Advertisement
Published: April 8th 2009
Edit Blog Post
onze "zware" werkweek zit erop... de feestdag en het verlengde weekend van pasen begint hier, dus ook voor ons zijn de werkdagen voorbij...
maandag was het na mijn rijkgevulde weekendje wel pijnlijk om op te staan en terug naar het ziekenhuis te gaan... een guardia zag ik dus ook niet meer zitten en die heb ik dan ook maar gelaten voor wat hij was... na de patiënten op de afdeling te hebben onderzocht en hun evolucion en indicaciones te hebben geschreven, ben ik er maar vandoor gegaan... toch nog een beetje genieten van het mooie weer... de herfst is hier ondertss wel ingetreden, maar als het zonnetje erdoor komt, dan halen we hier toch nog altijd bijna dertig graden...
een beetje buiten gezeten met een boekje dus... jullie kennen mijn gewoontes ondertussen ook al... met een boekje in het zonnetje op een bankje of op de patio... heerlijk...
's avonds hadden wij bij valeria afgesproken (met thomas en gabriel en deze keer was ook de novio van valeria, fede, erbij) om picada te doen en een beetje gezellig bij elkaar te zitten... picada, zo de hapjes zoals bij ons thuis... valeria en ik naar de winkel om alles te gaan
kopen en dan alles klaar te zetten tegen dat de boys eraan kwamen...
we hebben ineens ook eens argentijnse, belgische en franse muziek zitten uitwisselen... kga thuis toch eens een paar dingetjes moeten opzoeken, want er zaten echt mooie dingen bij...
gisteren dan terug pijnlijk om op te staan... maar toen we in het ziekenhuis kwamen, zei die dokter die onze coördinator hier is, van ja, tis jullie laatste dag... en ik zei, hmmm, nee, voorlaatste... neenee, laatste, morgen komen jullie enkel nog om iedereen dag te zeggen... owkeeeeeej... 😊
dus na een voormiddagje zoals elke dag, zat onze officiele laatste werkdag erop... 't deed toch een beetje raar om daar weg te gaan en thuis te komen en dat vieze operatiepakje uit te doen en te weten dat het de laatste keer was dat we 't moesten aandoen...
in de namiddag ben ik op alfajores-jacht gegaan... ik heb er iets op gevonden... eerst ben ik naar de plaatselijke variant van tupperware gegaan en heb ik twee dozen gekocht... daarna ben ik naar de bakker gegaan, waar ik vind dat de koekjes het lekkerst zijn en ben ik mijn bestelling voor zaterdagochtend gaan plaatsen... 3 kilo alfajoresjes... hmmmm... da
zou moeten volstaan, genoeg om uit te delen en op de feestjes op de tafels te zetten... zaterdag om 10u30 moet ik ze gaan halen... vers van de bakker dus, ook nog op zondag 😊
kben ook ineens een doktersjasje gaan kopen hier... ze hebben hier honderd modellen en maten en kort en lang en met korte mouwen en met lange mouwen en en en ... kheb uiteindelijk een kort jasje, met korte mouwtjes en speciale zakjes gekocht... 50 pesos, daar kan je niet voor sukkelen... (is iets meer dan 11 euro)
en uiteindelijk ben ik toch maar een maté gaan kopen ook... een dokteres in het ziekenhuis heeft een neef en nicht die in belgië wonen voor twee jaar en zij vroeg mij of ze een maté me mij kon meegeven... nu das geen probleem, want die wonen in leuven, dus ik zal da wel eens tot daar krijgen... maar omdat ik da dus wou doen, had ze mij een maté-rietje kado gegeven... nu ja, me zo'n maté-rietje ben je niets, zonder maté-beker... dus ja... niks aan te doen, de maté komt mee naar belgië... nu nog een zak maté-kruiden gaan kopen om de maté mee te maken en
dan is het compleet...
vandaag zijn we dan richting hospital de niños getrokken om iedereen daar dag te gaan zeggen... 't was een raar afscheid... mss omdat we nu weten dat het ook echt het einde is... alle vorige keren dat we afscheid namen in een ziekenhuis, hadden we nog hopen andere stages en veel weken voor de boeg, maar nu zijn het nog twee dagen, die ons staan te wachten en de derde dag zitten we op het vliegtuig terug richting belgië...
we hebben daar eigelijk heel lang zitten talmen voor we doorgingen, 't leek alsof het te moeilijk was om te vertrekken... en toen we door de gang naar de uitgang liepen, had ik het zelfs even lastig... geen tranen, maar toch zo een beetje een krop in de keel...
er resten mij hier nu dus nog twee dagen... morgen en overmorgen... en valeria van het hotel hier, heeft mij nog eens uitgenodigd bij haar thuis... dus die twee dagen gaan voorbij zijn voor ik het weet... nog twee dagjes naar carlos paz, bij mijn argentijnse familie en dan is het avontuur hier voorbij...
het is zoooooo snel gegaan...
de dag dat ik thuis mijn valies
aan het maken was, lijkt gisteren wel...
en nu moet ik mijn valies hier beginnen maken, aangezien ik morgen en overmorgen ni thuis ga zijn...
nog drie keer slapen en ik vertrek naar huis...
tot binnenkort dus...
dikke zoenen xxxxxx...
Advertisement
Tot: 0.096s; Tpl: 0.011s; cc: 12; qc: 49; dbt: 0.0624s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Lut
non-member comment
Bedankt
Anke, het was heel fijn je te volgen en wens je een goede reis naar huis toe. Tot ziens, hoors ....