Richting Waitoma Grotten

---

Dinsdag 17 december 2013:



Ook vandaag word ik door de zon wakker gebraden. Ik plak al vol zweet. In het dal hangt een mysterieus mistgordijn, prachtig. Terwijl ik me klaar maak, probeer ik me nog zoveel mogelijk voor de zon te verschuilen. Voor het vertrek Skype ik nog even met men grootmoeder. Volgens het routeboekje moet de route afhellen maar hier is niets van te merken. Ferme heuvels zijn het die klimmen tot +150m om vervolgens terug naar 20 te zakken en opnieuw te stijgen. Op de auteurs van het boekje ben ik nu slecht gezind. Gelukkig zijn de heuvels allemaal goed te doen. Terwijl het 's morgens snikheet was, krijg ik wat later enkele druppels over me heen. Later is het terug zonnig. Het landschap varieert van enkele bossen tot weidse velden. Het laatste stuk gaat dan vals plat naar beneden. De eindstop zijn de Hot Springs van Waingaro. Ik zie een hotel en een waterpretpark maar volgens men GPS is het nog even rechtdoor. Verder door is er echter niets meer dus ik keer om. De camping ligt achter de zwembaden. Ik koop nog een brood voor woekerprijzen en zet me dan op de camping. Als ik geïnstalleerd ben, wander ik wat rond. Er is een volledige communicatieban, geen GSM ontvangst, noch wifi. Uiteindelijk ga ik met tegenzin naar het zwembad. Ik probeer eerst men witte buik wat weg te werken. Ik pootje baad in één zwembad en dat is verrassend warm. Plots krijg ik wel zin om te zwemmen en kort erna zit ik in het warme water. Veel baantjes worden er niet getrokken, ik voel me ontzettend moe. Dan maar wat zweven in het heerlijke water. Douchen, eten en we hebben het weeral gehad.



Woensdag 18 December 2013:



Voor een keertje ontwaak ik normaal, geen brandende zon op men tent. Ik was iets te vroeg wakker en geraak moeilijk uit de slaapzak. Ik hang men buitentent te drogen op een plekje waar de zon wel schijnt. Als ik ingepakt ben, is het grijs. Volgens het boekje gaat her bergaf richting Raglan, niets is minder waar en regelmatig gaat de weg flink omhoog. Om begint het te druppen. Het blijft warm dus ik laat het maar over mij komen. Het eigenaardige aan deze morgen is dat ik zeker al 3 tegenliggers ben tegengekomen die allemaal een gebaar maakten van, GOED ZOT! Net voor de splitsing met Raglan moet ik Oostwaarts rijden. De rit zou 95km zijn. Ik ben best al moe van het eerste stuk en ik bedenk dan dat ik beter nog even langs de kust blijf, minder verkeer en de rit dan maar in 2 dagen doe. Ik rijd dus verder langs de westkust. Tegen de middag is er een afslag naar de Bridal Veil Watervallen, ik google dit even en het ziet er wel mooi uit maar het is een stukje oprijden. Ik besluit om dit niet te doen. Tijdens de lunch wordt het echt wel frisjes en ik doe men trui aan. Als ik me derna terug warm fiets, kan deze iets later terug aan. In het routeboekje is er gravel aangekondigd en ja zo geschiedde het. De kwaliteit valt gelukkig mee op sommige stukken na. Het klimt een beetje om daarna af te dalen en even langs de kust te blijven. Er staat een stevige bries. Als ik tegenliggers heb, brengen deze altijd een grote stofwolk mee. Dan is het even dekking zoeken. Ik word nog even belaagd door wat bijen maar kan ze snel afschudden. Onderweg ontmoet ik nog wat mensen die vragen of ik de watervallen gezien heb, nee dus... Maar als het meezit kom ik er later nog andere tegen. Ik ben blij dat de gravel voorbij is en dat ik terug op asfalt kan rijden. Het is nog 5km tot Kawhia, het eindpunt van vandaag. Aangekomen in het dorpje kijk ik even naar de zee en ga vervolgens naar de winkel. Winkel is veel gezegd, een ruimte met wat spullen in. Men VISA wordt geweigerd, cash aub. Hmmm. Om de hoek is nog een bezinestation waar ik chocolademelk haal. Ik denk dat ik hier morgenvroeg terug kom, hier aanvaarden ze wel VISA! Er zijn 3 campings en ik stop bij de eerste die ik tegenkom. Ik ben de enige gast. De dure winkel wordt gecompenseerd door een goedkope camping en een gratis douchemuntje. Ik kan men tent beschut opstellen tussen wat lege caravans. De douche is koud ondanks het gratis muntje. Ik doe na het eten nog een klein wasje en als ik dit te drogen hang, doe het kort daarna een kort buitje. Ik verschuil me in de keuken voor de avond.



Donderdag 19 december 2013:





Als ik ontwaak schijnt de zon maar als ik iets later het dorp verlaat, doet het een stevige bui en word ik goed nat. Gelukkig is het tijdelijk en droog ik snel terug op. Het eerste stuk gaat langs zee en ik heb rugwind dus dat schiet goed op. Dan heuvelt de weg verder. Ik kom voorbij een geel gebouw waar me gisteren over verteld was. Nog een eindje verder en dan begint het. Met de nodige up en dows gaat het uiteindelijk tot 395m. Het hoogste punt tot hiertoe. Gelukkig was de weg niet te steil en ging het matig. Onderweg zijn er prachtige landschappen te zien. Boven op de top staat er een flinke bries en de afdaling is ook winderig. Uiteindelijk kom ik in een dal waar ik lunch. Wat verder kom ik op de hoofdweg, wel hoofdweg, een andere baan. Hier is er al wa meer verkeer. In Otorohanga aangekomen, ga ik winkelen. Buiten spreek ik nog een man die beweerd de vroegere directeur geweest te zijn van de Waitomo grotten. Hij raad me aan om 's avonds te gaan. Het is nu nog 15km en het verkeer neemt toe. Is het nu de wind ofzo maar iedereen rijdt hard en probeert elkaar in te halen. Ik ben blij dat ik kan afslaan richting grotten. 1,5km voor de geplande camping kom ik een andere tegen die ook een jeugdherberg heeft. Na wat geaarzel zet ik me hier. Goede keuze want de prijs valt goed mee en ik krijg nog wat info. Wat later boek ik voor de toer van 10u de dag erna. Het is een meer private groep maar het is persoonlijker en er mogen foto's genomen worden wat met de andere optie niet mocht, puur business. Morgen word ik om iets voor 10u opgehaald. Ik ben benieuwd. In de keuken 's avonds wordt het een druk boeltje, het maakt me nerveus. Later werk ik in de lounge men administratie bij en kijk ik met een half ook meer naar Spiderman.

---