Wellington (Noordereiland Nieuw-Zeeland)

---

Sinds deze late namiddag zijn we aangekomen in Wellington. Wellington is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en ligt op het Noordereiland.
We hadden eigenlijk gisterenavond geboekt. Er zijn 2 ferrymaatschappijen vanuit Picton naar Wellington en Bluebridge is de goedkoopste.
Het is wel een roestige ferry en totaal niet modern maar voor die 3 uurtjes hadden we er geen probleem mee om in een muffe zetel te zitten.
En toch mochten we deze namiddag al mee met de ferry. We hadden gezien op ons ticket dat we dit moesten uitprinten. Een klein probleempje want we hadden geen printer. Deze morgen kon de campingbaas het niet afprinten want hij vertrouwde geen pdf formulieren (hij wist niet wat dit was en wij konden het niet omzetten naar iets anders).
We besloten dus naar de ferrymaatschappij zelf te rijden en te vragen om onze papieren af te printen. We hadden blijkbaar toch geen papieren nodig want een achternaam was genoeg. :-)
Jan vroeg of we nog meekonden met de boot deze namiddag en ja hoor! Dus bij deze zijn we een dagje vroeger in Wellington.
We staan nu op een camping een kwartiertje uit de grote hoofdstad (in Porirua) want de stad zelf heeft geen campings.


Vandaag besloten we Wellington te bezoeken. We wilden ons parkeren in een iets goedkopere parking maar al gauw stonden we ondergronds tenmidden in het centrum.
Je kan het al raden! Duur dus! Voor een halve dag betaalden we $18! Een grote hap uit ons dagbudget.
Wellington staat gekend voor zijn kunst in de stad.En dit is ook in veel pleinen en gebouwen te zien.
We bezochten ook Te Papa museum. Jan bezocht één van de vele gratis tentoonstellingen over de Maori cultuur met nagebouwde schepen, huizen, getuigenissen, ... en een deel over mensen uit de Pacific Islands want dit is hier ook in de buurt.
Ik bezocht het enige waar we moesten voor betalen...shame on me! Maar het was dubbel en dik de moeite! De tentoonstelling ging over 200 jaar van trouwklerenmode.
De kledij was exclusief uitgeleend door het Victoria & Albert museum in Londen.
Het gedeelte liep er vol met oude oma's en gearmde kleindochters die elke trouwjurk beoordeelden alsof ze er zo zelf hadden uitgezien in die tijd...en ik ook dus, stiekem stelde ik me voor als een vrouw met een jurk in het jaar 1756 of 1930 of 2000...want voor de jaren 90 was een trouwjurk met ontblote schouders of een naakte rug verboden in de kerkelijke huwelijken. Het zijn nu bijna allemaal ontblote schouders, halsters, blote ruggen, mini rokjes,...in alle kleuren van de regenboog. Of een trouwjurk zoals Dita Von Teese of Gwen Stefani, heel extravagant!

Zoals de Kiwi's hier zeggen 'Oh my God, I like this frock'! Frock=kleedje
Een man kan dit niet begrijpen....



Met het voldane gevoel van al dat moois liepen we verder de stad in naar Cuba Street.
'Cuba Street' is de iets alternatievere wijk van de stad (maar niet goedkoop) met leuke pleintjes in de lange straat, leuke designerwinkels en vintageshops.
Hier zagen we ook 2 kindjes die van hun mama moesten viool spelen en kerstmisliedjes zingen dik tegen hun goesting! Ik ben ervan overtuigd dat gans de straat en de kinderen blij waren als ze mochten ophouden...mijn haar ging ervan rechtstaan.

De 2e dag gingen we opnieuw naar Wellington en deed ik de bibliotheek (blog moet ook onderhouden worden hé) en om mensen te contacteren voor vrijwilligerswerk te doen.
Jan ging naar een gratis kunstmuseum dat hij heel erg de moeite vond.
Ook hier mochten we , net zoals in Te Papa, geen foto's nemen dus sorry geen foto's hier!
>>Mama (Dorine) als je es de trouwjurken wil zien zullen we een weekendje Londen moeten doen :-) leuk idee niet?

Uiteraard lieten we ook hier Lord Of the Rings niet in de steek en besloten we het gratis museum te bezoeken. Je hebt hier de auto of het openbaar vervoer voor nodig om er te geraken want het museum ligt op de peninsula van Wellington – Miramar-.
De 'Weta-cave' (Weta grot) van Peter Jackson is zeker de moeite om te bezoeken. De Weta groep heeft al verschillende beroemde films gemaakt: Braindead, Avatar, Narnia, Lord of the Rings,....recentelijk de film TinTin (Kuifje) en nu zijn ze opnieuw bezig met The Hobbit.
Er werken zo'n 4500 mensen per project mee! Ik vroeg of er een plekje was voor mij maar de man zei me dat ik dan 4 jaar in Nieuw-Zeeland moest blijven wonen...niet dus!

(schrik niet van de foto's)


We gingen deze avond en de vorige naar een backpackershostel. Nee, niet voor ons om in een bed te slapen maar in onze tent in de tuin. De eerste nacht was geen probleem, de 2e nacht lag ik tot 6 uur 's morgens wakker van het feestje van onze achterburen.
De examens zijn gedaan, mensen zijn afgestudeerd en de zomervakantie (6 weken) beginnen hier!
Je kan mezelf als een 'prinses op de erwt' noemen. Een moeilijke slaper dus! Het moet bij mij pikdonker zijn, geen lawaai en al zeker niet scheef liggen!
Jan slaapt door alles heen – behalve als er ijskoude voeten zich komen verwarmen- :-)
De hostel zelf was de goedkoopste van de stad. Mocht er hier controle zijn dan is het zeker onbewoonbaar verklaard.
Er zijn 50 kamers, de branddetectie werkt niet meer want er zijn mensen die er een langere tijd verblijven en de batterijen uithalen om ongestoord te kunnen roken op de afdeling.
Het hele gebouw stinkt naar de rook! Nadien was ik toch blij dat Jan de tent had opgezet.

We besloten voordat we Wellington verlieten om het park eens door te wandelen. De meeste parken hier in de steden zijn echt wel de moeite om te doen. Het is niet zoals in België, een schotelvod groot.
Hier zijn ze reuzachtig! Je kan er uren in blijven rondlopen. We hadden op een bepaald moment zelf geen idee meer waar we waren en moesten een 'parkplan' erbij nemen om onze weg terug te vinden.
We zagen de rozentuin (vond ik heel mooi), de kruidentuin, de 'kunsttuin' met onder andere een beeld van Henry Moore, we volgden de Braille wandeling richting de kabellift, het huis gebouwd in een boom en de eendenpoel.



Het was leuk om de natuur terug te zien, want na 2 dagen stad hadden we het toch wel nood aan een beetje groen.



Dus reden we ook weg vanuit de stad want de meeste mensen die we gecontacteerd hadden waren al volgeboekt tijdens de kerstperiode.



We mogen wel terug komen na 3 of 5 januari en gaan dit zeker doen. Er zijn er een aantal die ons enorm interesseren van biologische boerderijen tot een biologisch restaurant, een earthship bouwen en een therapeutical garden (therapeutische tuin) aanleggen in ruil voor kost & inwoon.











We reden richting Masterton, met oog op een gratis camping in de buurt van Featherston. Het was een gans gedoe om de camping te vinden. Op onze recentelijk gekochte wegenkaart stond dat de weg ernaar toe vlot te bereiken was. Op het DOC camping boekje stond er bijna geen uitleg (er zijn nooit wegwijzers naar de campings), op de gedetaileerde wegenkaart stond dat de weg niet meer bereikbaar was.



We besloten het toch te proberen en de gravelweg te volgen tot we inderdaad niet meer doorkonden en een stuk achteruit moesten om te kunnen draaien.



Er kwam een vrouw naar ons toe en zei dat de straat een aantal jaar terug was afgesloten omdat er teveel campeerders passeerden en door privé terrein moesten.



Gelukkig kon ze ons wel de weg uitleggen hoe we moesten terugkeren.



Toen onze wagen net gedraaid was kwam zag ik in de verte een kudde schapen op ons aflopen. Uit paniek stopte ik de wagen en ging aan de kant.



Ik zag de boer vanop zijn quad achter de schapen zwaaien met zijn armen en iets roepen maar ik had geen idee of het tegen zijn hond was of tegen mij. Ik besloot veilig te wachten tot de dieren gepasseerd waren (je kan ze toch ook niet omver rijden hé).



De boer tufte onze richting uit en zei tegen me ': Are you a student driver'? (ben je een leerling chauffeur?)



Mijn antwoord was : nee ik moest hier draaien



Achteraf bedacht ik , dom antwoord, natuurlijk ben ik student leerling! Ik ben het niet gewoon dat ik tenmidden in een kudde schapen terecht kom, dat ik moet links rijden, dat de afritten op de autostrade links zijn, dat je hier maximum 100 mag rijden, dat er rare voorangsregels zijn, dat de koeien soms los lopen en zich parkeren voor je auto...



Bij deze heb ik mijn antwoord de volgende keer al klaar.







Uiteindelijk hebben we de camping gevonden hoor! Zijn we tenmidden in de kerstmutsgekte alle kleinere stadjes moeten doorkruisen om in Masterton te geraken en stonden we de voorbije dagen op een heel rustig plekje tenmidden in de natuur!



Het zonnetje begint warm te worden en het is hier bikini tijd.







De voorbije dagen was het hier telkens 25°C en meer! Heerlijk!

---