 2012
Edit Blog Post
De reis naar Paraty verloopt hetzelfde als de reis naar Ilha Grande: met de boot en vervolgens met z’n allen in de mini-van. Deze keer is het busje iets minder luxe en ruim waardoor alle tassen bovenop het dak moeten. Op het laatste moment besluiten we onze backpacks toch nog even in de flightbags te doen. Niet veel later blijkt dat een goede zet te zijn geweest: al na vijf minuten begint het flink te regenen. Als we in Paraty de tassen uit de fightbags halen, blijken ze hun werk goed te doen: de tassen zijn keurig schoon en droog gebleven.
Op de boot heeft Tijs meer dan 10 hostels gebeld om te vragen of ze een private room beschikbaar hadden. Helaas krijgt hij telkens nul op het rekest. Waarom alle hostels elke keer volgeboekt zijn, blijft voor ons een raadsel. Niet veel later horen we van andere backpackers dat de hostels tegenwoordig alleen nog maar werken met reserveringen via websites als hostelworld.com. Als je via een dergelijke website reserveert, moet je een aanbetaling van 10% doen. Op die manier hebben de hostels al wat geld in hun zak en hebben ze meer garantie dat de gasten uiteindelijk ook daadwerkeijk
op komen dagen. Wij zijn er niet zo happig op om via internet te reserveren aangezien we het liefst aan niets gebonden willen zijn en we de mogelijkheid willen behouden om –als een kamer ons niet bevalt- naar een ander hostel uit te wijken. Voor Paraty blijkt de ‘ouderwetse’ manier nog te werken: bij hostel numero zoveel hebben we eindelijk beet en lukt het ons om een private room te reserveren.
Aangekomen bij het desbetreffende hostel, heeft de receptionist slecht nieuws: er is sprake van een overboeking. Gelukkig is hij wel zo aardig geweest om een ander hostel voor ons te regelen: eentje voor dezelfde prijs en ook met WIFI. Tot nu toe hebben alle hostels waarin we hebben geslapen gratis WIFI. Ideaal, want dat scheelt weer en zoektocht naar een internetcafé. Het hostel blijkt een pousada te zijn, 100 meter verderop. De kamer ziet er prima uit: ruim en schoon. Wij zijn allang blij dat we ergens kunnen slapen.
Na onze spullen in de kamer neergelegd te hebben, gaan we nog even het stadje in. Paraty blijkt heel sfeervol te zijn. De huisjes in het oude centrum zijn gebouwd in de tijd dat Brazilië nog een kolonie
was en hebben mooie, elegante gevels geverfd in een regenboog van pasteltinten: lichtroze, mintgroen, lavendelblauw. Maar het meest bijzondere is nog wel de bestrating: deze is ook nog in orginele staat gebleven en bestaat uit enorme grote stenen die je eerder verwacht aan te treffen bij een rivierbedding in Frankrijk. Al wandelend om je heen kijken en genieten van de omgeving, blijkt nog best lastig, Omdat de stenen zo onregelmatig zijn van grootte en hoogte, moeten we goed opletten waar we lopen waardoor we meer naar de grond kijken dan omhoog. Gelukkig nemen we wel de tijd om zo af en toe omhoog te kijken: naar de huisjes, de sierlijke lantaarnpalen en... om de paarden met wagens die door de stad heen lopen te kunnen ontwijken. Ja, we weten het zeker: de tijd in Paraty heeft echt even stil gestaan!
Later horen we dat Paraty vroeger een belangrijke stad is geweest aangezien er goud is gevonden en de stad de verbinding vormden tussen Rio de Janeiro en Sao Paulo. Toen er op een gegeven moment een directe weg tussen de grootste steden van Zuid-Brazilië werd geleged, was het niet langer meer nodig om via Paraty te reizen waardoor
de stad van minder belang werd. Gelukkig maar, want hierdoor is het stadje nog grotendeels in oude staat bewaard gebleven.
We blijven in totaal drie volle dagen in Paraty waarbij we wat aan sight-seeing doen, wat shoppen en naar het strand gaan. Daarnaast genieten we vooral volop van het heerlijke eten in de sfeervolle restaurantjes én in onze pousada. Want wát een ontbijt krijgen we elke dag voorgeschoteld zeg! Vers fruit (ananas, papaya, bananen), verse broodjes (witte bolletjes, puddingbroodjes), verse sapjes en zelfs de keuze uit drie soorten taarten. Als schrale backpackers hebben we het maar goed!
Ook het eten in de restaurants is erg goed. Vaak wordt de sfeer nog extra verhoogd doordat er live muziek is. Soms is dat een hele band, een andere keer is het een muzikant die zichzelf begeleid met een gitaar. Vrijwel altijd moet je voor de muziek betalen: op je rekening wordt automatisch een bedrag toegevoegd. Op zich niet erg, maar helaas laat de kwaliteit soms wel te wensen over en af en toe is het ronduit niet omaan te horen. In Paraty blijkt er een grot e strijd te woeden tussen twee restaurantjes op het hoofdplein. Het zijn buren, maar
als snel merken we dat het ook zware concurrenten van elkaar zijn. De muzikanten van beide eetgelegenheden staan nameljk zo hard te spelen dat het niet meer te horen is welke muziek waar vandaan komt. Het lijkt wel alsof ze denken dat het restaurant wat de meeste decibellen produceert, daarmee ook de meeste gasten aanttrekt. Wat het ook mag zijn: wij worden er niet blij van en moeten bijna gaan schreeuwen om elkaar nog te kunnen verstaan. Toch blijken wij de enigen te zijn die ons aan deze kakofonie van geluiden stoort: de overige gasten gaan onverstoortd verder met eten, drinken en kletsen.
Tijdens het bezichtigen van het stadje blijkt dat de inwoners van Paraty er alles aan doen om de ‘koloniale’ sfeer levend te houden. Want naast het feit dat hier vroeger goud gevonden werd, was Paraty ook een belangrijke aanvoerhaven voor slaven . Als ‘attractie’ lopen er dan ook grote Afrikaanse mannen rond, gekleed in slechts een leren rokje en met zware, ijzeren boeien om hun enkels en polsen. Tegen betaling kun je met deze ‘slaven’ op de foto. Leuk voor op je nachtkastje! We snappen dat ook zij geld willen verdienen, maar bedanken toch maar
vriendelijk.
Toch heeft die zwarte pagina in de geschiedenis van Brazilië het land wel gemaakt tot wat het nu is: een smeltkroes van culturen en inwoners met een regenboog aan huidskleuren. Wij hebben het idee dat het in Brazilië ook helemaal geen issue is welke huidskleur je hebt. Misschien komt dat ook wel omdat er genoeg andere samenbindende factoren zijn: voetbal, uiterlijk, muziek en het geloof. Want hoewel het christelijk geloof in Nederland steeds meer terrein verliest, is in Brazilië dat verre van het geval. Volgens de Lonely Planet is ruim 90% van de Brazilianen gelovig, onderverdeeld in de katholieken (die de grote meerderheid vormen), protestanten en evangelischen. Dat het geloof hier volop leeft, blijkt wel uit de vele kerken (op elke straathoek is er wel één) de vele diensten die er gehouden worden (vaak op woensdag- en op zondagavond) en de vele aanplakbiljetten en spandoeken op gebouwen en auto’s met teksten als ‘Jezus leeft’ en ‘God is groot’. In Paraty heeft een gelovige wel een heel orginele plek gevonden om zijn geloof uit te dragen: op het ‘nummerbord’ van zijn paardenwagen heeft hij de tekst ‘Vamos com Deus’ (ga met God) geschreven.
Voor ons is ook
de tijd aangebroken om te gaan. Na drie dagem in het mini stadje Paraty vertrekken we naar de miljoenenstad Sao Paulo.
Advertisement
Tot: 0.098s; Tpl: 0.011s; cc: 11; qc: 48; dbt: 0.0542s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Petra
non-member comment
Heerlijk!
Wat schrijven jullie toch heerlijk. We worden helemaal meegezogen. Dank dat jullie dat met ons delen. Genieten jullie nog maar lekker, blijf schrijven, dan genieten wij lekker mee! VcD!