Advertisement
Published: December 21st 2011
Edit Blog Post
3e keer goeie keer. De lange broeken waren nog steeds niet droog dus deden we een korte aan. Gelukkig dat het zonnig was en minder fris dan de dag ervoor.
Toen wij opstonden (tegen 9u) hadden de meeste andere campeerders de wandeling naar de put er al opzitten! Vroege vogels blijkbaar!
We hadden even een korte babbel met een meneer uit Zweden. Hij is reisjournalist en was trok rond voor zijn werk in Nieuw-Zeeland voor maar liefst 5 maanden! Hij moest alle wandeltracks doen en daar een gedetaileerd verslag over schrijven. Wandelen, natuur, hobby & werk alles in 1. Vakantie gevoel hebben en daarvoor betaald worden is zalig niet?
Wij opnieuw op weg naar de diepe put. Het is toch een lange wandeling hoor! De modder en de regen was nog niet volledig verdwenen en zo op de stenen wandelen is héél gevaarlijk. Je mag er zeker 3 uur voor uitrekken als het geregend heeft.
Wel, we kwamen net aan de put aan en dan moesten we nog es enorme rotsblokken over om in de put te gaan kijken. Ik (Jasmijn) had onderweg al es door mijn knie gezakt (ja mama altijd het knieverband aan) en besloot veilig onder een boompje
te blijven wachten op Jan. De avonturiersman himself sprong in 1,2,3 over de rotsblokken heen.
Terug in de auto begon het opnieuw te gieten!! We waren net op tijd uit het bos. We besloten om toch de gravelweg te nemen vooraleer de weg opnieuw onderstond met water.
Toen we zo halverwege onze baan waren zagen we opeens een grote vrachtwagen de weg versperren. Ik ging even kijken en toen zagen we 2 hele grote kranen (1 gewone graafkraan en de andere iets met een drilboor op). Ik zag ook een grote put in de weg en grote stenen van de wand naar beneden rollen.
Ok! Wat nu weer?
Gelukkig wisten de 'werkmannen' te zeggen dat het niet lang meer ging duren.
Nieuw-Zeeland is Marokko niet , dus het was inderdaad maar enkele minuten wachten.
Blij dat we die weg konden nemen en dat de vrachtwagens plaats maakten voor ons.
Een andere weg naar Canaan Downs (Lord of the Rings set locatie & de wandeling naar de putten) is er niet.
Tussen de weg van de wandeling naar Takaka toe (de eerste 'grote' stad na Nelson) bezochten we ook nog even The Split Apple Rock. Dit is
een ronde rotsblok dat in 2 gebroken is en op een apart eilandje in de zee ligt. Jan is ernaar gaan kijken. Mijn knie deed te veel pijn en ik besloot te chillen in de auto.
Aangekomen in Takaka gingen we naar de camping van de stad zelf. Die stond te koop! Gelukkig konden we er nog op, maar we weten nu wel waarom de camping te koop staat. Het is waarschijnlijk niet rendabel meer voor de gemeente , want de camping ligt tussen 2 fabrieken!
Op de camping zelf hebben we er niks van gemerkt eigenlijk, het was deze morgen meer lawaai en zo van vrachtwagens die op en af reden.
Gisterenavond tijdens het eten koken kwam Jan in gesprek met een jongen Nill. We besloten 's avonds iets te gaan drinken. (Er is maar 1 pub in Takaka dus je hebt niet veel keuze). De jongen Nill en zijn familie zijn van Israël. De jongen is mijn leeftijd (23 dus) en had net zijn legerdienst er op zitten. Het is in Israël verplichte legerdienst voor jongens 3 jaar , na het middelbaar, en voor meisjes 2 jaar.
Zie je ons dat al doen? Ik dacht het
niet...
Maar daar blijven de jonge mensen het ook niet pikken en ze proberen soms uit hun legerdienst te ontsnappen , te protesteren etc.
Nill was in elk geval blij dat hij eruit was en hij wou er nooit meer naartoe. Hij zei dat het leger hem niks had bijgebracht en dat hij er zo min mogelijk wou aan denken.
Ook zijn vader had een bijzondere historie. Zijn moeder (van de papa dan) kwam uit Auschwitz – concentratiecamp en zijn vader was van Polen. Ze waren beiden naar Israël gevlucht en hadden daar een gezin gesticht.
De vader wou héél veel weten over Europa en ze vonden het héél raar dat er bij ons geen grenscontroles waren. Dat iedereen in Europa , of je nu toerist bent of niet overal vrij mag gaan en staan waar je wilt.
In Israël is dat dus zeker niet het geval. Daar krijgen jongeren na hun legerdienst amper een visum om op reis te gaan. Velen van hen willen naar de USA (één of andere droom die ze hebben dat het daar beter is ) om daar ook te gaan werken. De USA wil niet dat mensen gaan emigreren dus hebben ze een regel
ingesteld dat de Israëlische jongeren niet naar de USA mogen.Bijna niemand kan een visum krijgen tenzij je een vaste job hebt in Israël en kan aantonen dat je zeker terugkeert. Mensen kunnen wel gemakkelijk een visum krijgen voor 3e wereldlanden (want de regering denkt: niemand kan daar geld verdienen en naar daar gaan wonen)
Ook naar Europa reizen is voor de Israëli's moeilijk. Ze krijgen een toeristenvisum om gans Europa in 3 maanden te bezoeken. Dus niet 3 maanden per land , maar 3 maanden voor 30 landen...
Anyway soms beseffen we niet hoe gemakkelijk we het hebben bij ons in Europa.
We hebben het niet over de Palestijnen gehad tijdens onze conversatie. We wilden ook niet dat er ruzie kwam hé aan tafel...
Die man had al zijn vakantiedagen opespaard om een 4 weken lange reis te kunnen doen met zijn kinderen. Zijn jongste kinderen (18 en 12) waren 4 weken van school gehouden om een 'fantastische reis' te kunnen maken.
Nill vertelde dat hij van plan was om 8 maanden naar Zuid-Amerika te gaan en dat zijn enige doel voor dit moment reizen was. Dat is ook ons doel. Op dat vlak dachten we er helemaal
hetzelfde over en die gast was content dat hij niet de enige was met dat idee!
Na zijn reis moest hij van zijn vader aan de universiteit beginnen.
Bizar hé! Hij zal er misschien 25 zijn als hij aan zijn unief begint. Terwijl de studenten in België er mee klaar zijn...(of toch meestal).
Vandaag hebben we het stadje Takaka bezocht. Er zijn wat leuke shops maar anders is het niet zo speciaal. We hebben wel het allereerste vegetarisch restaurantje gezien alsook de eerste biowinkel. Takaka is gekend voor zijn kunstenaars en dreadlocktypes (NZ is een echt dreadlockland!), blote voeten wandelaars enz.
We hebben ons vandaag ingeschreven bij HelpX een vrijwilligersorganisatie. Het is hetzelfde zoals wwoofing maar dan niet landgebonden. HelpX is internationaal (en wwoofing is enkel in Australië & NZ). Je betaalt 20€ voor 2 jaar lid te zijn.
Ook in Europa zijn er HelpX projecten.
Wat doe je dus? Je bent vrijwillger bij iemand bv : bij iemand thuis die hulp nodig heeft om zijn tuin te onderhouden, te schilderen, bomen te planten, onkruid te wieden, hout hakken, plantjes planten, ecologisch bouwen, boeren, ...
En dan krijg je voor maximum 4 uur per dag werken voor
die mensen een gratis verblijfplaats en soms eten.
Plus het is een leuk om de mensen eens te leren kennen. Anders zie je vaak mensen zo wat tussen een goeiedag en goeieavond, maar op die manier leer je ze beter kennen. Hoe ze leven enzovoort. En zei kunnen ook heel wat leren van jou.
Je stuurt dus een mail met wie je bent en de link van je profiel op de site en dan is het aan hen of ze je aanvaarden om te komen werken of niet.
Er is héééééééél veel keuze.
Dus voor de onhandige harry's in België! Er is hoop! Schrijf je in bij HelpX en zet dat je een vrijwilliger zoekt voor klusjes uit te voeren...in ruil voor een bed en eten krijg je algauw leuke mensen over de vloer. Je bepaalt zelf hoe lang ze mogen blijven.
Advertisement
Tot: 0.066s; Tpl: 0.012s; cc: 14; qc: 28; dbt: 0.0387s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb