Advertisement
Joepie, na vijf weken appels plukken mochten we weer het fietsje op! Dat was duidelijk even wennen. Veel schuiven op het zadel de eerste uren en wat gevoelige lichaamsdelen de eerste dagen. Ook de in gedachten gestelde bestemming voor de eerste dag niet helemaal gehaald. Een uur langer aan het klooien om onze (nieuwe) bagage op de fiets te krijgen en een gemiddelde snelheid die wat tegenviel sloegen we onze tent veel eerder op de route op dan we dachten. Lucky us: het was de laatste dag dat de camping open was en we waren de enige en laatste gasten van het seizoen:-).
Luck stayed with us. Ondanks dat de westkust van het zuidereiland de meeste regen krijgt van heel Nieuw -Zeeland hebben we heel veel heerlijke zonnige dagen gehad. Alleen de laatste dag, een record van 124 km van Fox Glacier naar Haast!, (ja, dit uitroepteken staat niet op de juiste plaats, maar he, 124 km:-)) hadden we aan het eind wat regen. We waren echter zo in een jubelstemming dat dat ons niet deerde. True story. Ok, eigenlijk waren we wel klaar met de regen en het begon al te schemeren.
But back to the beginning. Door al die
zonneschijn konden we veel kamperen en hebben we erg veel kunnen zien van alle natuur die de westkust rijk is. Fietsen door de Buller Gorge, de Pancake Rocks bekijken, met ons tentje 10 meter van de zee staan, wandelen door Arthurs Pass National Park, de eerste met sneeuw bedekte bergen zien en op een gletsjer lopen! En natuurlijk lekker in het zonnetje fietsen!
Nieuw!: een dagelijks terugkerend gevecht om een plek op het zadel. Het eerste uur van de dag duidelijk gewonnen door de bagage achterop, maar na een uur veel schuiven en duwen, gewonnen door ons achterwerk.
Pech: na ruim vijf maanden fietsen de eerste lekke banden:-(. Halverwege Westport en Punakaiki werd de achterband van Veerle's fiets steeds zachter. Na een eerste 'we plakken hem langs de kant van de weg' duurde het 10 km voordat het weer misging. Na een nieuwe plakbeurt slechts 400 meter. Deze keer een nieuwe binnenband erin en eindpunt gehaald. Volgende dag ging het echter ook met de nieuwe binnenband mis. Helaas hadden we geen nieuwe binnenband meer en daardoor waren we genoodzaakt om een andere methode toe te passen. Dirk-Jaap en Veerle pompten om beurten de band op waarna Veerle er
als een haas in de hoogste versnelling vandoor ging. De band hield deze actie steeds minder vol en de laatste drie kilometer hebben we gelopen. In Greymouth maar een nieuwe binnen- en buitenband gekocht.
Gehaat: de sandfly. Een insect ter groote van een fruitvliegje maar met de beet van een stevige mug. Ook na vier dagen nog gegarandeerde jeuk. Tevens verpester van anders schitterende lunchplekjes.
Advertisement
Tot: 0.1s; Tpl: 0.014s; cc: 14; qc: 49; dbt: 0.0479s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Marianne
non-member comment
Appeltjes
Mooi blog weer en gave foto's! Elke keer als ik hier nu appeltjes uit Nieuw-Zeeland eet, dan denk ik "misschien is deze wel door Dirk of Veerle geplukt!" :)