San Carlos de Bariloche

---

Eens even rustig aandoen was het motto voor Bariloche. Trekking, toeren, vliegtuig in en uit, het is toch vakantie?!! Hostel 1004 is volgens ingewijden de plaats om even uit te rusten. Het geweldige uitzicht van het balkon dat zich op de tiende verdieping van het hoogste gebouw van Bariloche bevindt, de grote woonkamer met lekkere banken, lounge muziek en wierrook zouden rustgevend werken. En inderdaad het is een erg prettig hostel met leuke mensen. Met enkele mensen op het balkon raakte ik aan de praat. Flesje wijn erbij en genieten van het uitzicht. Eerst de standaard vragen af werken. Where have you been? How long are you traveling for? Van één dame kon ik het accent niet helemaal plaatsen. Dus: Where do you come from? Hollanda!!! OK dan kunnen we in het nederlands verder. Waar woon je dan in Nederland? In Arnhem. Je meent het, ik ook!!! Waar woon jij? In de Parkstraat. OK dat is één straat van mij vandaan. Damm the world is so small. Marieke heet ze, blond haar, kunstacademie gedaan en komt vaak in Café vrijdag. Daar heb ik haar nog nooit gezien.

Overdag wat door de stad geslenterd. Om de drie winkels zit er een chocolade winkel. Ik had gelezen dat Bariloche hier beroemt voor is maar zoveel is wel een beetje veel. Maar ja dan moet je er natuurlijk ook aan geloven. Ik ben er eens goed voor gaan zitten en heb een groot stuk chocolade taart aan laten rukken met een heerlijk beker chocolade melk. Een overdosis chocolade, wat een genot, wel wat heftig en wat voel je je dan ordinair "vol". Uitbuiken op een bankje op het plein, waar enkele fotograven foto´s met hun Sint Bernhard hond proberen te slijten, met uitkijk op het meer en de bergen met sneeuw op de toppen. Ik heb wel eens slechtere dagen gehad.

s'avonds nog wat in het hostel gehangen en vroeg naar bed om eens heerlijk uit te slapen. Jammer dat er om 6 uur s´morgens al enkele kamergenoten niet geheel geluidloos vertrokken. Tja het leven in een hostel gaat niet altijd over rozen. Een hele dag niks doen...een aantrekkelijk idee, maar tijdens het ontbijt hoorde in enkele andere praten over een rit op paarden door de bergen. Dat is geen gek idee. Ik lekker zitten en het paard het werk doen. Dus om één uur was het opstijgen en vort met het peerd. Wat fijn is dat je nu echt om je heen kan kijken en genieten. Als je zelf loopt ben je het meerden deel van de tijd aan het kijken waar je je voeten neer zet en moet je stil gaan staan om van het uitzicht te genieten. We gingen een flink stuk de bergen in en reden zelfs over het onderste stuk van een ski pisten waar de sneeuwkanonnen nog stonden. Als je omhoog gaat moet je op een gegeven moment ook weer naar beneden. Maar in één rechte lijn was niet in mij opgekomen. Staand in de stijgbeugels en bijna liggend op de kont van het paard gingen we naar beneden. Dat is nog eens een afdaling. Wat een ervaring. Het was een geweldige rit.

´s avonds terug in het hostel was het balkon weer goed gevuld voor de zons ondergang. De algemene vraag was uit eten of zelf koken. Uit eten werd het en wel bij El Boliche de Alberto het beste steakhouse van Bariloche. Uit eigen ervaring kan ik zeggen, dat dit klopt. Wat een heerlijk "beef de lomo", zo zacht, zo smaakvol, gewoon geweldig. Met 11 backpackers eten uit landen van over de hele wereld en een nog een paar flessen heerlijk Malbec is een gegarandeerd succes.

De volgende dag om vier s´middags ging mijn bus naar Mendoza dus nog ff chillen. Van Bariloche naar Mendoze is 20 uur in de bus. En daar zag ik wel tegen op want ik had een 3e klas ticket. 1e was er niet op deze lijn en 2e klas was al uitverkocht. Het ticket had ik via de telefoon gekocht en via e-mail ontvangen. Aangekomen bij de bus bleek dat mijn bus gisteren was gegaan. Ik had me in de dagen vergist. Met dat reizen raak je ook geheel de tijd kwijt. Met bijbetalen mocht ik toch nog mee. Maar het duurde even voordat we daar uit waren want ik spreek nog steeds geen Spaans en zij spraken allemaal geen Engels. Een spelletje hints was er niks bij. De bus viel me erg mee, veel ruimte en zelfs een beensteun. Het eerste deel was er prachtig uitzicht. Een geweldige rit door de bergen en daarna door de vlakte van Patagonië. Na mijn slaapmiddel (flesje Malbec rood) ben ik heerlijk in slaap gevallen en werd pas half acht werd ik wakker. Wel wat stijf maar dat had meer met het paardrijden te maken dan met de bus.

O ja er werd in de bus ook nog een film gespeeld. High velocity met Tom Cruise in de rol als sky diver. Een redelijke film maar het zorgde wel voor inspiratie. Ik kom hier op terug in mijn volgende blog over mijn avonturen in Mendoza.

Nog wat algemene info over San Carlos de Bariloche zodat jullie ook een idee kunnen krijgen van deze plaats. Bariloche bevindt zich in één van de mooiste gebieden van Argentinië, temidden van diepblauwe meren, kleurrijke bossen, gletsjers en talrijke flora. Het plaatsje ademt een Europese sfeer uit, dankzij de Zwitserse immigranten die zich hier als eersten vestigden in 1902, aan de oevers van het meer Nahuel Huapi. Zo treft u hier onder andere vakwerkhuizen, Sint-Bernardhonden, lekkere chocolade en kaasfondue aan. In het winterseizoen, tussen juli en september, wordt hier volop geskied op de omliggende bergen. In de zomerperiode kunnen diverse uitstapjes in de prachtige omgeving gemaakt worden langs meren, vulkanen en door nevelwouden. Het is een zeer populair gebied voor allerlei openluchtactiviteiten zoals trekkingen, paardrijden, raften en skiën.

---