Christchurch en Schiereiland

---

Zaterdag 25 Januari 2014:



Ik slaap tot 9u en heb dan ontbijt. Biff is al een tijdje wakker. Vervolgens ga ik naar het winkelcentrum zo'n 3km verderop. Ik ga eens kijken voor een compact rugzakje en een stevige poncho. In de Kathmandu-winkel vind ik een rugzakje gelijk Anna een paar dagen terug had. Ik neem nog wat astronoutenvoeding ook en kijk naar de thermische hemdjes. Een stevige poncho hebben ze niet maar wel stevige regenjassen. Nee dank u, die heb ik al. Maar net voor ik buiten ga sta ik toch bij de jassen. Er is een gortexmodel met -50%. Hmm wat later sta ik buiten met een nieuwe jas. Hopelijk kan deze de NZ-regen aan. Het is een compleet zwarte dus ik ga nog op zoek naar wat reflecterend materiaal. In een naaiwinkel hebben ze los lint. Bij de fietsenmaker reflecterende tape om aan te brengen. Ik koop een rolletje maar weet nog niet wat ik ermee ga aanvangen. Het beschadigt misschien men jas. Ik koop nog voedingswaren en ga terug naar huis. Ik bestudeer hoe ik het best met de bus in het centrum geraak maar ik geraak er niet wijzer uit en ga maar met de fiets. De eerste stop is het Cantebury Museum. Een zeer gevarieerd museum. Der zijn nog wa zalen met replica's vd Maori-cultuur. Er is moderne kunst, Stukje over de dino's, Egype, Japan en over de Poolreizen. Het museum is niet zo groot en door de grote variatie blijft het best boeien. Na het museum ga ik door de Botanische tuin en kom uit op een openluchtfestival. Verschillende straatartiesten doen hier hun stunts. Terug bij de fiets rijd ik de verboden zone binnen oftewel het gebied dat nog gevaarlijk is na de aardbeving van een paar jaar terug. Het is beperkt toegankelijk voor verkeer. Vele gebouen zijn leeg en afgezet met een hek. Brokstukken liggen er nog her en der. De oude kathedraal is deels ingestort. Vele gebouwen zijn gesloopt en er is veel leeg. Het is een echte spookstad/oorlogszone. Ik wil nog naar de film maar het is niet mogelijk om men fiets binnen te zetten dus misschein de dag erna. Ik heb het hele huis voor me alleen en maak een schnitzel klaar met spinaziepuree!







Zondag 26 Januari 2014:



's morgens geef ik de Santos eerst wat aandacht, beetje proper spoelen, velgen opblinken en de ketting wat proper maken met een doekje. Van Biff verneem ik hoe ik het best met de bus in het centrum geraak, niet rechtstreeks maar met een overstap aan het winkelcentrum. De bus is net weg en het is langer wachten dan te voet dus ik wandel al naar het winkelcentrum. Ik scoor er nog wat eten en neem dan de bus aan de overzijde. Ik stap af aan het Centraal Station, hmmm het heeft toch niet veel weg van een station maar kom. Het is vandaag aan de frisse kant met een spatje regen, nog niet voldoende om men nieuwe jas uitgebreid te testen. Ik wandel naar het nieuwe winkelcentrum RESTART. Het zijn allemaal containers waar er verschillende winkeles en café's zijn in ondergebracht. Dan wanel ik naar de kartonnen kathedraal die de ander vervangt. Het is een groot dak met kartonnen structuren en daarover plastiek. Het is best inventief. Er is net een viering aan de gang. Ik wandel ook nog voorbij een monument voor de aardbeving, een reeks lege stoelen ter nagedachtenis van de slachtoffers. Ik kom bi jde jeugdherberg waar Tony zou verblijven. Hij kwa ook teug naar Christchurch en we zouden samen iets gaan eten. Hij heeft echter nog niet op men berichten geantwoord. Aan het onthaal willen ze geen gegevens vrijgeven en ik wacht dan maar in de lounge. Een uur later zie ik hem, hij was in slaap gevallen. Tony vindt het te slecht weer om te voet te gaan dus gaan de met de auto. We eten in het Belgian Café. Ik stoofvlees en hij kip. Hmmm, een grote kom stoofvlees waarin frieten zwemmen. De keuken mist nog de finale Belgische tocuh denk ik. We bestellen nog wat frieten apart en deze zijn wel lekker knapperig. Daarna gaan we naar de film, 47 Ronin. Een film over Samurai, great entertainment. Taxi Tony zet met nog thuis af, ideaal!



Maandag 27 Januari 2014:



Bij Biff zijn er gisterenavond nog Amerikaanse fietsers toegekomen die al vroeg uit de veren zijn. Ik blijf koppig liggen en mis ze. Ik ga men lunch inslaan en ze dan bedankt en dag aan Biff. Ik ga richting het Luchtvaartmuseum. Ik rijd over redelijke banen maar kom dan toch weer op een gevaarlijke rontonde uit met een aparte fietsstrook maar deze is nog gevaarlijker dan gewoon volgen. Lekker opgefokt kom ik aan het museum. Ik eet eerst wat want ik heb geen flauw idee hoe lang ik er binnen ga zijn. Er is een inleidende zaal over de luchtvaart in het algemeen en meer specifiek over NZ. Dan is een er grote hangar met verschillende modellen van al wat oudere toestellen. Ik ga op zoek naar een bepaald model waar men nonkel fan van is maar het staat er niet. Wel eentje van dezelfde fabrikant maar ni da bepaalde model. Er is ook nog een korte tentoonstelling over neergeschoten piloten die krijgsgevangen worden genomen. Ik laat men fototoestel nog vallen en er spatten stukken af. De iris die de lens afsluit is kapot. Gelukkig werkt het toestel nog maar de lens heeft geen bescherming meer. Voorzichtig met de lens en zolang het werkt, kunnen we voort. Met het museum achter me doe ik een omrit voor inkopen om later te ontdekken dat er gewoon een supermarkt op men route lag. Ik doe nog een andere omweg doordat ik in een wijk in opbouw terecht kom waar de wegen niet kloppen met de GPS. Terug op het juiste pad stopt er ineens een auto met de vraag of ik Peter van België ben. Ik kijk verbaasd en zeg ja. Het Is John, men warmshowersgastheer van vanavond. Hij moet nog even iemand naar de luchthaven brengen maar de garage is open zegt hij. Nog een beetje trappen en ik kom aan om een groot landgoed. Ik ga binnen in het weelderige huis en voel me één of andere Graaf 😊 Ik maak het me gemakkelijk en wacht op John... John komt er laat door maar er is toch nog tijd voor een praatje. John is succesvol zakenman geweest in diepgevroren lam en erwten die hij exporteerde naar het Midden-Oosten en Azië.



Dinsdag 28 Januari 2014:



In de ochtend maakt John ontbijt met gepocheerde eigeren in een speciaal pannentje. Hij krijgt nog een telefoontje van mensen die in zijn B&B willen verblijven maar het is helaas volzet. Hij belooft ze dat hij eens bij de buren gaat informeren. Wat later zitten ik en “Den John” in de BMW op weg naar de buren, de buren zijn echter een stukje rijden. Aangekomen op een nog groter landgoed leert John zijn buur kennen en wisselen ze gegevens uit. Terug thuis sorteer ik men spullen uit. Ik rijd licht naar Akaroa en laat de kampeerspullen achter. Het eerste stuk over de baan gaat zeer vlot, vervolgens begint de Rail Trail, een ouder spoorweg met wat gravel. Dit rijdt echter een stuk moeizamer en ik verlies snelheid. Ik fiets wel autovrij en kom langs moerasland langs de kust dat een vogelparadijs is. Dit levert een aantal mooie foto's op. Voor de lunch mis ik men rackpack om op te zitten. Het is zonnig maar door de wind best frisjes als je stil staat. Verderop gaat de route van de zee weg en kom ik langs een prachtig meer. In het water zitten vele zwarte zwanen. Na Little River gaat de weg omhoog. Via een kronkelende weg stijg ik maar liefst tot 470m, gelukkig is deze niet te steil. Boven heb ik een gratis ticketje voor het zicht op de baai. Er staat nog één van de vele toeristenbussen ook. In de haven ligt een cruiseschip en dat is merkbaar. Ik ga keihard naar beneden om vervolgens langs de baai te rijden. Ik moet echter nog 4 heuvels over voor Akoroa zich overgeeft. Het is best een druk dorpje, vol toeristen. Ik ga op zoek naar een hostel maar de eerste is volzet, de 2de ook. Als ik nog bel naar een 3de buiten het centrum krijg ik ook een negatief antwoord. Ik ga langs de toeristische dienst langs voor raad maar dat brengt niet veel op. 9Km terug is er een camping waar je een hut kan huren. Ik ga even zitten want dit stuurt allemaal de plannen in het water. Ik wou in het , de dag erna, wandelen of kayakken. Ik rijd uiteindelijk terug en na 3 heuvels ben ik op de camping en neem een hut. Als ik volledig beladen had geweest, had een ander verhaal geweest. Ik heb de luxe van een tv en een groot bed. Keuken en douche zijn echter apart. Morgen moet ik beslissen of ik terug naar Akoroa ga of maar meteen terug rijd.



Woensdag 29 Januari 2014:





Ik heb gesloten in men hutje ook al was de nacht te kort. De zon is van de partij. Ik besluit om terug naar John te rijden en niet terug naar Akoroa. Ik heb een kleine heuvel van 100m voor de kolos van 476m eraan komt. Het eerste stuk gaat door het bos en cicades/krekels moedigen me aan met hun gezang. Sommige stukken zijn open en de zon is warm. Al bij al ben ik op een klein uurtje op de top waarop ik daarna terug naar beneden mag vliegen. In Little River ontdek ik een bib en aangezien het bijna etenstijd is stop ik hier. Ik zet de laptop op om wat foto's te uploaden. Dit gaat niet zo vlot daardat de pc eerst niet opstart en daarna zeer traag gaat. Ik ga verder over de gewone baan en niet over de Rail Trail van gisteren. Het stuk vlak na Little River bolt zeer vlot maar dan kom ik in open terrein en er staat veel wind. Naargelang hoe de weg draait, krijg ik een stevige noordooster over me want me ferm afremt. Ik had gedacht snel bij John te zijn maar op dit tempo ben ik er om 16u. Er is niemand thuis. Wat later komt John thuis en we leggen samen een nieuw glazen tablet op een tafel. Iets later krijg ik een stofzuiger in men handen geduwd en ben ik de dyson aan het temmen. Ik vind nog een boek over Mark Beaumont, een Engelsman die eens het record had om zo snel mogelijk de wereld te fietsen. John is vanavond op stap en na de douche stop ik nog wat kleren id wasmachine en daarna bak ik aardappelschijfjes, wat een onderneming. Maar het smaakte! Op tv zkijk ik naar History Channel met docu's over WO2 en het Romeinse rijk. Ik bestel al een deel van men fietsreserveonderdelen die ik binnenkort nodig zal hebben.

---